Καιρός για σινεμά

Γιάννης Μακριδάκης - Χίος

Λιακάδα και άπνοια σήμερα, καλοκαίρι ακόμη, δεν έχουμε φορέσει ούτε καν μακρυμάνικη μπλούζα, πόσω μάλλον να σκεφτούμε για άναμμα τζακιού ή σόμπας, ούτε οι γέροντες του χωριού δεν ανάψανε, δεν καπνίζει καμιά καμινάδα τα βράδυα.
Τα μερομήνια φέτος δεν τα πιάσαμε, τουλάχιστον για τον Νοέμβρη. Τελείως έξω πέσαμε. Ούτε νερά έφερε το δεύτερο δεκαήμερο, ούτε κρύα και χιόνι το τρίτο.
Όταν ζεις στο οικοσύστημα, ο καιρός είναι ο βασικός παράγοντας δημιουργίας καθημερινών εκπλήξεων. Είναι ο κινηματογράφος σου, ας πούμε, και νιώθεις κι εσύ σαν να παίζεις στο έργο. Με κάθε του αλλαγή, ακόμη και ανεπαίσθητη, πόσω μάλλον βίαιη και απότομη, βλέπεις άλλα πλάνα, άλλες εικόνες, άλλα χρώματα, άλλους φωτισμούς, ακούς άλλους ήχους, βουητά και κρότους, νιώθεις άλλες πνοές, νηνεμίες και αύρες, οσφραίνεσαι άλλες μυρωδιές, συνυπάρχεις με άλλα είδη φυτών και πουλιών και ζουδιών.

Όταν ζεις όμως εε περιβάλλοντα αστικά, μη φυσικά, απλά βρέχει ή έχει ζέστη ή κρύο ή φυσάει και τέλος. Μπορείς να πας βέβαια σινεμά…