Γιάννης Μακριδάκης
Τώρα που και οι πλέον παραμυθιασμένοι ότι θα την έβγαζαν καθαρή νιώθουν το θανατηφόρο τσίμπημα του μαύρου καπιταλιστικού φιδού που μας τρώει ως κοινωνία εδώ και χρόνια, πλησιάζει η στιγμή που θα κατανοήσουν επιτέλους όλοι, ακόμη και οι πιο τραλαλά καταναλωτίσκοι του άστεως που μετακινούμενη εκ της πλατείας στο κοινοβούλιο και αντιστρόφως κάνουν πως κυβερνάνε τη χώρα, ότι το “μένουμε Ευρώπη”, όταν μεταφράζεται αποκλειστικά σε “μένουμε ευρώ”, σημαίνει επίσης αποκλειστικά ότι “μένουμε ως μελλοθάνατοι σε γερμανικής ιδιοκτησίας στρατόπεδο συγκέντρωσης εξαθλιωμένων ιθαγενών και προσφύγων”.
Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται αυτόνομη πορεία, έξω από το ευρώ και από την παγκόσμια καπιταλιστική λαίλαπα που καταστρέφει τον πλανήτη και τον έναν μετά τον άλλο όλους τους λαούς που την υιοθετούν.
Μονομερή διαγραφή χρέους, νέα κοινωνική σύμβαση για ανάπτυξη στηριγμένη στην καθαρή πρωτογενή παραγωγή, στο τοπίο, στους φυσικούς πόρους, στον πολιτισμό και στην μικρής κλίμακας επιχειρηματικότητα.
Αυτά βασικά πρέπει να τα κατανοήσει όποιο κομμάτι της πολιτικής σκηνής έχει απομείνει έστω και κατά ένα κύτταρό του υγιές και να τα θέσει άμεσα ως διακύβευμα της επόμενης μέρας.
Αλλιώς πάμε για 4ο Μνημόνιο και άλλον έναν μητσοτάκη και ζωή σε λόγου τους
Τώρα που και οι πλέον παραμυθιασμένοι ότι θα την έβγαζαν καθαρή νιώθουν το θανατηφόρο τσίμπημα του μαύρου καπιταλιστικού φιδού που μας τρώει ως κοινωνία εδώ και χρόνια, πλησιάζει η στιγμή που θα κατανοήσουν επιτέλους όλοι, ακόμη και οι πιο τραλαλά καταναλωτίσκοι του άστεως που μετακινούμενη εκ της πλατείας στο κοινοβούλιο και αντιστρόφως κάνουν πως κυβερνάνε τη χώρα, ότι το “μένουμε Ευρώπη”, όταν μεταφράζεται αποκλειστικά σε “μένουμε ευρώ”, σημαίνει επίσης αποκλειστικά ότι “μένουμε ως μελλοθάνατοι σε γερμανικής ιδιοκτησίας στρατόπεδο συγκέντρωσης εξαθλιωμένων ιθαγενών και προσφύγων”.
Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται αυτόνομη πορεία, έξω από το ευρώ και από την παγκόσμια καπιταλιστική λαίλαπα που καταστρέφει τον πλανήτη και τον έναν μετά τον άλλο όλους τους λαούς που την υιοθετούν.
Μονομερή διαγραφή χρέους, νέα κοινωνική σύμβαση για ανάπτυξη στηριγμένη στην καθαρή πρωτογενή παραγωγή, στο τοπίο, στους φυσικούς πόρους, στον πολιτισμό και στην μικρής κλίμακας επιχειρηματικότητα.
Αυτά βασικά πρέπει να τα κατανοήσει όποιο κομμάτι της πολιτικής σκηνής έχει απομείνει έστω και κατά ένα κύτταρό του υγιές και να τα θέσει άμεσα ως διακύβευμα της επόμενης μέρας.
Αλλιώς πάμε για 4ο Μνημόνιο και άλλον έναν μητσοτάκη και ζωή σε λόγου τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου