ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Όλοι κοιμούνται. Κι εγώ μπροστά στην κρύα οθόνη ενός φορητού υπολογιστή, να  προσπαθώ να καταγράψω όλα όσα συνέβησαν από χθες το βράδυ. Δεν είναι εύκολο. Θα το τολμήσω για να μπορέσω έτσι να βάλω ένα λιθαράκι στη μνήμη των ανθρώπων, ώστε να μην ξεχάσουν το Γιώργο Αντωνιάδη. Το παιδί με το χαμογελαστό πρόσωπο και το αστείρευτο ποδοσφαιρικό ταλέντο.
  Όλα ξεκίνησαν  χθες το βράδυ όταν ο γενικός αρχηγός της ομάδας μου ανακοίνωσε το τραγικό συμβάν. Από τότε και μετά το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα, ενώ τα μηνύματα στο διαδίκτυο έπαιρναν και έδιναν μέχρι που εξακριβώθηκε το δυσάρεστο γεγονός.        
 Οι σκέψεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Όλες είχαν σχέση με το Γιώργο, τον παίχτη μου. Ένα παιδί που το γνώρισα το καλοκαίρι μόλις ξεκίνησε η προετοιμασία της ομάδας μας.        
 Ο Γιώργος πάντα χαμογελούσε, ενώ τις λιγοστές φορές που του έκανα παρατήρηση έσκυβε το κεφάλι και άκουγε προσεχτικά. Η ποιότητα του ως ποδοσφαιριστής εκπληκτική. Ενώ το ταλέντο του αστείρευτο.          
Αυτό λοιπόν το παιδί με τα μαύρα μαλλιά, το μικρό γενάκι και το  χαμογελαστό πρόσωπο έφυγε για εκεί ψηλά για να μας αγναντεύει και να μας προστατεύει από τις κακοτοπιές. Ο Θεός τον ήθελε στη γειτονιά των αγγέλων. Και είμαι σίγουρος ότι θα επιστρέψει σαν άγγελος για να μας φυλάει από το κακό.
         
Άφησε πίσω μια χαροκαμένη μάνα, έναν δακρυσμένο πατέρα και τα αδέλφια του. Άφησε όμως και φίλους και συμπαίχτες οι οποίοι πρέπει να τον βάλουν στο μυαλό και στην καρδιά τους. Και να τον κρατήσουν έτσι όπως τον έζησαν αυτοί. Και έτσι θα υπάρχει για πάντα μέσα τους. Όμως άφησε και μια επιθυμία. Οι συμπαίχτες του να υλοποιήσουν αυτό που ξεκίνησαν μαζί.        

 Κλείνοντας θα ήθελα ως ύστατο αντίο να του πω ότι όλες οι στιγμές που ζήσαμε ήταν ξεχωριστές. Θα σε θυμόμαστε για πάντα. Ενώ στην καρδιά των ποδοσφαιριστών του Χολομώντα, των φιλάθλων και στη δική μου θα έχεις πάντα μια θέση ξεχωριστή. Καλό παράδεισο παιχταρά μου.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘ. ΦΥΛΑΧΤΟΣ