Μαχάτμα Γκάντι: ο πολιτικός, ο επαναστάτης, ο ακτιβιστής

Ο Μαχάτμα (Μεγάλη Ψυχή) Γκάντι υπήρξε Ινδός πολιτικός, επαναστάτης ακτιβιστής και η ηγετική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία. Ήταν επιπλέον εμπνευστής και πρωτεργάτης της αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας και γι’ αυτό επηρέασε στο σύνολό του το διεθνές ειρηνευτικό κίνημα. Θεωρείται παγκόσμιο σύμβολο και ορόσημο της φιλοσοφικής διανόησης του 20ου αιώνα.

Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1869, στο Πορμπαντάρ και δολοφονήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1948, από φανατικό ινδουιστή, υποστηρικτή του διαμελισμού της χώρας.

Το οικογενειακό του περιβάλλον ασπαζόταν τις απόψεις του τοπικού θρησκευτικού κινήματος το οποίο πρέσβευε τις αρχές του μη τραυματισμού οποιουδήποτε ζωντανού πλάσματος. Οι πιστοί δεν έτρωγαν κρέας και θεωρούσαν τη νηστεία ως μέθοδο αυτοκάθαρσης. Μετά το θάνατο του πατέρα του το Νοέμβρη του 1885 ο Γκάντι μετέβη στο Λονδίνο προκειμένου να ακολουθήσει νομικές σπουδές.

“Το δώρο”

Ένα εθισμένο στα βίντεο-παιχνίδια αγόρι, θα ξαναγυρίσει στον "πραγματικό κόσμο" μέσω ενός ξεχωριστού δώρου! Μια υπέροχη 3D animation ταινία με μια ανατροπή που θ αγγίξει τις καρδιές σας. Να σημειωθεί ότι πριν οι συντελεστές του, αποφασίσουν να το μοιραστούν μαζί μ όλο τον υπόλοιπο κόσμο, "Το δώρο", συμμετείχε σε πάνω από 180 διεθνή φεστιβάλ και κέρδισε περισσότερα από 50 βραβεία

Ο πλούσιος και ο έξυπνος...

Σκέψεις σοφών

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ - ΘΥΕΛΛΑ ΜΕΤΑΓΓΙΤΣΙΟΥ 3-0

Εύκολη νίκη με 3-0 σημείωσε σήμερα η Θύελλα απέναντι στο Μεταγγίτσι.
Ο Στανός  μπήκε δυνατά στον αγώνα  και προηγήθηκε μόλις στο  5' με γκολ του Γιώργου Κατσιάγγελου .
Στο 24' ο  Στέλιος Μπήντιος έκανε το 2-0.
Το τελικό σκορ διαμορφώθηκε από τον Μπάμπη Τουπλικιώτη στο 87'.

Λεμόνι στην πορτοκαλιά

Ρασούλης, Παπάζογλου, Αλαγιάννη - Λεμόνι στην πορτοκαλιά

(Από το σπίτι της Βάσως Αλαγιάννη στο Μετς)

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Μεσαίωνας

Γιάννης Μακριδάκης - Χίος

Κάποτε, επί εποχής βαθέως πασόκ είχαμε στο νησί έναν δήμαρχο από κείνους που παίρνουν φόρα και καταστρέφουν τα πάντα διότι διατείνονται πως έχουν τον λαό μαζί τους και πως δεν τους πιάνει νόμος και είναι άρχοντες αιρετοί και έχουν την ευθύνη της πολιτικής τους απόφασης και λοιπά τέτοια φαιδρά.
Είχε ορίσει λοιπόν, ανάμεσα σε όλα όσα ανεκδιήγητα έπραξε, και έναν αντιδήμαρχο παιδείας, εκκλησιαστικό αναγνώστη και ακόλουθο του μητροπολίτη, θρησκόληπτο χριστιανοταλιμπάν με απόψεις μεσαίωνα και αρθρογραφία στον τοπικό τύπο για βίους αγίων και έργα παπάδων και λοιπών του σιναφιού (τι σύμπτωση, τον ίδιον ακριβώς αντιδήμαρχο έχει ορίσει και ο σημερινός μας δήμαρχος που είναι κατά τα άλλα μορφωμένος και δεν έχει καμιά σχέση με τον τότε, τέλος πάντων, άλλο θέμα αυτό).
Είχε έρθει λοιπόν ένας θίασος εξ Αθηνών για παραστάσεις στο Ομήρειο του Δήμου, δεν θυμάμαι δυστυχώς καθόλου τον τίτλο της παράστασης ούτε τους συντελεστές. Θυμάμαι όμως ότι η παράσταση ξεκινούσε με την ηθοποιό γυμνόστηθη επί σκηνής και ότι ο χριστιανοταλιμπάν αντιδήμαρχος παιδείας την απαγόρευσε αμέσως, την ακύρωσε και έδιωξε τους ηθοποιούς και τον σκηνοθέτη από το νησί.

Τα παιδιά της πικρής σοκολάτας

Μία από τις πιο αγαπημένες σοκολάτες, πασίγνωστο brand ενός από τους μεγαλύτερους ομίλους τροφίμων στον κόσμο, μόλις έβγαλε τη συλλεκτική χρυσή εκδοχή της! Περιέχει –λέει– τσάι από ορχιδέες, φρούτα λίτσι και ροδοπέταλα, κι είναι ολόκληρη τυλιγμένη με φύλλα χρυσού αξίας 24 καρατίων και μαρμελάδα τριαντάφυλλου. Θα κυκλοφορεί σε πολυτελέστατη κόκκινη και χρυσή συσκευασία, τυλιγμένη με κόκκινο μετάξι.

Χοσέ Μαρτί: Ο ποιητής και κορυφαίος μαχητής της Κουβανικής ανεξαρτησίας

Ο Χοσέ Μαρτί γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1853 και απεβίωσε στις 19 Μαΐου του 1895. Υπερασπίστηκε την πατρίδα του Κούβα, τη «δική του Αμερική» και αφοσιώθηκε σε αυτήν τη μεγάλη υπόθεση. Αυτός ο αστός και Ισπανός κατά την καταγωγή δεν ζητούσε μόνο την αναδιανομή του πλούτου και των περιουσιών. Ήξερε πως η κοινωνία που οραματίζεται απαιτεί και έναν νέου τύπου άνθρωπο.

Ο Χοσέ Μαρτί, ποιητής και κορυφαίος μαχητής της Κουβανικής ανεξαρτησίας, είναι από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες της ιστορίας της Κούβας. Αποτέλεσε σημείο αναφοράς και έμπνευσης για τους ηγέτες της Επανάστασης στο νησί και ιδιαίτερα για τον Τσε Γκεβάρα και τον Φιντέλ Κάστρο.

Ράκη κινούμενα (Διήγημα)

Δεν θα σας σκοτίσω με λεπτομέρειες. Το ρεζουμέ θα σας πω. Την Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016 ήμουν ευτυχισμένος. Σχόλασα από τη δουλειά το απόγευμα και πήρα αγκαλιά την Κατερίνα, πήγαμε για τον προγραμματισμένο υπέρηχο. Είδαμε το αντράκι μας ορεξάτο να έρχεται σούμπιτο για ζωή, άντε ρε Τρυφωνάκο, αναφώνησα με ενθουσιασμό, εσύ θα τον φτιάξεις τον κόσμο. Μέσα μου όμως είχα ανησυχία βαθιά και άγχος, σκεφτόμουν συνεχώς αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις νέες ανάγκες με έναν μισθό, ήταν και η Κατερίνα άνεργη τρία χρόνια, ένιωθα κάποιες στιγμές και τύψεις που έσπειρα ένα πλάσμα να έρθει να δώσει τη μάχη του κι αυτό σε τούτον τον μάταιο και άδικο κόσμο αυτή τη δύσκολη εποχή. Δεν είπα εκείνη τη στιγμή, ούτε έλεγα όμως γενικώς, τίποτα απ’ όλα αυτά, ούτε καν άφηνα να φανεί ποτέ η παραμικρή μου δυσθυμία, για να μην επηρεαστεί η Κατερίνα ψυχολογικά και υποτροπιάσει. Είχε που είχε περάσει πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη, με φάρμακα πολλά, με ορμόνες και κατάκλιση επί μήνες και εκείνες τις μέρες ένιωθε μεγάλη ικανοποίηση και χαρά που έφτανε πλέον στο τέλος του μαρτυρίου της και στην απελευθέρωση. Γι’ αυτό λέγανε καλή λευτεριά οι παλιοί, κάτι ξέρανε, το καταλάβαμε εμείς πολύ καλά αυτό, από πρώτο χέρι. Μας έδωσε λοιπόν εκείνο το απόγευμα ο γιατρός ημερομηνία την επόμενη εβδομάδα, Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου στις 9 το πρωί είπε, να κάνουμε την καισαρική να το πάρουμε το μωρό, έτσι είπε ακριβώς. Φύγαμε ευχαριστημένοι και πήραμε ένα ταξί για το σπίτι.

Εορτασμός Τριών Ιεραρχών

Την Παρασκευή, 29 Ιανουαρίου 2016 θα πραγματοποιηθεί στο σχολείο εκδήλωση (από τις 11:45 ως τις 12:25). για την εορτή των Τριών Ιεραρχών. Στην εκδήλωση θα γίνει η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Το Σάββατο 30/1/16  όσοι από τους μαθητές επιθυμούν να εκκλησιαστούν να έρθουν στο σχολείο ως τις 09:30.

Το τελευταίο θρανίο

Το ευκολότερο..

Σκέψεις σοφών

Ενδελέχεια - Τι τραγούδι να σου πω

Το ελεύθερο πουλί και οι αναμνήσεις

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα ελεύθερο πουλί. Πετούσε στον ουρανό και ζούσε πιάνοντας σκουλήκια, κολυμπούσε τα καλοκαίρια και ήταν όπως όλα τα άλλα πουλιά.

Αλλά είχε μια συνήθεια: κάθε φορά που κάτι συνέβαινε στη ζωή του, είτε καλό είτε κακό, το πουλί σήκωνε και μια μικρή πέτρα από το έδαφος. Κάθε μέρα καθόταν και έβλεπε τα πετραδάκια, γελούσε με τις όμορφες στιγμές, έκλαιγε για τις κακές στιγμές. Κουβαλούσε τα πετραδάκια πάντα μαζί του, είτε πετούσε στον ουρανό, είτε περπατούσε στη γη, δεν τα άφηνε ποτέ και πουθενά.

Με τον καιρό το πουλί που πετούσε ελεύθερα, δεν μπορούσε πλέον ούτε να περπατήσει σωστά στη γη, ήταν αδύνατο να μετακινηθεί από μόνο του. Δεν μπορούσε ούτε να κυνηγήσει πλέον. Μόνο η βροχή το ξεδιψούσε. Παρόλες τις δυσκολίες, το πουλί πρόσεχε σαν τα μάτια του όλα τα πετραδάκια του, τις ανεκτίμητες αναμνήσεις του.

“Σπουδαία τα λάχανα”,

Γιάννης Μακριδάκης

Από την άνοιξη που έρχεται ολοταχώς το κτήμα φυσικής καλλιέργειας “Σπουδαία τα λάχανα”, το οποίο βρίσκεται στον Ροδώνα Βολισσού Χίου ανοίγει την πόρτα του στους μαθητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης των σχολείων του νησιού αλλά και όποιων άλλων σχολείων έρχονται εκδρομή εδώ και οι υπεύθυνοι δάσκαλοι και καθηγητές τους επιθυμούν να φέρουν σε επαφή τους μαθητές με την αρχή της ζωής, που είναι οι σπόροι και οι φυσικοί πόροι, με τη φιλοσοφία της φυσικής καλλιέργειας, τη φυσική διατροφή, την εισαγωγή στη μετακαταναλωτική εποχή αλλά και για συζητήσεις επί της λογοτεχνίας μιας και σε κάποια σχολεία με τιμούν διαβάζοντας τα παιδιά τα βιβλία μου και με προσκαλούν κατόπιν για να τα συζητήσουμε μαζί.

Feast

Τα ωραιότερα συνθήματα είναι στους τοίχους (208)

πηγή

''Πρότεινε ένα βιβλίο'' (14)

Περιγραφή:
"Η ανθρωπότητα" είπε ο Τζων Στιούαρτ Μιλ, "δε θα ξεχάσει ποτέ πως υπήρξε κάποιος Σωκράτης, και καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή συγκρούστηκε με την εξουσία και με την κοινή γνώμη της εποχής του".

Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να ισχύει και για τον Βίλχελμ Ράιχ, που οδηγήθηκε στις ομοσπονδιακές φυλακές της Αμερικής με κατηγορίες που σήμερα θα έκαναν κάθε δραστήριο να χαμογελάσει - ή να καγχάσει- και εκεί, στις φυλακές, πέθανε λοιδωρημένος από τον Τύπο και την κοινή γνώμη, αφού πρόλαβε πρώτα να δει
τις θεωρίες του να καταδικάζονται και τα βιβλία του να παραδίδονται στην πυρά.

Ο αγαπημένος μαθητής του Φρόυντ έγραψε το Άκου, Ανθρωπάκο το 1946, και το δημοσίευσε το 1948. Είναι η κραυγή αγωνίας ενός μεγάλου στοχαστή, που βλέπει τα σπέρματα του φασισμού και του ολοκληρωτισμού μέσα στον κοινό, καθημερινό άνθρωπο: αυτόν που καταπιέζεται και επαναστατεί, και που ωστόσο μπορεί να προσκυνήσει τους εχθρούς του και να δολοφονήσει τους φίλους του.

Οι έξυπνοι άνθρωποι..

Σκέψεις Σοφών

Δ.ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ ΖΗΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Κοντογιάννης

Μια μικρή αληθινή ιστορία

Ο Μαρκ είχε γεννηθεί µε µία πολύ βαριά ασθένεια του ανοσοποιητικού συστήµατος। Ένα σύνδροµο ανεπάρκειας της άµυνας του οργανισµού, που κάποια γενετική αλλοίωση του είχε φορτώσει για πάντα। Τα παιδιά που γεννιούνται µε αυτή τη βαριά ανωµαλία -πολύ σπάνια ευτυχώς- έχουν πολύ λίγες πιθανότητες επιβίωσης, ή τουλάχιστον είχαν όταν ο Μαρκ ήρθε στον κόσµο. Δεδοµένης της ανικανότητας να παραχθούν αντισώµατα, οποιαδήποτε µόλυνση µπορούσε να τον αποτελειώσει σε λίγες εβδοµάδες, όσο συνηθισµένη κι αν ήταν για έναν κανονικό άνθρωπο. Η µόνη λύση ήταν να δηµιουργηθεί γύρω του ένα αποστειρωµένο περιβάλλον, όπου ο Μαρκ θα µπορούσε να ζει ελπίζοντας πως η επιστήµη θα ανακάλυπτε µια άλλη λύση για το ανοσοποιητικό του πρόβληµα.

Γιος ενός αυστηρού και εργατικού αγροτικού γιατρού και µιας δασκάλας, ο Μαρκ είχε την ευκαιρία να επιβιώσει τα πρώτα χρόνια της παιδικής του ηλικίας χάρη στις οικονοµικές προσπάθειες των γονιών του, χάρη στο δικό του θάρρος και κυρίως, χάρη στη σχεδόν αποκλειστική αφοσίωση της µητέρας του.

Ένα όμορφο και διδακτικό τεστ

Κατά το δεύτερο μήνα των σπουδών μου στο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής μας έδωσε ένα ξαφνικό τεστ με ερωτήσεις. Ήμουν καλός φοιτητής και δεν είχα δυσκολευτεί ποτέ, μέχρι που διάβασα την τελευταία ερώτηση:

- Ποιο είναι το μικρό όνομα της γυναίκας που καθαρίζει το σχολείο μας;

Σίγουρα αυτό είναι ένα είδους αστείο, σκέφτηκα. Είχα δει την καθαρίστρια πολλές φορές. Ήταν ψηλή, με μαύρα μαλλιά και γύρω στα πενήντα. Μα, πώς να ήξερα το όνομά της;

Παρέδωσα το γραπτό μου, αφήνοντας την τελευταίο ερώτημα αναπάντητο.

Λίγο πριν τελειώσει το μάθημα, ένας φοιτητής ρώτησε εάν το τελευταίο ερώτημα θα μετρήσει στον βαθμό.

Ο Σωκράτης και η Ξανθίππη

Και ένα ανέκδοτο για να γελάσει λιγάκι και το χειλάκι μας από την τόση κατάθλιψη που μας φόρτωσαν τα ΜΜΕ

Είναι γνωστό ότι ο φιλόσοφος Σωκράτης με την γυναίκα του Ξανθίππη συνέχεια μάλωναν. Κατά πως λέμε «Δεν το ‘τρωγαν ΄ριν(ι)κο».
Μια μέρα λοιπόν μετά από  μεγάλο καυγά που είχαν, η Ξανθίππη, εκτός εαυτού, άρχισε να σπάει και στο κεφάλι του πιάτα, ποτήρια, κατσαρόλες, ότι έβρισκε.

Για να αποφύγει τα χειρότερα  ο Σωκράτης, άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω από το σπίτι.

Συμβαίνουν στην εποχή της κατανάλωσης

Γιάννης Μακριδάκης

1. 15.000 θηριώδη αγροτικά μηχανήματα στην πλειονότητά τους γερμανικής κατασκευής, αγορασμένα με δάνεια από τις τράπεζες σταμάτησαν αυτές τις μέρες την εντατική μονοκαλλιέργεια, τη βαθιά και καταστροφική άρωση, τη λίπανση, τη μόλυνση υδάτων και χώματος με χημικά, τους ψεκασμούς και εν τέλει την απόλυτη καταστροφή και την ερημοποίηση των πάλαι ποτέ εύφορων κάμπων αυτής της πατρίδας και βγήκαν για άλλη μια φορά στους δρόμους να διεκδικήσουν πιο συμφέρουσες οικονομικές συνθήκες δουλείας και αυτοκαταστροφής

2. Αν κάνετε μια βόλτα στις εθνικές οδούς και δείτε τις μάρκες των τρακτέρ, αν κάνετε μια βόλτα στα κατά τόπους κτελ και δείτε τις μάρκες των λεωφορείων, αν προσέξετε γύρω σας τις μάρκες των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν, αν δείτε τις μάρκες των συσκευών και των μηχανημάτων που υπάρχουν στα σπίτια, στα καταστήματα, στα εργαστήρια, στους χώρους εργασίας γενικότερα, θα καταλάβετε ότι οι γερμανοί ξανάρθαν χρόνια πριν και μπήκανε στα σπίτια μας. Τώρα απλά μας πετάνε έξω διότι παχύναμε πολύ με τον καταναλωτισμό και πιάνουμε χώρο

3. Στις επόμενες εκλογές θα πάνε να ψηφίσουν μόνον οι φίλοι κ συγγενείς των εκπροσώπων του νέου δικομματισμού, οι οποίοι αναμένουν διορισμό ή δεν θέλουν να τον χάσουν.
Έχουμε ήδη σήμερα μια κυβέρνηση μειοψηφίας αφού την ψήφισε το 35% του 50% των πολιτών, δηλ λιγότερο από το 20% της κοινωνίας, γι’ αυτό δεν έχει καμία ουσιαστική νομιμοποίηση ούτε αποδοχή για να επιβάλει την φιλελεύθερη πολιτική της.

ΣΟΥΞΕΔΙΑΡΙΚΟ (Λάμπεις σαν το Βόρειο Σέλας)

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Μουσική: Νίκος Ξυδάκης

Δίσκος :Τα δήθεν - 1979

Τραγουδούν : Δημήτρης Κοντογιάννης - Σοφία Διαμαντή

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ - ΧΟΛΟΜΩΝ Ρ.Π. 0-3

Σε κακή μέρα βρέθηκαν οι περισσότεροι παίχτες της Θύελλα και δίκαια έχασε με 0-3 από τον μαχητικό Χολομών.

Μια τραγική εμφάνιση , από τις χειρότερες την φετινή  περίοδο.
Πάντως από τα σημαντικότερα  στοιχεία για την έκβαση του αγώνα ήταν τα πολλά αβίαστα φάουλ που κάναν οι παίχτες της Θύελλα,   ένδειξη  της έλλειψης  καθαρού μυαλού , αλλά και  σωματικών δυνάμεων.
 Η Θύελλα φάνηκε σαφώς επηρεασμένη  από την υπερ - προσπάθεια των δυο προηγούμενων αγώνων, με Άγιο Νικόλαο και Αριστοτέλη  όπου οι παίχτες υπερέβαλαν εαυτούς.

Από ένα τέτοιο φάουλ προήλθε το 0-1 . στο 43' με απευθείας εκτέλεση φάουλ.

Σήμερα στις 15:00 στο γήπεδο Στανού

Τρίτο σερί αγώνα με ομάδα της κορυφής δίνει σήμερα η Θύελλα. Σε αυτή την αγωνιστική   ,την τρίτη του δεύτερου γύρου, και 16η του πρωταθλήματος, αντιμετωπίζει τον τέταρτο στη βαθμολογία Χολομών Ρ.Π .
Είχαν προηγηθεί τα παιχνίδια με τον πρωτοπόρο Άγιο Νικόλα , και με τον τρίτο στη βαθμολογία Αριστοτέλη.

Καταρρέουμε ανα-πτυσσόμενοι

Γιάννης Μακριδάκης

Αυτό που όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνάμε αλλά πρέπει και να το επαναλμβάνουμε συχνά πυκνά προς γνώση και συμμόρφωση δική μας και των μελλοντικών ανθρώπων είναι ότι ο καταναλωτικός καπιταλισμός έφτασε σε αυτό το έσχατο σημείο να τρώει τις σάρκες του, δηλαδή εμάς, ακριβώς για τους λόγους για τους οποίους εδώ και δεκαετίες κάποιες οικτρές μειοψηφίες ενεργών πολιτών διατράνωναν με δράσεις και παρεμβάσεις ότι όλο αυτό που μεθοδεύεται και επιδιώκεται να εγκαθιδρυθεί στο φαντασιακό μας δεν είναι ανάπτυξη αλλά καταστροφή.

ΟΤΙ ΣΠΕΙΡΕΙΣ ΘΑ ΘΕΡΙΣΕΙΣ...

Ένας αυτοκράτορας στην Άπω Ανατολή, γερνούσε και καταλάβαινε ότι έφτασε η ώρα να διαλέξει το διάδοχό του. Αντί να διαλέξει έναν από τους βοηθούς του ή έναν από τα παιδιά του, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό. Προσκάλεσε μια μέρα πολλούς νέους του βασιλείου του και τους είπε. "Έφτασε η ώρα μου να παραιτηθώ και να διαλέξω τον επόμενο αυτοκράτορα. Έχω αποφασίσει να διαλέξω έναν από σας".

Οι νέοι ξαφνιάστηκαν! Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. "Θα δώσω σήμερα στον καθένα σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και να ξαναρθείτε εδώ μετά ένα χρόνο από σήμερα με ό,τι έχει φυτρώσει απ' αυτόν τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε κι αυτός, το φυτό του οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!"

Να 'μαστε πάλι εδώ, Αντρέα

Έχεις ακόμη..

Σκέψεις σοφών

7 μικρές παράξενες ιστορίες από τον Μεσαίωνα

Η γουρούνα-δολοφόνος που απαγχονίστηκε και άλλες ιστορίες της πιο σκοτεινής περιόδου της ανθρωπότητας.

1. Η καταδίκη ενός νεκρού και η εκτέλεσή του πτώματός του

Το 1591 στη Πολωνία, στην επαρχία της Σιλασίας ένα νεκρός έπαθε αυτό ακριβώς που του άξιζε: πέθανε ξανά. Πιο συγκεκριμένα (και για να βγει και λίγο νόημα), ένας τσαγκάρης θάφτηκε  σε "αγιασμένο χώμα", καθώς η γυναίκα του έκρυψε ότι είχε υποπέσει στο θανάσιμο αμάρτημα της αυτοκτονίας. Η αλήθεια όμως αποκαλύφθηκε - σύμφωνα με τον φιλόσοφο του Κέμπριτζ, Χένρι Μουρ - όταν ένα φάντασμα "με ακριβώς το ίδιο παρουσιαστικό και ντύσιμο με τον νεκρό" άρχισε να κυνηγάει τους κατοίκους της πόλης. Γι'αυτόν τον λόγο το πτώμα ξεθάφτηκε με εντολή των δικαστών και ξαναθάφτηκε κάτω απ’ τις κρεμάλες. Αλλά το φάντασμα συνέχισε να τρομοκρατεί τους κατοίκους.

Οι δικαστές τότε έδωσαν εκ νέου εντολή να ξεθαφτεί και τότε είδαν ότι ήταν σε καλύτερη κατάσταση ακόμα και απ' την πρώτη μέρα της ταφής του.  Με νέα εντολή της δικαιοσύνης, οι ντόπιοι έκοψαν το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια του, αφαίρεσαν την καρδιά του και τα έκαψαν, με την τέφρα στη συνέχεια να την πετούν σε ποτάμι. Και το φάντασμα δεν το ξανάδε κανείς. Τυχαίο;

2. Ο απαγχονισμός μίας γουρούνας για τη δολοφονία ενός 5χρονου αγοριού

''Η πρώτη φλέβα'' , νέο βιβλίο από τον Γ.Μακριδάκη

Γιάννης Μακριδάκης

Από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορική φάση της κοινής πορείας μας, από το 2010 δηλαδή και μετά, προσωπικά αποτραβήχτηκα από την κοινωνία και το σύστημα και εγκαταστάθηκα κοντά στη γη και το οικοσύστημα. Αυτή η καθημερινή μου λοιπόν επαφή και ενασχόληση με τη γη, τους φυσικούς πόρους και τα άλλα πλάσματα επηρέασε όπως ήταν φυσικό τη ζωή μου, τη σκέψη μου, τη φιλοσοφία μου και πέρασε στη γραφή μου και στο έργο μου, το λογοτεχνικό και το επί της γης.
Στο λογοτεχνικό τα βήματα αυτής της πορείας, αν διαβάσει κανείς τα βιβλία μου αυτής της εποχής, είναι πολύ ευδιάκριτα. Μια πρώτη πρατήρηση είναι ότι δεν γράφω πια μυθιστόρημα αλλά κατασταλάζω στις νουβέλες και αυτό έχει να κάνει προφανώς με μιαν ανάγκη συχνότερης επικοινωνίας με τους αναγνώστες, πιθανότατα λόγω του πολύ πυκνού ιστορικού χρόνου που διανύουμε κατ’ αυτή την περίοδο των συνεχών αλλαγών στη ζωή μας.
Έτσι γράφω το Λαγού μαλλί, που αν και πρώτο στη σειρά, αν και γραμμένο τον Μάιο του ’10, όταν ακόμη δεν είχαμε αντιληφθεί τίποτε από τα όσα θα ακολουθούσαν, θέτει εμπρός μας επιτακτικά, με την ιστορία του καπτά Σίμου του Σφαντού, το απόλυτο διακύβευμα της ιστορικής αυτής περιόδου μας, που δεν είναι άλλο από την αξιοπρέπειά μας ως πρόσωπα, ως πολίτες και ως χώρα.
Μετά έρχεται το Ζουμί του Πετεινού, με ήρωα τον απλοϊκό ταβερνιάρη και αγρότη Παναγή που ζει καταγής, ως μια απλή πρόταση ζωής και μετάβασης από την κρίση στη φύση.
Κατόπιν έρχεται “Του Θεού το μάτι”, με τον Θόδωρο τον Πεπόνα, τον μια ζωή κομματικοδίαιτο πελάτη της πολιτικής που μιλάει στο σκιάχτρο του, στον καθρέφτη του δηλαδή, που κάνει την ανασκόπιση της ζωής και την αυτοκριτική του ίσως, μια ιστορία για το πώς φτάσαμε κοινωνικά και πολιτικά ως εδώ, που δίνει όμως παράλληλα το στίγμα της νέας πορείας προς την παραγωγή, τη γη και την αλλαγή τρόπου ζωής και νοοτροπίας.

'' Να σταθώ στα πόδια μου ''

Μαύρη Νύχτα - Γιάννης Αγγελάκας & Αργύρης Μπακιρτζής

Διοργάνωση εκδρομής

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ - ΧΟΛΟΜΩΝ Ρ.Π. (αναγγελία αγώνα, βαθμολογίες, αποτελέσματα,αναλυτικό πρόγραμμα)

Αποτελέσματα 15ης αγωνιστικής

Τα ωραιότερα συνθήματα είναι στους τοίχους (207)

'' Να σταθώ στα πόδια μου '' Λεωνίδας Μπαλάφας - Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης (official video)

Η παιδική εργασία και τα... smartphones

Παιδιά – εργάτες , ακόμη και επτά ετών, δουλεύουν πάνω από 12 ώρες την ημέρα, σε ορυχεία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό για την εξόρυξη κοβαλτίου το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως σε smartphones κια υπολογιστές μεγάλων εταιριών όπως η Apple, η Microsoft, η Samsung και η Sony.

Σύμφωνα με αποκαλυπτική έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας, παιδιά κουβαλούν καθημερινά βαριά φορτία στα ορυχεία, ώστε να κερδίσουν ένα μέχρι δύο δολάρια την ημέρα.  Με βάση στοιχεία της UNICEF, το 2014, περίπου 40.000 παιδιά εργάζονταν σε ορυχεία σε όλη τη νότια ΛΔΚ, πολλά από αυτά εξορύσσοντας κοβάλτιο.

Θανατηφόρα ορυχεία και παιδικη εργασία

Ο Πολ, ένας 14χρονος που έχει χάσει τους γονείς του, ξεκίνησε την εξόρυξη κοβαλτίου όταν ήταν 12 ετών. «Περνούσα 24 ώρες κάτω στις σήραγγες. Εφτανα το πρωί και έφευγα το επόμενο πρωί. Εκανα την ανάγκη μου μέσα στις σήραγγες. Η θετή μητέρα μου σχεδίαζε να με στείλει στο σχολείο, αλλά ο θετός πατέρας μου δεν το ήθελε. Με εκμεταλλεύτηκε στέλνοντάς με στο ορυχείο», είπε ο ανήλικος στα στελέχη της οργάνωσης.

Ό,τι και να ανακαλύψουμε..

Σκέψεις σοφών

Μουρακάμι: Η ίδια μου η φύση

Ο Γιαπωνέζος συγγραφέας γράφει για τη συμφιλίωση με τον ατελή χαρακτήρα του εαυτού μας
DOC TV 

«ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ στον ουρανό, μπας κι ανακαλύψω κάτι εκεί πάνω που να θυμίζει καλοσύνη, αλλά πού. Το μόνο που βλέπω είναι αδιάφορα σύννεφα που παρασύρονται προς τον Ειρηνικό. Και δεν έχουν τίποτα να μου πουν.

ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΛΙΓΟΜΙΛΗΤΑ. Πιθανώς να μην έπρεπε να τα κοιτάζω. Αυτό που θα έπρεπε να κοιτάζω, υπάρχει μέσα μου. Σαν να καρφώνεις τη ματιά σου κάτω σ’ ένα βαθύ πηγάδι. Υπάρχει καθόλου καλοσύνη εκεί μέσα; Όχι, το μόνο που βλέπω είναι η ίδια μου η φύση. Η ατομική, πεισματάρικη, ακοινώνητη, συχνά εγωκεντρική φύση μου, που πάντα αμφισβητεί τον εαυτό της -και που όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα, προσπαθεί να βρει κάτι αστείο, ή κάτι που να μοιάζει μ’ αστείο στην όλη κατάσταση.

Τα ωραιότερα παιχνίδια που παίζαμε μικροί

Της Ηρούς Κουνάδη

Στο σπίτι είχαμε Φωτεινούληδες, Πατατούφες, Κάστρα και Πολιορκητές, Λαχανόπαιδα και Κροκοδειλοδοντάκια. Στο σχολείο είχαμε… την φαντασία μας και τους συμμαθητές μας, κι αυτά φτάναν’ και περισσεύαν’ για να γεμίσουν όλα τα διαλείμματα όλης της χρονιάς με γέλια, σασπένς και τσακωμούς. Ιδού μερικά από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων.

Κρυφτό

Ένας «τα βγάζει», ένας «τα φυλάει» (ποια; Ποτέ δεν μάθαμε) και ένας σούπερ γενναίος τρέχει στο αρχικό «φυλάκιο» να φωνάξει «φτου ξελευτερία για όλους». Αγαπημένη λεπτομέρεια, πως εκείνος/η που τα φυλούσε, όταν μας έβρισκε φώναζε «να ένας [Γιάννης]» ακόμα και αν δεν υπήρχαν πολλοί Γιάννηδες στο παιχνίδι.

Σκοτεινό δωμάτιο

Αγαπημένη παραλλαγή του Κρυφτού για πάρτι, προϋπέθετε ότι εκείνος που τα φυλούσε δεν έπρεπε μόνο να ψάξει στα σκοτεινά για να ανακαλύψει τις κρυψώνες των υπολοίπων, αλλά και να ψηλαφήσει εκείνον που θα έπιανε, για να αποφανθεί ποιος ήταν. Όσοι φορούσαμε γυαλιά ή είχαμε φουντωτά μαλλιά χάναμε πάντα, όπως και στην Τυφλόμυγα.

Παίξιμο φλογέρας από τον Κερασίνη Νίκο

Από το αρχείο του Αγούλα Γιάννη

«Χωρίς πρόσβαση»

H ταινία μικρού μήκους «Χωρίς πρόσβαση» δημιουργήθηκε από την Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης Αλεξάνδρειας με στόχο την ανάδειξη των προβλημάτων προσβασιμότητας στην Αλεξάνδρεια και της αδιαφορίας στα άτομα με κινητικά προβλήματα.

πηγή

Η ζωή είναι επέκταση, είναι ανάπτυξη, είναι άνοιγμα

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι «Ο δρόμος της πνευματικότητας», Εκδ. Opera

«Αφού μίλησε σχεδόν μία ώρα, ο Κρισναμούρτι είπε ότι είχε φτάσει η στιγμή των ερωτήσεων.

«Χθες» λέει αμέσως, «με ρώτησε κάποιος μετά τη συζήτησή μας πώς θα όριζα τη ζωή. Είναι εδώ αυτός ο κύριος;»

«Ναι, δάσκαλε» ακούγεται κάποιος από το βάθος της αίθουσας.

«Δεν είμαι εγώ ο δάσκαλός σου» απαντάει ο Κρισναμούρτι. «Ο δάσκαλός σου είναι μέσα σου… Χθες, σου ζήτησα να μου φέρεις δύο ρεβίθια, δύο φακές ή δύο φασόλια, για να μπορέσω ν’ απαντήσω σήμερα στην ερώτησή σου. Τα έφερες;»

«Βέβαια, εδώ τα έχω» λέει ο άνδρας.

Ένας κύριος γύρω στα σαράντα προχωράει μέσα απ’ το πλήθος και δίνει στον Κρισναμούρτι δύο άσπρα φασόλια, τα οποία ο ομιλητής παίρνει και κλείνει σφιχτά από ένα σε κάθε γροθιά.

«Την απάντηση θα την αφήσω για το τέλος» προσθέτει.

Στα λευκά η Χαλκιδική - Πού χρειάζονται αλυσίδες

Σύμφωνα με την αστυνομία η κυκλοφορία των οχημάτων, λόγω χιονόπτωσης - παγετού, διεξάγεται μόνο με τη χρήση αντιολισθητικών αλυσίδων:


στην Ε.Ο. Θεσσαλονίκης – Πολυγύρου, από το 54ο έως και το 60ο χ.λμ.,

στην Ε.Ο. Θεσσαλονίκης Ιερισσού, από το 64ο έως και το 72ο χ.λ.μ.,

στην Π.Ε.Ο. Θεσσαλονίκης – Ιερισσού, από Αρναία έως Ταξιάρχη,

Ο κεραυνοβόλος έρωτας των media με τον Κυριάκο

Tvxs Σχόλιο

Ηταν ο «αδελφός της Ντόρας», το αουτσάιντερ του «αγωνιστή» Μεϊμαράκη» και του «ανερχόμενου» Τζιτζικώστα, ήταν ένας ακόμη Μητσοτάκης που – όπως ο ίδιος είπε – «πολλοί υποτίμησαν στη διάρκεια της πορείας του».

Μέσα σε μια εβδομάδα έγινε ο νέος Μεσσίας, ο «καταλληλότερος» και ο «μελλοντικός πρωθυπουργός», ο στιβαρός απόφοιτος του Χάρβαρντ και συνειδητός φιλελεύθερος αντικρατιστής που θα αλλάξει εάν όχι τον ρου της… ιστορίας, τουλάχιστον τον ρου της μνημονιακής Ελλάδας μεταλαμπαδεύοντάς της την άδολη ιδεολογική καθαρότητα και ανωτερότητα του νεοφιλελευθερισμού.

Χιόνι

Επιτέλους χιόνισε! Όχι βέβαια πολύ, όπως χιόνιζε παλιότερα, αλλά έριξε το περισσότερο χιόνι  τα τελευταία δύο χρόνια. Το Δημοτικό Σχολείο λειτουργεί κανονικά, αν και κάποιες τάξεις έχουν ελάχιστους μαθητές.
 
Πηγή
Tο Τελευταίο Θρανίο 

Μα ’γώ ’μαν ξένος κι ατζαμής..

Φωνή: Αγούλας Άγγελος

Το βίντεο μας το έστειλε ο κύριος Γιάννης Αγούλας.

Ο τίτλος του  τραγουδιού  , από τις πληροφορίες που βρήκαμε στο διαδίκτυο , πρέπει να είναι  "Με μήνυσε η αγάπη μου" και στο παραπάνω βίντεο ο κύριος Άγγελος το τραγουδάει κάπως παραλλαγμένα.

Στην ιστοσελίδα της Δόμνα Σαμίου βρήκαμε επίσης τους παρακάτω στίχους.
 Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα  http://www.domnasamiou.gr το τραγούδι  κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου στην Ιερισσό της Χαλκιδικής από τον Γιάννη Τσιριγώτη, το 1972.

Με μήνυσε η αγάπη μου

Mε μήνυσε-νε η γ-αγάπη μου, ζηλεμένο μου
να πα’ να τη φιλήσω, φέγγεις φιγγάρι μ’, φέγγεις
να πα’ να τη φιλήσω, λαμπρό μου φιγγαρά(κι)

Μα ’γώ ’μαν ξένος κι ατζαμής, τη στράτα δεν την ξέρω.
Mα παίρνω το στρατί-στρατί, τ’ ωρηό το μονοπάτι
το μονοπάτι μ’ έβγαλε στης αγαπώς την πόρτα.
Bρίσκω τις πόρτες σφαλιχτές και τα κλειδιά παρμένα
μια παίρνω πέτρα απ’ την αυλή, κρούγω το παραθύρι.

ΑΡΙΣΤΟΤΈΛΗΣ Σ/Σ - ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ 3-1

Με ένα τυχερό γκολ στο 78',  ο Αριστοτέλης μπόρεσε να ξεκλειδώσει την απροσπέλαστη ως εκείνο το λεπτό άμυνα της Θύελλα.
Ο αγώνας έγινε κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες , με συνεχή βροχή , που κατά διαστήματα ήταν πολύ έντονη.Παράλληλα φυσούσε και  δυνατός αέρας .Ο αγωνιστικός χώρος όμως παρόλα αυτά  ήταν σε πολύ καλή κατάσταση.

Η Θύελλα στο πρώτο ημίχρονο είχε κόντρα τον αέρα , και αυτό δυσκόλευε τις όποιες κινήσεις των παιχτών της .Όμως , παρά το μειονέκτημα αυτό , θα λέγαμε ότι πολύ εύκολα κράτησε το μηδέν στην άμυνα. Από την άλλη ,  ο Αριστοτέλης είχε απολύτως την κατοχή της μπάλας , δυσκολευόταν όμως να κάνει φάση μπροστά στην εστία της Θύελλα.

H Nestlé μηνύεται για τα παιδιά-σκλάβους στις φυτείες κακάο

Η Ακτή Ελεφαντοστού παράγει το 40% της παγκόσμιας παραγωγής του κακάο. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές καταναλώνουμε εν αγνοία μας ένα προϊόν απλήρωτης παιδικής εργασίας.

Επιμέλεια: Τόνια Γκόρου | enallaktikos.gr

Η μεγαλύτερη βιομηχανία τροφίμων στον κόσμο, η Nestlé  μηνύεται με την κατηγορία ότι χρησιμοποιεί παιδιά-σκλάβους για την συγκομιδή του κακάο στην Ακτή Ελεφαντοστού της Αφρικής.

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απέρριψε την έφεση της Nestle και δύο άλλων εταιρειών, τον Δεκέμβριο του 2014 σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters.

Τα σεμεδάκια και το κράτος-αράχνη

Όλα τα χαμε, αυτό μας έλειπε: να μαζεύουμε τη γιαγιά από το τμήμα...

Από προχτές που διάβασα την είδηση, δεν μπορώ να ησυχάσω. Με έχουν ζώσει τα φίδια. Για ένα κηροπήγιο, μια κανάτα και κάνα–δυο σεμεδάκια που πουλούσε δίχως άδεια στη λαϊκή, βρέθηκε η 65χρονη γυναίκα χριστουγεννιάτικα στο τμήμα κι από κει στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης από όπου έφυγε με ένα πρόστιμο 10.000 ευρώ.

Αν νιώθω ντροπή και θλίψη για την ταλαιπωρία της γυναίκας; Όχι δεν είναι αυτό, έχω συνηθίσει...Την πρώτη φορά ταράχτηκα πολύ που ο Δήμος Νέας Σμύρνης έκοψε πρόστιμο σε μια ηλικιωμένη που πουλούσε κουλούρια, τη δεύτερη πάλι μου κακοφάνηκε αρκετά όταν συνέλαβαν τον υπέργηρο καστανά, έπειτα ήταν ο άλλος καστανάς στη Θεσσαλονίκη που έγινε και πρόσωπο της ημέρας, μετά έπιασαν –θαρρώ– την ηλικιωμένη που πουλούσε καρότα και σπανάκια, προχτές έναν παππού που πουλούσε στον δρόμο ημερολόγια (αυτό κατόπιν καταγγελίας – υπάρχουν και νομοταγείς πολίτες) οπότε αργά ή γρήγορα, θα ’ρχόταν η ώρα και για τα σεμεδάκια.

Για το Xρηματιστηριακό Kραχ στην Kίνα

Τα επανωτά κραχ των χρηματιστηρίων της Κίνας δείχνει ότι  η χώρα έχει γίνει «κανονική» βιομηχανική καπιταλιστική τέτοια, ενώ η οικονομία της περνά σε μια περίοδο κρίσης και χρειάζεται «αναδιάρθρωση», σύμφωνα με τις νεοφιλελεύθερες επιταγές.
Ταυτόχρονα ξυπνά τους φόβους των διεθνών επενδυτών για επερχόμενη νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Αυτή είναι δυνατόν να συμβεί κάθε στιγμή, γιατί με τον τόσο μεγάλο όγκο χρημάτων -κάθε μορφής- που κυκλοφορεί αστραπιαία μέσω των αλγόριθμων των διασυνδεδεμένων συστημάτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών, είναι ζήτημα χρόνου το πότε θα συμβεί. Απλά κανένας δεν είναι σε θέση να το προβλέψει ακριβώς, γιατί πρόκειται περί ενός χαοτικού συστήματος.

Η σιωπή

σκέψεις σοφών

Μ.Λ. Κινγκ: Θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι!

Tvxs Ιστορία

«Δεν πολεμάς το σκοτάδι με σκοτάδι. Μόνο με το φως μπορείς» Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα, την ισότητα, τη δικαιοσύνη και την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.

O Μάρτιν Λούθερ Κινγκ γεννήθηκε 15 Ιανουαρίου του 1929 στην Ατλάντα. Γόνος μιας μεσοαστικής οικογένειας, με έντονες θρησκευτικές επιρροές, βίωσε από νεαρή ηλικία την κυρίαρχη ρατσιστική νοοτροπία του αμερικανικού νότου.

Η οικογένειά, βαθιά θρησκευόμενη, ο πατέρας του και ο παππούς του ήταν Βαπτιστές ιεροκήρυκες, τον «ώθησαν» στον Κλήρο. Σπούδασε Θεολογία και αποφοίτησε το 1951. Κατά τη διάρκεια των σπουδών ασπάστηκε τη φιλοσοφία της «πολιτικής ανυπακοής» και τη φιλοσοφία της «μη βίας», όπως αυτές είχαν ειπωθεί από τον Γκάντι.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΣΤΑΓ/ΣΤΡ - ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ

Ρεβάνς για την ήττα  με 1-0 στο ματς του πρώτου γύρου ευελπιστεί να πάρει ο Αριστοτέλης , ο οποίος υποδέχεται στο γήπεδο Στρατονίκης το Σάββατο την Θύελλα Στανού , και παράλληλα να παραμείνει μέσα στο κόλπο των πλέι οφ.

Η Θύελλα από την άλλη , ερχόμενη από την τεράστια νίκη επί του πρωτοπόρου Άγιου Νικολάου ταξιδεύει στην Στρατονίκη με την ψυχολογία στο ζενίθ και απαλλαγμένη από κάθε άγχος θα

Bob Marley - Stiff Necked Fools

Η επανάσταση ξεκινάει από το πρωινό

Θα έχετε προσέξει φαντάζομαι ότι έχει γεμίσει η Ελλάδα με μαγαζάκια που πουλάνε σφολιάτες, οι οποίες περιέχουν μέσα διάφορα απορρίμματα (τυρί ή υποκατάστατα, αλλαντικά κλπ) αλλά και καφέδες σε πλαστικά ή χάρτινα ποτήρια, τα δε μαγαζάκια αυτά πλασάρονται και ως πολιτισμένα καμιά φορά, ως ψαγμένα κάποια, με ταμπέλες στυλάτες και τίτλους πολύ δήθεν, με διάκοσμο συμπαθητικό, με καθαριότητα αστραφτερή, με προσωπικό ευγενικό.
Σίγουρα θα τα έχετε προσέξει, εδώ τα πρόσεξα εγώ που είμαι στο βουνό.
Αυτά λοιπόν τα μαγαζάκια αποτελούν το λάβαρο της αποτυχίας μας και της ανοησίας μας. Διότι η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων των πόλεων τρέφονται από αυτά, κάποιοι αποκλειστικά, κάποιοι μόνο τα πρωινά, παράγοντας έναν απίστευτο όγκο πολύ κακής ποιότητας απορριμμάτων μέσα τους και γύρω τους.
Ό,τι τρώμε και ό,τι πίνουμε, είμαστε.

Φθορές στο παλιό διακτήριο

Κάποιοι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου αλλά και του Γυμνασίου, τις απογευματινές ή βραδινές ώρες, μπαίνουν στον φυλασσόμενο  χώρο του παλιού διδακτηρίου και προκαλούν ζημιές στα υλικά, αλλά και στα εργαλεία των τεχνιτών. Η είσοδος στο χώρο ενώ εκτελούνται εργασίες είναι και  επικίνδυνη, ιδίως για μικρά παιδιά, αλλά και παράνομη. Θα πρέπει να κατανοήσουν οι γονείς ότι τα εργοτάξια δεν είναι χώροι παιχνιδιού για τα παιδιά τους και  για να αποφευχθούν τα χειρότερα ( τραυματισμοί μαθητών ή ποινικές διώξεις από τον εργολάβο σε βάρος τους) θα πρέπει να φροντίσουν  ώστε οι μαθητές  να μην μπαίνουν στον περιφραγμένο χώρο του παλιού διδακτηρίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες , ο εργολάβος που έχει αναλάβει την επισκευή, προσέφυγε στη δικαιοσύνη για φθορά περιουσίας από αγνώστους. 

Σύγχρονη δικτατορία

Τα δίδακτρα θα μπουν στα δημόσια σχολεία διότι ο καταναλωτικός καπιταλισμός δεν έχει άλλα περιθώρια ζωής από το να φάει όλες του τις σάρκες. Όχι μόνο θα μπουν λοιπόν αλλά πιθανότατα θα ενταχθούν και στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ, από τον οποίον εξαιρέθηκαν τα δίδακτρα των ιδιωτικών.
Η επόμενη φυσικά κίνηση θα είναι κάθε σχολείο να πληρώνει τους δασκάλους και τους καθηγητές του και όσα σχολεία δεν είναι ανταγωνιστικά και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις να κλείνουν.
Μήπως σας φαίνεται υπερβολικό το σενάριο;
Το κράτος σε λίγο θα συντηρεί μόνο τους αιρετούς, τους υπαλλήλους τους σε βουλή, υπουργεία, εφορείες κλπ, στρατιωτικούς, μπάτσους και παπάδες, οι οποίοι θα φάνε κι αυτοί κλώτσο μία των ημερών από τον κρατικό κορβανά αλλά μάλλον τελευταίοι.

Εβδομαδιαία αθλητική εφημερίδα Sport Voice

Διαβάστε παρακάτω την επισκόπηση της 14ης αγωνιστικής

Το νου σας

Γιάννης Μακριδάκης

Γιατί πηγαίνεις με τα πόδια στο χωράφι, με ρώτησε απορημένη μια ηλικιωμένη του χωριού. Είσαι καρδιακός;
Όχι, της λέω γελώντας
Δεν έχεις αυτοκίνητο;
Ναι, της λέω ξανά γελώντας
Εντάξει, μου λέει, τότε.
Ηρέμησε και πήγε να μαγειρέψει ήσυχη. Σκεφτόμουνα μετά ότι οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που σήμερα παραξενεύονται όταν βλέπουν κάποιον να περπατά, κάποτε κοιτούσαν με την ίδια πάνω κάτω περιέργεια τα πρώτα αυτοκίνητα.
Και ότι αφού κατά τη διάρκεια μίας ανθρώπινης ζωής υπήρξε τέτοιας κλίμακας αλλαγή, “ανάπτυξη” έμαθε να την αποκαλεί ο homo catanaloticus, είναι σχεδόν βέβαιο και ορατό πλέον ότι η κατακρύμνηση, η οποία έχει ήδη εκκινήσει, θα χρειαστεί χρόνο κατά πολύ λιγότερο.
Το νου σας, γειωθείτε από μόνοι σας όσο είναι καιρός

''Πρότεινε ένα βιβλίο'' (13)

Περιγραφή

O μελαγχολικός Χάρρυ Χάλλερ ζει σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο. Η απέχθεια που νιώθει για τον μοντέρνο τρόπο ζωής τον ωθεί να μένει μόνος – σαν ένας λύκος της στέπας. Και παρόλο που αποζητά την ανθρώπινη ζεστασιά και τη συντροφικότητα, αδυνατεί να συμβιβαστεί με την υποκρισία των αστικών αξιών.

Θύελλα Στανού - Αστήρ Αγ. Νικολάου 2-0 (ρεπορτάζ και σκέψεις)

Η φύση σε ελάχιστους κάνει το χατήρι και τους  δίνει ολοκληρωμένα ποδοσφαιρικά χαρίσματα.

Και όσοι από αυτούς τους λίγους  κατάλαβαν νωρίς  και δούλεψαν το χάρισμα τους αυτό , έχουν παίξει ή θα παίξουν στο μέλλον ποδόσφαιρο σε υψηλότερες κατηγορίες.

Σε κάποιους ποδοσφαιριστές έχει χαρίσει μια πολύ καλή τεχνική κατάρτιση χωρίς όμως την πολύ καλή φυσική κατάσταση, την αντοχή , τη δύναμη , τα τρεξίματα , το πάθος, την ψυχή κτλ.

Σε κάποιους άλλους έχει δώσει το αντίθετο , πολύ καλή φυσική κατάσταση , χωρίς όμως την πολύ καλή τεχνική.

Αυτό βλέπουμε  στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και  πάντα κάτι λείπει από έναν ποδοσφαιριστή που αν το είχε θα ήταν πολύ διαφορετικός ποδοσφαιριστής.

Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί σε αυτά, κατά τη γνώμη μου, κρίθηκε το αποτέλεσμα του σαββατιάτικου αγώνα.

Δυο ομάδες με σαφώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, μια σκληροτράχηλη Θύελλα που βασίζεται  στο σύνολο , στη δύναμη , στο πάθος , στη ψυχή , στις φυσικές αντοχές  και λιγότερο στην ποιότητα και στην καλή τεχνική κατάρτιση , και από την άλλη ένας ποιοτικός Αστέρας που περισσότερο βασίζεται στην πολύ καλή τεχνική  και πολύ λιγότερο στα φυσικά προσόντα.

Τέτοια κρίσιμα παιχνίδια , κερδίζονται κατά τη γνώμη μου από ομάδες που βγάζουν στον αγωνιστικό χώρο , πρώτα το πάθος , την ψυχή και τα φυσικά προσόντα και δευτερεύον την ποιότητα.

Οι πολιτικοί και οι πάνες...

Σκέψεις Σοφών

Όσα ειπώθηκαν... για το θέμα του νερού στη Γουρουνοχαρά

Πορεία στον θάνατο

Γιάννης Μακριδάκης

Έχω πολύν καιρό να γράψω εδώ κάτι σχετικά με την πολιτική κατάσταση. Διότι δεν υπάρχει πια κάτι νέο να γράψει και να πει κανείς. Γνωρίζουμε, ελπίζω, όλοι πια, ότι βρισκόμαστε σε ένα καθοδικό σπιράλ, που οδηγεί μέσω της μαζικής εξόντωσης και εξαθλίωσης σε αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος όλης της δημόσιας και του συντριπτικού ποσοστού της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών της Ελλάδας.
Είναι γνωστή πλέον η διαδικασία να κόβεις κάτι για να μειωθεί το ποσοστό του επί του ΑΕΠ, να μειώνεται όμως έτσι και το ίδιο το ΑΕΠ, άρα να πρέπει μετά από λίγο διάστημα να ξανακόψεις αυτό το κάτι, και πάει λέγοντας μέχρις ότου όλα να μηδενιστούν και να επέλθει ο θάνατος μιας κοινωνίας που βαστιέται οικονομικά στη ζωή μοναχά με νέες δανειακές χρηματοδοτήσεις, οι οποίες εξασφαλίζουν ουσιαστικά την ομαλή και ήρεμη πορεία της προς τον θάνατο, προς αποφυγή κοινωνικών αντιδράσεων που θα στραφούν ενάντια στους εξουσιαστές της.

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ - ΑΣΤΗΡ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ 2-0

0-0 ημίχρονο
1-0 Μπήντιος Στέλιος (71')
2-0 Τουπλικιώτης Αχιλλέας (94')

Σήμερα στις 15:00 στο γήπεδο Στανού

" Όποιος θέλει να πάρει το πρωτάθλημα πρέπει πρώτα να περάσει μέσα από τον Στανό,από τους πολύτεκνους" έτσι έλεγε  ξανά και ξανά , χρόνια τώρα ,  στα τηλεοπτικά πλατό της Tv Super ο αθλητικός δημοσιογράφος , Δημήτρης Βαγιάνης.

Και μάλλον έτσι είναι. Μια δύσκολη έδρα , που όποιος από τους πρωτοπόρους  μπορέσει και πάρει τους τρεις βαθμούς έχει ένα επιπλέον πλεονέκτημα από τις άλλες διεκδικήτριες ομάδες του πρωταθλήματος.
Ήδη ,  ο Αριστοτέλης,  μία από της υποψήφιες από την αρχή της χρονιάς ,  μετράει τη μια από τις δυο φετινές του ήττες μέσα στο Στανό με 1-0.

Ο Σύλλογος Γυναικών Στανού Χαλκιδικής ''Αγία Χα'ι'δω'' προσκαλεί ..

Ο Σύλλογος Γυναικών Στανού Χαλκιδικής ''Αγία Χα'ι'δω'' σας προσκαλεί στον ετήσιο χορό για την κοπή της βασιλόπιτας στο κέντρο 'ΔΙΑΜΑΝΤΙ', το Σάββατο 09/01/2016 στις 20:30.

Για την ενίσχυση του Συλλόγου μας διατίθενται λαχεία με τα οποία κληρώνονται πλούσια δώρα. Πρώτος λαχνός: 100€ ψώνια απο το smile market.

Σημείον του κύκλου

Η ανθρωπότητα έχει τη μορφή δέντρου. Αειθαλούς, μεγάλου και φουντωτού. Μιας ελιάς πχ, ενός άργιου ικαριώτικου, μιας μεγάλης αβοκαντιάς. Ο καθένας από μας είναι ένα φυλλαράκι πάνω σε κάποιο κλαδί και τα λογής έργα μας είναι οι καρποί του δέντρου.

Όσο πιο ψηλά στα κλαδιά έχουμε φυτρώσει, τόσο πιο πλανεμένοι ζούμε. Διότι νομίζουμε πως όλα παίζονται τριγύρω μας, εκεί ψηλά που βρισκόμαστε ότι είναι ολάκερος ο κόσμος. Νομίζουμε πως όλα τα γνωρίζουμε και τα ορίζουμε, διότι είμαστε πεπερασμένοι και δεν έχουμε την ικανότητα να συλλάβουμε το Όλον. Έτσι χάνουμε μία σημαντική απόλυτη αλήθεια, το ότι δηλαδή οφείλουμε την ύπαρξή μας πρώτα και κύρια στη ρίζα και στη γη. Αισθανόμαστε εδώ πάνω, στην κλάρα που φυτρώσαμε, τελείως αποκομμένοι από τη γη, την αγναντεύουμε από ψηλά και νιώθουμε μιαν έπαρση προόδου, πολιτισμού και ανάπτυξης, λόγω που δεν πατάμε χώμα πια.