Τα δίδακτρα θα μπουν στα δημόσια σχολεία διότι ο καταναλωτικός καπιταλισμός δεν έχει άλλα περιθώρια ζωής από το να φάει όλες του τις σάρκες. Όχι μόνο θα μπουν λοιπόν αλλά πιθανότατα θα ενταχθούν και στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ, από τον οποίον εξαιρέθηκαν τα δίδακτρα των ιδιωτικών.
Η επόμενη φυσικά κίνηση θα είναι κάθε σχολείο να πληρώνει τους δασκάλους και τους καθηγητές του και όσα σχολεία δεν είναι ανταγωνιστικά και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις να κλείνουν.
Μήπως σας φαίνεται υπερβολικό το σενάριο;
Το κράτος σε λίγο θα συντηρεί μόνο τους αιρετούς, τους υπαλλήλους τους σε βουλή, υπουργεία, εφορείες κλπ, στρατιωτικούς, μπάτσους και παπάδες, οι οποίοι θα φάνε κι αυτοί κλώτσο μία των ημερών από τον κρατικό κορβανά αλλά μάλλον τελευταίοι.
Αυτό βέβαια είναι μία πτυχή πολιτικής που ονομάζεται ακραία νεοφιλελεύθερη και την οποίαν ως γνωστόν δύνανται να εφαρμόσουν μόνον δικτατορίες, καθεστώτα δηλαδή που αποτελούν επιταχυντές της εφαρμογής των μέτρων καπιταλιστικής κατρακύλας. Όταν λέμε δικτατορίες μην πηγαίνει ο νους σας πια σε τανκς και λοιπά. Αλλά σε εκλεγμένες κυβερνήσεις και κοινοβούλια, τα οποία τάσσονται απολύτως ομόφωνα υπέρ της καταστροφικής για τον δημόσιο πλούτο και το περιβάλλον “ανάπτυξης”, με την υφιστάμενη εδώ και μερικές δεκαετίες έννοια του όρου, που έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη απομύζηση των φυσικών πόρων, τη ρύπανση και τη μόλυνση του οικοσυστήματος. Άλλοι για να υπηρετήσουν τις πολυεθνικές και άλλοι για το “δουλίτσα να υπάρχει”.
Ένα τέτοιο κοινοβούλιο έχουμε δυστυχώς στη χώρα μας εδώ και έναν χρόνο τουλάχιστον.
Γιάννης Μακριδάκης
Η επόμενη φυσικά κίνηση θα είναι κάθε σχολείο να πληρώνει τους δασκάλους και τους καθηγητές του και όσα σχολεία δεν είναι ανταγωνιστικά και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις να κλείνουν.
Μήπως σας φαίνεται υπερβολικό το σενάριο;
Το κράτος σε λίγο θα συντηρεί μόνο τους αιρετούς, τους υπαλλήλους τους σε βουλή, υπουργεία, εφορείες κλπ, στρατιωτικούς, μπάτσους και παπάδες, οι οποίοι θα φάνε κι αυτοί κλώτσο μία των ημερών από τον κρατικό κορβανά αλλά μάλλον τελευταίοι.
Αυτό βέβαια είναι μία πτυχή πολιτικής που ονομάζεται ακραία νεοφιλελεύθερη και την οποίαν ως γνωστόν δύνανται να εφαρμόσουν μόνον δικτατορίες, καθεστώτα δηλαδή που αποτελούν επιταχυντές της εφαρμογής των μέτρων καπιταλιστικής κατρακύλας. Όταν λέμε δικτατορίες μην πηγαίνει ο νους σας πια σε τανκς και λοιπά. Αλλά σε εκλεγμένες κυβερνήσεις και κοινοβούλια, τα οποία τάσσονται απολύτως ομόφωνα υπέρ της καταστροφικής για τον δημόσιο πλούτο και το περιβάλλον “ανάπτυξης”, με την υφιστάμενη εδώ και μερικές δεκαετίες έννοια του όρου, που έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη απομύζηση των φυσικών πόρων, τη ρύπανση και τη μόλυνση του οικοσυστήματος. Άλλοι για να υπηρετήσουν τις πολυεθνικές και άλλοι για το “δουλίτσα να υπάρχει”.
Ένα τέτοιο κοινοβούλιο έχουμε δυστυχώς στη χώρα μας εδώ και έναν χρόνο τουλάχιστον.
Γιάννης Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου