Γιάννης Μακριδάκης
Τι δεν κάνουμε αυτές τις υπέροχες μέρες στη φύση. Κλαδέματα δέντρων, δημιουργία σπορείων για τα καλοκαιρινά λαχανικά, προετοιμασία χωραφιών, σπορές εκτεταμένες και βόλτες πολλές.
Η άνοιξη έρχεται ολοταχώς και το οικοσύστημα οργιάζει την ίδια ώρα που το σύστημα δείχνει ότι εξάντλησε κάθε πολιτικό πιόνι του με αυτούς τους τελευταίους της επενδυτικής αριστεράς, τους χυδαιότερους όλων.
Το σύστημα έφτασε λοιπόν σε αδιέξοδο, το δηλώνει και ο Κυρ-Γιακ που δεν θέλει ούτε εκλογές, ούτε οικουμενική, ούτε αυτό που έχουμε σήμερα(!)
Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή η νεοελληνική κοινωνία επιτέλους μετά από τόσα χρόνια έφτασε στο απροχώρητο. Είμαστε πολύ κοντά πλέον στην ακύρωση του τόσο μεθοδικά καλλιεργούμενου από κάθε κυβέρνηση μέχρι σήμερα κοινωνικού αυτοματισμού, είμαστε πολύ κοντά στο να κατανοήσει και ο πιο φίλαυτος, και ο πιο μισάνθρωπος, και ο πιο αδαής, και ο πιο ανόητος ιδιώτης καταναλωτής ότι ούτε μόνος του μπορεί να ζήσει στη χώρα, ούτε υπάρχει περίπτωση να πεθάνουν οι υπόλοιποι και να σωθεί ο ίδιος, ούτε υπάρχει βεβαίως περίπτωση να διασώσει τίποτε από την ιδιωτική του περιουσία όσες φορές και αν εκποιηθεί η δημόσια.
Είναι θέμα χρόνου να κατανοήσουν όσοι δεν το έχουν ήδη καταλάβει ότι μια χώρα σαν τη δική μας, πλούσια σε φυσικούς πόρους και πολιτισμό, την μόνη αναπτυξιακή πορεία που πρέπει να έχει ως στόχο είναι αυτή που προβλέπει και εγγυάται την προστασία των πόρων της, την με όρους ορθών γεωργικών πρακτικών ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής της και την ήπια, μικρής κλίμακας επιχειρηματικότητα. Αυτά προσωπικά τα γράφω εδώ και 20 χρόνια και με ονόμαζαν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του τόπου κάποιοι που σήμερα κλαίνε μαύρο δάκρυ για τον μαρασμό του. Ας είναι, ποτέ δεν είναι αργά να ωριμάσει η κοινωνία. Κάλιο αργά παρά ποτέ άλλωστε. Τώρα λοιπόν που η νεοελληνική κοινωνία έφτασε στο σημείο βρασμού της και το καπάκι ανασηκώνεται ήδη, τώρα είναι η ώρα να αλλάξουμε την πορεία μας.
Τι δεν κάνουμε αυτές τις υπέροχες μέρες στη φύση. Κλαδέματα δέντρων, δημιουργία σπορείων για τα καλοκαιρινά λαχανικά, προετοιμασία χωραφιών, σπορές εκτεταμένες και βόλτες πολλές.
Η άνοιξη έρχεται ολοταχώς και το οικοσύστημα οργιάζει την ίδια ώρα που το σύστημα δείχνει ότι εξάντλησε κάθε πολιτικό πιόνι του με αυτούς τους τελευταίους της επενδυτικής αριστεράς, τους χυδαιότερους όλων.
Το σύστημα έφτασε λοιπόν σε αδιέξοδο, το δηλώνει και ο Κυρ-Γιακ που δεν θέλει ούτε εκλογές, ούτε οικουμενική, ούτε αυτό που έχουμε σήμερα(!)
Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή η νεοελληνική κοινωνία επιτέλους μετά από τόσα χρόνια έφτασε στο απροχώρητο. Είμαστε πολύ κοντά πλέον στην ακύρωση του τόσο μεθοδικά καλλιεργούμενου από κάθε κυβέρνηση μέχρι σήμερα κοινωνικού αυτοματισμού, είμαστε πολύ κοντά στο να κατανοήσει και ο πιο φίλαυτος, και ο πιο μισάνθρωπος, και ο πιο αδαής, και ο πιο ανόητος ιδιώτης καταναλωτής ότι ούτε μόνος του μπορεί να ζήσει στη χώρα, ούτε υπάρχει περίπτωση να πεθάνουν οι υπόλοιποι και να σωθεί ο ίδιος, ούτε υπάρχει βεβαίως περίπτωση να διασώσει τίποτε από την ιδιωτική του περιουσία όσες φορές και αν εκποιηθεί η δημόσια.
Είναι θέμα χρόνου να κατανοήσουν όσοι δεν το έχουν ήδη καταλάβει ότι μια χώρα σαν τη δική μας, πλούσια σε φυσικούς πόρους και πολιτισμό, την μόνη αναπτυξιακή πορεία που πρέπει να έχει ως στόχο είναι αυτή που προβλέπει και εγγυάται την προστασία των πόρων της, την με όρους ορθών γεωργικών πρακτικών ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής της και την ήπια, μικρής κλίμακας επιχειρηματικότητα. Αυτά προσωπικά τα γράφω εδώ και 20 χρόνια και με ονόμαζαν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του τόπου κάποιοι που σήμερα κλαίνε μαύρο δάκρυ για τον μαρασμό του. Ας είναι, ποτέ δεν είναι αργά να ωριμάσει η κοινωνία. Κάλιο αργά παρά ποτέ άλλωστε. Τώρα λοιπόν που η νεοελληνική κοινωνία έφτασε στο σημείο βρασμού της και το καπάκι ανασηκώνεται ήδη, τώρα είναι η ώρα να αλλάξουμε την πορεία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου