Γιάννης Μακριδάκης
Αυτό που όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνάμε αλλά πρέπει και να το επαναλμβάνουμε συχνά πυκνά προς γνώση και συμμόρφωση δική μας και των μελλοντικών ανθρώπων είναι ότι ο καταναλωτικός καπιταλισμός έφτασε σε αυτό το έσχατο σημείο να τρώει τις σάρκες του, δηλαδή εμάς, ακριβώς για τους λόγους για τους οποίους εδώ και δεκαετίες κάποιες οικτρές μειοψηφίες ενεργών πολιτών διατράνωναν με δράσεις και παρεμβάσεις ότι όλο αυτό που μεθοδεύεται και επιδιώκεται να εγκαθιδρυθεί στο φαντασιακό μας δεν είναι ανάπτυξη αλλά καταστροφή.
Και όλοι εμείς τότε χαρακτηριζόμασταν τροχοπέδη στην ανάπτυξη, απάτριδες, κατάσκοποι της ΜΥΤ, ρόμπες οικολογικές, ανισόρροποι, ιδιόρρυθμοι και τα λοιπά και τα λοιπά.
Το κακό είναι ότι και τώρα ακόμη αυτή την ανάπτυξη και μάλιστα πιο επιθετική προσδοκά, μεθοδεύει και υπηρετεί ως λύση στην κρίση, το πολιτικό σύστημα των ανοήτων που κυβερνούν τον πλανήτη.
Γι’ αυτό έχει ήδη αρχίσει η φρικτή, επώδυνη και πλήρης θανάτων ανθρώπων και άλλων πλασμάτων κατάρρευση.
Ο καταναλωτικός πολιτισμός καταρρέει με πάταγο αυτή την ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας και αφήνει πίσω του νεκρούς και συντρίμια αλλά εμείς νιώθουμε την κατακόρυφη πτώση μας ως διολίσθηση και έχουμε ελπίδα ότι θα τη γλυτώσουμε, διότι, ως πεπερασμένων δυνατοτήτων όντα έτσι μόνο μπορούμε να αντιληφθούμε τον χρόνο και να συνεχίσουμε τη ζωή.
Αυτό που όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνάμε αλλά πρέπει και να το επαναλμβάνουμε συχνά πυκνά προς γνώση και συμμόρφωση δική μας και των μελλοντικών ανθρώπων είναι ότι ο καταναλωτικός καπιταλισμός έφτασε σε αυτό το έσχατο σημείο να τρώει τις σάρκες του, δηλαδή εμάς, ακριβώς για τους λόγους για τους οποίους εδώ και δεκαετίες κάποιες οικτρές μειοψηφίες ενεργών πολιτών διατράνωναν με δράσεις και παρεμβάσεις ότι όλο αυτό που μεθοδεύεται και επιδιώκεται να εγκαθιδρυθεί στο φαντασιακό μας δεν είναι ανάπτυξη αλλά καταστροφή.
Και όλοι εμείς τότε χαρακτηριζόμασταν τροχοπέδη στην ανάπτυξη, απάτριδες, κατάσκοποι της ΜΥΤ, ρόμπες οικολογικές, ανισόρροποι, ιδιόρρυθμοι και τα λοιπά και τα λοιπά.
Το κακό είναι ότι και τώρα ακόμη αυτή την ανάπτυξη και μάλιστα πιο επιθετική προσδοκά, μεθοδεύει και υπηρετεί ως λύση στην κρίση, το πολιτικό σύστημα των ανοήτων που κυβερνούν τον πλανήτη.
Γι’ αυτό έχει ήδη αρχίσει η φρικτή, επώδυνη και πλήρης θανάτων ανθρώπων και άλλων πλασμάτων κατάρρευση.
Ο καταναλωτικός πολιτισμός καταρρέει με πάταγο αυτή την ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας και αφήνει πίσω του νεκρούς και συντρίμια αλλά εμείς νιώθουμε την κατακόρυφη πτώση μας ως διολίσθηση και έχουμε ελπίδα ότι θα τη γλυτώσουμε, διότι, ως πεπερασμένων δυνατοτήτων όντα έτσι μόνο μπορούμε να αντιληφθούμε τον χρόνο και να συνεχίσουμε τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου