Χυδαιότητες στον ποδοσφαιρικό αγώνα Νέων

Σήμερα το πρωϊ στο γήπεδο του Νέου Μαρμαρά στα πλαίσια του πρωταθλήματος Νέων της Ένωσης Χαλκιδικής διεξήχθη ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ της τοπικής   Προποντίς και της Θύελλα Στανού. ( ηλικίας κάτω των 15 χρονών).

Όπως καταγγέλλουν οι εκπρόσωποι και οι συνοδοί της αποστολής της Θύελλα Στανού, στη διάρκεια του αγώνα εκτυλίχθηκαν απαράδεκτα γεγονότα που αμαυρώνουν τον αθλητισμό και το πνεύμα του «ευ αγωνίζεσθαι» .

Γεγονότα και ενέργειες που  παρεκκλίνουν από τον σκοπό διεξαγωγής πρωταθλημάτων τέτοιων ηλικιών .
Αρνητικοί πρωταγωνιστές αυτών των ενεργειών ήταν ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές  της ομάδας του Ν.Μαρμαρά , αλλά και ο διαιτητής του παιχνιδιού.

Βρισιές , απειλές, αντιαθλητικά χτυπήματα και γενικά μια κάκιστη φιλοξενία καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού από την αποστολή του Νέου Μαρμαρά προς αυτή του Στανού.

''Πρότεινε ένα βιβλίο'' (9)

Ο Λάμπης και το κόκκινο καϊκι - Κάθριν Όλφρεϊ - Εκδόσεις Ψυχογιός

(παγκόσμια νεανική βιβλιοθήκη)

Κάθε φορά που ο καπετάν-Ηλίας ξεκινάει με το όμορφο κόκκινο καΐκι του για κανένα ταξιδάκι στα γύρω, όλα τ'' αγόρια του νησιού έρχονται τρέχοντας γιατί ξέρουν πως χαίρεται να τους έχει κοντά του. Μόνον ένα διώχνει ο καπετάνιος: "Όχι εσύ, μικρέ. Τράβα σπίτι σου". Κι όμως είναι ακριβώς ο Λάμπης που τ'' όνειρο της ζωής του είναι να μπαρκάρει με το κόκκινο καΐκι του καπετάν-Ηλία. Και στο τέλος τα καταφέρνει.

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση μνήμης και τιμής της 28ης Οκτωβρίου 1940

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση μνήμης και τιμής της 28ης Οκτωβρίου 1940 που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία του χωριού μας.

Το τελευταίο Θρανίο

Το ψυγείο της αλληλεγγύης

Ένα κοινόχρηστο ψυγείο στους δρόμους μιας βασκικής πόλης για την εξυπηρέτηση ανθρώπων σε ανάγκη 

 Στο κέντρο της Galdakao στη χώρα των Βάσκων, υπάρχει ένα κοινόχρηστο ψυγείο το οποίο γεμίζει με τρόφιμα από γείτονες, επιχειρήσεις, εστιατόρια. Το σκεπτικό είναι απλό: αντί να πετάμε, μοιραζόμαστε χωρίς ντροπή.
 Τα τρόφιμα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία να θρέψουν όσους βρίσκονται σε ανάγκη ή οποιονδήποτε περαστικό και γείτονα.
Το ψυγείο περιβάλλεται από ένα χαμηλό, ξύλινο φράχτη, ώστε να μη μοιάζει με μια συσκευή που την εγκατέλειψαν, και να δηλώσει σε όλους ότι είναι το πρώτο ψυγείο αλληλεγγύης.
Η πρωτοβουλία ανήκει σε μια ομάδα εθελοντών της πόλης, που σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να αξιοποιήσει τις ποσότητες τροφίμων που πετιούνται από τα νοικοκυριά, αλλά κυρίως από τα μεγάλα σούπερ μάρκετ και εστιατόρια, προκειμένου αφενός να μειώσει τη σπατάλη φαγητού και ταυτόχρονα να προσφέρει βοήθεια.

Το πείραμα του τείχους

Λίμα, Περού. Ένα τείχος διαχωρίζει τους πλούσιους από τους φτωχούς

ΑΝΝΑ ΣΑΛΒΑΝΟΥ

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα πραγματοποιούν κάθε χρόνο τις συναντήσεις τους στη Λίμα, προκειμένου να «διευθετήσουν» τη φτώχεια και τις αυξανόμενες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Αυτά βέβαια από την πλευρά του τείχους που βρίσκονται οι πλούσιοι. Αν σηκώσουν το βλέμμα τους προς τους λόφους της πόλης, θα δουν ένα τείχος 3  μέτρα σε ύψος με συρματόπλεγμα στην κορυφή.
Το τείχος χωρίζει τους ανθρώπους που ζουν σε συνθήκες απόλυτης ανέχειας, χωρίς ρεύμα και πόσιμο νερό, από τους πλούσιους της πόλης. Στην περιοχή Nueva Rinconada, το να μείνεις ζωντανός σε μια φαβέλα κοστίζει πολύ ακριβά. Το νερό, για παράδειγμα, που μεταφέρεται σε πλαστικά ντεπόζιτα από φορτηγά, κοστίζει περίπου 25 ευρώ το μήνα και κάποιες φορές, άλλα απαραίτητα αγαθά θυσιάζονται για χάρη του.

Προσπάθησε ξανά

«Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι». Ένα κείμενο για τα όριά μας 

 «ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μού άρεσαν πιο πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του.
ΟΜΩΣ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ’ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος. Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του.
ΜΟΛΟΝΟΤΙ Η ΑΛΥΣΙΔΑ ΗΤΑΝ ΧΟΝΤΡΗ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΗ, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμή του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει. Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο. Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει;

Ανήθικη πολιτική

Οι υπουργοί βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον με ύφος θλιμμένο κ μας ανακοινώνουν ότι χάσαμε την τάδε κ την δείνα μάχη κ πρέπει να πληρώσουμε κι άλλα
Ο πρωθυπουργός βγαίνει κι αυτός θλιμμένος κ μας ανακοινώνει ότι δεν συμφωνεί με όλα αυτά που καλείται να περάσει αλλά δεν μπορεί να πράξει αλλιώς
Ο Σύριζα βγαίνει με πρόσκληση “όλων των δημοκρατικών πολιτών” να διαδηλώσουν ενάντια στην ανάλγητη Ευρώπη που δεν δέχεται με την πολιτική της να γκρεμισει η “αριστερή” ελληνική “κυβέρνηση” τον φράχτη της ντροπής στον Έβρο, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τις περισσότερες δολοφονίες στα νερά του Αιγαίου.
Είναι φανερό από όλην αυτή την πολιτική στάση ότι η “κυβέρνηση” κινείται επί ενός κ μόνον σχεδίου. Να παρουσιάζει τον εαυτό της άμοιρο ευθυνών κ αιχμάλωτο της ευρωπαικής πολιτικής επί όλων των θεμάτων, πολιτική την οποία οι ίδιοι προσπαθούν δήθεν εκ των έσω να αλλάξουν την ίδια ώρα που την υπηρετούν πιο πειθήνια από κάθε προηγούμενη “κυβέρνηση”. Την ίδια ώρα που δεν έχουν καν φροντίσει να μην προδίδονται από τα χαζογελάκια τους στη Βουλή κ από τα χειροκροτήματα, τις αγκαλιές, τα συχαρίκια, τους πανηγυρισμούς μετά από κάθε εφαρμοστικό νόμο εξαθλίωσης κ εκποίησής μας που ψηφίζουν. Την ίδια ώρα που ενώ αυτοπροβάλλονται ως αιχμάλωτοι, κάνουν κιτς φιέστες κ γελοίες δηλώσεις περί ανεξάρτητου κ κυρίαρχου ελληνικού κράτους

Η παρηγοριά της τέχνης

Όταν δεν είσαι καλά, τι κάνεις;

Ακούω μουσική, τρέχω σε συναυλίες και σε μουσικές σκηνές, διαβάζω λογοτεχνία (πεζά, ποιήματα, φιλοσοφία), χειροτεχνώ φτιάχνοντας ευχετήριες κάρτες, πηγαίνω σε εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής, βλέπω παραστάσεις θεατρικές και ταινίες στο σπίτι ή στο σινεμά.

Εν ολίγοις, βρίσκω καταφύγιο και παρηγοριά στην Τέχνη. Είναι αυτή που μαλακώνει τη μελαγχολική και αυτοκαταστροφική πλευρά του εαυτού μου, δικαιολογεί την ανημποριά μου και με βοηθάει ν' αδειάσω από μέσα μου το αρνητικό συναίσθημα της θλίψης, της πίκρας, της απογοήτευσης, της ξινισμένης διάθεσης, της κακοκεφιάς και πάει λέγοντας.

Η Τέχνη, να 'ναι καλά, μ' ελαφρώνει και μ' αγκαλιάζει δυνατά.

Η φυλακή που ζεις είναι η ταυτότητα που άλλοι σου όρισαν

«Ο αληθινά σοφός δεν δραπετεύει από την κοινωνία, απλώς προσπαθεί να παραιτηθεί από το κατάλοιπο της ταυτότητας που άλλοι του όρισαν.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άντρες και γυναίκες ζούμε κατά κάποιον τρόπο φυλακισμένοι μέσα στις ταυτότητες μας, στις κουλτούρες μας, στους περιορισμούς, στους φόβους και στις ενοχές μας. Οι φυλακές που κλείνουν τις άκαμπτες προσωπικότητες μας δεν αποκαλούνται «φυλακές». Τις έχουμε βαφτίσει με πιο ωραία και απατηλά ονόματα: τις λένε ναούς, θρησκεία, πολιτικά κόμματα, ιδεολογία, κουλτούρα, πολιτισμός, φήμη,εξουσία και τιμές […] πάντως, μην τρομάζεις άδικα. Ποτέ δεν μπήκες φυλακή. Γεννήθηκες μέσα, και σε διέταξαν να μείνεις εκεί-όπως κι εμένα-, προτού αποκτήσεις συνείδηση (και ίσως κανείς απ’ τους δυο μας να μην την απόκτησε ακόμα).

Σε περιόρισαν (με περιόρισαν) για να σπουδάσεις, να δουλέψεις, να ερωτευτείς και να παντρευτείς μέσα στη φυλακή.

Σε προπόνησαν και σε υπνώτισαν (όπως κι εμένα) για να μην μπορείς να δεις τα κάγκελα.

Σ’ έσπρωξαν (και με έσπρωξαν) να πιστέψεις ότι μόνο εκεί θα είσαι προστατευμένος.

Κανένας δεν σώθηκε…

Ξεκινήσαμε με ρυθμούς σιγανούς τη συλλογή του ελαιοκάρπου και φέτος.
Στο ένα χωράφι αντικρίσαμε το παρακάτω θέαμα.
Αλεπού σε αποσύνθεση. Σε στάση που μαρτυρά απρόσμενο θάνατο και σφαδαγμό από πόνο αφόρητο.
Το πιθανότερο από φόλα που έβαλε κάποιος τσοπάνης. Σκεφτείτε για μια στιγμή το άδικο του πράγματος. Αγρίμι στη γύρα της νύχτας για τροφή και επιβίωση, ζώο αθώο της ανθρώπινης ασυνειδότητας και ανηθικότητας, αφελές και απονήρευτο, όσο κι αν λέγεται παμπόνηρο σε ένα άλλο σύστημα όμως ηθικής και λογικής, βρίσκει κομμάτι κρέας, το παίρνει ολόχαρο, το τρώει λαίμαργα να χορτάσει την πείνα του ή το πηγαίνει στη φωλιά να ταϊσει τα μωρά του και πέφτει νεκρό με πόνους αφόρητους, σε μια στιγμή, σε μια ώρα κακιά, που βρέθηκε στο διάβα του ο ύπουλος άνθρωπος.

ΑΡΗΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ - ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ

«Έτσι σταμάτησα το κυνήγι». Ένας πρώην κυνηγός εξομολογείται

Του Βασίλη Μελαχρινού
25 Δεκεμβρίου…..μαζεμένη όλη η οικογένεια για φαγητό αλλά το μυαλό δεν ήταν εκεί. Οι τελευταίες ετοιμασίες για το αυριανό ραντεβού ήταν το μοναδικό πράγμα στο μυαλό μου! Το ετήσιο ραντεβού πέντε φίλων, 26 Δεκεμβρίου, για τριήμερο κυνήγι αγριόπαπιας στον Έβρο. Σχεδόν όλη τη χρονιά ετοιμάζουμε το επόμενο ‘’ραντεβού’’… ποια φυσίγγια θα πάρουμε, τι αυτοκίνητο θα κλείσουμε, τι ρούχα θα αγοράσουμε, νέες τεχνολογίες… ίσως η μοναδική μας συζήτηση όποτε βρισκόμασταν.
Το ξυπνητήρι δεν πρόλαβε να χτυπήσει, και πάλι φέτος τέσσερις παρά πέντε τα μάτια είχαν ήδη ανοίξει. Στις πέντε έχουμε αναχώρηση από το γνωστό μέρος, εννιά ώρες ταξίδι ατελείωτος ο δρόμος αλλά πάντα το ίδιο συναίσθημα. Λίγο που οι αποχρώσεις των ρούχων θυμίζουν τα παλιά χρόνια του στρατού, λίγο οι μυρωδιές, ίσως και το αρχέγονο ένστικτο του κυνηγού, η αδρεναλίνη σε όλο το ταξίδι ήταν στα ύψη και μας έμοιαζε ότι ο χρόνος κυλούσε απίστευτα γρήγορα.

Περί υδάτων

Είναι πλέον γνωστό ότι ο Ολάντ ήρθε για να πάρει μεταξύ άλλων και τα νερά. Όχι μόνο τα δίκτυα που υδρεύουν τις μεγάλες και μικρές πόλεις αλλά κυρίως τους υδροφόρους ορίζοντες και τα επιφανειακά ύδατα.
Να βρέχει και να στοκάρει προϊόν προς πώληση η γαλλική εταιρία. Να αντλούμε και να τους πληρώνουμε. Να ζούμε και να κερδίζουνε χρήματα από την πνοή, τη μπουκιά και τη γουλιά μας. Προφανώς όλα τα άλλα πλάσματα πλην των ανθρώπων δεν θα δικαιούνται νερό αφού δεν θα έχουν χρήματα για να δώσουν. θα τα κυνηγούν οι σεκιουριτάδες της εταιρίας άραγε ή θα τα θεωρούν φυσική απώλεια, στατιστικό λάθος ή κάτι παρόμοιο;
Ξαναγράφω ότι το νερό και γενικά οι φυσικοί πόροι είναι αρχέγονα αγαθά κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων. Ο καπιταλισμός τα θεωρεί καταναλωτικά προϊόντα, η αριστερά τα θεωρεί κοινωνικά αγαθά. Σφάλλουν άπαντες, ο καθένας για να υπηρετήσει τις ιδέες του.
Η στροφή της ανθρωπότητας στην ανάπτυξη της σμίκρυνσης είναι ο μόνος τρόπος για να έχει μέλλον αυτή στον πλανήτη.
Διότι έτσι θα στραφεί και προς την λελογισμένη χρήση των φυσικών πόρων, την μη μόλυνσή τους και εν τέλει την αναπλήρωσή τους.

Τα ωραιότερα συνθήματα είναι στους τοίχους (202)

πηγή

Χειμερινή ώρα

πηγή

Ενημερωτικό σημείωμα

• Την Τρίτη, 27 Οκτωβρίου 2015 οι μαθητές θα έρθουν στο σχολείο στις 09:00 (χωρίς τσάντες ) για να γίνει η σχολική γιορτή για την 28η Οκτωβρίου . Οι μαθητές θα σχολάσουν  περίπου στις 10:30.

• Την Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2015 οι μαθητές θα έρθουν στο σχολείο στις 09:00 φορώντας τη στολή της παρέλασης.

Προσφυγικό ανταπόκριση

Προσφυγικό ανταπόκριση:

 όλο το απόγευμα γυρνάμε υπό βροχή τις σκηνές κ τα υπόστεγα που μένουν οι πρόσφυγες, καταγράφουμε τις ανάγκες τους σε ρούχα κ διανέμουμε ό, τι έχουμε. Η τοπική κοινωνία φέρνουν συνεχώς τρόφιμα συσκευασμένα, μαγειρεμένα κ ρούχα. Τόσα πολλά που δεν προλαβαίνουμε οι λίγοι εθελοντές να τα διαχειριστούμε. Πριν λίγο που βγήκα με ένα αυτοσχέδιο δίσκο γεμάτο ατομικές μερίδες μακαρόνια για να τα δώσω, είδα πολλούς ανθρώπους να κρατούν φαγητό κ να έρχονται από συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ο Σύλλογος Δασκάλων είχαν μαγειρέψει εκατοντάδες μερίδες κοτόπουλα με χυλοπίτες κ τα διένειμαν στην πλατεία.
Είναι τραγικό κ συνάμα τόσο συγκλονιστικό αυτο που γίνεται στο νησί. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι οι αντοχές κ οι προμήθειες θα εξαντληθούν σύντομα κ επειδή καμιά άλλη δομή ή ενδιαφέρον δεν υπάρχουν από δημόσιο κρατικό φορέα, θα υπάρξει επιδείνωση της κατάστασης. Ήδη τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη. Μόλις πληροφορούμαι για νέες αφίξεις πολλων ανθρώπων στην ακτή

Όταν ξυπνάς το πρωί..

Σκέψεις Σοφών

Περί προσφύγων και ντόπιων

Κάθε άνθρωπος εδώ στη Χίο έχει να διηγηθεί μια συγκινητική σκηνή που είδε ή μια ιστορία που έζησε αυτές τις μέρες με πρωταγωνιστές πρόσφυγες, οι οποίοι έχουν κατακλύσει την πόλη.
Η κατάσταση είναι τραγική και θα γίνει τραγικότερη διότι όπως φαίνεται το τετράμηνο του καλοκαιριού ήταν μόνον ο πρόλογος, χρονικό διάστημα το οποίο αντί να εκμεταλλευτούν οι τοπικές αρχές για να οργανωθούν προς αντιμετώπιση του δύσκολου χειμώνα, τα φόρτωσαν όλα στους εθελοντές και στους αλληλέγγυους της τοπικής κοινωνίας και κάθισαν να παρακολουθούν από μακριά.
Εθελοντής βέβαια είναι αυτός που έρχεται επικουρικά να συνδράμει μια δημοτική ή κρατική δομή, αυτός είναι ο ρόλος του και όχι το να φτιάξει και να λειτουργήσει ο ίδιος αποκλειστικά τη δομή όπως έγινε εδώ, δίνοντας πάτημα στον τοπικό δήμο να γίνει ο ίδιος ένας ανεπαρκής εθελοντής στην προσπάθεια των δημοτών του. Αντιστράφηκαν οι όροι δηλαδή εξ αρχής, και αυτό αποδείχτηκε πολύ δυσλειτουργικό και ανεπαρκές να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ - Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ 5-0

Το σκορ του ημιχρόνου ήταν 4-0.

Τα γκολ πέτυχαν οι Μπάμπης Τουπλικιώτης , Ντίνος Χασιώτης , Αχιλλέας Τουπλικιώτης, Στέλιος Μπήντιος και Στέφανος Σαμαράς του Τάσου..

«Marx is back» : Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο έγινε «μίνι-σειρά» στην Αργεντινή

Η επιστροφή του Μαρξ

Το «Marx is Back» είναι μια μίνι σειρά τεσσάρων επεισοδίων που διαδραματίζεται στην σημερινή Αργεντινή, μια χώρα που υφίσταται τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

Οι εργαζόμενοι σε ένα τυπογραφείο αντιμετωπίζουν απολύσεις και μειώσεις μισθών και μια ομάδα εργαζομένων αποφασίζει να αντισταθεί, καθώς οι ηγεσία του σωματείου προσπαθει να θάψει το ζήτημα.

Την ίδια στιγμή, ο Μάρτιν, ένας από την ομάδα των εργατών αρχίζει να διαβάζει το κομμουνιστικό μανιφέστο και καταλήγει να συναντήσει τον Κάρλ Μάρξ (σε όνειρο ή στην πραγματικότητα;).

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Φεγγάρι μάγια μου΄κανες

ΧΟΛΟΜΩΝ Ρ.Π - ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ 1-0

Το παρελθόν ξανάρχεται

Οι εικόνες που βλέπει κανείς στην πόλη της Χίου είναι τραγικές. Πρόσφυγες μούσκεμα από τη βροχή, με σακούλες στα κεφάλια και περασμένες σαν πανοπλίες στο κορμί τους, άλλοι να φοράνε σαγιονάρες και να είναι τυλιγμένοι με κουβέρτες, οι μάνες φασκιωμένες με τις μαντίλες τους να στάζουνε και να βαστάνε στην αγκαλιά τα βρέφη τους μέσα σε σπάργανα, να τραβοκοπάνε από το χεράκι τα παιδιά τους που δεν ξέρουν τι συμβαίνει, πού πάνε και γιατί βρίσκονται εδώ. Κάθε υπόστεγο πλήρες ανθρώπων που στέκουν, που κάθονται, που είναι ξαπλωμένοι στα παγωμένα πλακερά και προσπαθούν να φυλαχτούν απ’ το νερό.
Θυμήθηκα στη θέα όλων αυτών των ανθρώπων τα όσα διάβαζα κάποτε στις εφημερίδες της εποχής του διωγμού, όταν χιλιάδες και πάλι πρόσφυγες κατέκλυσαν το νησί φτάνοντας από την ίδια απέναντι ακτή. Θυμήθηκα και όσα μου αφηγήθηκαν ως μνήμες τους οι χιώτες μεσανατολίτες πρόσφυγες που φύγανε το 41 με τις βάρκες από εδώ προς την αντίθετη κατεύθυνση και φτάσανε στην Κύπρο, στη Συρία, στον Λίβανο, στην Αίγυπτο, στο Βελγικό τότε Κονγκό.

Ο γέρος και το χωριό

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα χωριό ζούσε ένας γέρος. Ήταν ένας από τους πιο άτυχους ανθρώπους στον κόσμο. Όλο το χωριό είχε κουραστεί από αυτόν, ήταν πάντα μίζερος, συνέχεια παραπονιόταν και ήταν σε άσχημη διάθεση. Όσο περισσότερο ζούσε, τόσο τα λόγιο του γίνονταν πιο δηλητηριώδη…

Οι άνθρωποι τον απέφευγαν, επειδή η ατυχία του γινόταν κολλητική. Ακόμη ήταν αφύσικο και προσβλητικό να είσαι χαρούμενος δίπλα του. Δημιουργούσε μια αίσθηση λύπης στους άλλους.

Αλλά μία μέρα, όταν πια έκλεισε τα ογδόντα, κάτι πολύ σημαντικό συνέβη. Ξαφνικά όλοι έμαθαν το νέο: “ O γέρος είναι πλέον χαρούμενος σήμερα, δεν παραπονιέται πλέον για τίποτα, χαμογελά και έχει φωτίσει το πρόσωπό του.” Μαζεύτηκε ολόκληρο το χωριό. Τότε ρώτησαν τον γέρο:

Σπορές

Γιάννης Μακριδάκης

Αυτές τις μέρες που περιμένουμε τις βροχές εδώ στην καλοκαιρινή ακόμη βορειοδυτική χίο, σπέρνουμε στα χωράφια τους σβόλους που φτιάξαμε τον αύγουστο. Έχουμε δυο τρία τσουβάλια σβόλους με σποράκια εντός τους, κάθε είδους και μεγέθους, τα οποία διανέμουμε και σε φίλους που ενδιαφέρονται και πράττουν ομοίως.
Όταν συναναστρέφεσαι με τα φυτά και τους σπόρους μαθαίνεις ότι σε “συμφέρει” η προσφορά, η διασπορά, η ανταλλαγή, η συνύπαρξη, μαθαίνεις ότι είναι για το καλό σου η ανοιχτοχεριά και ότι η τσιγκουνιά, το σαβούριασμα και η ατομικότητα είναι χαρακτηριστικά καταναλωτικών κοινωνιών και ανθρώπων ανασφαλών λόγω μη επαφής τους με τον πλούτο πια, ανθρώπων πλανεμένων από αξίες ευτελείς, ανθρώπων με πεποίθηση ότι χρήμα είναι πόρος, ανθρώπων χειραγωγημένων δίχως αντίληψη της παραγωγής και του πλούτου της γης.

Ντίζι Γκιλέσπι, ο τρομπετίστας της τζαζ που κέρδισε τους Έλληνες διαδηλωτές

TVXS Αφιέρωμα

Σαν σήμερα, στις 21 Οκτωβρίου 1917, γεννήθηκε ο ιδιοφυής τρομπετίστας Ντίζι Γκιλέσπι. Ήταν ένας από τους δύο πρωτοπόρους της μπίμποπ τζαζ, μαζί με τον σαξοφωνίστα Τσάρλι Πάρκερ. Ο Γκιλέσπι φημιζόταν για την καταπληκτική δεξιοτεχνία του, τη λοξή τρομπέτα του, τα παραφουσκωμένα μάγουλα του όταν έπαιζε, και την ανοιχτόκαρδη προσωπικότητά του. Ήταν επίσης ο πρώτος «πρέσβης» της μπίμποπ στην Ελλάδα.


Η καλοπροαίρετη φύση του Γκιλέσπι είχε αισθητό ρόλο στη διάδοση και αποδοχή της μπίμποπ τζαζ από ένα ευρύτερο κοινό. Γιατί αρχικά η μπίμποπ δεν ήταν δημοφιλής, κυρίως γιατί δεν προσέφερε χορευτική μουσική σαν την προκάτοχό της, τη σουίνγκ τζαζ, στις συναυλίες της οποίας οι νέοι χόρευαν το jitterbug, το χορό της δεκαετίας του 1930 που μετεξελίχθηκε σε rock and roll.

ΗΠΑ: Αστυνομικός πυροβολεί σκύλο εν ψυχρώ

Άλλο ένα κρούσμα αστυνομικής βίας στην Αμερική, αυτή τη φορά θύμα έπεσε ένας σκύλος.

Ο αστυνομικός χτύπησε το κουδούνι σπιτιού και μόλις είδε το σκύλο να τρέχει έξω τον πυροβόλησε τρεις φορές. Όπως αναφέρουν οι ιδιοκτήτριες, ο σκύλος ήταν άκακος και είχε χρησιμοποιηθεί μάλιστα σε διασώσεις. Οι αρχές ανέφεραν ότι θα πραγματοποιηθούν έρευνες.


Δείτε παρακάτω άλλο ένα βίντεο από το συμβάν.

ΧΟΛΟΜΩΝ Ρ.Π. - ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ (εξ αναβολής αγώνας πρωταθλήματος)

Απαλλαγείτε από τη δανεική ταυτότητα

Στο διήγημα, ο Βούδας επιστρέφει στο παλάτι του πατέρα του ύστερα από δώδεκα χρόνια περιπλάνησης στα δάση όπου έκανε διάφορες πνευματικές ασκήσεις, έτρωγε ό,τι έβρισκε, ζητιάνευε και διαλογιζόταν.


Ο Ταγκόρ αφηγείται ότι μια μέρα ο Βούδας άγγιζε την ύψιστη αγαλλίαση. Καθισμένος κάτω από ένα δέντρο, είχε μία φώτιση...

Και το πρώτο που θυμήθηκε όταν ανακάλυψε την αλήθεια, ήταν ότι έπρεπε να γυρίσει στο παλάτι για να ανακοινώσει τη χαρμόσυνη είδηση στη γυναίκα που τον αγάπησε, στο γιο που είχε αφήσει πίσω και στον γέρο πατέρα του, που κάθε μέρα περίμενε την επιστροφή του.

Ύστερα από δώδεκα χρόνια, ο Βούδας γύρισε και βρήκε τον πατέρα του τρομερά θυμωμένο.

''Πρότεινε ένα βιβλίο'' (8)

Γιάννης Μακριδάκης - «Το ζουμί του πετεινού» - Eκδόσεις ΕΣΤΙΑ

«Το ζουμί του πετεινού» είναι μια νουβέλα για την οικονομική κρίση και τη ζωή στη φύση. Ο ήρωας είναι ένας γεωργός, «ο Παναγής που ζει καταγής».

Σπουδαία τα λάχανα

Το φθινόπωρο, για την ακρίβεια ο Οκτώβριος αποτελεί την απόδειξη της πλάνης του σύγχρονου ανθρώπου. Ο οποίος εγκαταλείπει την ύπαιθρο χώρα, όπου βρισκόταν μέχρι πρόσφατα χάριν “διακοπών”, επανέρχεται στις πόλεις και απομακρύνεται ξανά από το οικοσύστημα, το οποίον όμως διέρχεται περίοδο μικρής άνοιξης, αλλιώτικης, ήρεμης και γαλήνιας, όχι οργιώδους, προσφέρει δε απλόχερα τα κάλλη του και τους καρπούς του και είναι όλα πολύ πιο όμορφα και πιο γλυκά από το καλοκαίρι.

Η θάλασσα υπέροχη, τα ψάρια της επανήλθαν και κάθε μεσημέρι το μπάνιο είναι σαν αίσθηση πρώτης και ταυτόχρονα τελευταίας φοράς στη δροσιά της. Το χωράφι ολοπράσινο από τις νυχτερινές δροσιές, γεμάτο ραδίκια, ρόκες, σέσκουλα, σπανάκια, παντζάρια, ραπάνια, μαϊντανά, σέλινα, άνηθα και μάραθα, σπαράγγια, τα λάχανα και τα μπρόκολα μεγαλώνουν κάθε πρωί εμφανώς, οι φασολιές και οι μπάμιες φίσκα στον καρπό, οι ντοματιές να σπάσουν, κάθε μέρα κοκκινίζουν μια ποδιά ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές στο φόρτε τους και οι κουρμάδες οι ελιές αρχινούν να πέφτουν απ’ τα δέντρα και να τις τρώμε κατευθείαν απ’ τη γη.

οι κατσίκες και η γέφυρα

Πάνω από ένα ποτάμι βρίσκεται μια πολύ στενή γέφυρα. Μια κατσίκα προσπαθώντας να τη διασχίσει συναντά μια άλλη κατσίκα ακριβώς στη μέση της διαδρομής. Δεν υπάρχει όμως αρκετός χώρος για να περάσουν και οι δύο.

Ποιο από τα παρακάτω φαντάζεστε ως το πιο πιθανό σενάριο;

A. Η μια κατσίκα πρόθυμα γυρνά πίσω προκειμένου να αφήσει την άλλη να περάσει πρώτη.

B. Οι κατσίκες καυγαδίζουν και στη συνέχεια η πιο δυνατή κατσίκα αναγκάζει την άλλη να υποχωρήσει.

Γ. Η μια κατσίκα ξαπλώνει πάνω στη γέφυρα και η άλλη περνά από πάνω της.

Δ. Οι κατσίκες καυγαδίζουν και στο τέλος πέφτουν από τη γέφυρα κάτω στο βαθύ ποτάμι.

Ε. Η μια κατσίκα ξαναγυρίζει πίσω και περιμένει να έρθει η άλλη κατσίκα. Στη συνέχεια, αντί να πάει στην απέναντι πλευρά, μένει για να παίξουν και να βοσκήσουν μαζί.

Πώς χάθηκε η Aυτάρκεια στη Xώρα: To παράδειγμα της Θεσσαλίας

Στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, στη λεκάνη απορροής των νερών του όρους Κόζιακα και ανάμεσα στις αγροτικές κοινότητες Κόκκινου Πύργου, Αγίων Αποστόλων, Ρογγίων, Διπόταμου και Πυργετού βρίσκονται οι φλέβες (κανάλια) με τρεχούμενο νερό ήπιας ροής.
Οι φλέβες δημιουργήθηκαν κύρια από φυσικές πηγές (ανάβρες) που με τον καιρό διανοίχθηκαν από τους αγρότες, διοχετεύοντας σ’αυτές το νερό της βροχής και των αρτεσιανών.  Ο μικρός αυτός υγροβιότοπος αποστραγγίζει το νερό της περιοχής, κάνοντας τη γη καλλιεργήσιμη, επικοινωνώντας με τον Κουμέρκη  και τον Αγιαμονιώτη ποταμό, οι οποίοι με τη σειρά τους συνδέονται με τους παραποτάμους του Πηνειού, Ανάποδο και Σαλαμπριά.
Ψάρια (αγάδες και μυλωνάκια), καραβίδες, καβούρια, χέλια, βίδρες και νερόκοτες ζούσαν στον υγροβιότοπο των φλεβών, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Παράλληλα, υπήρχε μια τοπική διατροφική αυτάρκεια των αγροτών βασιζόμενη στα οικόσιτα ζώα (κότες, πάπιες, γουρούνια, αρνιά, κατσίκια και αγελάδες) και στους κήπους που όλοι, μα όλοι καλλιεργούσαν, ενώ συμπλήρωναν  τα γεύματα τους με ψάρια και καραβίδες που ψάρευαν στις φλέβες και στα ποτάμια.

H NESTLE απειλεί με ξηρασία τον εθνικό δρυμό San Bernardino στη Ν.Καλιφόρνια

Από το ANTIMEDIA

«Τρείς Αμερικάνικες οργανώσεις  κατάθεσαν μήνυση αυτή την εβδομάδα κατά της  Δασικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, που επιτρέπει στη Nestle να συνεχίζει να εμφιαλώνει εκατομμύρια γαλόνια νερό από τον Εθνικό Δρυμό San Bernardino,  με άδεια που έχει λήξει πριν από 27 χρόνια», αναφέρεται στο δελτίο τύπου  που μόλις κυκλοφόρησε.
Αν έχετε παρακολουθήσει την έρευνα του ANTIMEDIA  (τα άρθρα του  Ian James στην τοπική εφημερίδα του Παλμ Σπριγκ της Νότιας καλιφόρνια «The Desert Sun») για την ανεύθυνη υδροδότηση της ΝΕΣΤΛΕ από τις πηγές  του  Arrowhead και όλες τις αμφισβητήσιμες συνθήκες που  την περιβάλλουν, συμπεριλαμβανομένης της λογοκρισίας από το κοινωνικό δίκτυο Reddit των άρθρων μας – τότε αντιλαμβάνεστε  πόσο συναρπαστική είναι η ανακοίνωση της αγωγής. Και συνεχίζει:
«Οι οργανώσεις ζητούν από το δικαστήριο να κλείσει αμέσως τον αγωγό νερού και να διατάξει  την Δασική Υπηρεσία να προβεί σε πλήρη διαδικασία αδειοδότησης που θα περιλαμβάνει περιβαλλοντικές μελέτες.

ΘΥΕΛΛΑ ΜΕΤΑΓΓΙΤΣΙΟΥ - ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ 1-1

Εξαρχής ο αγώνας χαρακτηρίστηκε δύσκολος καθώς το Μεταγγίτσι διαχρονικά  είναι μια δυνατή έδρα και δυσκολεύει κάθε αντίπαλο ανεξαρτήτως δυναμικότητας.
Όμως η  ισοπαλία σήμερα  αδικεί την ομάδα μας.
Η Θύελλα δεν μπήκε καλά στο παιχνίδι και βρέθηκε πίσω στο σκορ μόλις στο δεύτερο λεπτό , μετά από τραγικό λάθος των κεντρώων , έξω από την περιοχή.
Αυτό φόρτωσε άγχος και νευρικότητα στους παίχτες της  Θύελλα και τα προσωπικά λάθη διαδέχονταν  ένα το άλλο. Όποια υποψία φάσης γινόταν μπροστά στην εστία της ομάδας μας προερχόταν και αυτή από τραγικά προσωπικά λάθη.
Παρόλο όμως την κατάσταση αυτή , η Θύελλα στον επιθετικό τομέα δημιούργησε και  έχασε τουλάχιστον δυο -τρεις κλασικές ευκαιρίες να φέρει το ματς στα ίσα πριν το ημίχρονο.
Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου έγιναν οι απαραίτητες διορθώσεις , και η ομάδα από το πρώτο λεπτό ως και την λήξη , κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο , έχοντας πλήρως την πρωτοβουλία των κινήσεων .
Στο 50' ο Μαριανός Βασίλης ισοφάρισε σε 1-1 με απευθείας εκτέλεση φάουλ.

Παραλογισμοί

Έχουμε και λέμε: Ένας άνθρωπος δουλεύει στις τηλεφωνικές πωλήσεις  μίας πολυεθνικής. Παίρνει μισθό 480€ και ανάλογα με τις πωλήσεις που κάνει ατομικά αλλά και συλλογικά το τμήμα (βράσε όρυζα)  μπορεί να φτάσει να πάρει μέχρι και 1000 € μπόνους αλλά σε κουπόνια. Έχει δηλαδή 480€ σε χρήμα για να καλύψει ανάγκες λογαριασμών, φόρων, ενοικίων, μετακίνησης κτλ και 1000 σε δωροεπιταγές για μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ ΜΟΝΟ και ΜΕΓΑΛΕΣ αλυσίδες φαστφουντάδικων -ούτε σουβλάκι απ’ τον Θανάση στη γειτονιά δεν μπορείς να πάρεις πρέπει να πας στα GOODYS . Εκτός από το παιχνίδι του περεταίρω καταναλωτικού εγκλωβισμού στο σύστημα που παίζεται στις πλάτες του εργαζόμενου καθώς πρέπει τα κουπόνια να τα καταναλώσει εντός ενός έτους σε τρόφιμα συσκευασμένα και ελεγχόμενα από πολυεθνικές, τέρμα δηλαδή οι μικρές επιχειρήσεις, ο μανάβης, ο χασάπης, η λαϊκή, το δίκτυο χωρίς μεσάζοντες, το μικρό ταβερνάκι στη γειτονιά, τέρμα και η δυνατότητα αποταμίευσης, ή διάθεσης των χρημάτων σε κάτι άλλο πέρα της χημικής τροφής, βιβλία πχ, κινηματογράφος, θέατρο, γιόγκα, ό,τι μπορεί να αγαπάει και να χρειάζεται ένας άνθρωπος στην πόλη όπου όλα όσα σε αποζημιώνουν δυστυχώς πληρώνονται , έρχονται τώρα και θέλουν λέει να φορολογήσουν τα κουπόνια, αλλά και κάθε άλλη παροχή της εταιρείας προς τους υπαλλήλους ως μέρος του μισθού που λαμβάνει ο εργαζόμενος. Που σημαίνει: Αν η εταιρεία περεχεί θέση παρκινγκ στον εργαζόμενο προστίθεται στο μισθό το ποσό ενοικίασης σαν να το έπαιρνε στο χέρι 480€ δηλαδή +100€ χοντρικά 580€. Αν πάλι έχει πουλμανάκι για να μεταφέρει από το μετρό τους εργαζόμενους στις εγκαταστάσεις της εταιρείας – συνήθως επειδή αυτές είναι στα γκράβαλα – θα προστίθεται στο μισθό λέει το ημερήσιο εισιτήριο (????) σαν να έπαιρνε την αστική συγκοινωνία. Και δεν ξέρω εδώ ως τι θα το προσθέτουν αλήθεια ως εισιτήριο αστικό, υπεραστικό ή ως κάρτα απεριορίστων διαδρομών…

Το Κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης...

"Το Κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης"...

Καρλ Μαρξ

πηγή

Η αετογερακίνα

Πριν λίγο φάνηκε ψηλά στον ουρανό η αετογερακίνα!
Ήμουν μέσα στη θάλασσα όταν την είδα να πλανάρει λίγο πιο κει, πάνω από τον μικρό μας κάμπο. Τη γλύτωσε τελικά, σκέφτηκα ανακουφισμένος και χαμογέλασα με μεγάλη ικανοποίηση.
Μόλις βγήκα από το νερό και περπάτησα στην παραλία με το βλέμμα ψηλά να θαυμάζω το πέταγμα και την ήρεμή της δύναμη, λες και με αναγνώρισε το υπέροχο πουλί, κατηφόρισε προς τα εκεί και έπιασε να κάνει κύκλους ψηλά πάνω από την ακρογυαλιά, η κατακόρυφη προβολή του ήταν μέσα στη θάλασσα. Σαν να ήθελε να μου δείξει ότι ναι, αυτή ήταν, η γερακίνα που με είχε γεμίσει θλίψη προχτές όταν την είδα να κάθεται στο οδόστρωμα και νόμισα πως δεν θα ξαναπετάξει, όταν προσπάθησα δίχως αποτέλεσμα την αιχμαλωτίσω για να τη στείλω στο Κέντρο Περίθαλψης.

Μετά από το φθινόπωρο

Γιάννης Μακριδάκης

Σχεδόν όλα ήσαν αναμενόμενα ως απολύτως εμφανή από χρόνια. Πολύ λίγα, μάλλον πολύ λίγοι, αποτέλεσαν έκπληξη.

Μιλώ για την αλλαγή φρουράς και όχι πολιτικής, που ζούμε σε όλο της το μεγαλείο ως πέρασμα στη νέα εποχή πολιτικής απατεωνιάς και ολιγίστων αναξιοπρεπών πολιτικάντηδων.

Πριν μερικά χρόνια, το 2013, με είχε επισκεφθεί πολιτικό πρόσωπο, το οποίο απέκτησε κατόπιν σημαίνουσα θέση στο κράτος, επί “πρώτης φοράς αριστερά”, και έγινε εν τέλει υποκείμενο χλεύης και συκοφάντησης επειδή απεδείχθη αταλάντευτο στις ιδέες του και δεν έκανε εκπτώσεις στην αξιοπρέπειά του. Του είχα πει λοιπόν, του πολιτικού προσώπου αυτού, ότι σύμφωνα με τα όσα δείχνει ο βίος και η πολιτεία των στελεχών της αποκαλούμενης από εμένα τότε επενδυτικής αριστεράς, η υπόθεση πηγαίνει προς αυτήν ακριβώς την εξέλιξη που είδαμε και που ζούμε τώρα. Οι επενδυτές της ΜπλακΡοκ Τσακαλώτος και Σταθάκης μαζί με χίλιους δυο πασοκικής κουλτούρας νέους και παλαιούς ιδιοτελείς πολιτευτάδες στο γενικό τοπίο, αλλά και οι παλαιοκομματικοί μικρόψυχοι και μισάνθρωποι τύποι που στελεχώνουν το κόμμα τοπικά εδώ, και άρα κατ’ αναλογίαν τοπικά παντού, επίσης η ποιότητα του (αυτο)προωθούμενου από χρόνια για κατά τόπους βουλευτή τυπάκου της χριστιανοδημοκρατίας με διδακτορική εργασία μαθητή 1ης (πρώτης) Λυκείου και με ύφος καρδινάλιου, ίσως εξαιτίας του νερού του χωριού του που γεννά και μεγαλώνει θλιβερούς βοναπάρτηδες, όλα αυτά δείχνουν, του είχα πει του σημαίνοντος πολιτικού προσώπου που με επισκέφθηκε τότε, ότι η κατάληξη του πολιτικού τους χώρου δεν θα είναι αλλαγή πολιτικής, πόσω μάλλον προς τα αριστερά, αλλά θα είναι αλλαγή κώλων στα έδρανα της Βουλής και στις υπουργικές καρέκλες, και μάλιστα κώλων ίδιας αναξιοπρέπειας, ίσως και περισσής, χειρότερης όμως μισανθρωπιάς και χυδαιότητας, ως έχοντες την ματαιοδοξία τους και την μικρότητά τους υπό χρονία καταπίεση.

Frankie Paul - Worries In The Dance

Κάποιοι άνθρωποι..

Σκέψεις σοφών

ΘΥΕΛΛΑ ΜΕΤΑΓΓΙΤΣΙΟΥ - ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ

Ο λευκός άνδρας σ’ εκείνη την φωτογραφία

Τρέχουν στις τηλεοθόνες οι εικόνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου. Αδύνατον να μην δω την τελειότητα των χειρονομιών, την ένταση των κορμιών, την ολοκληρωτική αυτοσυγκέντρωση αυτού που υπέφερε χρόνια προπονήσεων και παραιτήσεων γι αυτή την στιγμή.

Γυναίκες και άνδρες στο αποκορύφωμα της φυσικής φόρμας, που αγκαλιάζονται δίχως προβλήματα αντιπαλότητας, δίχως να δίνουν σημασία στις διαφορές του χρώματος στο δέρμα (στην Αϊτή, την περίοδο της εξέγερσης του 1803, απαριθμούνταν επίσημα  64, όλες αυστηρότατα ρατσιστικές οι μεν προς τις δε….), σε σημείο να αντηχεί χαστούκι στο πρόσωπο η εισβολή των τηλεειδήσεων που μας δείχνουν πνιγμένα κορμιά ή να ασφυκτιούν στα καμιόνια, σε πολλές αποχρώσεις του χρώματος (λευκών συμπεριλαμβανομένων, διότι ιρακινοί, κούρδοι, σύριοι, κλπ, κατά βάθος είναι ινδοευρωπαίοι όπως εμείς »αυτόχθονες» ιταλοβλάκες… ή ελληνοβλάκες, θα έλεγα εγώ ο μεταφράζων).

Θλίψη και ντροπή

Γιάννης Μακριδάκης

Σήμερα το πρωί σηκώθηκα με μια μακάβρια εργασία κατά νου. Να θάψω τα απομεινάρια της όρνιθας που έφαγε η αλεπού, η οποία με επισκέφθηκε χθες νωρίς το βράδυ, προτού κλείσω μέσα τα πουλιά και άφησε τριγύρω φτερά, πούπουλα και μισοφαγωμένο το θύμα της, λόγω που προφανώς με ένιωσε εκείνη την ώρα να επιστρέφω από τη βόλτα με τον σκύλο και τρόμαξε. Χαλάλι της φυσικά η όρνιθα, τέτοιο πλάσμα σαν την αλεπού είναι τιμή μας να υπάρχει δίπλα μας, η ανθρωπότητα πρέπει να χαίρεται όταν καταλαβαίνει ότι συμβιώνει ακόμη με τέτοια πλάσματα.

Ξεκινώντας λοιπόν έτσι η μέρα, δεν γινόταν μάλλον να συνεχίσει αλλιώς. Φορτώθηκα τα πριόνια και τα λοιπά και κίνησα για δουλειά σε ένα χωράφι, να καθαρίσω τα αγρέλια μιας και πλησιάζει πάλι ο καιρός για το μάζεμα του ελαιοκάρπου. Καθώς οδηγούσα προς τον προορισμό μου, να το κακό μαντάτο, καθόταν στην άκρη του δρόμου. Η αετογερακίνα που εδώ και ένα μήνα περίπου θαύμαζα κάθε πρωί να ίπταται περήφανη από πάνω μας, καθόταν στην άσφαλτο. Η καρδιά μου ράγισε στο λεφτό, ένιωσα το τσακ μέσα μου. Σταμάτησα το αυτοκίνητο και βγήκα. Άνοιξε τα φτερά της τα τεράστια, έδωσε μια ώθηση αλλά δεν μπόρεσε να πάρει ύψος,  πέταξε στο ύψος του κεφαλιού μου και έκατσε λίγο πιο εκεί, μέσα σε ένα ελιοχώραφο. Βεβαιώθηκα τότε ότι είναι χτυπημένη και με έπιασε μαύρη θλίψη. Το καμάρωνα τόσον καιρό το πουλί και σκεφτόμουν ότι θα το “φάει” ο τάδε ή ο τάδε, δυο είχα στο μυαλό μου, σκεφτόμουν να πάω να τους πιάσω και να τους μιλήσω, να τους επιστήσω την προσοχή αλλά δεν είχα βρει τον τρόπο να το πράξω κάπως που να μην τους κάνω να αντιδράσουν επιθετικά και έτσι δεν πρόλαβα.

«Οι Επιζήσαντες» των Άνδεων

Το απόγευμα της 13ης Οκτωβρίου 1972, ένα αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης που μετέφερε 40 αθλητές μαζί με παράγοντες μίας ομάδας ράγκμπι και το πενταμελές πλήρωμα, έπεσε σε μία βουνοκορφή στις Άνδεις στα σύνορα Χιλής και Αργεντινής, σε υψόμετρο 4.200 μέτρων. Από τους 45 επιβαίνοντες, οι 12 έχασαν τη ζωή τους στη συντριβή ή λίγο αργότερα. Ακόμη πέντε είχαν πεθάνει μέχρι το επόμενο πρωί, και ένας υπέκυψε στα τραύματά του μετά από οκτώ ημέρες. Οι υπόλοιποι 27 επιζώντες βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που έφταναν έως και τους 40 βαθμούς Κελσίου υπό το μηδέν σε αυτό το υψόμετρο.


Τρεις ημέρες αργότερα ξεκίνησε μία επιχείρηση αναζήτησης του αεροπλάνου η οποία ακυρώθηκε μετά από οκτώ ημέρες καθώς δεν είχε αποφέρει αποτελέσματα έως τότε.

Λειτουργία Τμήματος Ένταξης

Άρχισε να λειτουργεία από σήμερα το Τμήμα Ένταξης του σχολείου μας. Αρχικά διατέθηκαν στο τμήμα 16 ώρες την εβδομάδα και θα διδάσκουν δυο δασκάλες ειδικής αγωγής (από 8 ώρες η κάθε μία). Κάνουμε ενέργειες να λειτουργήσει το τμήμα με πλήρες ωράριο (24 ώρες εβδομαδιαίως) και αν είναι εφικτό με μία δασκάλα.

Το τελευταίο θρανίο

Τα νεότερα από τις εργασίες στο παλιό διδακτήριο

Άρχισαν σήμερα οι εργασίες για την τοποθέτηση των κεραμιδιών στη σκεπή του παλιού διδακτηρίου. Είναι το τελευταίο βήμα για την ολοκλήρωση της στέγης και η αρχή να αποδεσμευτεί μεγάλο τμήμα του προαυλίου του σχολείου. Ελπίζουμε πως μέχρι αύριο η σκεπή να έχει ολοκληρωθεί.

Μετά τον Τρίτο Πόλεμο...

Βαδίζουμε ολοταχώς προς την παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική σοβιετία. Από τον αντίστροφο δρόμο όμως. Όχι με την κρατικοποίηση των επιχειρήσεων αλλά αρχικά με τη μετατροπή των κρατών σε επιχειρήσεις, και τελικά με την αντικατάστασή τους από τις ικανότερες να διαχειριστούν ανθρώπινο δυναμικό και φυσικούς πόρους πολυεθνικές.

του Γιάννη Μακριδάκη

Τα κράτη ως οντότητες θα υφίστανται πλέον για λόγους τυπικής διοικητικής διαίρεσης, επίσης για διατήρηση του πολύ χρήσιμου, ιδίως όταν τεχνηέντως διαστέλλεται σε καιρούς κρίσεων, εθνικοπατριωτικού αισθήματος ενός ικανού να διεγείρει τα συντηρητικά ένστικτα των κοινωνιών ποσοστού απαιδεύτων, και, τέλος, για τον προσεταιρισμό μέσω χρηματισμού, με λεφτά φυσικά των φορολογούμενων πολιτών, μιας στρατιάς πολιτικών, στρατιωτικών, δικαστικών, αστυνομικών, ελεγκτικών και θρησκευτικών υπηκόων της νέας τάξης.

Τα 9 απειλητικότερα ακροδεξιά κόμματα στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο

Το ένα έχει αντιπρόσωπο με τατουάζ μία σβάστικα, το άλλο θέλει να γλιτώσει την χώρα του από τους Μουσουλμάνους και ένα άλλο έχει έναν ιδρυτή που προτείνει να ξαμολήσουν τον ιό της Έμπολας στους μετανάστες. Αυτή είναι η τάξη του 2014, τα κόμματα ετοιμάζονται να εισέλθουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως μέρος της πιο ευρωσκεπτικιστικής, ακροδεξιάς και αντι-μεταναστευτικής εισαγωγής που έχει δει ποτέ η Ένωση.
Παρότι το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα έχασε την μία θέση του από τους ψηφοφόρους, φέτος θα είναι η πρώτη φορά που δηλωμένα νεο-Ναζιστικά κόμματα θα κάτσουν στις Βρυξέλλες ως αντιπρόσωποι των εθνών τους. Σχεδόν όλοι είναι Ευρωσκεπτικιστές και μαζί με τα συνηθισμένα αντι-Ευρωπαικά κόμματα όπως το Βρετανικό Ukip, συγκροτούν γύρο στο ένα τρίτο του Κοινοβουλίου.

Εθνικό Μέτωπο- FN (Γαλλία)

Νέο Δ.Σ στον Πολιτιστικό Σύλλογο Στανού

Χθες Κυριακή 11 Οκτωβρίου και ώρα 12.00 εξελίχθηκε η διαδικασία ανάδειξης νέου Δ.Σ. στον Πολιτιστικό Σύλλογο Στανού. Ένας σύλλογος που δηλώνει ύπαρξη εδώ και 32 χρόνια .

Μια ομάδα νέων του χωριού μας αποφάσισε να πάρει το σύλλογο στα χέρια του δυναμικά έτσι όπως πάντα ευχόμασταν.

Καλή επιτυχία στο νέο Δ.Σ.
Θα είμαστε δίπλα σας σε ότι χρειαστείτε.



Τα ονόματα του νέου Δ.Σ. στο σύλλογο

''Πρότεινε ένα βιβλίο'' (7)

Schmitt Eric  Emmanuel - Αγαπητέ Θεέ - εκδόσεις opera

"Αγαπητέ Θεέ,
Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο. Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους."

Στο βιβλίο "Αγαπητέ Θεέ" ο Schmitt Eric - Emmanuel αναφέρεται σε σημαντικές αξίες της ζωής που προβάλλονται μέσα από το θάνατο. Με απλή γραφή, με την μορφή επιστολών, ο συγγραφέας καταφέρνει να εκφράσει τους προβληματισμούς, τα όνειρα και τα γενικότερα συναισθήματα ενός δεκάχρονου αγοριού, του Όσκαρ, που πάσχει από λευχαιμία. Παραλήπτης των επιστολών είναι ο Θεός. Κάθε στιγμή μέσα στο νοσοκομείο είναι μοναδική για τον Όσκαρ.

ΦΟΙΝΙΞ ΝΙΚΗΤΗΣ - ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ 0-2

Σπουδαία εκτός έδρας νίκη με 0-2 πέτυχε  η Θύελλα απέναντι στον Φοίνικα Νικήτης , στα πλαίσια του πρωταθλήματος Νέων.
Στα άλλα παιχνίδια του ομίλου:

ΠΡΟΠΟΝΤΙΣ Ν. ΜΑΡΜΑΡΑ - ΤΟΡΩΝΑΙΟΣ ΣΥΚΙΑΣ  (4-0)

ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΡΝΑΙΑΣ - ΑΕΤΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ               (7-3)

ΡΕΠΟ : ΑΚΑΝΘΟΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ

Την επόμενη αγωνιστική η Θύελλα έχει ρεπό.

Χολομών Ριζών-Παλαιόχωρας - Θύελλα Στανού

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Όλοι κοιμούνται. Κι εγώ μπροστά στην κρύα οθόνη ενός φορητού υπολογιστή, να  προσπαθώ να καταγράψω όλα όσα συνέβησαν από χθες το βράδυ. Δεν είναι εύκολο. Θα το τολμήσω για να μπορέσω έτσι να βάλω ένα λιθαράκι στη μνήμη των ανθρώπων, ώστε να μην ξεχάσουν το Γιώργο Αντωνιάδη. Το παιδί με το χαμογελαστό πρόσωπο και το αστείρευτο ποδοσφαιρικό ταλέντο.
  Όλα ξεκίνησαν  χθες το βράδυ όταν ο γενικός αρχηγός της ομάδας μου ανακοίνωσε το τραγικό συμβάν. Από τότε και μετά το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα, ενώ τα μηνύματα στο διαδίκτυο έπαιρναν και έδιναν μέχρι που εξακριβώθηκε το δυσάρεστο γεγονός.        
 Οι σκέψεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Όλες είχαν σχέση με το Γιώργο, τον παίχτη μου. Ένα παιδί που το γνώρισα το καλοκαίρι μόλις ξεκίνησε η προετοιμασία της ομάδας μας.        
 Ο Γιώργος πάντα χαμογελούσε, ενώ τις λιγοστές φορές που του έκανα παρατήρηση έσκυβε το κεφάλι και άκουγε προσεχτικά. Η ποιότητα του ως ποδοσφαιριστής εκπληκτική. Ενώ το ταλέντο του αστείρευτο.          
Αυτό λοιπόν το παιδί με τα μαύρα μαλλιά, το μικρό γενάκι και το  χαμογελαστό πρόσωπο έφυγε για εκεί ψηλά για να μας αγναντεύει και να μας προστατεύει από τις κακοτοπιές. Ο Θεός τον ήθελε στη γειτονιά των αγγέλων. Και είμαι σίγουρος ότι θα επιστρέψει σαν άγγελος για να μας φυλάει από το κακό.

Tα 233 πρατήρια στα οποία βρέθηκαν νοθευμένα καύσιμα

Πρόστιμα σε συνολικά 233 πρατηριούχους υγρών καυσίμων επέβαλε το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργεια και κλιματικής αλλαγής για νοθεία σε βενζίνη καθώς και σε πετρέλαιο κίνησης ή θέρμανσης.
Όπως επισημαίνει το ΥΠΕΚΑ, η νοθεία των καυσίμων έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο να θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία αλλά και να κοροϊδεύουν τους οδηγούς – πελάτες τους, οι οποίοι καλούνται από τη...
μία να σηκώσουν το βάρος από το υψηλό κόστος αγοράς των καυσίμων και από την άλλη να πληρώσουν οποιαδήποτε ζημιά τυχόν προκύψει στο όχημά τους λόγω της νοθείας.

Ψεύτικες φιλίες και μοναξιά …

Aπορρίφθηκε πάλι η αίτηση του. Εδώ και πολούς μήνες ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά.

Είναι απελπισμένος, στα πρόθυρα της κατάθλιψης.

Θέλει απεγνωσμένα να συζητήσει με κάποιον για το πρόβλημα του.

Κοίταξε στο κινητό του και είδε ότι έχει 1249 «επαφές».

Εριξε μια ματιά στο προφίλ του στο facebook, έχει 2850 «φίλους.

Σταυροφορία του συμφέροντος

Στο τελευταίο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα με τίτλο «Ανυπότακτοι» («Insoumis»), ο γνωστός Γάλλος φιλόσοφος Τσβετάν Τοντορόφ υποστηρίζει ότι η κλασική διάκριση μεταξύ πολιτικής και ηθικής δεν ισχύει σε μια δημοκρατία.

Η δουλειά των πολιτικών δεν είναι απλώς να διαχειρίζονται τα καθημερινά προβλήματα. Πρέπει ακόμη να ανοίγουν ορίζοντες και προοπτικές, καθώς και να προσδιορίζουν την έννοια της δημόσιας δράσης. Ανάμεσα στη Μητέρα Τερέζα και τον Μακιαβέλι υπάρχει, πρέπει να υπάρχει, ένας τρίτος δρόμος. Και, για να το αποδείξει, ο Τοντορόφ αναφέρει τα παραδείγματα επτά Σταυροφόρων του Καλού. Του Νέλσον Μαντέλα. Του Πάστερνακ και του Σολζενίτσιν. Της Έτι Χίλεσουμ και της Ζερμέν Τιγιόν, δύο γυναικών που αντέταξαν στον ναζισμό την ηθική τους δύναμη. Του Αμερικανού ινδολόγου Ντέιβιντ Σούλμαν. Και του Έντουαρντ Σνόουντεν.

Το απέραντο γαλάζιο της κοινωνικής υποκρισίας

Amphitheatrum Caesareum και το δικαίωμα στην πολυτέλεια

Αν θα μπορούσαμε να καταδείξουμε το Κολοσσαίο της Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας, τότε δίχως αμφιβολία πρόκειται για τη Μεσόγειο. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός πως ο τρόπος με τον οποίο θα πατήσει κάποιος στη στεριά της, αποδεικνύει με μεγάλη ακρίβεια τη θέση και τον ρόλο του μέσα στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Οι πρώτες κακοκαιρίες ήδη παρασέρνουν με αξιοσημείωτη αγριότητα τα υπολείμματα του θέρους στους υπονόμους και οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν ως ενθύμια των καλοκαιρινών μας αναμνήσεων μάς φέρνουν αντιμέτωπους με τις δύο όψεις ενός ανεξέλεγκτων διαστάσεων φαινομένου: στο ένα άκρο, ένας βομβαρδισμός της φωτογένειας, μια καταναγκαστική ευτυχία να κυκλοφορεί στις οθόνες μας με τα χαμόγελα να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο σε λάμψη και ομορφιά, ειδυλλιακά τοπία, ακρογιαλιές, παραλίες, η μαγεία της ανακυκλωμένης από τη βιομηχανία του πολιτισμού «φύσης», ο τουριστικός πλούτος του Νότου και η αιτία που οι λευκοί του Βορρά μας ζηλεύουν, η διάχυτη ανεμελιά και η αίσθηση πως ό,τι κι αν μας συμβεί εμείς απλά «θα περνάμε καλά», η μαζική αδιαφορία που βουτάει στα καταγάλανα νερά και απαθανατίζει τις εικόνες από την Εδέμ των υπερμοντέρνων σκλάβων· στο άλλο άκρο, παντόφλες, μουλιασμένος ρουχισμός και σωσίβια σωριασμένα, ζωντανά και νεκρά πτώματα να τα ξεβράζει το κύμα, δουλέμποροι, επιχειρήσεις του λιμενικού σώματος, στοιβαγμένες ζωές σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς, καταγραφή και αρχειοθέτηση όσων βούλιαξαν και όσων σώθηκαν, μια στρατιωτικού τύπου εκστρατεία μεταφοράς των επιζώντων στα σύνορα. Η Μεσόγειος εξελίσσεται σε μήτρα του πλεονάζοντος ανθρώπινου δυναμικού.

Οι ''μεγάλοι''...

σκέψεις σοφών

Οι εργασίες συνεχίζονται

Συνεχίζονται οι εργασίες για την κατασκευή της στέγης στο παλιό διδακτήριο. Ήδη τοποθετούνται φελιζόλ και πισσόχαρτο για μόνωση του κτηρίου. Τις επόμενες ημέρες, καιρού επιτρέποντος, θα τοποθετηθούν και τα κεραμίδια. Σύμφωνα με πληροφορίες τα κουφώματα είναι έτοιμα και θα τοποθετηθούν μετά την κατασκευή της σκεπής.

Το Τελευταίο Θρανίο

Ταξιδι για να σε βρω - Λεωνιδας Μπαλαφας

ο μοναχός και ο σκορπιός

Πολλές φορές οι άνθρωποι κάνουμε μια καλή πράξη περιμένοντας την αναγνώριση ή την έκφραση της ευγνωμοσύνης του ευεργετημένου. Και είναι αλήθεια ότι τις περισσότερες φορές απογοητευόμαστε από αυτή την προσδοκία μας. Και τότε, είναι πολύ πιθανό να σκεφτούμε ότι αφού ο άλλος είναι αχάριστος, δεν αξίζει να κάνουμε τίποτα πια γι αυτόν. Κάποιες φορές μάλιστα οι άνθρωποι αναιρούν και την ίδια την αρχική καλή τους πράξη.
Αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι η πράξη γίνεται με την προσδοκία ενός ανταλλάγματος. Το οποίο φυσικά, δεν είναι καθόλου κακό, αρκεί όμως να υπάρχει η ανάλογη επίγνωση. Υπάρχουν όμως και κάποιοι, λίγοι στον αριθμό άνθρωποι, οι οποίοι δεν πράττουν το καλό περιμένοντας ένα αντάλλαγμα, αλλά επειδή απλά αυτή είναι η φύση τους. Η όμορφη ιστορία που ακολουθεί, την οποία είδαμε στο Ιαθείην και μας ενέπνευσε, αναφέρεται σε μια τέτοια περίπτωση.

το κορίτσι και η αλεπού

Το παρακάτω animation βίντεο πραγματεύεται τη δύναμη της αγάπης και της συγχώρεσης. Όταν ένα μικρό κορίτσι πιάνει την αλεπού που σκοτώνει τα ζώα της, πρέπει να αποφασίσει την τιμωρία ή τη συγχώρεσή της. Τελικά, η απόφασή της θα επηρεάσει πολύ και τη δική της τύχη στη συνέχεια…

Φθινοπωρινός επισκέπτης

Σήμερα έφθασε ως εδώ ο Α.Σ., 35χρονος, κάτοικος κέντρου Αθηνών, γεννημένος και μεγαλωμένος εκεί, υπάλληλος σε μεγάλη εταιρία ως αποθηκάριος, με μισθό που του αρκεί για να ζει άνετα σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα ως εργένης.
Ταξίδεψε με το βαπόρι χθες βράδυ από Πειραιά και μόλις ξημέρωσε στη Χίο, ήρθε με ένα παπί στη Βολισσό και με βρήκε διότι, είπε, ήθελε να συζητήσουμε πολλά πάνω στο ζήτημά του, που δεν είναι άλλο από την ολοένα και σφοδρότερη επιθυμία του να εγκαταλείψει τη ζωή που έμαθε και κάνει τόσα χρόνια, να εγκαταλείψει την πόλη, τη δουλειά και την καθημερινότητα αυτή που βιώνει, με σκοπό να ζήσει ελεύθερος κοντά στη φύση, να τρέφεται με φυσικές τροφές, να μην παράγει απορρίμματα και να νιώθει ελεύθερος.