ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΩ.

Χιλιάδες παιδιά κακοποιούνται, βασανίζονται, βιάζονται, πεθαίνουν αβοήθητα άρρωστα, πεταμένα σε κάποια γωνιά της γης.
Χιλιάδες παιδικά χεράκια φτιάχνουν, πληρώνοντας ακόμα και με τη ζωή τους σοκολατάκια, κουκλάκια και κάθε είδους μπιχλιμπιδάκια που δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να αγγίξουν όταν θα είναι έτοιμα μέσα στα πολύχρωμα πακέτα....
Επίσης χιλιάδες άλλα λιώνουν μέσα σε κάτι ιδρύματα του κώλου, όπου η τύχη τους είναι αφημένη στο κάθε ανώμαλο τέρας που θα τη βρίσκει ασκώντας εξουσία και βία επάνω τους....
Η Ανάσταση δεν έγινε ποτέ μέσα σου... 

Όλα αυτά δεν κάνουν εντύπωση πλέον. Είναι ένα από τα συστατικά του όμορφα και ηθικά πλασμένου κόσμου μας. Δεν τα θυμούνται καν οι περισσότεροι πιστοί καθώς καταβροχθίζουν τη μαγειρίτσα τους με ήσυχη συνείδηση αφού βεβαίωσαν τα μεσάνυχτα πως ο Χριστός ανέστη και η βασιλεία των ουρανών είναι εξασφαλισμένη. Μάλιστα αν κάπου στο μυαλό έρθει η εικόνα ενός εξαθλιωμένου παιδιού, έχουν πείσει το μυαλό τους πως αυτό το δυστυχισμένο πλάσμα έχει εξασφαλισμένο το παράδεισο και πως ο τάδε θεός φέρνει τα βάσανα αλλά σε κάποια άλλη ζωή επιβραβεύει τους δυστυχισμένους...

Όλα κομμένα ραμμένα στα μέτρα των παχύσαρκων πνευμάτων, που είναι γεμάτα από ξύγκια και σκατά.

Για αυτό δεν σας γράφω για να σας πω κάτι νέο. Θέλω μόνο να πω, πως όσο θα υπάρχει ένα παιδί που θα ζει και θα πεθαίνει με τόση φρίκη, τα νοήματα των γιορτών και της υποκριτικής αγάπης τα χαρίζω σε όποιον ποτέ δεν μπόρεσε να νοιώσει το νόημα της Σταύρωσης και της Ανάστασης. Σε όποιους έχουν μάθει πως κάποιος άλλος θυσιάζεται για να τους ανοίγει τις πόρτες του παραδείσου και παραμυθιάζονται πως θα μπουν σ΄αυτές αν δωροδοκήσουν κάποιον άγιο ή αν κάνουν καμιά μετάνοια μόλις δίνει το σύνθημα η ενορία.

Ίσως κάποιος άλλος σχολιάσει, μα τόση μαυρίλα άγιες μέρες? Τόση σκοτεινιά ενώ έχουμε την ευκαιρία να λάμψουμε λιγάκι (και να κάνουμε και καμιά κρασοκατάνυξη με τα ανάλογα μεζεδάκια)

Ε λοιπόν αυτό μου τη δίνει περισσότερο στα νεύρα. Όχι μόνο κάποιοι θέλουν να ξεχνάνε σε τι βούρκο ζούνε και πόσο τιποτένια είναι η συνείδησή τους αλλά ξενερώνουν αφάνταστα όταν κάποιος μουρμουρίζει συνέχεια αντί να ρίξει καμιά ζεμπεκιά....

Ε λοιπόν όχι, δεν θα φάνε με ησυχία τα μεζεδάκια. Κι η δυστυχία έχει πλησιάσει επικίνδυνα τα σπίτια όλων μας για να επιμένουμε να παριστάνουμε τους καραγκιόζηδες.

Φάε, πιες, πήδα, αλλά τουλάχιστον κάντο και σκάσε. Μην αραδιάσεις μπαρούφες καλοσύνης και πνευματικής αγαλλίασης τάχα λόγω των ημερών. Γιατί οι μέρες όπου κάθε φορά θυμάσαι να πλασάρεις τον καλό σου και χαζοχαρούμενο ευαυτό, δεν βρήκαν ποτέ το νόημά τους.


Η Ανάσταση δεν έγινε ποτέ μέσα σου.


Από το blog Ιστορίες Συνωμοσίας

Πηγή: ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΩ. - RAMNOUSIA