Παλάτια χρυσοστόλιστα

Η κατασκευή της «ενδοσχολικής βίας»

Η είδηση πέφτει σαν κεραυνός. Η Ελλάδα είναι στην τέταρτη θέση (ανάμεσα στις χώρες που μελετήθηκαν) στην έκταση του φαινομένου της «ενδοσχολικής βίας». Το συμπέρασμα είναι το ίδιο άμεσο: κάτι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα το συντομότερο! Ποιο άκαρδο τέρας είναι στο κάτω-κάτω ευχαριστημένο με το γεγονός ότι τα παιδιά μας περνούν τόσο άσχημα στο σχολείο, με τραύματα που τους μένουν μέχρι τα γεράματα? (βάλε έναν αστερίσκο εδώ, θα δούμε ποιο είναι το πραγματικό άκαρδο τέρας προς το τέλος…).

Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν, τα ελληνικά σχολεία (ακολουθώντας τη διεθνή μόδα) ζούνε στους ρυθμούς του φαινομένου αυτού. Μελέτες για το φαινόμενο, σεμινάρια για το φαινόμενο, επιτροπές και υπεύθυνοι για το φαινόμενο, «δράσεις» για το φαινόμενο. Λέω λοιπόν από την αρχή ότι για μένα το φαινόμενο αυτό είναι μια κατασκευή, μια επινόηση. Ακόμα περισσότερο, ισχυρίζομαι ότι η κατασκευή αυτού του φαινομένου έχει βαθύτερα και σκοτεινά κίνητρα, δηλαδή τη δημιουργία συναίνεσης στην ένταση του κοινωνικού ελέγχου και την πειθάρχηση της νεολαίας.

Χριστούγεννα 1944: Η άγνωστη μάχη των υπονόμων!

Είκοσι πέντε Δεκέμβρη του 1944, η μεγάλη γιορτή στην αρχή του χειμώνα - μέρα χαράς και ελπίδας για τους χριστιανούς. Ελπίδα, όπως πιστεύουν, για μια καλύτερη χρονιά, μακριά από τη μιζέρια, τη φτώχεια, την ανέχεια για μια λαϊκή κυριαρχία, πραγματική δημοκρατία. Ομως για τη χώρα, τον ελληνικό λαό, έγινε ημέρα καταστροφής, υποδούλωσης από τους καταχτητές Αγγλους ιμπεριαλιστές.
Αυτή την ημέρα... ο «χασάπης» Τσόρτσιλ επισκέπτεται την Αθήνα και σαν κατακτητής απαιτεί, με τη σύμφωνη γνώμη και συνεργασία της ντόπιας αντίδρασης, των αστών, την εξόντωση των δυνάμεων της Εθνικής Αντίστασης, των δυνάμεων του Λαϊκού Κινήματος, που συνέβαλε καθοριστικά στην απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες.

Ο Τσόρτσιλ, ερχόμενος στην Αθήνα σαν κατακτητής, ζήτησε να αποδεχτεί ο ΕΛΑΣ χωρίς καμιά αντίρρηση την παράδοσή του, δηλώνοντας πως θα χρησιμοποιήσει οσεσδήποτε δυνάμεις χρειαστούν για να πετύχει αυτόν τον αντικειμενικό στόχο.

Το σινιάλο του Σεραφείμ

Γιάννης Μακριδάκης

Ο θάνατος ανθρώπων, οι οποίοι είχαν γίνει εν ζωή ευρύτερα γνωστοί από το όποιο έργο τους, αποτελεί πάντοτε ισχυρό σινιάλο προς την ανθρωπότητα που έπεται.

Ο τρόπος, η αιτία και η χρονική στιγμή του θανάτου αποτελούν τις βασικές παραμέτρους, με τις οποίες το οικοσύστημα προειδοποιεί τους ζώντες, τους δίνει ξεκάθαρα το νόημα της ζωής. Τους υπενθυμίζει πρώτα απ’ όλα το βασικό. Ότι ο άνθρωπος είναι πλάσμα φυσικό. Άρα διέπεται από τους όρους, τους ορισμούς και τους νόμους του οικοσυστήματος, όσο και αν το έχει ο ίδιος τελείως λησμονήσει.

Ας επικεντρωθούμε στην Ελλάδα και στα τελευταία χρόνια. Αυτά ακριβώς της λεγόμενης κρίσης του οικονομικού τεχνητού υποσυνόλου, εκ του οποίου “ανεχώρησαν” με προορισμό το αυθύπαρκτο υπερσύνολο, το οικοσύστημα, αρκετοί άνθρωποι ευρέως γνωστοί και διάσημοι, επίσης και αρκετοί παντελώς άσημοι, των οποίων όμως έγινε πασίγνωστη η αυτοχειρία τους και όλοι αυτοί οι θάνατοι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ισχυρά σινιάλα, πιθανότατα όμως δίχως μεγάλο αριθμό αποδεκτών που τα συνειδητοποίησαν, αφού η ανθρωπότητα ποτέ στην ιστορική πορεία της δεν τα εξέλαβε ως τέτοια, ακριβώς επειδή δεν έχουν οι άνθρωποι κατανοήσει ακόμη ότι η ανθρωπότητα είναι ενιαίο σώμα απαρχής έως ότου θα υπάρχει και ότι ο καθένας από εμάς που την εκπροσωπεί και την εκφράζει σε κάθε της περίοδο, είναι ο ίδιος η ανθρωπότητα ολόκληρη, την καθορίζει ο συνειδητός ή ο ασυνείδητος τρόπος με τον οποίο ζει και ότι η “αναχώρηση” κάποιου συγχρόνου μας, μας αφορά όλους και όχι μόνο τους συγγενείς και τους φίλους αυτού. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο γίνονται διάσημοι κάποιοι άνθρωποι, ακούσια βέβαια η συντριπτική πλειονότητα αυτών. Όχι για να αποκτήσουν χρήμα και δόξα, όχι για να εκπέμψουν σήματα και να ανοίξουν δρόμους με το έργο τους μοναχά κάποιοι λίγοι εξ αυτών αλλά κυρίως, για να αποδείξουν περίτρανα με τον θάνατό τους την ματαιότητα και την πλάνη όσο το δυνατόν σε πιο πολλούς ανθρώπους πίσω τους.

Πολύ βιαστικά θυμάμαι τον Νικόλα Παπάζογλου, τον Μανώλη Ρασούλη, τον Αργύρη Χιόνη, τον Σάκη Μπουλά, ανθρώπους που αγαπήθηκαν ευρέως ο καθένας στον κύκλο του και εξέπεμψαν το πιο ισχυρό τους μήνυμα φεύγοντας.

Ανήμερα Χριστουγέννων ανεχώρησε και ο Σεραφείμ Φυντανίδης. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο συμβολική αναχώρηση, εκτός ίσως από του Σταύρου Δήμα ή ενός εκ των Σαμαρά, Βενιζέλου, Τσίπρα… Το οικοσύστημα με τον θάνατο του Φυντανίδη καθιστά σαφές και απόλυτα ευανάγνωστο το μήνυμα προς τους ζώντες.

Αν κάποιος μας έδινε 100 δολάρια στη μέση του δρόμου...

Αν κάποιος μας έδινε 100 δολάρια στη μέση του δρόμου, πώς αλήθεια θα σκεφτόμασταν να τα ξοδέψουμε.



Οι περισσότεροι θα επιλέγαμε να καλύψουμε κάποια προσωπική μας ανάγκη, πολλές φορές και άκρως περιττή. Τι γίνετε όμως όταν τα χρήματα αυτά «πέφτουν» τα χέρια ενός άστεγου στις ΗΠΑ;

Πολλοί θα σκεφτούμε ότι θα τα ξοδέψει είτε για αλκοόλ, είτε ότι θα τα κρατούσε προκειμένου να εξασφαλίσει το φαγητό του για τις επόμενες ημέρες...  Η ανθρωπιά όμως και οι ευαισθησίες που έχουν κάποιοι  άνθρωποι, οι οποίοι πολλές φορές, για διάφορους λόγους έχουν βρεθεί στο δρόμο, πραγματικά συγκλονίζει...

Ο νεαρός κινηματογραφιστής Τζος Πάλερ Λιν, που είναι διάσημος στο Youtube για τα βίντεό του, έδωσε 100 δολάρια στον άστεγο με το όνομα Τόμας και στη συνέχεια τον ακολούθησε με την κάμερά του από μακριά, με σκοπό να διαπιστώσει πώς θα τα ξοδέψει.

Απάνω στην τριανταφυλλιά - Ηχογράφηση Στανός 21 Μαρτίου 1972

Απάνω  στη  μαύρα  μου  μάτια  απάνω  στην  τριανταφυλλιά,

χτίζουν  οι  πέρδικες  φωλιά.

------

Το κοριτσάκι μπροστά στην εξάτμιση ή, αλλιώς, αναζητώντας λίγη ζεστασιά…

Η φωτογραφία αυτή κυκλοφόρησε τον προηγούμενο μήνα (Νοέμβριος 2014) στο διαδίκτυο και δείχνει ένα κοριτσάκι πρόσφυγα από τη Συρία να προσπαθεί να ζεστάνει τα χέρια του σε μια εξάτμιση λεωφορείου σε διασταύρωση της Κωνσταντινούπολης.  Σύμφωνα με την εφημερίδα Hurriyet, το περιστατικό κατέγραψε η κάμερα στη γειτονιά Ταρλαμπάσι, κοντά στην πλατεία Ταξίμ.


«Παρά τους καταυλισμούς που έχει στήσει η κυβέρνηση στα σύνορα, η πλειοψηφία των Σύρων έχει μετακινηθεί στην ενδοχώρα και ειδικά στις μεγάλες πόλεις και πολλοί ζουν στους δρόμους. Η Άγκυρα δεν χαρακτηρίζει τους Σύρους ως «πρόσφυγες» – αντίθετα τους αποκαλεί «φιλοξενούμενους» και οι καταυλισμοί επισήμως ονομάζονται «τεντουπόλεις».

Σε κάθε περίπτωση, η φωτογραφία καταγράφει ένα δράμα χωρίς τέλος για δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες από το 1,7 εκατομμύρια που έχουν καταφύγει στη Τουρκία από τη Συρία και προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς απολύτως καμία βοήθεια στους δρόμους μεγάλων πόλεων.»



Είναι προφανές ότι αυτή η φωτογραφία δεν αφορά μόνο «αλλοεθνείς» πρόσφυγες. Αφορά βεβαίως και τους πολυπληθείς «εσωτερικούς» πρόσφυγες, συνέπεια εξοντωτικών οικονομικών πολιτικών στις ίδιες τις κεντρικές μητροπόλεις της Δύσης, καθώς και στις περιφέρειες της Δύσης όπως η Ελλάδα.

Το σύγχρονο «κοριτσάκι με τα σπίρτα», κοριτσάκι μπροστά την εξάτμιση θα μπορούσε να ονομασθεί, είναι το σύγχρονο σύμβολο της μεγάλης, διαρκούς και παγκόσμιας διάστασης κοινωνικής αδικίας, καθώς βεβαίως και της τεράστιας υποκρισίας των ελίτ.

Ιδού ο "Μπάμπης ο φλού

Από τα Εξάρχεια με τον Παύλο Σιδηρόπουλο στο Αγιο Ορος

Για δύο και πλέον δεκαετίες Ελληνες και ξένοι δημοσιογράφοι αναζητούσαν τον περίφημο ΄΄Μπάμπη του Φλου΄΄ που τραγούδησε ο δημοφιλής τραγουδοποιός Παύλος Σιδηρόπουλος. Γνωρίζανε όλοι ότι επρόκειτο για υπαρκτό πρόσωπο και ότι οι στίχοι του τραγουδιού ήταν απλά η …ζωή του.

Το ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ανακάλυψε τον ΄΄Μπάμπη του Φλου΄΄ στο Αγιο Ορος. Πρόκειται για τον μοναχό Προκόπιο-Χαράλαμπος το κόσμικό του όνομα του- που ζει μαζί με 5 ακόμα μοναχούς σε ένα κελί μέσα στα δάση του Αθωνικής Πολιτείας, κοντά στην περιοχή Καψάλα.

Αυτό το Χριστουγεννιάτικο κεράκι..

Sons of Dub / 26 December 2014 @ AREA 19

ήταν Άνθρωπος…

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα…

Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη… θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δε σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα.
Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δε φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, δε μίλησε. Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό.

Το τέλος του υπαρκτού καταναλωτισμού

Γιάννης Μακριδάκης

Αυτό ακριβώς ζει η Ελλάδα την τρέχουσα ιστορική περίοδο. Ακολουθεί βεβαίως όλος ο δυτικός κόσμος, όλες οι επί χρόνια διαμορφούμενες καταναλωτικές κοινωνίες και κράτη.

Κάθε καθεστώς που παραπαίει, πόσω μάλλον ο υπαρκτός καταναλωτισμός μετατρέπεται σε τυραννικό για ολοένα και ευρύτερες ομάδες πληθυσμού των ανθρώπων που το ενσαρκώνουν.

Η ανθρωπότητα των καταναλωτών αποπροσανατολισμένη εντελώς λόγω της αντιστροφής των όρων και των αξιών επί των οποίων πορεύεται στην καθημερινή της ύβρη, είναι καταδικασμένη να βιώσει τις συνέπειες των πράξεών της πλέον.

Κι έχουμε απομείνει κάποιοι να απορούμε ακόμη ειλικρινά πού πήγε τόση γνώση, τόσος πολιτισμός και τόση επιστημοσύνη. Πώς μπορεί να πορεύεται έτσι αυτό το ον το τέλειο. Από τη μια να μελετά το Χάος και να γνωρίζει με τεκμηρίωση απόλυτη ότι κάθε του κίνηση, ακόμη και ανεπαίσθητη, η οποία εκβιάζει τους ρυθμούς της φυσικής ανάπτυξης, διαταράσσει το σύμπαν και επιφέρει συνέπειες πολλαπλάσιες απ’ αυτού και από την άλλη να την αγνοεί όλην αυτή τη γνώση και να αυτοκαταστρέφεται.

Αυτό που με θλίβει όμως, και το νιώθω κάθε σούρουπο στην βόλτα μου, όταν από τα γύρω δέντρα φτεροκοπούν και φεύγουν τα πουλιά τρομαγμένα από τα βήματά μου, είναι ότι καταστρέφει όλα τα άλλα πλάσματα πριν απ’ αυτόν. Τα πλάσματα της φύσης, που είναι όχι μόνο αθώα της ύβρης του της υπέρτατης αλλά και που βιώνουν την ζωή με τρόπο, τον οποίον θα έπρεπε αυτός να διδαχθεί.

Κόλντα 2014

Δεκάδες φωτιές άναψαν χθες βράδυ αναβιώνοντας το έθιμο «κόλντα». Βέβαια ο καλός καιρός στάθηκε σύμμαχος για τις παρέες οι οποίες παρέμειναν στις φωτιές μέχρι το πρωί. Το θέαμα που αντίκριζε κανείς από μακριά, το χωριό με τις φωτιές στα υψώματα, ήταν καταπληκτικό!
 Και του χρόνου!!!

Kαλά Χριστούγεννα

ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΑ 2014

               

                ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΑ

Ένα έθιμο που αναβιώνετε χρόνια τώρα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Στανού .Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε πως και φέτος 26 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί το έθιμο .
Θα προσφερθεί δωρεάν χοιρινό κρέας κρασί και τσίπουρο σε όλους και θα διασκεδάσουμε με την παραδοσιακή ορχήστρα Στανού τους αδελφούς Τουπλικιώτη . Ωρα έναρξης 11.30. π.μ. Σας περιμένουμε όλους .

Με τιμή το Δ.Σ. 

Πολιτιστικός Σύλλογος Στανού Χαλκιδικής

Να τα πούμε;

Χριστούγεννα Πρωτούγεννα πρώτη γιορτή του χρόνου.

Για βγείτε δέτε μάθετε πως ο Χριστός γεννάται

Γεννάται κι ανατρέφεται με μέλι και με γάλα.

Το μέλι τρων οι άρχοντες το γάλα οι αφεντάδες

και το μελισσοβότανο το λούζονται κυράδες.

...............................

Σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει.

Και του χρόνου! Χρόνια Πολλά!

Αγάπη είναι..

Κυλάει το ποταμάκι

Γιάννης Μακριδάκης

Στο ποδόσφαιρο είναι γνωστό ότι οι Γερμανοί παίζουν μέχρι το 90′και παίρνουν το παιχνίδι στο τέλος, εκεί που νόμιζε ο αντίπαλος ότι τους είχε νικήσει. Προφανώς με τον ίδιο τρόπο παίζουν και στην πολιτική.

Μην κάνετε Χριστούγεννα βέβαιοι ότι πάμε σε εκλογές. Μπορεί να μην είναι αρκετοί οι άρτι ξεβρακωθέντες συν 8 αναξιοπρεπείς αλλά έχει ακόμη κι άλλους από πίσω που αναμένουν τη σειρά τους, την τελευταία ευκαιρία τους για να ξεβρακωθούν κι αυτοί απροκάλυπτα και πανηγυρικά πλέον διότι μέχρι σήμερα το κάνανε συγκαλυμμένα. Μέχρι τη λήξη του το παιχνίδι ακόμη θα παίζεται, τίποτε δεν θα ‘χει τελειώσει.

Δεν συζητώ βεβαίως καθόλου για τους εκπροσώπους της νεοελληνικής ιδιοτέλειας, αμορφωσιάς και εθελοδουλίας, τους συσπειρωμένους γύρω από την συγκυβέρνηση, ούτε για τους ναζί που έβγαλαν μέσα από τα σπλάχνα τους, δεν με ενδιαφέρουν διόλου όλοι αυτοί, απαξιώ κιόλας.

Συζητώ όμως, αν και δεν τους έχω σε καμία υπόληψη κι αυτούς, αλλά το κάνω μόνο και μόνο για λόγους αριστερής (αυτο)κριτικής, για τους γελοίους και θλιβερούς συνάμα φθηνούς πολιτικάντηδες, τους αναδυόμενους με αριστερή ρητορική και ιδεολογία, τους απολύτως όμως ομοίους των προηγούμενων και τους οποίους έφεραν στο προσκήνιο και ανέδειξαν μέσα από την τραγική τους ανεπάρκεια τα “κόμματα της Αριστεράς”.

Joe Cocker (1944-2014)

Aποχαιρετισμός στον ροκά με τη soul φωνή που πέθανε χθες από καρκίνο

Ήταν Αύγουστος του 1969 όταν ένας 25χρονος τραγουδιστής με μαλλιά και φαβορίτες από το Σέφιλντ της Αγγλίας ανέβαινε στο stage του Γούντστοκ, του ενδοξότερου φεστιβάλ των 60s. Ήταν ο Joe Cocker με τη Grease Band του, που λίγο καιρό πριν είχαν κάνει το σκηνικό ντεμπούτο τους επί αμερικανικού εδάφους στα Newport Rock Festival και Denver Pop Festival στο πλάι μυθικών σήμερα καλλιτεχνών και συγκροτημάτων, σαν τον Taj Mahal, τον Albert King, τον Frank Zappa με τους Mothers of Invention, τους Creedence Clearwater Revival κ.α. Για τη συμμετοχή του Cocker στο Γούντστοκ υπεύθυνος ήταν ο τότε παραγωγός του, Denny Cordell, ο οποίος μίλησε στον Artie Cornfeld, έναν από τους διοργανωτές του τριημέρου. Έτσι, ο νεαρός τραγουδιστής και η σούπερ μπάντα του έφτασαν στην περίφημη φάρμα του Max Yasgur με ελικόπτερο για να ανέβουν στη σκηνή και να παίξουν όλα τα μεγάλα τραγούδια τους: Το ''Delta Lady'', σύνθεση του Leon Russell που ακόμη δεν είχε δισκογραφηθεί με την ερμηνεία του Cocker, το μαστούρικο ''Let's go get stoned'' των Coasters πού'χε κάνει μεγάλη επιτυχία ο Ray Charles και το ''I shall be released'' του Bob Dylan.

The Soul Syndicate with Earl Zero - None Shall Escape the Judgment

Οι «Αντάρτες» του Αγίου Όρους

Η Μονή Εσφιγμένου είναι το μοναδικό μοναστήρι στο Άγιον Όρος που έχει διακόψει κάθε σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο εδώ και 30 χρόνια. Οι δογματικές διαφορές των Εσφιγμενιτών μοναχών με τα Κεντρικά της Ορθοδοξίας έχουν οξυνθεί τόσο πολύ το τελευταίο διάστημα που έχουν οδηγήσει ακόμη και σε σκηνές βίας. Πέρυσι το καλοκαίρι η φωτογραφία του μονάχου με τη μολότοφ στα χέρια έκανε το γύρο του ελληνικού internet, μετά τις συμπλοκές στις Καρυές, ενώ στα τέλη Οκτωβρίου φέτος αστυνομικοί εισέβαλαν στο κονάκι της Μονής Εσφιγμένου στη Θεσσαλονίκη προσπαθώντας να εκτελέσουν δικαστική εντολή σύμφωνα με την οποία το διαμέρισμα επί της οδού Βενιζέλου πρέπει να δοθεί στην -αναγνωρισμένη από το Πατριαρχείο- Νέα Αδερφότητα Εσφιγμενιτών. Λίγες μέρες αργότερα κυκλoφόρησε η φήμη πως εντός του μοναστηριού κρατήθηκε «όμηρος» ένας επισκέπτης-«κατάσκοπος» της νέας αδερφότητας ο οποίος φωτογράφιζε χωρίς την άδεια του ηγούμενου.

Κόοοοοοοοοοοολντα!!!

"κόooooooλντα σούρβα τσ' γάτας τα μασούρια"

Αναβιώνει απόψε το βράδυ, στο Στανό, το πολύ παλιό έθιμο Κόλντα. 

Παρέες παιδιών ανάβουν φωτιές σε υψώματα γύρω από το χωριό συμβολίζοντας τους ποιμένες τη νύχτα της Γέννησης του Χριστού. Θα παραμείνουν εκεί μέχρι τα ξημερώματα για να τους διαδεχτούν στα σοκάκια του χωριού τα κάλαντα.

"κόοοοοοοολντα! Δώσι μι θεια καρύδια μη σι σπάσου τα κιραμμίδια!!!"

Earl Sixteen & Upsetters - Freedom

ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Πίσω απ΄ την πλάτη σου..

Demolition Sound Special Roots version 14/12/14 (northical)

Demolition Sound Special Roots version 14/12/14 (northical) by Northical on Mixcloud

Ελλενίτ. Το εργοστάσιο που σκότωσε από καρκίνο 72 εργάτες και αναρίθμητους κατοίκους, με την ανοχή της πολιτείας

Το 1961 σε έκταση 100 στρεμμάτων, εγκαινιάστηκε το εργοστάσιο παραγωγής αμιαντοτσιμέντου «Ελλενίτ» στην Νέα Λάμψακο κοντά στη Χαλκίδα.
Αρχικά απασχολούσε 250 εργαζόμενους σε όλα τα στάδια παραγωγής, οι οποίοι όμως δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα για τις επιπτώσεις του αμίαντου στην υγεία.
Τι κι αν η πρώτη επιστημονική έρευνα για τις συνέπειες του αμίαντου έγινε το 1898;
Στην Ευρώπη και την Ελλάδα έπρεπε να περάσει περίπου ένας αιώνας για να αποφασισθεί η απόσυρσή του.

Από τους εργαζόμενους στο καρκινογόνο εργοστάσιο της Ελλενίτ, 72 άτομα έχασαν τη ζωή τους από αμιάντωση ή από διάφορες μορφές καρκίνου.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσοι πέθαναν από τους κατοίκους της Λάμψακου, που κατοικούσαν σε μικρή απόσταση από το εργοστάσιο.
Τα φουγάρα που κάθε βράδυ κάπνιζαν με νέφος αμίαντου την ατμόσφαιρα επιβάρυναν καθοριστικά την υγεία των κατοίκων του χωριού.

Πρόγραμμα Χριστουγεννιάτικης Γιορτής Δημοτικού Σχολείου Στανού

1.  Χαιρετισμός Δ/ντή
2.  «Η γέννησις σου Χριστέ» απολυτίκιο Χριστουγέννων, χορωδία
3.  «Χριστουγεννιάτικη έκπληξη» θεατρικό από τους μαθητές της Α΄τάξης
4.  «Καλήν εσπέραν» κάλαντα από τη χορωδία
5.  «Τα δώρα του Δεκέμβρη», από τους μαθητές της Ε΄τάξης
6.  «Ελάτε παιδάκια», χορωδία
7.  «Άγια Νύχτα», χορωδία
8.  «Η γέννηση του Θεανθρώπου» θεατρικό από τους μαθητές της Β΄τάξης.
9.  «Τρίγωνα κάλαντα», χορωδία
10.  Ποιήματα από τους μαθητές της Δ΄τάξης
11.  «Χιόνια στο καμπαναριό», χορωδία
12.  «Χριστουγεννιάτικα Έθιμα»,αφήγηση ελληνικών χριστουγεννιάτικων εθίμων και παραδόσεων,  από τους μαθητές της ΣΤ΄τάξης
13. «Πάει ο παλιός ο χρόνος», χορωδία
14.  «Σήμερα τα Φώτα» χορωδία

Η γιορτή θα γίνει αύριο Τρίτη, 23 Δεκεμβρίου 2014 το πρωί στο διάδρομο του σχολείου.

Sons of Dub

Real side - Καταχνιά στη γειτονιά

Τα ωραιότερα συνθήματα είναι στους τοίχους (171)

Η αληθινή ιστορία των αδελφών Ντάλτον

Στο άκουσμα και μόνο του ονόματος Ντάλτον το μυαλό καθενός από εμάς ταξιδεύει στην κακή συμμορία που έβγαζε μόνιμα νοκ άουτ ο φτωχός και μόνος καουμπόϋ που πυροβολούσε πιο γρήγορα κι από την σκιά του.

Στο διάσημο κόμικ, το οποίο σχεδόν όλοι έχουμε διαβάσει ή έστω παρακολουθήσει την τηλεοπτική του μεταφορά, οι Αδερφοί Ντάλτον παρουσιάζονται ο ένας διαδοχικά πιο ψηλός από τον άλλο, με τον ψηλότερο ως τον πιο χαζό και τον κοντότερο ως τον πιο έξυπνο. Βέβαια οι αδελφοί Ντάλτον δεν ήταν κυήμα της φαντασίας των Γκοσινί και Μορίς, αλλά υπαρκτές προσωπικότητες που έζησαν και έδρασαν στην Αμερικανική Δύση. Μάλιλστα, τόσο η εικόνα τους, όσο και η ιστορία της ζωής τους, απείχε παρασάγγας από την πραγματικότητα...

Αν και η οικογένεια Ντάλτον αποτελούνταν από 15 άτομα, εκείνοι που συντάχθηκαν σε ομάδα και έγιναν ο φόβος και το τρόμος των δυτικών Πολιτειών των ΗΠΑ, διαπράττοντας ληστείες σε τρένα και τράπεζες ήταν όντως 4, Ο Γκράτον, ο Γουίλιαμ, ο Μπομπ και ο Έμετ.Το παράδοξο όμως είναι πως πριν συνταχθούν στην γνωστή συμμορία που ενέπνευσε τους μυθιστοριογράφους, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στο νόμο, ακολουθώντας το παράδειγμα του μεγαλύτερου αδερφού τους Φρανκ Ντάλτον.

Η οικογένεια Ντάλτον και ο σερίφης αδερφός

Οι Ντάλτονς με καταγωγή από το Μισούρι των ΗΠΑ, ήταν μία οικογένεια 15 παιδιών, τα τρία εκ των οποίων πέθαναν πριν καν ενηλικιωθούν. Το 1882 η οικογένεια μετακόμισε στην βορειοανατολική Οκλαχόμα και το 1886 στο Κόφιβιλ, στο νοτιοανατολικό Κάνσας, όπου διατηρούσε μια μεγάλη φάρμα και ασχολούνταν με την αγροτική παραγωγή.

Οι 10 χειρότερες καταστροφές που προκλήθηκαν από τον άνθρωπο

Μπορεί να φοβόμαστε τις δυνάμεις της φύσης αλλά, αποδεδειγμένα, η τεχνολογική εξέλιξη που χάρισε στον άνθρωπο μια άνευ προηγουμένου δύναμη, τον έκανε νούμερο ένα κατστροφέα του εαυτού του και της φύσης. Δύναμη σε συνδυασμό με απληστία, έφεραν τα παρακάτω αποτελέσματα.

 Επισημαίνουμε ωστόσο ότι η λίστα είναι ελλιπής, διότι απουσιάζουν από αυτήν η αποψίλωση των δασών, ένα διαρκές έγκλημα που δεν έχει σταματήσει, οι παγκόσμιοι πόλεμοι και πολλά πολλά άλλα τα οποία δεν γνωρίζουμε ή δεν μπορούμε ακόμα να δούμε τις επιπτώσεις τους.

Στο βίντεο που θα δείτε θα παρακολουθήσετε τι συνέβη στο Τσέρνομπιλ και πόσοι άνθρωποι πέθαναν. Θα δείτε πως στην Ιαπωνία μόλυναν το νερό της θάλασσας και τι έπαθαν οι άνθρωποι που έφαγαν τα ψάρια. Ή τι συνέβη κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, όταν οι Αμερικάνοι κατάκαψαν χιλιάδες στρέμματα δασών.

10: το 1986, στο Πριπριατ (Τσέρνομπιλ) στην Ουκρανία. Ο πυρηνικός αντιδραστήρας έσκασε στέλνοντας στην ατμόσφαιρα, ραδιενέργεια 100 φορές περισσότερη από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Αρχικά τουλάχιστον 270.000 άνθρωποι νόσησαν με διάφορα είδη καρκίνου. Οι συνέπειες δεν έχουν εξακριβωθεί ακόμη.

Η ύστατη ώρα

Γιάννης Μακριδάκης

Ο βόρβορος αναταράσσεται λόγω του ότι οι δυσώδεις πολιτικοί εκπρόσωποι των καταναλωτών προσπαθούν απεγνωσμένα να διασώσουν τα τομάρια τους την ύστατη ώρα της πολιτικής τους υπόστασης.

Θα είναι ακόμη πιο δυσώδεις και θλιβεροί όταν καταφθάσει, οσονούπω, για τον καθένα και η ύστατη ώρα της φυσικής του υπόστασης, την οποίαν προφανώς και απολύτως εμφανώς έχουν εδώ και χρόνια λησμονήσει, κοιτάζοντας αφ’ υψηλού την ζωή, τον άνθρωπο και όλα τα άλλα πλάσματα, ως κλασσικοί αμόρφωτοι και υπέρμετρα ανόητοι, θεωρούντες εαυτούς σπουδαίους και υπεράνω όλων επειδή κατέχουν δήθεν δύναμη εκ θέσεως πολιτικής ή συσσώρευσης κουπονιών χρηματικών.

Παρακολουθούμε, αυτόν τον καιρό της πλήρους κατάρρευσης των πάντων, τον επίσημο και δημόσιο εξευτελισμό τού ούτως ή άλλως ευτελούς εξ ορισμού αξιακού συστήματος, το οποίο συμπαρασύρει μαζί του κάθε μικρόνου ανθρωπάκι- πολιτικάντη καταναλωτή του συρμού που το ενσαρκώνει.

Αναμείνατε εξελίξεις και άλλες πολύ σύντομα. Μόνον ο θάνατος αλλάζει τις γενιές των ανθρώπων και τις ιστορικές περιόδους της ανθρωπότητας επί της γης.

Αποτελέσματα και βαθμολογία

Β΄ Ερασιτεχνική 2014 - 2015 - Βόρειος όμιλος - 13η Αγωνιστική

1. ΠΡΟΠΟΝΤΙΣ Ν. ΜΑΡΜΑΡΑ         29
2. ΑΡΙΣ/ΛΗΣ ΣΤΑΓ. ΣΤΡ/ΚΗΣ          28
3. ΧΟΛΟΜΩΝ Ρ.Π.                            28
4. ΑΝΘΕΜΟΥΣ ΓΑΛΑΤΙΣΤΑΣ         27
5. ΑΣΤΗΡ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ              26
6. ΤΟΡΩΝΑΙΟΣ ΣΥΚΙΑΣ                  26
7. ΑΡΗΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ              20
8. ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ                      19
9. ΘΥΕΛΛΑ ΜΕΤΑΓΓΙΤΣΙΟΥ         17
10. Μ. ΑΛΕΞ. ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ              16
11. ΧΟΛΟΜΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ             14
12. ΗΦΑΙΣΤΟΣ ΓΟΜΑΤΙΟΥ             08
13. ΕΛΠΙΣ ΒΡΑΣΤΩΝ                        01
14. ΔΟΞΑ ΚΡΗΜΝΗΣ                        -4

Famara " Toubab groove "

Συμπλήρωση ερωτηματολογίου στα πλαίσια κατάρτισης του Επιχειρησιακού Προγράμματος 2015-2019

Με τον Κώδικα ∆ήμων και Κοινοτήτων (Ν. 3463/2006), θεσπίστηκε για πρώτη φορά η υποχρέωση κατάρτισης Επιχειρησιακών Προγραμμάτων από τους ∆ήμους. Με τον Ν.3852/2010 (Πρόγραμμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ») η υποχρέωση αυτή οριστικοποιείται και αποτελεί μέρος του μεσοπρόθεσμου προγραμματισμού των ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού.

Πέρα από υποχρέωση όμως, ο επιχειρησιακός σχεδιασμός των Δήμων αποτελεί πλέον και προυπόθεση για την άντληση ευρωπαικής χρηματοδότησης την επόμενη προγραμματική περίοδο (2014-2020).

Για τους λόγους αυτούς, σας καλούμε να θέσετε στη διάθεση των δημοτών και φορέων της ΔΚ/ΤΚ σας το παρακάτω ερωτηματολόγιο, με την προτροπή να το συμπληρώσουν το αργότερο μέχρι την Παρασκευή 26-12-2014 :

Ένα βαγόνι γεμάτο νεκρούς στο μετρό της Αθήνας...

Άνοιξα τα μάτια λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι...

Αυτό συμβαίνει τις μέρες του άγχους. Πρώτη σκέψη της ημέρας ‘δεν έχω πληρώσει τη δεη’. Το αντίδοτο του άγχους κοιμάται δίπλα μου. Ευτυχώς. Μέχρι να φτάσω στο μετρό η δεη έχει γίνει μια δουλειά που θα ταχτοποιήσω αύριο.
Μπαίνω στο μετρό. Αλλάζω γραμμή στο Σύνταγμα και μπαίνω στο βαγόνι που με οδηγεί στον τελικό προορισμό. Μόλις που πρόλαβα να βρω τη γωνιά μου και να βγάλω το βιβλίο, μια σπαρακτική φωνή από δίπλα επαναλαμβάνει ‘Δε μπορώ να πάρω ανάσα’, ΄Χάνομαι’.

μια γυναίκα γύρω στα 40 με τα ρούχα της δουλειάς. Έχει ιδρώσει, το βλέμμα της φανερώνει απελπισία, δε μπορεί να πάρει ανάσα. Παθαίνει έμφραγμα, κρίση πανικού, τι συμβαίνει; Οι διπλανοί της δεν την κοιτάνε καν. Την πλησιάζω. Δεν κουνιέται κανείς.

Μόνο εγώ την ακούω ρε; Τι γίνεται;
Στη διαδρομή μέχρι την επόμενη στάση, φωνάζει σπαρακτικά πως δεν έχει ανάσα. Κουνάει τα χέρια της για να κάνει αέρα στο πρόσωπο της. Σηκώνεται όρθια, το σώμα της έχει μια κλίση προς τα πάνω σαν να προσπαθεί να βγει πάνω από όλους μας, για να αναπνεύσει.

Δε νιώθετε ρε σείς την απελπισία της;

“σου εύχομαι αρκετά”….

«Σε έναν αερολιμένα, είδα έναν ηλικιωμένο πατέρα να αποχαιρετά την κόρη του που έφευγε με το αεροπλάνο. Λίγο πριν η κοπέλα απομακρυνθεί από κοντά του, στάθηκε για λίγο σιωπηλός, την κοίταξε και της είπε με συγκινημένη φωνή: «Σ αγαπώ! ..Σου εύχομαι αρκετά!»

Εκείνη τον αγκάλιασε σφιχτά και του απάντησε: «Μπαμπά, η ζωή μου μαζί σου ήταν κάτι πολύ περισσότερο από αρκετό. Η αγάπη σου είναι όλα όσα χρειάστηκα ποτέ. Σου εύχομαι αρκετά και εγώ μπαμπά μου».

Τον φίλησε, τον αποχαιρέτησε δακρυσμένη και έφυγε για να επιβιβασθεί στο αεροπλάνο.

Εκείνος περπάτησε μέχρι το παράθυρο, κοντά στο σημείο όπου καθόμουν. Στάθηκε, για λίγο, όρθιος, κοιτάζοντας έξω. Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω, ότι προσπαθούσε πάρα πολύ, για να μην κλάψει.

Στη συνέχεια, ήρθε και κάθισε στην καρέκλα δίπλα μου.

Δεν ήθελα να εισβάλω στην ιδιωτική του ζωή πιάνοντας του κουβέντα και, γι' αυτό, έβγαλα το κινητό μου και έκανα πως γράφω ένα μήνυμα. Μέχρι που άκουσα τη φωνή του να μου λέει:

«Έχετε πει, ποτέ, "αντίο", σε κάποιον, γνωρίζοντας ότι δεν θα τον ξαναδείτε ποτέ; Ότι τον αποχαιρετάτε για πάντα;»

Η πραγματικότητα αντεστραμμένη:Ανάπτυξη vs Λιτότητα

Μία συμβολική ταινία για τον ρατσισμό: «Λευκός Θεός»

Η ταινία «Λευκός Θεός» του Κορνέλ Μουντρούκτσο διηγείται την ιστορία ενός εγκαταλειμμένου σκύλου και την προσπάθεια μιας 13χρονης για να τον βοηθήσει. Η νέα δημιουργία του Ούγγρου σκηνοθέτη ουσιαστικά είναι ένας ύμνος κατά της καταπίεσης και της διεκδίκησης της ατομικής αξιοπρέπειας και ελευθερίας, με παράλληλα συμβολικά νοήματα. Το φιλμ κέρδισε τον Μάιο το φετινό Βραβείο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» στο 67ο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών, ενώ αποτέλεσε και την ταινία έναρξης του 55ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα η νέα ταινία του Μούντρουτσο, αποτελεί και την επίσημη πρόταση της Ουγγαρίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας του 2015.


Ένα φαινομενικά άκακο μέτρο που στοχεύει στο να ελέγξει καλύτερα την εκτροφή σκύλων, πυροδοτεί μία σειρά από απίθανα γεγονότα. Μεροληπτώντας υπέρ των σκύλων ράτσας, η νέα νομοθεσία φορολογεί σκληρά τους ημίαιμους. Οι ιδιοκτήτες παρατούν τους σκύλους τους στους δρόμους, κι έτσι τα καταφύγια ζώων σύντομα πλημμυρίζουν από αδέσποτα. Η 13χρονη Λίλι προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει τον σκύλο της, Χάγκεν. Συντετριμμένη, μισεί τον πατέρα της που την ανάγκασε να προδώσει τον τετράποδο φίλο της.

Ποιός φοβάται το μεγάλο κακό λύκο;

Οφείλω να δηλώσω εξ αρχής ότι σιχαίνομαι τους ανθρώπους που προσπαθούν να τρομάξουν τους άλλους με απώτερο σκοπό την χειραγώγηση ή την άσκηση πίεσης ή τον εξαναγκασμό, ώστε να υποταχθούν όλοι στις βουλές τους. Θυμάμαι από παιδί τους τραμπούκους της σχολικής αυλής που με τις απειλές ή με την σωματική βία ανάγκαζαν κάποιους συμμαθητές να «προσκυνούν» και να τους ακολουθούν σαν τα σκυλιά τον αφέντη τους. Θυμάμαι την οργή που μου προκαλούσε από τότε αυτή η συμπεριφορά και των μεν αλλά και των δε που έσκυβαν το κεφάλι και δεν αντιδρούσαν...

Ο φόβος είναι ένα από τα πιο καταστροφικά συναισθήματα για τον άνθρωπο, παραλύει το σώμα και το μυαλό, θολώνει την ορθή κρίση και οδηγεί σε λανθασμένες κινήσεις, απονενοημένες αποφάσεις και πανικόβλητες πράξεις. Στην αβέβαιη, ασταθή και αμφίβολη ζωή μας κυριαρχεί η ανασφάλεια και ο φόβος κατά κανόνα.

Πρωταρχικός και αρχέγονος ο φόβος του θανάτου – φόβος παραλυτικός αλλά και δημιουργικός συνάμα – και κάτω από αυτόν όλων των ειδών οι ανασφάλειες και οι φοβίες για την υγεία, για την δουλειά, για τα παιδιά, για το σκοτάδι, για τα αεροπλάνα, για τους κακοποιούς, για τα λεφτά, για το άγνωστο και η λίστα πάει λέγοντας. Βέβαια ο σωστός και δικαιολογημένος φόβος έχει και τα καλά του. Σε προστατεύει από παρακινδυνευμένες και συχνά παράλογες πράξεις, σε σώζει από παράτολμα εγχειρήματα και σου σώζει τη ζωή. Όταν δηλαδή δεις έναν λύκο να έρχεται προς το μέρος σου γρυλίζοντας καλό θα είναι να λειτουργήσει ο φόβος σε συνδυασμό με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και να την κάνεις όσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά μπορείς. Τα προβλήματα, όμως,  αρχίζουν όταν ο λύκος υπάρχει μόνο στο μυαλό μας,

Εκδήλωση μνήμης του Καθηγητή Αστέριου Τριανταφυλλίδη

Demolition Sound Radio Show 7/12/14 (northical & lorrd)

Demolition Sound Radio Show 7/12/14 (northical & lorrd) by Northical on Mixcloud

Rebelution - Change The System

αν πετάξεις την μεταμφίεσή σου τι απομένει;

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Ο Δρόμος της Πνευματικότητας” Εκδόσεις OPERA

Σ’ένα μακρινό χωριό, κάπου στην Ανατολή, ζούσε ο πιο σπουδαίος ιερωμένος εκείνων των καιρών. Ένας άνθρωπος με μεγάλο κύρος και επιρροή, που παρέμενε απλός και διέθετε απίστευτη σοφία και σπάνια ευαισθησία.

Μια μέρα φτάνει γι αυτόν, στο μοναστήρι όπου ζούσε, μια πρόσκληση να πάει να δειπνήσει στο σπίτι του πλουσιότερου ανθρώπου της περιοχής. Ο μοναχός, που δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ από το κελί του, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να φερθεί αγε-νώς και αποδέχεται την πρόσκληση.
Την ημέρα που είχε οριστεί για το δείπνο, παρ’ όλη την καταιγίδα που πλησίαζε, αποφασίζει να πάει με την αμαξά του στο μέγαρο του πλουσίου.

Εννέα μήνες στην κοιλιά

«Αν καταφέρεις να επιβιώσεις, να θυμάσαι για πάντα πόσο σε αγαπώ.»

Έψαχναν τα ερείπια για επιζώντες όταν βρέθηκαν μπροστά σε ένα απίστευτο θέαμα…

Στις 11 Μαρτίου του 2011 η Ιαπωνία μετρούσε τις πληγές της από τον καταστροφικό σεισμό που συγκλόνισε την ανατολική πλευρά της χώρας.
Όταν πια ο καταστροφικός σεισμός ολοκληρώθηκε, ανέλαβαν δράση οι σωστικές ομάδες για να απεγκλωβίσουν τους επιζώντες από τα ερείπια. Μια από αυτές τις ομάδες έτυχε να βρεθεί μπροστά σε ένα παράξενο θέαμα.
Όταν οι διασώστες έφτασαν στα ερείπια του σπιτιού μιας νεαρής γυναίκας, διέκριναν το νεκρό της σώμα μέσα από τα χαλάσματα. Αλλά η στάση του σώματος της ήταν κάπως περίεργη. Ήταν γονατισμένη, το σώμα της είχε μια κλίση προς τα εμπρός και τα χέρια της ήταν κάτω από το σώμα της σαν να κρατούσε κάτι. Λες και ο θάνατος την βρήκε την ώρα που είχε γονατίσει να προσευχηθεί.
Η άτυχη γυναίκα όμως δεν είχε τύχη. Τα χαλάσματα του σπιτιού είχαν πέσει με βία πάνω της και της είχαν συντρίψει την πλάτη και το κεφάλι.

Αναπτυξιακό πρόγραμμα ακαδημιών ΟΠΑΠ ΑΕ . . .

Η Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής ανακοινώνει ότι η ΟΠΑΠ ΑΕ έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή ένα πανελλαδικό πρόγραμμα ανάπτυξης και διάδοσης του ποδοσφαίρου, με τη συνεργασία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, εξειδικευμένων προπονητών, παιδαγωγών, παιδιάτρων, παιδοψυχολόγων, διατροφολόγων κ.λπ με τίτλο, «σήμερα αθλητές, αύριο καλύτεροι άνθρωποι».
Στα γραφεία μας έχει ήδη σταλεί από την ΟΠΑΠ ΑΕ, ένας φάκελος για κάθε σωματείο μας, με ενημερωτικό υλικό για το πρόγραμμα.
ΟΛΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΜΑΣ, οφείλουν με δική τους μέριμνα, να παραλάβουν από τα γραφεία της ένωσης, το σχετικό φάκελο και να ενημερωθούν για το πρόγραμμα που απευθύνεται σε ερασιτεχνικά σωματεία που διαθέτουν ενεργά τμήματα ανδρών, Νέων, παίδων και ακαδημίες 7 – 10 ετών.

Σωματεία μας που πληρούν όλους τους όρους που έχει θέσει για τη φετινή περίοδο 2014 – 2015 η ΟΠΑΠ ΑΕ είναι : 1. ΦΟΙΝΙΞ ΝΙΚΗΤΗΣ, 2. ΠΡΟΠΟΝΤΙΣ Ν. ΜΑΡΜΑΡΑ, 3. ΤΟΡΩΝΑΙΟΣ ΣΥΚΙΑΣ, 4. ΧΟΛΟΜΩΝ Ρ.Π., 5. ΑΚΑΝΘΟΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ, 6. ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΡΝΑΙΑΣ, 7. Π.Ο. ΤΡΙΓΛΙΑΣ, 8. ΚΥΠΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, 9. ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ ΦΛΟΓΗΤΩΝ, 10. ΕΡΜΗΣ Ν. ΠΟΤΙΔΑΙΑΣ, 11. ΑΡΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ 2005, 12. ΑΕΤΟΣ ΦΟΥΡΚΑΣ και 13. ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΑΝΟΥ.

Τα δέκα τρία αυτά σωματεία, οφείλουν να συμπληρώσουν αίτηση συμμετοχής τους στο πρόγραμμα, το αργότερο μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου 2014. Η αίτηση συμπληρώνεται ΜΟΝΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ στην  ιστοσελίδα sportacademies.opap.gr. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη συμπλήρωση της αίτησης συμμετοχής, στο τηλέφωνο 210 5798010.

Έλεγχοι Προόδου- Ενημέρωση γονέων

Zion Train

REGGAE JAM

«Σήμερα κυρία μυρίζετε σαν τη μαμά μου!»

Πριν από πολλά χρόνια σε ένα Δημοτικό σχολείο της Αμερικανικής επαρχίας υπήρχε μια δασκάλα. Το όνομα της ήταν κυρία Τόμπσον.

Την πρώτη μέρα της καινούργιας σχολικής χρονιάς, στάθηκε μπροστά από τα παιδιά της πέμπτης τάξης, τους συστήθηκε και στη συνέχεια τους είπε ένα μεγάλο ψέμα. Όπως και οι περισσότεροι άλλωστε δάσκαλοι, κοίταξε τους μαθητές της και τους είπε ότι τους θα τους αγαπάει και θα τους προσέχει όλους το ίδιο.

Αλλά αυτό ήταν αδύνατον, γιατί εκεί στην μπροστινή σειρά, κάθονταν ένα μικρό αγόρι, ο Τέντυ Στάλλαρντ.

Η κυρία Τόμπσον είχε παρατηρήσει τον Τέντυ από την προηγούμενη χρονιά και δεν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα. Δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά, δεν συμμετείχε στην τάξη, τα ρούχα του ήταν συνέχεια βρώμικα και σίγουρα δεν έκανε όσο συχνά έπρεπε μπάνιο.

Ο Τέντυ ήταν ένα παιδί που την δυσαρεστούσε όποτε τον έβλεπε για αυτό και απολάμβανε τις στιγμές που σχημάτιζε με τον κόκκινο στυλό της τα τεράστια Χ στα τετράδια του, έσβηνε τα λάθη του ή βαθμολογούσε με 6 και με 5 τις εργασίες του.

Στο σχολείο, όπου δίδασκε η κυρία Τόμπσον, ήταν υποχρεωμένη να ελέγχει το παρελθόν όλων των παιδιών που υπήρχαν στη τάξη της. Ακόμη και του μικρού Τέντυ. Έτσι όταν άνοιξε τα αρχεία του, την περίμενε μια μεγάλη έκπληξη.

Ο δάσκαλος που είχε τον Τέντυ στην πρώτη τάξη του Δημοτικού έγραφε για αυτόν: «Ο Τέντυ είναι ένα υπέροχο παιδί όλο χαμόγελο. Είναι οργανωτικός, μελετηρός και έχει καλούς τρόπους. Είναι μια έμπνευση για τα παιδιά που βρίσκονται γύρω του.»

Η δασκάλα που είχε τον Τέντυ στη Δευτέρα Δημοτικού έγραφε: «Είναι εξαιρετικός μαθητής, τον συμπαθούν πολύ οι συμμαθητές του αλλά ο ίδιος μοιάζει πολύ προβληματισμένος επειδή η μητέρα του πάσχει από μια ανίατη ασθένεια και η ζωή στο σπίτι του πρέπει να είναι πολύ δύσκολη.»

Το... ποινικό αδίκημα του Γιάννη Χαρούλη!

Από τη Φανή Πλατσατούρα-http://newpost.gr/

Ένα παιδί ανεβαίνει πάνω στη σκηνή. Χαμογελάει όλη την ώρα, χοροπηδάει μαζί με το λάουτό του, με τα χέρια ψηλά χειροκροτεί. Από κάτω νεαρόκοσμος. Φοιτητές, ζευγάρια, ανάμεικτες παρέες με μια μπύρα στο χέρι. "Γεια σας ωρέ κοπέλια" φωνάζει από το μικρόφωνο και ανοίγει το πρόγραμμά του με την "Πλύστρα του Ουρανού". Φοράει τζιν παντελόνι, καρό πουκάμισο και αθλητικά παπούτσια. Δεν ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο που έχει συγκεντρωθεί από νωρίς το απόγευμα της Τρίτης σε ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο Βράχων. Λένε ότι οι καλλιτέχνες δεν έχουν ηλικία. Ο Γιάννης Χαρούλης έχει. Είναι ένα παιδί με άσπρα μαλλιά...

3,5 ώρες πρόγραμμα, δίχως διάλειμμα. "Σου μιλώ και κοκκινίζεις" "Μαύρη Πεταλούδα", "Της λήθης το ποτάμι". Ενδιάμεσα παρεμβάλλονται οι αγαπημένοι του: Παπάζογλου, Μπέλλου, Ξυδούς, Παπακωνσταντίνου, Αγγελάκας. Τι υπογραμμισμένο επίτιτλο να βάλεις σ΄ αυτή τη συναυλία; "έντεχνη", "ροκ", "παραδοσιακή"; Σκέφτεσαι ότι η μουσική δεν τεμαχίζεται σε είδη. Το γρατζούνισμα που σου άφησε στην ψυχή περιγράφεται με λέξη; Ε, αυτή ταιριάζει. Κόλλα την!

To "Κακό Συναπάντημα" μιλάει στον exostispress.gr

Μία από τις σπουδαιότερες reggae / dub μπάντα της χώρας απαντά στις ερωτήσεις μας, λίγες μέρες πριν εμφανιστεί στο Block 33 το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου, μαζί με τους Anima Nation και τον ιδρυτή των θρυλικών Zion Train.

Φέτος το 2014 το Κακό Συναπάντημα κλείνει 10 χρόνια ως μπάντα. Πως ξεκίνησαν όλα για
εσας; Μιλήστε μας λίγο για τον πρώτο εκείνο καιρό...

Κακό Συναπάντημα - City Vibes

Ρεπορτάζ από το κανάλι ALPHA για τις καταστροφές στη Χαλκιδική

Νέα διαδικασία δήλωσης ζημιών στα Τοπικά & Δημοτικά Καταστήματα του Δήμου Αριστοτέλη

Ενημερώνουμε του δημότες Αριστοτέλη οι οποίοι επλήγησαν από το  νέο ξέσπασμα των ακραίων καιρικών φαινομένων των τελευταίων ημερών, ότι πρέπει να υποβάλουν μέχρι τη Δευτέρα 15.12.2014 τις δηλώσεις ζημιών  των περιουσιών τους στους Προέδρους των Δημοτικών και Τοπικών Κοινοτήτων στα Τοπικά & Δημοτικά Καταστήματα.
Πιο συγκεκριμένα οι δημότες θα πρέπει να προσκομίσουν:

• Υπεύθυνη Δήλωση με πλήρη στοιχεία επικοινωνίας με την περιγραφή των ζημιών σε κατοικίες, επιχειρήσεις και οικοσυσκευές.

• Υπεύθυνη Δήλωση με πλήρη στοιχεία επικοινωνίας με την περιγραφή των καταστροφών για αγροτικές εκτάσεις και ζώα.

Για οποιεσδήποτε διευκρινήσεις μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Δήμο, τα  Δημοτικά και Τοπικά καταστήματα, καθώς και την Τεχνική Υπηρεσία Δήμου.

Anima Nation - If You Wanna Live

νέλσον μαντέλα: ο μεγαλύτερος φόβος μας

«Ο μεγαλύτερος φόβος μας δεν είναι μήπως είμαστε ανεπαρκείς.

Ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι μήπως είμαστε απεριόριστα δυνατοί.

Το φως μας, και όχι το σκοτάδι μας, μας φοβίζει πιο πολύ απ όλα.

Αναρωτιόμαστε: Ποιος είμαι εγώ τελικά που θέλω να είμαι τόσο λαμπερός;

Γιατί; Εσύ τι είσαι; Είσαι -κι εσύ ένα παιδί του Θεού.

“Τρεις καφέδες σε παρακαλώ, έναν για εμένα και δύο σε αναμονή”

Δυο άντρες μπήκαν στο καφενείο μιας μικρής πόλης της Ιταλίας για να πιουν καφέ. Ο ένας ήταν κάτοικος της περιοχής και ο άλλος φίλος του από την Ρώμη που ταξίδεψε για να τον επισκεφτεί.


Κάθισαν σε ένα τραπεζάκι, έδωσαν την παραγγελία τους και περίμεναν τους καφέδες τους όταν πρόσεξαν κάποιον να μπαίνει στο κεφανείο και να κατευθύνεται προς το ταμείο. “Τρεις καφέδες σε παρακαλώ, έναν για εμένα και δύο σε αναμονή”, είπε ο άντρας στον ιδιοκτήτη του καφενείου. Πλήρωσε την παραγγελία του, πήρε τον καφέ στο χέρι και έφυγε. “Τι ήταν αυτό; Τι σημαίνει καφές σε αναμονή”, ρώτησε με απορία ο άντρας από την Ρώμη τον φίλο του. “Περίμενε και θα δεις” του απάντησε. Πολύ σύντομα οι δύο άντρες είδαν και άλλους ανθρώπους να μπαίνουν στο καφενείο και να παραγγέλνουν καφέδες. Δυο κορίτσια παρήγγειλαν τέσσερις καφέδες, δυο για εκείνες και δυο σε αναμονή. Η ώρα περνούσε και οι πελάτες του μικρού καφενείου δεν σταματούσαν να πληρώνουν περισσότερους καφέδες από όσους έπαιρναν στα χέρια τους.

«Ήμουν 21 χρονών όταν την γνώρισα

Ένας φοιτητής κάθονταν στην καφετέρια της πανεπιστημιούπολης και μελετούσε όταν πρόσεξε δύο ηλικιωμένους άνδρες να πλησιάζουν και να κάθονται σε ένα κοντινό του τραπέζι. Τότε ο ένας από τους ηλικιωμένους άρχισε να μιλά για τη σύζυγό του. Όταν τελείωσε την φράση του, ρώτησε τον άλλο άντρα να του μιλήσει για την δική του γυναίκα. Διαβάστε τη απάντηση του όπως ακριβώς την μετέφερε ο φοιτητής..

«Ήμουν 21 χρονών όταν την γνώρισα. Μόλις την είδα να μπαίνει στην αίθουσα το κατάλαβα. Δεν χρειάστηκε καν να ρωτήσω ποια είναι. Σκέφτηκα «αυτή είναι η γυναίκα μου» ! Τα υπόλοιπα όλα είναι ιστορία.

Αυτή η γυναίκα ήταν το κάτι άλλο. Κάθε μέρα, έλειπα για 12 ώρες στη δουλειά και όταν γυρνούσα στο σπίτι υπήρχε πάντα φαγητό στο τραπέζι να με περιμένει. Όταν τα παιδιά έπεφταν για ύπνο, ήμασταν τόσο κουρασμένοι που πηγαίναμε κατευθείαν στο κρεβάτι και κρατιόμασταν αγκαλιασμένοι σφιχτά για λίγη ώρα, πριν κοιμηθούμε.

Ήταν από τις λίγες στιγμές της ημέρας που την ένιωθα τόσο κοντά μου, έστω και για τόσο λίγο. Αυτά τα λίγα λεπτά μου έδιναν τη δύναμη να συνεχίσω να δουλεύω για να εξασφαλίσω ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μου. Της έλεγα ότι όσο ήταν αυτή εκεί να τη σφίγγω στην αγκαλιά μου, θα ήμουν για πάντα μια χαρά. Ήταν η βασίλισσα της ζωής μου. Ήταν αυτή που με βοήθησε να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Ευγενικός με τους ανθρώπους και καλός πατέρας. Μπορείς να ρωτήσεις τα παιδιά μου για αυτό.

Οι αληθινοί φίλοι..

Το ντουέτο

O Glen Keane είναι ένας θρύλος στον κόσμο των κινουμένων σχεδίων - ιδίως για τα χρόνια του στα στούντιο της  Walt Disney , όπου εργάστηκε σαν βασικός δημιουργός για μερικές από τις πλέον γνωστές κι αγαπημένες ταινίες κινουμένων σχεδίων όπως Η Μικρή Γοργόνα, ο Αλαντίν, Η Πεντάμορφη και το Τέρας, ο Ταρζάν.  Ο Keane σκηνοθέτησε όμως και μια προσωπική ταινία μικρού μήκους, με τίτλο "Το ντουέτο", που αξίζει πραγματικά να παρακολουθήσετε

Το πως κρίνεις τους άλλους δείχνει ποιος είσαι

Κάθε ηλίθιος μπορεί να κριτικάρει, να κατηγορήσει, να παραπονεθεί, και οι περισσότεροι ηλίθιοι το κάνουν.

Dale Carnegie

Όταν κρίνεις τους άλλους, δεν τους χαρακτηρίζεις, χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου.

Wayne W. Dyer

Μην κρίνεις έναν άνθρωπο από αυτά που λένε οι άλλοι γι’ αυτόν.

Γκιόργκι Γκουρτζίεφ

Όταν οι άνθρωποι ζητούν να τους κριτικάρεις, αυτό που πραγματικά περιμένουν είναι να τους παινέψεις.

William Somerset Maugham

Το ντοκυμαντέρ του VICE για τις Σκουριές

Η ΕΠΣ Χαλκιδικής ανακοινώνει..

Χείμαρρος Χολομώντας

Χόρχε Μπουκάι, «Από την αυτοεκτίμηση στον εγωισμό. Ένας διάλογος».

Η ιστορία μιλάει για ένα ωραίο νεαρό ζευγάρι σ’ ένα χωριουδάκι ξυλοκόπων κοντά σ’ ένα βουνό, που αρραβωνιάστηκαν όταν εκείνη ήταν δεκατριών κι εκείνος δεκαοχτώ. Εκείνος, καθώς είχε μάθει να κόβει ξύλα από μικρό παιδί, ήταν ψηλός, σβέλτος και μυώδης, κι εκείνη ήταν ξανθιά, με πολύ μακριά μαλλιά ως τη μέση της και υπέροχα γαλανά μάτια.

Η ιστορία λέει λοιπόν, ότι οι δύο νέοι έφτασαν στον αρραβώνα με τις ευλογίες όλου του χωριού. Ώσπου μια μέρα, όταν εκείνη έγινε δεκαοχτώ κι εκείνος είκοσι τριών, το χωριό ολόκληρο συμφώνησε να βοηθήσει τους δύο νέους να παντρευτούν.

Τους έκαναν δώρο μια ξύλινη καλύβα κι ένα μικρό κομμάτι γης με δέντρα για να μπορεί εκείνος να δουλέψει ως ξυλοκόπος. Παντρεύονται λοιπόν τα παιδιά και μετά το γάμο πάνε να ζήσουν εκεί, προς μεγάλη χαρά όλων, των ίδιων, των οικογενειών τους και του χωριού, που είχε βοηθήσει τόσο αυτή τη σχέση.

Ιστορίες προσφύγων: «Δεν μας μένει πια άλλη επιλογή…»

Ο Αγκίντ και η Σερίν είναι ένα ζευγάρι Κούρδων από το Αφρίν της Συρίας. Από τις 19 Νοεμβρίου 2014 βρίσκονται μεταξύ των περίπου 200 προσφύγων που διαδηλώνουν στο Σύνταγμα. Το ταξίδι τους από τη Συρία ξεκίνησε οκτώ μήνες πριν. Τελικός τους προορισμός ήταν η Βόρεια Ευρώπη. Ύστερα από επτά συνολικά απόπειρες να φύγουν από την Ελλάδα, και έχοντας πλέον χάσει τις οικονομίες μιας ζωής έχουν βυθιστεί σε πλήρη απόγνωση. «Το Σύνταγμα είναι η τελευταία μας ελπίδα. Αν δεν λειτουργήσει κι αυτό, δεν μας μένει πια άλλη επιλογή από το να γυρίσουμε και να πεθάνουμε στην πατρίδα μας», λένε.

Η περιπέτειά τους ξεκίνησε στις αρχές του 2004, όταν ο Αγκίντ, σε ηλικία 21 ετών συνελήφθη λόγω της συμμετοχής του στο κουρδικό κίνημα.

«Καταδικάστηκα, χωρίς την παρουσία δικηγόρου, σε 5 χρόνια φυλάκιση και μεταφέρθηκα στην πτέρυγα των πολιτικών κρατουμένων της φυλακής Άντρα. Τον πρώτο μήνα μου έκαναν απερίγραπτα βασανιστήρια τρεις φορές την ημέρα. Τον επόμενο τον πέρασα στην απομόνωση σε ένα μικροσκοπικό σκοτεινό κελί. Μου έλεγαν ‘θα σε κάνουμε να εύχεσαι να πεθάνεις, αλλά αυτή η ώρα δεν θα έρχεται ποτέ’. Και έτσι ήταν. Με βασάνιζαν μέχρι που πιστέψα ότι δεν είμαι πια άνθρωπος…».

Νέο άλμπουμ από τον πάλαι ποτέ κιθαρίστα των Τρύπες

Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος σε κομμάτια που συνδυάζουν οργανική λιτότητα και εκφραστικό πλουραλισμό.

Ο μουσικός, ορχηστρικός λόγος του Μπάμπη Παπαδόπουλου είναι αυτοδύναμος. Τούτο μπορεί να είναι γνωστό, εν πάση περιπτώσει, και από τις προηγούμενες δουλειές του (βασικά τις «Σκηνές από Ένα Ταξίδι» του 2008 και το «Απ’ τη Σπηλιά του Δράκου» του 2010), όμως είναι τώρα όταν, αυτή ακριβώς η (ορχηστρική) πληρότητα και αυτοδυναμία, αποκτά ακόμη πιο σαφή και μετρήσιμα χαρακτηριστικά.   Το νέο CD του βορειοελλαδίτη κιθαρίστα στην Puzzlemusik που έχει τίτλο «Μέσα στον πόνο είν’ η χαρά μεσ’ στη χαρά είναι ο πόνος» (φράση δανεισμένη από ένα παλαιό κρητικό τραγούδι του Γιάννη Δερμιτζάκη) δεν είναι ένα άλμπουμ με τραγούδια, παρά ταύτα είναι ένα άλμπουμ φτιαγμένο με καταφανή τραγουδιστική διάθεση.

Η Διά της Βίας Σίτιση μίας Σουφραζέτας

(φυλακές Γουόλτρον στο Λίβερπουλ, 18 Ιανουαρίου 1910, μαρτυρία της Κόνστανς Λίτον)

Ο αρχίατρος επέστρεψε στις έξι, μαζί με πέντε δεσμοφύλακες και τη συσκευή της δια της βίας σίτισης. Με προέτρεψε να δεχτώ τροφή με τη θέληση μου. Του είπα ότι αυτό αποκλειόταν και πως μόνο όταν θα έπαυαν οι νομοθέτες μας ν” αρνούνται ν” αναγνωρίσουν πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες, τότε μόνο θα έπαυα κι εγώ ν” αρνούμαι τη λήψη τροφής στη φυλακή.

Δεν πρόβαλα αντίσταση όταν επιχείρησαν να με καθηλώσουν, αλλά ξάπλωσα μόνη μου στο σανιδένιο κρεβάτι. Δύο από τις δεσμοφύλακες μ” έπιασαν απ” τα μπράτσα, μία έπιασε το κεφάλι μου και μία τα πόδια μου.

Ο γιατρός στηρίχτηκε στα γόνατα μου, καθώς έσκυβε πάνω στο στήθος μου για να φτάσει στο στόμα μου. Το έκλεισα κι έσφιξα τα δόντια.

Η αίσθηση ότι βρισκόμουν αντιμέτωπη με περισσότερη βία απ” όση θα μπορούσα να αντέξω ήταν απόλυτη, αλλά αντιστάθηκα μόνο με το στόμα μου.

Η παράξενη ιστορία της Στεάουα Βουκουρεστίου

Ομάδα χωρίς ταυτότητα θεωρείται από χθες Κυριακή η Στεάουα Βουκουρεστίου λόγω διαμάχης με τον ρουμανικό στρατό. Η απόφαση του δικαστηρίου ανάγκασε τον ρουμανικό σύλλογο να αντιμετωπίσει χθες Κυριακή, την CSMS Iaşi την Κυριακή και να παίξει με κίτρινες εμφανίσεις, δίχως έμβλημα και δίχως όνομα στον πίνακα του γηπέδου, όπου εμφανιζόταν ένα κενό!

Όλα αυτά έγιναν, επειδή η Στεάουα Βουκουρεστίου έχασε τη δίκη από το ρουμανικό στρατό, που την κατήγγειλε για παράνομη οικειοποίηση πνευματικής ιδιοκτησίας. Η Στεάουα ήταν η ομάδα που «γεννήθηκε» από τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας στις 7 Ιουνίου του 1947 (αλλά το 1998 αυτονομήθηκε) με την ονομασία: «Στρατιωτική Αθλητική Ένωση Βουκουρεστίου» και… βγήκε από τα σπλάχνα του στρατού. Μάλιστα, ακόμα και σήμερα, το γήπεδο που αποτελεί την έδρα της Στεάουα, το «Σταντιονούλ Στεάουα» ανήκει στο Υπουργείο Άμυνας της Ρουμανίας.

Το τελευταίο διάστημα, ο στρατός και η Στεάουα ήταν σε δικαστική διαμάχη, μιας και οι Δυνάμεις Ασφαλείας της χώρας κατηγόρησαν την ομάδα πως χρησιμοποιούσε το όνομα και τα χρώματα του στρατού.

Πιότρ Κροπότκιν: Ο αναρχικός πρίγκιπας της Ρωσίας

Σαν σήμερα το 1842 γεννιέται ο στοχαστής του αναρχο-κομμουνισμού 

Από την ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΒΟΥ Πηγή: www.lifo.gr

Η Καταγωγή των Ειδών του Δαρβίνου έχει προκαλέσει μεγάλες διαμάχες. Η μεγαλύτερη από αυτές ήταν φυσικά της επιστήμης με τη θρησκεία. Ωστόσο και μέσα στους επιστημονικούς κόλπους θα υπήρχαν διαφωνίες.  Ένα από τα πιο φλέγοντα θέματα ήταν αν η φύση ευνοούσε συνεργασίες ή ανταγωνιστικές συμπεριφορές, μια μάχη που μαίνεται ακόμα και σήμερα. Για σχεδόν 100 χρόνια, το μόνο άτομο που θα προωθούσε με τόσο πάθος τη μελέτη της εξέλιξης της συνεργασίας ήταν ο Πιοτρ Κροπότκιν.   Ο Πιοτρ Κροπότκιν ταξίδεψε στον κόσμο μιλώντας για την εξέλιξη της συνεργασίας, την οποία ονόμασε «αμοιβαία βοήθεια», τόσο στα ζώα όσο και στους ανθρώπους. φυλακίστηκε, του απαγορεύτηκε η είσοδος ή εκδιώχθηκε από πολλές -αξιοσέβαστες χώρες της εποχής. Ο Lee Alan Dugatkin, συγγραφέας του "The Prince of Evolution: Peter Kropotkin's Adventures in Science and Politics", εξηγεί ότι ο Κροπότκιν δεν ήταν μόνο πρόσωπο της επιστήμης και της συνεργασίας, ήταν και το πρόσωπο του αναρχικού κινήματος. Για τον στοχαστή Πιοτρ, η συνεργασία ήταν η κυρίαρχη εξελικτική κινητήρια δύναμη κάθε κοινωνικής ζωής, από τα μικρόβια ως τον άνθρωπο.

Κυβέρνηση Αριστεράς

Γιάννης Μακριδάκης

Όποιος έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί όσο το δυνατόν από ανεξάρτητες πηγές ενημέρωσης και να επεξεργάζεται λογικά τα δεδομένα της συνθήκης, την οποίαν βιώνουμε αυτή την εποχή, τα βασικότερα των οποίων είναι η αδιάλλακτη στάση των δανειστών και η εμμονή τους σε νέα ισοπεδωτικά μέτρα, δεν μπορεί παρά να δει τα εξής ενδεχόμενα για το άμεσο μέλλον:

1. Οι δωσιλογικές κυβερνήσεις οι οποίες εγκλώβισαν τη χώρα στις δανειακές συμβάσεις, στα μνημόνια και στο αγγλικό δίκαιο, μετακυλίοντας το χρέος που δημιούργησαν οι πολιτικές τους στις πλάτες των πολιτών, οι οποίοι βεβαίως δεν είναι άμοιροι ευθυνών, θα συνεχίσουν να υφίστανται με υπερψήφιση ΠτΔ από τους απαραίτητους φιλοτομαριστές με δήθεν θεωρητικό υπόβαθρο, ώστε να ολοκληρώσει κατόπιν το έργο της.

2. Η Αριστερά θα έρθει στην κυβέρνηση κατόπιν εκλογών λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ, οπότε θα βρεθεί εξαρχής αντιμέτωπη με την αδιαλλαξία και την σκληρή στάση των δανειστών και μάλιστα έχοντας πολύ λίγο χρόνο στην διάθεσή της ώστε να αλλάξει πλεύση.

Επειδή το πρώτο ενδεχόμενο μού είναι προσωπικά τελείως αδιάφορο προς σχολιασμό λόγω του ότι αφενός το έργο το έχουμε ματαδεί πολλές φορές, αφετέρου δε διότι απαξιώ να ασχολούμαι με αμόρφωτους και μηδενικής συναισθηματικής τουλάχιστον νοημοσύνης, παρωχημένους πολιτικάντηδες, θα πω λίγες σκέψεις επί του δεύτερου σεναρίου.

Δόξα τω Θεώ

Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα, η οποία όλη την ώρα, ό, τι καλό και να της συνέβαινε κοίταζε τον ουρανό και έλεγε “Δόξα τω Θεώ” και αισθανόταν πολύ ευγνώμων για το οτιδήποτε.
Κάπου εκεί κοντά της όμως έμενε ένας πλούσιος άνθρωπος. Κάθε φορά λοιπόν που περνούσε μπροστά από τό σπίτι της γυναίκας την άκουγε να λέει “Δόξα τω Θεώ, Ευχαριστώ Κύριε”
Στην αρχή δεν έδινε σημασία, αλλά κάποια στιγμή, αυτό άρχισε να τον εκνευρίζει. “Πως μπορεί αυτή η γυναίκα, τόσο φτωχή, να ευχαριστεί συνέχεια το Θεό;” σκεφτόταν.
Μια μέρα λοιπόν, αφού ξαναπέρασε μπροστά από το σπίτι της και την άκουσε να λέει πάλι “Δόξα τω Θεώ”, νευρίασε τόσο πολύ που είπε στον υπηρέτη του “Πήγαινε στου Σούπερ Μάρκετ και γέμισε δύο καρότσια τρόφιμα. Πήγαινέ τα σ’ αυτή τη γυναίκα και όταν σε ρωτήσει πους τα έφερε θα της πεις οτι ο Διάβολος τα έφερε”.
Έτσι λοιπόν κι έκανε ο υπηρέτης. Την επόμενη μέσα πήγε στο Σούπερ Μάρκετ, γέμισε δύο καρότσια με τρόφιμα, τόσο που ξεχείλιζαν, και πήγε στη γυναίκα.
Όταν έφτασε της χτύπησε τη πόρτα. “Α, Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε” είπε εκείνη μόλις βγήκε έξω και αντίκρισε τα δυο καρότσια.

Δήμος Αριστοτέλη -Δελτίο Τύπου για τις Ομάδες Εργασίας

Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ

Οι Ομάδες Εργασίας που έχουν συγκροτηθεί σε κάθε δημοτική και τοπική κοινότητα είναι υπέρ της ανάπτυξης και της ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των περιοχών του Δήμου.

Με λύπη και περίσκεψη ακούμε τις φωνές από το Δήμο μας που χρησιμοποιώντας με περισσή υποκρισία βαρύγδουπες ξεπερασμένες εκφράσεις και πρακτικές του παρελθόντος εναντιώνονται σε κάθε προσπάθεια για να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο μας.

Με την ανάληψη των καθηκόντων μας ως νέα δημοτική αρχή, δεσμευτήκαμε να τηρήσουμε τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις, δρώντας με διαφάνεια και φιλαλήθεια, έχοντα ως οδηγό τις ανιδιοτελείς προθέσεις και την πίστη μας, ότι η συμμετοχή του πολίτη στα κοινά αποτελεί ύψιστο δημοκρατικό καθήκον όλων μας.

Σαν σήμερα ναυαγεί το «Ηράκλειον»

Σαν σήμερα πριν από 46 χρόνια, στις 8 Δεκεμβρίου 1966, συνέβη μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στον ελληνικό χώρο, όταν το επιβατηγό-οχηματογωγό πλοίο «Ηράκλειον», με δρομολόγιο από Χανιά προς Πειραιά, βυθίστηκε κοντά στην βραχονησίδα Φαλκονέρα (23 ν.μ. βορειοδυτικά της νήσου Μήλου), κοστίζοντας τη ζωή σε 224 ανθρώπους, ύστερα από την παλινδρόμηση ενός φορτηγού-ψυγείου βάρους 25 τόνων.

Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί αρχικά το 1949 στη Γλασκόβη για μία αγγλικά εταιρεία, με το όνομα «Λέστερσαϊρ» και λειτουργούσε ως δεξαμενόπλοιο. Η χωρητικότητά του έφτανε τους 8.922 κόρους, το μήκος του ήταν 498 πόδια, το πλάτος 60 πόδια, ενώ η ταχύτητά του έφτανε τους 17 κόμβους.Το 1964 μετασκευάστηκε σε οχηματογωγό, αφού πρώτα αφαιρέθηκαν τα υποκαταστρώματα και το έρμα βάρους 200 τόνων για να δημιουργηθεί το γκαράζ, και αγοράστηκε από την ελληνική εταιρεία των Αδελφών Τυπάλδου («Typaldos Lines»). Ξεκίνησε να εκτελεί τα δρομολόγια της Κρήτης το 1965, έχοντας δυνατότητα να μεταφέρει 1.000 επιβάτες και 300 αυτοκίνητα.

Οι μετατροπές που υπέστη για να γίνει οχηματογωγό είχαν ως αποτέλεσμα την ανύψωση του μεσοκεντρικού του βάρους και τη μείωση της ευστάθειάς του, γεγονός που δεν εμπόδισε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας να του δώσει άδεια πλοϊμότητας. Το «Ηράκλειον» ξεκίνησε με καθυστέρηση περίπου 20 λεπτών στις 7.20 το βράδυ στις 7 Δεκεμβρίου 1966 από το λιμάνι της Σούδας με προορισμό τον Πειραιά. Καπετάνιος του πλοίου ήταν ο Εμμανούηλ Βερνίκιος, ενώ το πλοίο μετέφερε 206 ταξιδιώτες και 65 άτομα του πληρώματος.

John Lennon: Η δολοφονία ενός θρύλου

Σαν σήμερα πριν από 34 χρόνια δολοφονήθηκε ο θρυλικός τραγουδιστής των Beatles και ένας από τους πλέον δραστήριους ακτιβιστές της γενιάς του, ο John Lennon.

Ήταν 11 η ώρα το βράδυ όταν ο Λένον επέστρεφε στο σπίτι του έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του Γιόκο Όνο, έπειτα από την ηχογράφηση των τραγουδιών Walking on Thin Ice και It Happened για τον επόμενο δίσκο του. Έξω από το σπίτι του, ένα διαμέρισμα του κτιρίου Ντακότα σε δυτική συνοικία του Μανχάταν και απέναντι από το Σέντραλ Πάρκ, η μοίρα του επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη. Εκεί, τον περίμενε ο Μαρκ Τσάπμαν, που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που δολοφόνησε τον θρυλικό Τζον Λένον κι έκανε το αίμα των απανταχού φαν να παγώσει. Ο Τσάπμαν τον πυροβόλησε πολλές φορές στην πλάτη (υπήρξαν μαρτυρίες που έκαναν λόγο για έξι πυροβολισμούς), τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Ο Λένον μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στο νοσοκομείο

Η δολοφονία του Τζον Λένον

Αναστατωμένος βγήκα από το ντοκιμαντέρ των Ντέιβιντ Λιφ και Τζον Σάινφελντ «Η Αμερική εναντίον του Τζον Λένον». Οταν ο πόλεμος στο Βιετνάμ βρισκόταν στην κορύφωσή του, ο Τζον Λένον πέταξε το γάντι στον πρόεδρο Νίξον και προχώρησε σε μια βεντέτα άνευ όρων και ορίων, χωρίς να σκεφτεί ούτε στιγμή τις επιπτώσεις. Αίσθηση προκαλούν οι καταθέσεις των πρακτόρων της ΣΙΑ με επικεφαλής, φυσικά, το γουρούνι εφ' όλης της ύλης Χούβερ εναντίον του Λένον. Ο τρόπος που διαχειρίστηκαν οι μυστικές υπηρεσίες την υπόθεση, από την αρχή της κόντρας μέχρι τη δολοφονία του συνθέτη, δεν ήταν τίποτε άλλο από την κατά γράμμα αντιγραφή της δράσης της Μαφίας. Με το ντοκιμαντέρ οι θεωρίες ότι ο δολοφόνος ήταν κάποιος παράφρων φανατικός θαυμαστής πάνε περίπατο, μαζί με όλους όσοι έσπευσαν να παραπλανήσουν τον κόσμο παίζοντας το παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών.

2. Εχει σημασία από πού έλκεις την καταγωγή σου. Ο Λένον μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές του Λίβερπουλ και τα είδε «όλα». Αποχώρησε από τους Μπιτλς όταν διαπίστωσε ότι τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ, πλουτίζοντας, άρχιζαν να συμπεριφέρονται σαν αδιάφορες θεότητες σ' έναν κόσμο λεπρών. Κι εκείνοι μάλλον ανακουφίστηκαν μ' αυτή την απόφαση, γιατί ήδη ο Τζον τους δημιουργούσε προβλήματα με τις πολιτικές του δηλώσεις. Μετά το σχίσμα, ο συνθέτης διοργάνωσε μαζί με τους Μαύρους Πάνθηρες και την Αντζελα Ντέιβις την ιστορική πια συναυλία κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Ο ίδιος, κεντρικός ομιλητής, κατήγγειλε, ανάμεσα στα άλλα, πως οι πράκτορες της ΣΙΑ διακινούν την πρέζα. Αυτό έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει και τις μυστικές υπηρεσίες ν' αρχίζουν να τον στριμώχνουν ανοιχτά. Η έμμονη ιδέα του Τζον Λένον για την επανάσταση, τον οδήγησε σ' έναν καταιγιστικό λόγο χωρίς ίχνος υπονοουμένων. Ηταν συγκινητικός ακόμη κι όταν παρηγορούσε τους χίπις για την χαμένη επανάσταση των λουλουδιών, λέγοντας πως «τίποτε δεν έχει χαθεί ακόμη».