Εκείνη τον αγκάλιασε σφιχτά και του απάντησε: «Μπαμπά, η ζωή μου μαζί σου ήταν κάτι πολύ περισσότερο από αρκετό. Η αγάπη σου είναι όλα όσα χρειάστηκα ποτέ. Σου εύχομαι αρκετά και εγώ μπαμπά μου».
Τον φίλησε, τον αποχαιρέτησε δακρυσμένη και έφυγε για να επιβιβασθεί στο αεροπλάνο.
Εκείνος περπάτησε μέχρι το παράθυρο, κοντά στο σημείο όπου καθόμουν. Στάθηκε, για λίγο, όρθιος, κοιτάζοντας έξω. Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω, ότι προσπαθούσε πάρα πολύ, για να μην κλάψει.
Στη συνέχεια, ήρθε και κάθισε στην καρέκλα δίπλα μου.
Δεν ήθελα να εισβάλω στην ιδιωτική του ζωή πιάνοντας του κουβέντα και, γι' αυτό, έβγαλα το κινητό μου και έκανα πως γράφω ένα μήνυμα. Μέχρι που άκουσα τη φωνή του να μου λέει:
«Έχετε πει, ποτέ, "αντίο", σε κάποιον, γνωρίζοντας ότι δεν θα τον ξαναδείτε ποτέ; Ότι τον αποχαιρετάτε για πάντα;»
«Ναι», του απάντησα.
Εκείνη τη στιγμή, ήρθαν στο μυαλό μου όλες εκείνες οι αναμνήσεις από τον δικό μου πατέρα. Όλη η αγάπη και η εκτίμηση που έτρεφα για αυτόν, για όλα όσα είχε κάνει για μένα. Θυμήθηκα, πως, όταν έμαθα ότι οι μέρες του ήταν περιορισμένες, τον επισκέφτηκα και του είπα, πρόσωπο με πρόσωπο, πόσο σημαντικός ήταν για μένα. Έτσι, ήξερα, πραγματικά, τι βίωνε αυτός ο άνθρωπος.
«Συγχωρέστε με για την ερώτηση, αλλά γιατί είναι αυτό το τελευταίο αντίο; Δεν θα έρθει πάλι η κόρη σας να σας δει;» τον ρώτησα.
«Έχω μεγαλώσει πολύ πια και η κόρη μου ζει πάρα πολύ μακριά. Έχω συνειδητοποιήσει, πλέον, ότι το επόμενο ταξίδι της κόρης μου, εδώ, θα είναι για την κηδεία μου», μου είπε.
«Όταν την αποχαιρετήσατε, σας άκουσα, χωρίς να το θέλω, να της λέτε: "σου εύχομαι αρκετά". Αυτό γιατί το είπατε; Τι σημαίνει; τον ρώτησα, όλο περιέργεια.
Άρχισε να χαμογελάει. «Αυτός είναι ένας χαιρετισμός, που χρησιμοποιούμε στην οικογένεια μας, από πολύ παλιά. Εγώ τον άκουσα από τους γονείς μου και εκείνοι από τους δικούς τους γονείς».
Σταμάτησε, για μια στιγμή και κοιτώντας ψηλά, σαν να προσπαθούσε κάτι να θυμηθεί, χαμογέλασε ακόμα περισσότερο.
«Όταν λέμε, σε κάποιον, σου εύχομαι αρκετά, του ευχόμαστε να έχει μια ζωή γεμάτη, με πολλά, καλά πράγματα». Στη συνέχεια, γύρισε προς το μέρος μου, με κοίταξε και σαν να απάγγελε κάποιο ποίημα, μου είπε:
«Σου εύχομαι αρκετόν ήλιο, για να κρατήσει την συμπεριφορά σου, πάντα, φωτεινή. Σου εύχομαι αρκετή βροχή, για να εκτιμήσεις τον ήλιο περισσότερο. Σου εύχομαι αρκετή ευτυχία, για να κρατήσει το πνεύμα σου ζωντανό. Σου εύχομαι αρκετόν πόνο, έτσι ώστε οι μικρότερες χαρές, στη ζωή σου, να μοιάζουν μεγαλύτερες. Σου εύχομαι αρκετά κέρδη, για να ικανοποιήσεις τα θέλω σου. Σου εύχομαι αρκετές απώλειες, για να εκτιμήσεις όλα αυτά που έχεις στην κατοχή σου. Σου εύχομαι αρκετούς αποχαιρετισμούς, για να ξεπεράσεις τον τελευταίο πιο ανώδυνα».
Στη συνέχεια, σηκώθηκε, με αποχαιρέτησε και μην μπορώντας να συγκρατήσει άλλο τα δάκρυα του, προχώρησε προς την έξοδο».
-----------------------
Ευχαριστούμε τον φίλο Δημήτρη Β. που μας το έστειλε. Απ ότι βρήκαμε τα πνευματικά δικαιώματα για αυτό το ποίημα ανήκουν στον συγγραφέα Bob Perkins . Στα ελληνικά - βάση παλαιότητας- ergasiaka-gr.net
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου