Τα σεμεδάκια και το κράτος-αράχνη

Όλα τα χαμε, αυτό μας έλειπε: να μαζεύουμε τη γιαγιά από το τμήμα...

Από προχτές που διάβασα την είδηση, δεν μπορώ να ησυχάσω. Με έχουν ζώσει τα φίδια. Για ένα κηροπήγιο, μια κανάτα και κάνα–δυο σεμεδάκια που πουλούσε δίχως άδεια στη λαϊκή, βρέθηκε η 65χρονη γυναίκα χριστουγεννιάτικα στο τμήμα κι από κει στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης από όπου έφυγε με ένα πρόστιμο 10.000 ευρώ.

Αν νιώθω ντροπή και θλίψη για την ταλαιπωρία της γυναίκας; Όχι δεν είναι αυτό, έχω συνηθίσει...Την πρώτη φορά ταράχτηκα πολύ που ο Δήμος Νέας Σμύρνης έκοψε πρόστιμο σε μια ηλικιωμένη που πουλούσε κουλούρια, τη δεύτερη πάλι μου κακοφάνηκε αρκετά όταν συνέλαβαν τον υπέργηρο καστανά, έπειτα ήταν ο άλλος καστανάς στη Θεσσαλονίκη που έγινε και πρόσωπο της ημέρας, μετά έπιασαν –θαρρώ– την ηλικιωμένη που πουλούσε καρότα και σπανάκια, προχτές έναν παππού που πουλούσε στον δρόμο ημερολόγια (αυτό κατόπιν καταγγελίας – υπάρχουν και νομοταγείς πολίτες) οπότε αργά ή γρήγορα, θα ’ρχόταν η ώρα και για τα σεμεδάκια.


Άλλο με τρομάζει. Έχω μια γιαγιά 80 και κάτι που ’χει πάθος με τα σεμεδάκια, πλέκει ασταμάτητα και κάθε τόσο, μας χαρίζει από ένα. Αυτό για το μπουφέ, αυτό για το τραπέζι, αυτό για το τραπεζάκι, αυτό για το μπράτσο του καναπέ και πάει λέγοντας. Ώρα είναι τώρα να χουμε μπλεξίματα με τα πλεξίματα. Να την πιάσουν –λέει– με το βελονάκι και τα νήματα στο χέρι μέσα σε κάνα λεωφορείο κι άντε να πιστέψουν μετά ότι η γιαγιά μάς τα κάνει δώρο. Ότι δεν πληρώνουμε ούτε ευρώ για δαύτα.

Εντάξει, η γιαγιά μου βέβαια δεν τα πουλάει στη λαϊκή... Η αλήθεια να λέγεται, η γιαγιά δεν είναι καρκινοπαθής, δεν χρειάζεται να κάνει εξετάσεις που δεν τις παρέχουν τα δημόσια νοσοκομεία και στο κάτω-κάτω, αν χρειαστεί κάτι, έχει κι εμάς, δεν ζει με 380 ευρώ όπως η γυναίκα που έφαγε το πρόστιμο... Δεν το κάνει για να επιβιώσει, όχι, το κάνει έτσι για να περνάει την ώρα της. Δεν ξέρω, μήπως αυτό είναι χειρότερο; Μήπως επιβαρύνει τη θέση της; Κανονικά η καρκινοπαθής δεν θα έπρεπε να χαίρει κάποιας επιείκειας;

Το γεγονός είναι ότι η γιαγιά πλέκει σεμεδάκια συνέχεια, κομμάτι-κομμάτι, με στρογγυλά λουλουδάκια, μας τα χαρίζει κι εμείς τα παραχώνουμε αμέσως στα συρτάρια. Παλιότερα, δεν τα στρώναμε γιατί δεν μας άρεσαν... Τώρα πια δεν τα στρώνουμε γιατί φοβόμαστε μήπως βρεθούμε εκτός Νόμου...

Γιαγιά, κανόνισε να σε πιάσουν, να ερχόμαστε να σε μαζεύουμε από το τμήμα... Να σου κόψουν κάνα πρόστιμο 10.000 ευρώ και να πάει τσάμπα το σπίτι στο χωριό... Να το «σκοτώσουμε» όσο-όσο για να σε σώσουμε από τα χρέη... Κι όλο αυτό για ένα σεμεδάκι.

Απίθανο; Καλά-καλά. Κανόνισε, αυτό σου λέω μόνο. Και τότε θα δούμε ποιος πλέκει καλύτερα... Εσύ με το νήμα και το βελονάκι ή το κράτος; Ναι-ναι, σαν καλή αράχνη, το κράτος τον έχει φτιάξει έναν μεγάλο, γερό ιστό. Και βλέπεις τι πιάνει...Μόνο μαμούνια. Τίποτα άλλο.

Της Ιφιγένειας Κοντού

http://tvxs.gr/