Όλοι σκέφτονται..

Σκέψεις Σοφών

Καιρός για σινεμά

Γιάννης Μακριδάκης - Χίος

Λιακάδα και άπνοια σήμερα, καλοκαίρι ακόμη, δεν έχουμε φορέσει ούτε καν μακρυμάνικη μπλούζα, πόσω μάλλον να σκεφτούμε για άναμμα τζακιού ή σόμπας, ούτε οι γέροντες του χωριού δεν ανάψανε, δεν καπνίζει καμιά καμινάδα τα βράδυα.
Τα μερομήνια φέτος δεν τα πιάσαμε, τουλάχιστον για τον Νοέμβρη. Τελείως έξω πέσαμε. Ούτε νερά έφερε το δεύτερο δεκαήμερο, ούτε κρύα και χιόνι το τρίτο.
Όταν ζεις στο οικοσύστημα, ο καιρός είναι ο βασικός παράγοντας δημιουργίας καθημερινών εκπλήξεων. Είναι ο κινηματογράφος σου, ας πούμε, και νιώθεις κι εσύ σαν να παίζεις στο έργο. Με κάθε του αλλαγή, ακόμη και ανεπαίσθητη, πόσω μάλλον βίαιη και απότομη, βλέπεις άλλα πλάνα, άλλες εικόνες, άλλα χρώματα, άλλους φωτισμούς, ακούς άλλους ήχους, βουητά και κρότους, νιώθεις άλλες πνοές, νηνεμίες και αύρες, οσφραίνεσαι άλλες μυρωδιές, συνυπάρχεις με άλλα είδη φυτών και πουλιών και ζουδιών.

Ο Αmur και ο Τimur

Ο τίγρης που αγάπησε την κατσίκα η οποία προοριζόταν για γεύμα του Ο Αmur και ο Τimur έγιναν αχώριστοι, κοιμούνται και κάνουν βόλτες μαζί, αλλά κάποιοι φοβούνται πως αυτό δεν θα κρατήσει...

Μια σπάνια φιλία μεταξύ ενός τίγρη της Σιβηρίας και μιας κατσίκας έχει προκαλέσει την περιέργεια και τον θαυμασμό όλων των επισκεπτών ενός πάρκου άγριου ζωής στη Ρωσία.   

Όταν πριν από λίγες μέρες, στο κλουβί του Αmur εισήλθε (με προορισμό να γίνει το γεύμα του) ο Timur, όλοι περίμεναν πως σε λίγα λεπτά το αιλουροειδές θα έδειχνε το ένστικτο του κυνηγού και θα σκότωνε την κατσίκα για να τραφεί. 

Από τα πρώτα λεπτά όμως, τα πράγματα έδειχναν κάπως ασυνήθιστα καθώς η κατσίκα αντί να τρέξει μακριά από την τίγρη, την πλησίασε όλο θάρρος. 

Και ο Amur όμως έδειξε αδιάφορος και αντί να ορμήξει στο ζωντανό θήραμα, το άφησε απλά να τον ακολουθήσει στον περίπατό του ανάμεσα στα δέντρα.

Ο τρομερός εχθρός

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα βασίλειο μακρινό και απομονωμένο, ήταν ένας βασιλιάς που του άρεσε πολύ η δύναμη της εξουσίας. Όμως, δεν μπορούσε να ικανοποιήσει το πάθος του για εξουσία απλώς και μόνο κατέχοντάς την. Είχε και την ανάγκη να τον θαυμάζουν όλοι για τη δύναμή του.

Έτσι, —όπως η μητριά της Χιονάτης που δεν της έφτανε μόνο να βλέπει την ομορφιά της—, χρειαζόταν κι αυτός να κοιτάζεται σ’ έναν καθρέφτη που να του λέει πόσο δυνατός ήταν. Δεν είχε μαγικούς καθρέφτες, αλλά ένα σωρό αυλικούς και υπηρέτες τους οποίους ρωτούσε αν ήταν αυτός ο πιο δυνατός άνδρας του βασιλείου.

Απαράλλαχτα, όλοι του απαντούσαν: «Μεγαλειότατε, είσαι πολύ δυνατός, αλλά ξέρεις ότι ο μάγος έχει μια δύναμη που κανένας άλλος δεν κατέχει. Αυτός, γνωρίζει το μέλλον».

Εκείνη την εποχή, αλχημιστές, φιλοσόφους, στοχαστές, ιερείς και αποκρυφιστές τους αποκαλούσαν, γενικεύοντας, «μάγους».

Αν δεν μπορείς..

Σκέψεις Σοφών

Ο κύκλος της Ζωής

Γιάννης Μακριδάκης

Ωραία βροχή, ποτιστική δεν μας αφήνει σήμερα, για πρώτη φορά μετά από μήνες, να βγούμε προς πρωινή τροφοσυλλογή. Κάθομαι μέσα, ακούω τον ήχο της κ αναπολώ τον πλούτο αυτής της γης που απαξιώσαμε, καταστρέφουμε και εκποιούμε ασυνείδητα, ως εθισμένοι στο χρήμα κ πλανεμένοι από τις αξίες του τις ευτελείς.
Χόρτα άγρια κ ήμερα, λάχανα, μπρόκολα, παντζάρια, μανιτάρια, ξινά, άγρια σπαράγγια, ρίγανες, θυμάρια, άνθη, μούσμουλα, αγγινάρες, κουκιά, ρεβύθια, καίσια, ήμερα σπαράγγια, φιρίκια, νεράμπουλες, ρεγκλότες, μούρα, αμύγδαλα, τόσων ειδών λαχανικά, σύκα, σταφύλια, ρόδια, ελιές, κουρμάδες, όλα τα μαζέψαμε από φθινοπωρο σε φθινόπωρο, και τώρα ξανά πάλι χόρτα κ πρασινικά, απ την αρχή ο κύκλος.
Κάθε πρωί σκυμμένοι στη γη ή τεντωμένοι στα κλαδιά των δεντρών κερδίζουμε τη ζωή μας και υμνούμε τη γεύση, την όσφρηση, την κάθε αίσθησή μας.

Τα κοινά αγαθά: η νέα εποχή των περιφράξεων

Οι ινδιάνοι Καγιαπό που ζουν στα παρθένα δάση της κοιλάδας της βροχής του Αμαζονίου, χρόνια τώρα αντιστέκονται στην αρπαγή της γης τους από τους μεγαλοκτηνοτρόφους, τις βιομηχανίες καουτσούκ, τις εταιρίες ξύλου και τις μεταλλευτικές επιχειρήσεις. Τα τελευταία χρόνια παρ’ όλες τις προσπάθειες για την εξαγορά της σιωπής τους, από την κατασκευάστρια κοινοπραξία eletrobras , παλεύουν ενάντια σε ένα καταστροφικό φράγμα που θα αφανίσει τη γη τους. Η ιδιωτικοποίηση της παρθένας φύσης του μεγαλύτερου πνεύμονα του πλανήτη, του Αμαζονίου, αποτελεί έναν από τους κρίκους της γιγαντιαίας επιχείρησης για την ιδιωτικοποίηση του κόσμου και της απίσχνασης των κοινών και δημόσιων αγαθών, της κοινής μας κληρονομιάς. Η κορωνίδα δε της προσπάθειας των πολυεθνικών επιχειρήσεων ή καλύτερα των διεθνικών απάτριδων επιχειρήσεων και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, να ιδιωτικοποιήσουν τον πλανήτη και να τον μετατρέψουν σε μια απέραντη δεξαμενή εξαγωγής κερδών είναι η ΤΤΙΡ.

Θύελλα Στανού - Χολομών Ταξιάρχης 4-1

• Θύελλα Στανού - Αετός Βαρβάρας 5-3 (πρωτάθλημα νέων)

Israel Vibration - Jailhouse Rockin

Ανακοίνωση Πολιτιστικού Συλλόγου

Ή θα χορέψεις ή θα πεθάνεις!

Tο εντυπωσιακό βιντεάκι απ' το BBC που δείχνει αρσενική αράχνη να χορεύει για τη ζωή της. Δεν διασκεδάζουν χορεύοντας οι αρσενικές αράχνες. Πρέπει όμως να εντυπωσιάσουν τις θηλυκές με τα χρώματά τους και με τις κινήσεις του φλερτ τους. Αν η θηλυκιά δεν εντυπωσιαστεί, θα φάει την αρσενική αράχνη και όλα θα τελειώσουν.

Το βίντεο περιέχει ένα απόσπασμα απ' το ντοκιμαντέρ του BBC 'Life Story', που καταγράφει πως μια αρσενική αράχνη χορεύει, ουσιαστικά, με το θάνατο...

Μόνο στο τέλος

Το λαϊκό παραμύθι «Οι τέσσερις εποχές» αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου που είχε τέσσερις γιους και ήθελε να τους μάθει να μην κρίνουν τα πράγματα επιπόλαια. Με αυτόν τον σκοπό, και έναν έναν, τους έστειλε να επισκεφτούν μια αχλαδιά που βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση.

Ο πρώτος γιός έφυγε τον χειμώνα, ο δεύτερος την άνοιξη, ο τρίτος το καλοκαίρι και ο μικρότερος γιος το φθινόπωρο.

Όταν επέστρεψε ο τελευταίος από τους γιούς του, ο άντρας τους κάλεσε όλους μαζί και τους ζήτησε να περιγράψουν τι είχαν δει.

Ο πρώτος γιος ανέφερε ότι το δέντρο ήταν φρικτό, γερμένο και στραβό.

Ο δεύτερος είπε πως όχι, ήταν πηγμένο στα πράσινα μπουμπούκια και γεμάτο υποσχέσεις.

Ένα animation για την απληστία... κάθε είδους

Μια σάτιρα κινουμένων σχεδίων για τη μαλθακότητα σε έναν πεινασμένο κόσμο. Εικόνες που διαλύονται ταχύτατα και επανασχηματίζονται δημιουργούν μια δυνατή αντίθεση μεταξύ αφθονίας και ζήτησης. Ένας άντρας τρώει, στην αρχή με φειδώ, όμως η όρεξή του μετατρέπεται σε λαιμαργία, απληστία για ικανοποίηση κάθε του επιθυμίας. Ο εφιάλτης που τελικά τον στοιχειώνει είναι αυτός που κρέμεται πάνω από έναν διαχρονικά απελπισμένο κόσμο.

Πρόσω ολοταχώς

Γιάννης Μακριδάκης

Το να κατεβαίνεις στην πόλη φορτωμένος με προϊόντα της εποχής, (κουρμάδες, λάδι, σούμα, πρασινικά διάφορα, λαχανικά, φρούτα, σπαράγγια κλπ), τα οποία παρήγαγες ή συνέλεξες και διάλεξες προσεκτικά, με αγάπη και σεβασμό στη φύση και στον άνθρωπο που θα τα γευτεί, είναι υπέροχη αίσθηση προσφοράς και ανταμοιβής.
Όταν σύντομα θα λειτουργήσουν οι κοινωνίες των αξιών, όταν ξεφύγει η ανθρωπότητα από τον ευτελή εαυτό της που έχει ως υπέρτατο πόρο και στόχο το χρήμα, τότε θα εδραιωθούν και θα επικρατήσουν οι παραγωγοί, οι τροφοσυλλέκτες, οι Καλλιτέχνες και οι δημιουργοί, οι άνθρωποι της ψυχής, της Τέχνης, της ποιότητας, της αγνότητας, της ανταλλαγής και του σεβασμού στον Άλλον, όποια έμβια μορφή κι αν έχει Αυτός.
Μέχρι τότε, ας κάνουμε όλοι μας ό,τι μπορούμε για να φτάσουμε όσο το συντομότερο εκεί, αλλά και για να μη μας καταπιεί, να μη μας κάνει όμοιούς του το ανόητο και χυδαίο παρόν καταναλωτικό σύστημα των ευτελών αξιών και της Ύβρης των χαμένων ζωών.

Όσα θετικά αποκόμισα από την εμπειρία του καρκίνου

Πώς να μιλήσεις για τον καρκίνο, για αυτή τη δύσκολη ασθένεια; Πολλοί άνθρωποι στο άκουσμα και μόνο της λέξης πανικοβάλλονται. Ο καρκίνος μού φαινόταν πάντα κάτι φοβερό. Ήμουν μαθήτρια του Δημοτικού όταν άκουσα για πρώτη φορά ότι ο καρκίνος γιατρεύεται με χημειοθεραπείες, οι οποίες σε αφήνουν χωρίς μαλλιά. Μέχρι τη μέρα που αρρώστησα δυσκολευόμουν να το πιστέψω. Μου φαινόταν πολύ τρομακτικό.

Όταν αρρώστησε η θεία μου και μου είπαν πως έχασε τα μαλλιά της από τις χημειοθεραπείες δεν πήγα να τη δω. Στα 32 μου πάλεψα με τον καρκίνο και τον νίκησα. Όλα αυτά που μέχρι τότε μου φαινόντουσαν πολύ μακριά και ξένα από μένα, γιατί ήμουν νέα, γιατί μέχρι τότε δεν είχα αρρωστήσει ποτέ σοβαρά, γιατί δεν προλάβαινα να αρρωστήσω μια και βρισκόμουν στην πιο δημιουργική φάση της ζωής μου έγιναν η καθημερινή πραγματικότητά μου για πολλούς μήνες.

Παλιά υπήρχαν τρία μέρη στον κόσμο

Xρ. Βακαλόπουλος - Παραμύθι

Παλιά υπήρχαν τρία μέρη στον κόσμο· η Kυψέλη, η Eλλάδα και ο πλανήτης Γη. Tώρα βγαίνουν και λένε ότι ο κόσμος είναι ένας, όμως λένε ψέματα κι αυτό φαίνεται στα μάτια τους.


Aυτοί τα έχουν μπερδέψει ενώ υπήρχαν τρία μέρη και το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο ήταν να είσαι η ωραιότερη στην Kυψέλη όπως συνέβαινε με την Έρση.

Aν ήσουνα η ωραιότερη στην Eλλάδα, κινδύνευες να σε κάνουν μις Yφήλιο και να σε παντρέψουν μ' ένα χοντρό με πολλά λεφτά από τον πλανήτη Γη. Ήταν πιο δύσκολο να είσαι η ωραιότερη στην Kυψέλη γιατί εκεί σε έβλεπαν κάθε μέρα στο δρόμο, δεν σε ψήφιζαν βαμμένη, με μουσική από πίσω, ούτε σε γνώριζαν από τα περιοδικά, σε είχαν αγαπήσει χωρίς φωτογένεια. Σε έβλεπαν γελαστή, βιαστική, τσακωμένη με τη μάνα σου, ιδρωμένη, σκονισμένη.

Ο εριστικός και ο διάβολος..

Σκέψεις Σοφών

Σπορά προπολεμική

Σύννεφα βροχής ή σύννεφα πολέμου είναι αυτά που μαζεύονται;
Ντύσαμε καλού κακού με πανοπλία από αργιλόχωμα τα κουκιά στη μπετονιέρα.
Ύστερα σπείραμε τους σβόλους στη γη.
Να περιμένουν τις υγρασίες που έρχονται.
Είτε νερά, είτε δάκρυα φέρει ο καιρός, αυτά να φυτρώσουν, για να θρέψουν όποιον βρει ζωντανό η ερχόμενη άνοιξη.

ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ FULL BAND σε ένα επετειακό special live

Η δύναμη..

Σκέψεις Σοφών

Θα με αγκαλιάσετε;

Ένας Μουσουλμάνος στους δρόμους του Παρισιού, στέλνει μήνυμα ενότητας με τον δικό του τρόπο 

Μετά την πολιορκία του Σεντ Ντενίς και την γυναίκα καμικάζι που ανατινάχτηκε προκαλώντας άλλο ένα σοκ στο χτυπημένο από τις τρομοκρατικές επιθέσεις Παρίσι, ένας μουσουλμάνος αποφάσισε στείλε μήνυμα ενότητας με τον δικό του τρόπο. 

Έτσι έδεσε τα μάτια του στάθηκε στο δρόμο, έγραψε σε μια ταμπέλα 

«Είμαι μουσουλμάνος. Με εμπιστεύεστε;» και κάλεσε τους ανθρώπους να τον αγκαλιάσουν.

 «Δεν είμαι τρομοκράτης. Δεν έχω σκοτώσει ποτέ κανέναν. Δεν είναι όλοι οι Μουσουλμάνοι τρομοκράτες, δεν μας χωρίζει η θρησκεία. Το Κοράνι όπως και ο Χριστιανισμός, διδάσκει την αγάπη».

Out of sight: Ένα animation για τον μαγικό κόσμο ενός τυφλού κοριτσιού

Η Τσίκο είναι ένα τυφλό κορίτσι που κάνει περίπατο παρέα με τον αγαπημένο της σκύλο, μέχρι τη στιγμή που θα πέσει θύμα ληστείας.

Στην αναζήτηση του σκύλου της που σπεύδει να κυνηγήσει τον κλέφτη, θα συναντήσει ένα άγνωστο κόσμο. Με τα μάτια της φαντασίας της και τη συνεργασία των υπόλοιπων αισθήσεων, θα ζήσει μια μαγική περιπέτεια.

Οι νεκροί... των άλλων

Τίποτα το σπουδαίο. Μια συνηθισμένη μέρα. Δύο διαφορετικές βομβιστικές επιθέσεις, σε δύο διαφορετικές πόλεις. Νιγηρία. Συνολικά τουλάχιστον 49 νεκροί και περισσότεροι από 130 τραυματίες. Μία συνηθισμένη μέρα. Μερικά 24ωρα μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι. Στην επίθεση στην πολιτεία Κάνο, μάλιστα, που έγινε σε κέντρο κινητών τηλεφώνων, δράστες ήταν δύο κορίτσια καμικάζι 11 – 18 ετών. Τίποτα το σπουδαίο. Πιτσιρίκες μέχρι 15 ετών, καλυμμένες από πάνω μέχρι κάτω με μαντήλες, γίνονται κινούμενες βόμβες. Είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα της ακραίας ισλαμιστικής «Boko Haram», που δρα στην Νιγηρία και στις γειτονικές χώρες: κορίτσια που έχουν απαχθεί από τις οικογένειές τους, κατά προτίμηση χριστιανικές, υποχρεώνονται ν’ ανατιναχθούν σπέρνοντας το θάνατο.

Μία ακόμη συνηθισμένη μέρα. Στην Νιγηρία. Στην πιο ισχυρή οικονομία της Αφρικής, την οποία όλοι οι διεθνείς «έγκριτοι» οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, εντάσσουν στην ομάδα «των 11 μελλοντικά ισχυρών οικονομιών» παγκοσμίως. Στην Νιγηρία, με τον ρυθμό ανάπτυξης στο 7,4% και την φτώχεια στο 33,1% με εξαιρετικά επιεικείς υπολογισμούς. Στην Νιγηρία, που ήταν αποικία της Βρετανίας μέχρι το 1960, όπου ακόμη και σήμερα επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά και είναι η πολυπληθέστερη χώρα της αφρικανικής ηπείρου με, κατά προσέγγιση, 180 εκατομμύρια κατοίκους. Στην Νιγηρία, που ήταν η πρώτη αφρικανική χώρα που καταπολέμησε την εμφάνιση του Έμπολα μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες. Στην Νιγηρία, που είναι πιο «κοντά» στη Δ. Ευρώπη από όσο δείχνει ο χάρτης, λοιπόν.

Μπρεχτ: Κουράστηκες

«Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο, δεν έχουμε ελπίδα» 

Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας. 

Γονάτισες, δε μπορείς άλλο να τρέχεις. 

Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια. 

Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα. 

Μάθε λοιπόν: εμείς το ζητάμε. 

Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς, κανείς δε θα σε ξυπνήσει πια να πει: 

σήκω, το φαΐ είναι έτοιμο. 

Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ; 

Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις, θα μείνεις ξαπλωμένος. 

Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει: “έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν”. 

Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση; 

Καλή τύχη..

Σκέψεις Σοφών

Χρήματα δεν υπάρχουν - Λύσεις υπάρχουν!

Το τελευταίο Θρανίο

Η χώρα μας βρίσκεται εδώ και μια εξαετία στη δίνη μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης που έχει επηρεάσει κάθε πτυχή της καθημερινότητας των ανθρώπων , που διαπιστώνουν απογοητευμένοι μέρα με τη μέρα, πως οι θυσίες τους  ποτέ δεν είναι αρκετές και πως χρειάζονται να υποστούν κι άλλες. Τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης είναι εμφανή παντού. Στην παιδεία που μας ενδιαφέρει άμεσα,  φέτος ακόμα δεν έχουν στελεχωθεί όλα τα σχολεία της χώρα, μεταξύ αυτόν και το δικό μας.  Τα χρήματα για τις λειτουργικές δαπάνες έχουν μειωθεί κατά 70% και πολλά σχολεία πέρσι λειτουργούσαν χωρίς κεντρική θέρμανση για πολλές ώρες την ημέρα.

Κι όμως μέσα σ’ αυτό  το ζοφερό κλίμα, όσο κι αν σας φανεί παράξενο, λύσεις για να επιλυθούν πολλά προβλήματα υπάρχουν.  Η πρόταση μας για την προσπάθεια οικονομικής αυτοτέλειας των σχολείων είναι η παρακάτω. Είναι ανέξοδη για τον κρατικό προϋπολογισμό, δημιουργεί θέσεις εργασίας, είναι περιβαλλοντικά ωφέλιμη και προσφέρει έσοδα στα σχολεία.

Η Ε.Ε εδώ και τρία χρόνια χρηματοδοτεί, με ποσοστό 90-100% της δαπάνης, για να την μετατροπή των δημοσίων κτηρίων (σχολεία και νηπιαγωγεία) σε ενεργειακά. Πέρα από τις γνωστές παρεμβάσεις (αλλαγή καυστήρα, δημιουργία θερμοπροστασίας κτιρίου κ.α) χρηματοδοτεί και την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών συστημάτων στις στέγες των  διδακτηρίων. Πέρα από τα περιβαλλοντικά οφέλη ( τα οποία δεν είναι καθόλου αμελητέα ) το οικονομικό όφελος είναι σημαντικότατο. Με τα χρήματα από την πώληση του ηλεκτρικού ρεύματος, η σχολική μονάδα μπορεί άνετα να καλύπτει, για τα επόμενα 20 τουλάχιστον χρόνια, σημαντικό ποσοστό των λειτουργικών της δαπανών.

Σήμερα 21/11, γιορτάζει η εκκλησία του Στανού

...που είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου

Καλό ξημέρωμα…

Γιάννης Μακριδάκης

Όχι, δεν πρόκειται να γράψω τίποτε πια περί των θλιβερών εξευτελισμένων συριζαίων βουλευτών και οπαδών, τους περιφρονώ, όπως αξίζει σε κάθε αναξιοπρεπή, φθηνό και απολίτιστο ατομιστή.
Αυτό που θέλω να γράψω είναι ότι η ζωή περνά μέρα με την ημέρα ενώ οι περισσότεροι εδώ μέσα, το πρώτο πράγμα που σκέφτεστε μόλις ξυπνήσετε κάθε πρωί και αποκτήσετε συνείδηση είναι ο εαυτός σας μέσα από την επαγγελματική του ιδιότητα, μέσα από την υπόσταση δηλαδή που του δίνει το σύστημα των Αγορών. Ξυπνάτε και συνειδητοποιείτε το Είναι σας ως επαγγελματία, ως στέλεχος, ως ιδιωτικό ή δημόσιο υπάλληλο, ως επιχειρηματία, ως άνεργο, ποτέ όμως ως άνθρωπο, ον φυσικό που έχει ανάγκη από αναπνοή, νερό, σποράκια και αγάπη…
Έτσι η ζωή περνά επαγγελματικά, αγοραία, μηχανικά, δίχως συνείδηση καμιά της ανθρώπινης, της φυσικής υπόστασης, εκτός από κάτι άβολες αλλά περαστικές στιγμές, που έρχεται το θλιβερό μαντάτο κάποιου άλλου…
Καλό ξημέρωμα…

ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ - ΝΕΜΕΣΙΣ ΣΥΚΙΑ

Περήφανος για το τρύπιο πανωφόρι του

Ο Σωκράτης και ο Αντισθένης, γύρω στο 400 π.Χ., στην Αθήνα...

Ελεύθερος, ήθελε καταρχήν και πάνω απ’ όλα να είναι ελεύθερος. Σαν τον αέρα, σαν το νερό. Ελεύθερος όπως η φύση, να υπακούει μόνο στις ανάγκες του σώματος, που στο κάτω κάτω ικανοποιούνται εύκολα. Λίγο ξερό άχυρο για να κοιμάται, ένα κομμάτι ψωμί, τρεις ελιές, για να χορταίνει την πείνα του.

Και ούτω καθεξής. Τίποτα δηλαδή. Καθετί περιττό και άχρηστο, θα το ξεφορτωνόταν, όπως βγάζει κανείς από πάνω του το παλιό δέρμα. Τους νόμους, τις κοινωνικές πιέσεις, ακόμα και τις πιο απλές συμβατικότητες, τις πιο «άκακες» φαινομενικά, όλα αυτά θα τα εγκατέλειπε, μια κι έξω. Ο Αντισθένης θα ζούσε σύμφωνα με τη φύση, όχι σύμφωνα με το νόμο. Ό,τι ανήκε στο χώρο του συμβατικού, θα το ξεφορτωνόταν. Εκεί βρισκόταν ο δρόμος της σοφίας, άρα, στα μάτια του, και ο δρόμος της ευτυχίας.

Δεν ήταν απλό, στην αρχή. Για να ξεκολλήσει από πάνω του συνήθειες του χθες, αλλοτινές κινήσεις και σκέψεις, παλιές προσδοκίες ή φόβους, ο Αντισθένης δυσκολεύτηκε. Φυσικά, το περίμενε. Αλλά οι δυσκολίες ξεπηδούσαν εκεί όπου δεν το είχε φανταστεί. Το ζήτημα του πανωφοριού, για παράδειγμα. Δεν είχε σκεφτεί ότι θα χρειαζόταν να το αντιμετωπίσει με αυτούς τους όρους.

Ο αντιήρωας

Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, πολλοί εκ των συμμετεχόντων στην εξέγερση έσπευσαν να διεκδικήσουν τις δάφνες για την παρουσία τους, να ζητήσουν στον πολιτικό και κοινωνικό στίβο το «αντίτιμο» για τον ρόλο που είχαν στη σύγκρουση με τις δυνάμεις του δικτατορικού καθεστώτος.


Υπήρξε όμως και ένα πλήθος πρωταγωνιστών των δραματικών γεγονότων ­ κυρίως εκτός του φοιτητικού χώρου ­ που συνειδητά έμειναν στην αφάνεια, που δεν επεδίωξαν να καταγραφούν σε καμιά λίστα «ηρώων του Πολυτεχνείου». Αποφεύγοντας την αποπληρωμή της δημοσιότητας και την απαίτηση «αναγνώρισης» της προσφοράς τους.

Ανθρωποι που, όπως έδωσαν το παρών τον Νοέμβριο του '73 στο Πολυτεχνείο, έτσι διακριτικά αποχώρησαν. Για πάντα! Εχοντας μόνο την αίσθηση ότι έπραξαν το καθήκον τους. Γι' αυτούς, για τη δική τους δημοκρατία, για κανένα αντάλλαγμα, για καμιά ίσως καπηλεία.

Η περίπτωση που παρουσιάζει «Το Βήμα», του Γιώργου Κηρύκου, ενός ανθρώπου που πρωτοστάτησε στην εξέγερση, βασανίστηκε στα κρατητήρια της ΕΣΑ και ύστερα φρόντισε να μην «πουλήσει» τίποτε από τις «ημέρες της επανάστασης», είναι συμβολική. Και η ζωή του, η κατοπινή θυσία του, δείγμα της αντίληψής του.
Της γενιάς των «αντιηρώων» του Πολυτεχνείου...

Σε ποια θέση...

Σκέψεις Σοφών

Το κράτος του τρόμου

Γιάννης Μακριδάκης

Η κυριαρχία του τρόμου επί της καπιταλιτικής ανθρωπότητας των ασυνειδητων καταναλωτών, που διαβιούν πλέον αφύσικα, στριμωγμένοι κατά εκατομμύρια εντός περιβαλλόντων τεχνητών ως ανυποψίαστοι αφανιστές άλλων ειδών ζωής, βιαστές τόπων κ αυτόχθονων ανθρώπων, καταστροφείς κ απομυζητές του οικοσυστήματος,

«Η ιστορία της απληστίας»

Η απληστία είναι ένα σύνηθες χαρακτηριστικό του ανθρώπου. Όσα και να αποκτήσουμε στη ζωή, είτε υλικά αγαθά είτε σχέσεις και συναισθήματα, ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Πάντοτε θα επιθυμούμε περισσότερα. Αυτό πραγματεύεται το παραπάνω σύντομο αλλά εύστοχο animation, με μια δόση χιούμορ αλλά πάνω από όλα με στόχο να προβληματίσει.

Μπουκάι: 9 αλήθειες

Δεν μας αρέσουν οι λίστες αλλά για τον Μπουκάι θα κάνουμε μια υποχώρηση

O γνωστός ψυχοθεραπευτής μας προειδοποιεί: θα βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας κατανοώντας μερικές αλήθειες της ζωής.

1. Όσο και να σας αγαπάει η μητέρα σας, κάποτε θα σας αφήσει, όπως κι εσείς εκείνη.

 2. Δεν θα έχετε ποτέ την αποκλειστικότητα στην αγάπη των γονιών σας.

3. Αυτό που σας πλήγωσε δεν θεραπεύεται πάντοτε μ’ ένα φιλί.

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ: Βούλγαρης, Το Χρονικό της Δικτατορίας 67-74

Σημείωμα: «Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Π. Βούλγαρη. Το 37λεπτο ανέκδοτο ντοκιμαντέρ περιέχει πολύτιμο αρχειακό υλικό• από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων. «Σε αυτό το φιλμ υπάρχει ότι καταφέραμε εμείς που μείναμε στον τόπο» είπε ο σκηνοθέτης, ο οποίος θυμήθηκε ότι την ώρα του πραξικοπήματος του 1967 ο ίδιος συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Κιέριον» του Δήμου Θέου. «Συμμετείχαν όλοι, ο Αγγελόπουλος, η Μαρκετάκη, ο Φέρρης, ο Βαλτινός. Ήταν μια ταινία όμως που άρχισε να φθίνει, γιατί άλλους τους συνέλαβαν και άλλοι φεύγανε». Σιγά σιγά άρχισε να καταγράφει ό,τι μπορούσε με μια κάμερα Super 8. Αργότερα το υλικό έφθασε στο Παρίσι, όπου ο Κώστας Γαβράς το είδε μαζί με τον Κρις Μαρκέρ.

Να είσαι καλός..

Σκέψεις Σοφών

Αθώα θύματα

Μακριδάκης Γιάννης

Με απωθεί η βία κ η τρομοκρατία. Όχι μόνον απέναντι σε ανθρώπους αλλα σε όλα τα φυσικά πλάσματα, κυρίως στα άλλα, τα αθώα κ ανυποψίαστα της ανθρώπινης ιταμότητας. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου λοιπόν η βία κ η τρομοκρατία ούτε καν απέναντι σε αυτούς που την ασκούν. Επίσης πολιτικά θεωρώ ότι μας πάνε πολλά χρόνια πίσω, ενεργοποιώντας τα συντηρητικά ένστικτα των κοινωνιών. Είναι η βία κ η τρομοκρατία ό, τι χυδαιότερο, αναξιοπρεπές κ σιχαμερότερο μπορεί να βάλει ο νους μου.
Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι θεωρώ πως στο γένος των ανθρώπων καταναλωτών που με τον τρόπο της καθημερινής τους διαβίωσης κ δήθεν ευημερίας συντηρούν κ εκπροσωπούν τις Αγορές κ τισ Κυβερνήσεις, οι οποίες λεηλατούν, ξεκάνουν και αφανιζουν τόπους κ ανθρώπους προκαλώντας πολέμους κ οικολογικές καταστροφές αλλά κ δημιουργούν κ εξοπλίζουν τους μισαλλοδοξους τρομοκράτες, κανείς δεν είναι αθώος. Αθώα θύματα δεν υπάρχουν πια στην ανθρωπότητα, μόνο στο υπόλοιπο οικοσύστημα. Στην ανθρωπότητα υπάρχουν μικροί ανυποψίαστοι καθημερινοί δολοφόνοι που προκαλούν το κάρμα τους…

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΔΡΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ Τ.Κ. ΣΤΑΝΟΥ

Ποτέ μη σταματάς να καβαλάς

Μια πολύ έξυπνη και πετυχημένη εκστρατεία για τη χρήση του ποδηλάτου και του δημόσιου συστήματος συγκοινωνιών στην πόλη του Μπουένος Άιρες.


Η πόλη διαθέτει 40 σταθμούς ποδηλάτων και 130 χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμων, ως επί το πλείστον σε κεντρικές περιοχές της.

Η καμπάνια βραβεύτηκε φέτος στο διαγωνισμό στο 62ο Φεστιβάλ των Καννών Lions .

''Πρότεινε ένα βιβλίο'' (10)

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και οι τρεις ντετέκτιβ στο μυστήριο του ταξιδιού του τρόμου

Carey M. V.

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Ελπίς Πολυγύρου - Θύελλα Στανού

Ο ποιητής και επαναστάτης Γιάννης Ρίτσος

Σαν σήμερα, συμπληρώνονται 24 χρόνια από τον θάνατο του σπουδαίου Έλληνα ποιητή που ανήκει στην λεγόμενη «γενιά του τριάντα». Ο «Επιτάφιος», η «Ρωμιοσύνη» και η «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» είναι τρία από τα πιο γνωστά του έργα. Το 1975 προτάθηκε για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Γράφει η Τόνια Γκόρου

 «Σπούδασα ιστορία του παρελθόντος και του μέλλοντος στην σύγχρονη σχολή του αγώνα», έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος, του οποίου ο αγωνιστικός λόγος ήταν εναρμονισμένος με την ζωή του. Η ποίηση του ήταν πάντα στενότατα συναρτημένη με τα ιδεολογικά, κοινωνικά και ιστορικά δρώμενα εκείνης της εποχής.

Αφουγκραζόταν τον βηματισμό της ιστορίας. Οι στίχοι του είναι γεμάτοι από μνήμες και κόκκινα γαρύφαλλα. Το κύριο σώμα του έργου του συγκροτούν πάνω από 100 ποιητικές συλλογές, 9 πεζογραφήματα και 4 θεατρικά έργα.

Ο κόσμος ανάποδα

Ένα βίντεο, γροθιά στο στομάχι λάνσαρε στη νέα της καμπάνια η UNICEF. Το κλιπ δείχνει μια συνηθισμένη οικογένεια που περνάει την ημέρα της στο πάρκο. Την ώρα όμως που τα παιδιά ταλαντεύονται στα παιχνίδια ο κόσμος γυρίζει ανάποδα μαζί τους για να αποκαλύψει μια γεύση από τις πολύ διαφορετικές ζωές θα μπορούσαν να είχαν αν ζούσαν κάπου αλλού.

Το βίντεο "Ο Κόσμος Ανάποδα" συμπίπτει με την έκκληση της UNICEF προς τη βρετανική κυβέρνηση να δώσει προτεραιότητα στην προστασία των παιδιών από τη βία, σε μια εποχή που τα παιδιά αντιμετωπίζουν τους πιο καταστροφικούς πολέμους, με ένα στα δέκα να μεγαλώνουν σε μια εμπόλεμη ζώνη .

High tone

Ποιός παράγει πλούτο;

Η σημαντικότερη είδηση των ημερών δεν είναι παρά η γνωστοποίηση για τον πληθυσμό της χώρας που εργάζεται και για όσους για διάφορους λόγους είναι εκτός αγοράς εργασίας. Για όσους δεν έτυχε να διαβάσετε την σχετική έρευνα να μεταφέρω εν τάχει τους αριθμούς. Το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού είναι περίπου 4,7 εκ. άτομα, εκ τον οποίον ενεργεί είναι τα 3,5 εκατομμύρια, ενώ οι υπόλοιποι, 1,2 εκ. άτομα περίπου είναι δηλωμένοι ως άνεργοι.

Ο μη ενεργός πληθυσμός, συνταξιούχοι,  νοικοκυρές, νέοι που δεν έχουν μπει στην αφορά εργασίας και παιδιά και διάφορες άλλες κατηγορίες είναι περισσότεροι από 7 εκ. άτομα. Ουσιαστικά τα 2/3 του πληθυσμού και κάτι παραπάνω είναι εκτός αγοράς εργασίας και ζουν με επιδόματα, συντάξεις στην πλειοψηφία τους κάτω από το όριο των 700 ευρώ το μήνα. Ο ενεργός πληθυσμός είναι τα 3,5 εκατομμύρια άτομα!!! Ο αριθμός αυτός από μόνος του είναι απογοητευτικός και δεν γεννάει καμία αισιοδοξία για το μέλλον.

Γιατί υποφέρουμε;

Υποφέρουμε μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε κάτι που επιθυμούμε, ή μόλις ενημερωθούμε για κάποιαν απώλεια. Υποφέρουμε όταν αυτό που καταφέραμε απέχει πολύ από αυτό που περιμέναμε, κι όταν νομίζουμε ότι για ορισμένα πράγματα είναι πια πολύ αργά.

Ο πόνος, έλεγε ο Βούδας, είναι πανανθρώπινος, έχει όμως μία μόνο ρίζα.

Και η ρίζα αυτή, φρονούσε ο δάσκαλος, είναι η επιθυ­μία.

Επιθυμίες, προσκόλληση, πόθοι και προσδοκίες — ιδού οι ρίζες του πόνου μας. Αν λοιπόν πηγάζουν από δω τα βάσα­νά μας, συνεχίζει ο Βούδας, τότε ο πόνος έχει λύση.

Η λύση είναι να πάψουμε να επιθυμούμε. Να αποδε­χτούμε. Να αφήσουμε πίσω. Να διαγράψουμε την επιτα­κτική ανάγκη να είναι τα πράγματα διαφορετικά απ’ ό,τι είναι.

Σταματήστε την προσπάθεια να αποκτήσετε όλα όσα θα θέλατε να έχετε αυτή τη στιγμή —υλικά, συναισθηματι­κά ή πνευματικά—, και ο πόνος θα εξαφανιστεί.

Υπήρχε ένας ιησουίτης ιερέας που λεγόταν Άντονι δε Μέγιο, και μερικές φορές του άρεσε να παίζει με τις λέξεις στις συγκε­ντρώσεις που έκανε.

Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν..

Σκέψεις σοφών

Ο Ψύλλος και ο Ελέφαντας

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας ψύλλος που πίστευε πως ήταν ο βασιλιάς του κόσμου. Μια μέρα, αποφάσισε να πάει για κολύμπι στη θάλασσα. Όμως η δυτική ακτή ήταν πολλά χιλιόμετρα μακριά και μόνος του ο ψύλλος μπορούσε να ταξιδέψει μονάχα μερικά εκατοστά τη φορά. Αν ήθελε να φτάσει στην ακτή πριν πεθάνει, θα χρειαζόταν μεταφορικό μέσο.

Κάλεσε, λοιπόν, τον ελέφαντα του. «Έι, Ελέφαντα, πάμε βόλτα!» Ο ελέφαντας του ψύλλου πήγε κοντά του και γονάτισε. O ψύλλος πήδησε πάνω του και δείχνοντας προς τη Δύση, είπε: «Προς τα κει προς την ακτή!»

Ομως ο ελέφαντας δεν πήγε δυτικά. Προτιμούσε να κάνει μια βόλτα στο δάσος προς την Ανατολή και αυτό ακριβώς έκανε. Ο ψύλλος, προς μεγάλη του απελπισία, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα παρά να το υπομείνει και να περάσει τη μέρα δεχόμενος ραπίσματα στο πρόσωπο από φύλλα και κλαδιά.

Την επόμενη μέρα, ο ψύλλος προσπάθησε να πείσει τον ελέφαντα να τον πάει στο φαρμακείο για να αγοράσει αλοιφή  για το πρόσωπο του. Αντί γι’ αυτό, όμως, ο ελέφαντας χοροπηδώντας ξεκίνησε για μια μακρινή πορεία προς τα βουνά, τρομοκρατώντας τον κακόμοιρο τον ψύλλο τόσο πολύ, που δεν μπόρεσε να κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα. Τελικά ο ψύλλος έμεινε για μέρες στο κρεβάτι, τρομοκρατημένος από εφιάλτες με βροντές σε βουνίσιους δρόμους, βέβαιος πως θα γκρεμοτσακιζόταν, ενώ κάθε πρωί ξυπνούσε λουσμένος στον κρύο ιδρώτα.

Τα ωραιότερα συνθήματα είναι στους τοίχους (203)

Αλμπέρ Καμύ: Η Τέχνη δεν αντέχει τη λογική

Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο Αλμπέρ Καμύ γεννήθηκε, σαν σήμερα, στις 7 Νοεμβρίου του 1913 στην Αλγερία. Ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα», στα θεατρικά του έργα «Καλλιγούλας» και «Οι δίκαιοι» αλλά και στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». Έγραψε για την αναζήτηση του νοήματος στη ζωή και για την ανάγκη της εξέγερσης και τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1957.
Για τον βιογράφο του, Ολιβιέ Τοντ, ήταν ένας «επικίνδυνος συγγραφέας» αμφισβητώντας το ιδεολογικό δόγμα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ο Καμύ δεν αποδέχεται τον σουρεαλισμό, χαρακτηρίζοντάς τον παρωχημένο πνευματικό κίνημα, αλλά, αντιθέτως, αντιλαμβάνεται το παράλογο με την έννοια του αντιφατικού, του μη λογικού. Δεν θεωρεί λογικό εκείνον που σκέφτεται, αλλά εκείνον που αισθάνεται λογικά, αναφέροντας σ' ένα από τα πρώτα του άρθρα ότι «η Τέχνη δεν αντέχει τη λογική».

Εντύπωση αθωότητος

Γιάννης Μακριδάκης

Από την Ινδονησία όπου οι πυρκαγιές κατακαίνε τα δάση εδω κ δύο μήνες αφανίζοντας 8.000 είδη ζωής κ μολύνοντας την ατμόσφαιρα μέχρι την Εγνατία οδό όπου χθες πάλι μια αρκούδα έπεσε θύμα τροχαίου, η ανθρωπότητα δηλαδή ο καθένας μας, πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται κ οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον πόλεμο για έλεγχο των ολοένα κ πιο περισμένων φυσικών πόρων, στις ομαδικές μετακινήσεις κ στον βίαιο αποδεκατισμό πληθυσμών, στον τελικό κανιβαλισμό.
Το φυσικό ον άνθρωπος, μεταλλαγμένο σε καταναλωτή όπως κατήντησε, παραδομένο εντελώς στη λογική κ στην ηθική του χρήματος απομυζεί το οικοσύστημα και ρημάζει τον εαυτό του κάνοντας ότι ζει.
Μια πεταλούδα που ανοιγοκλείνει τα φτερά της μπορεί να προκαλέσει καταιγίδα στην άλλη άκρη του πλανήτη. Αυτό είναι το Χάος κ το μεγαλείο της ανθρωπότητας είναι ότι το συνέλαβε, το όρισε, το μελέτησε κ το εξήγησε. Παρόλα αυτά η ίδια πορεύεται καθημερινά με κινητήρια δύναμη την μικρότητα κ όχι το μεγαλείο της.

«Οι πολυεθνικές θέλουν να μας εξοντώσουν! »

Τρομερές και πρωτοφανείς καταγγελίες του παραγωγού της μπύρας Βεργίνα: «Οι πολυεθνικές θέλουν να με εξοντώσουν! »

Σε πολύ σημαντικές καταγγελίες προέβη ο Δημήτρης Πολιτόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Ζυθοποιΐας Μακεδονίας-Θράκης (παράγει τη γνωστή μπύρα "Βεργίνα") στη Βουλή των Ελλήνων αναφορικά με τις πρακτικές δύο πολυεθνικών και τα μέσα που μεταχειρίστηκαν ώστε να εκφοβίσουν τους Έλληνες παραγωγούς.

Οι καταγγελίες αυτές ακόμη περιμένουν τη διερεύνησή τους από το μακρινό 2001!

Αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Πολιτόπουλος:

Οι θρυλικοί HIGH TONE live για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

Η καλύτερη live dub μπάντα στον κόσμο έρχεται στην Ελλάδα για δύο μοναδικές εμφανίσεις. Οι πρωτοπόροι της undergound Γαλλικής σκηνής High Tone σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη:
Παρασκευή 13 Νοεμβρίου - Αθήνα, Votanikos Live
Σάββατο 14 Νοεμβρίου - Θεσσαλονίκη, Principal Club

Θύελλα Στανού - Άκανθος Ιερισσού 4-2 (πρωτάθλημα Νέων)

Συνεχίζει την πολύ καλή της πορεία η ομάδα των Νέων του συλλόγου.
Νίκησε σχετικά εύκολα με 4-2  τη διαχρονικά  πολύ δυνατή στα τμήματα υποδομής Άκανθο Ιερισσού , και με  τρεις νίκες και μία ισοπαλία σε τέσσερις αγώνες βρίσκεται στην κορυφή του ομίλου με δέκα βαθμούς.
Το σκορ του πρώτου ημιχρόνου ήταν 3-1.

Θύελλα Στανού - Ήφαιστος Γοματίου 1-1

Στραβοπάτημα  εκτός προγράμματος για την Θύελλα στον χτεσινό αγώνα με αντίπαλο τον Ήφαιστο Γοματίου.
Η Θύελλα για άλλον έναν αγώνα παρατάχθηκε με πολλές απουσίες , όμως αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία όταν αντιμετωπίζεις μια ομάδα σαν τον Ήφαιστο.
Ενδεικτικό των απουσιών,  με συνέπεια της έλλειψης ομοιογένειας,  είναι ότι φέτος  σε οχτώ επίσημους αγώνες , κύπελλο και πρωτάθλημα , έχουν χρησιμοποιηθεί 27 διαφορετικοί ποδοσφαιριστές.

H συκοφαντία..

Σκέψεις Σοφών

Να μας προλαβαίνει η ψυχή μας

Πολύ συχνά αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι ασχολούνται περισσότερο με πράγματα καθημερινής "διεκπεραίωσης" και λιγότερο με το πώς θα ξεχωρίσει η δική τους δουλειά από τις δουλειές των υπολοίπων επαγγελματιών του ίδιου χώρου.


Δηλαδή, καταναλώνουν το χρόνο τους επαναλαμβάνοντας καθιερωμένες πράξεις, ανακυκλώνοντας διαρκώς τα "αυτονόητα", χωρίς να τους απασχολεί το πρόβλημα της δημιουργίας μιας ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ εικόνας για την εταιρία τους, μιας εικόνας που θα έχει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ δικά της χρώματα και μια εντελώς ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ιδέα!

Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, τότε που είχαν πάει εκεί οι "conquistador" και τους έβαζαν να κουβαλάνε τις προμήθειες στα μονοπάτια της ζούγκλας, έκαναν κάθε τόσο στάση για να ξεκινήσουν πάλι μετά από λίγο. Τους ρώτησαν, λοιπόν, οι ξένοι, γιατί το κάνουν αυτό; Τόσο εύκολα, άραγε, κουράζονται; Εκείνοι τότε απάντησαν: "Δεν είναι από κούραση. Σταματάμε για να μας προλαβαίνει η ψυχή μας!"

Scotty – Ο τελευταίος χίπις των Ματάλων

Ποιος είναι αυτός;

Αυτό ρώτησα κι εγώ όταν επισκέφτηκα (για προσωπικούς λόγους) το γηροκομείο της "Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου" στο Ηράκλειο Κρήτης.


Δεν έμοιαζε Έλληνας. Μάλλον βόρειος. «Τι δουλειά έχει εδώ;» ρώτησα μια εργαζόμενη.

«Ήταν χίπις στα Μάταλα, κακογέρασε και τον έφεραν εδώ».

Ήταν κουλουριασμένος στο κρεβάτι, μισοσκεπασμένος με την κουβέρτα, και δεν μιλούσε. Προσπάθησα να ακούσω τη φωνή του ρωτώντας «πως σε λένε;», «από πού είσαι;». Τίποτα.

«Χίπις στα Μάταλα»;… Βγήκα αμέσως έξω πήγα στο αυτοκίνητο και πήρα τη φωτογραφική μηχανή.
Μόλις την έστρεψα στο πρόσωπό του χαμογέλασε.

- «My name is Dimitris».

- «Scotty my nickname. Real name Hans».

Θύελλα Στανού - Ήφαιστος Γοματίου

τα σκυλιά επιτρέπονται…;

Κάποιος έγραψε ένα γράμμα σ’ ένα μικρό ξενοδοχείο, σε μια πόλη του Μίντουεστ την οποία σκόπευε να επισκεφθεί στη διάρκεια των διακοπών του. Έλεγε τα εξής: «Θα ήθελα πάρα πολύ να φέρω μαζί μου και το σκύλο μου. Είναι καθαρός και περιποιημένος και συμπεριφέρεται άψογα. Θα μου επιτρέπατε να τον κρατήσω στο δωμάτιο μου, μαζί μου, το βράδυ;»
Η απάντηση ήρθε αμέσως από τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου: «Έχω αυτό το ξενοδοχείο εδώ και πολλά χρόνια. Σ’ όλο αυτό το διάστημα ποτέ κανένας σκύλος δε μου έκλεψε τις πετσέτες, τα κλινοσκεπάσματα, ή τους πίνακες από τους τοίχους».

Μην κρίνεις από τη σοδειά που θέρισες..

Σκέψεις σοφών

Taj Weekes and Adowa-Jagged

Κάθε σκέψη αποκαλύπτει

Ποιος είμαι εγώ;

ρώτησε ένας νέος τον δάσκαλο του.

Είσαι εκείνο που σκέφτεσαι!

απάντησε ο σοφός. Θα σου το εξηγήσω με μια ιστορία.

Μια μέρα, από τα τείχη της πόλης, στο ηλιοβασίλεμα βαθιά στον ορίζοντα, φάνηκαν δυο άνθρωποι που αγκαλιαζόντουσαν.

Είναι ο πατέρας και η μητέρα, σκέφτηκε ένα κοριτσάκι.

Είναι δυο εραστές, σκέφτηκε ένας άνδρας τρυφερός.

Είναι δυο φίλοι που συναντήθηκαν μετά από πολλά χρόνια σκέφτηκε ένας.

Να τα ισοδύναμα που ψάχνετε!

Η ιστορία του ανθρώπου που δεν ήξερε για 30 χρόνια ότι ο πόλεμος τελείωσε

Χίρου Ονόντα - Έι, φίλε! Ο πόλεμος τελείωσε!

 Ένα από τα καυτά θέματα συζήτησης σε όλες τις τάξεις όπου διδάσκω φυσική, είναι τα διαστημικά ταξίδια. Σύμφωνα με την θεωρία του Αϊνστάιν, όσο πλησιάζουμε την ταχύτητα του φωτός ο χρόνος επιβραδύνεται. Αυτό σημαίνει ότι θεωρητικά μπορείτε να μπείτε σε ένα διαστημόπλοιο, να ταξιδέψετε κοντά στην ταχύτητα του φωτός για ένα-δυο χρόνια και μετά να επιστρέφετε. Θα έχετε γεράσει ελάχιστα. Όμως, όλοι οι υπόλοιποι εδώ πίσω, στον γαλάζιο πλανήτη μας θα είναι πολύ πιο γερασμένοι. Μόλις γυρίσετε θα ανακαλύψετε επίσης ότι η γήινη τεχνολογία, η πολιτική και η οικονομία θα έχουν αλλάξει δραματικά. Η ζωή θα είναι τόσο διαφορετική που δεν θα μπορείτε πια να προσαρμοστείτε.

Κατά μία έννοια αυτό ακριβώς συνέβη στον Χιρού Ονόντα. Επί τριάντα χρόνια ο άνθρωπος αυτός έμεινε κολλημένος σε μία πτυχή του χρόνου, γνωστή ως 1944. Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του συνέχισε να αλλάζει, όμως ο Ονόντα έμενε ο ίδιος. Όταν ξαναβγήκε στον σύγχρονο κόσμο μας δεν ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτό που αντίκρισε. Φυσικά, ο Ονόντα ποτέ δεν ταξίδεψε στο διάστημα. Αντιθέτως, ήταν χαμένος σε μια άλλη διάσταση του χρόνου.

Για να βρούμε πώς κατέληξε σε αυτή την κατάσταση πρέπει να ανατρέξουμε στη νεανική του ηλικία. Γεννήθηκε στην Καϊνάν της Ιαπωνίας, το 1922, κι όταν έκλεισε τα δεκαεπτά πήγε να δουλέψει για λογαριασμό μιας εμπορικής εταιρίας στην Κίνα. Ο Ονόντα ζούσε την ζωή ενός κανονικού εφήβου. Όλη μέρα δούλευε και τη νύχτα ξεφάντωνε στις τοπικές αίθουσες χορού.

Ο λαθρομετανάστης, ο λαθρεπιβάτης και οι λαθροχειρίες

Μιλώντας την Παρασκευή στη Βουλή, στην ερώτησή του προς τον πρωθυπουργό, ο Γ. Κουμουτσάκος ζήτησε να μη δαιμονοποιούμε τη λέξη λαθρομετανάστης, αφού στην ελληνική γλώσσα χρησιμοποιούνται και οι (δόκιμοι, προφανώς) όροι λαθρεπιβάτης, λαθραναγνώστης κλπ.: «Στην ελληνική γλώσσα, όποιος διαβάζει κάτι που δεν του επιτρέπεται λέγεται “λαθραναγνώστης”, όποιος επιβαίνει σε όχημα που δεν του επιτρέπεται λέγεται λαθρεπιβάτης. Γιατί να δαιμονοποιούμε τη λέξη “λαθρομετανάστης;”». Του όρου στο παρελθόν, εντός Βουλής (στη συζήτηση για το σωφρονιστικό) έχουν υπεραμυνθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και βεβαίως ο Άδωνης Γεωργιάδης (που χρησιμοποίησε το ίδιο «επιχείρημα» περί λαθρεπιβατών κλπ).

Πέραν της –για μένα τουλάχιστον– απογοήτευσης, είναι ασφαλώς άξιο παρατήρησης (και ενδεικτικό για την ελληνική Δεξιά) ότι ακόμα και οι πιο ευπρεπείς, μετριοπαθείς και ευρωπαϊστές εκπρόσωποί της (για τον Γ. Κουμουτσάκο μιλάω) αισθάνονται υποχρεωμένοι να υπερασπιστούν έναν όρο ρατσιστικό και απροκάλυπτα υποτιμητικό. Και σκέφτομαι:

The Meditations - Hard Life

Τι κι αν κερδίσεις όλο τον κόσμο...

Σκέψεις Σοφών

ΑΡΗΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ - ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ 3-0

Δεν κατάφερε να αποσπάσει ένα θετικό αποτέλεσμα η Θύελλα , χάνοντας με 3-0 από τον Άρη Παλαιοχωρίου..
Η ομάδα μας παρατάχθηκε με πολλές απουσίες βασικών παιχτών με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η συνοχή των προηγουμένων αγώνων.
Όμως, παρά τις πολλές απουσίες η Θύελλα  στάθηκε αξιοπρεπέστατα σε μια δύσκολη έδρα , παλεύοντας σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Το σκορ του ημιχρόνου ήταν 1-0 . Το γκολ επιτεύχθηκε στο 17'  μετά από εκτέλεση κόρνερ και κοντινή κεφαλιά .