Γιάννης Μακριδάκης
Προσωπικά απόρησα και που τηλεφώνησε το βράδυ των εκλογών στον Τσίπρα για να τον συγχαρεί. Δεν το περίμενα. Απεναντίας, ήμουν βέβαιος ότι δεν θα έχει μούτρα να τον πάρει μετά από τόση απροκάλυπτη ακροδεξιά λάσπη που του είχε ρίξει. Του είπε λοιπόν ότι το επιτάσσει ο πολιτικός πολιτισμός, γι’ αυτό του τηλεφώνησε. Με άλλα λόγια υποκρίνομαι φίλε για να φανώ πολιτισμένος, μη νομίζεις… Τα κάνουν αυτά οι κουτσαβάκηδες.
Την επόμενη μέρα όμως δεν άντεξε το κουτσαβάκι άλλον πολιτισμό και δεν μετέβη να παραδώσει την εξουσία αποδεικνύοντας ότι αποτελεί μία τελείως παρωχημένη για την πολιτισμένη ανθρωπότητα πολιτική προσωπικότητα, η οποία επιβάλλεται να εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή και να μην προσβάλει άλλο τη χώρα μας.
Την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση είχαν πρόσφατα και κάποιοι νέοι άνθρωποι, φίλοι και συνεργάτες μου όταν εξέδιδα επί 15 χρόνια το περιοδικό Πελινναίο, οι οποίοι εξελέγησαν τον περασμένο Μάιο, κάλιο αργά παρά ποτέ, ως Δημοτική Αρχή Χίου. Πήγαν να παραλάβουν μόνοι τους, κανείς από το καθεστώς των χυδαίων πασόκων που απερχόταν δεν ήταν εκεί για να τους παραδώσει και βρήκαν άδεια τα πάντα, από συρτάρια μέχρι ντεσκτοπ, όπως μου είπαν έκπληκτοι μετά.
Έτσι είναι το καβάλημα λόγω εξουσίας. Ξεχνούν τι σημαίνει αιρετός και νομίζουν ότι τους παίρνει το παιχνιδάκι τους ο αντικαταστάτης τους, τον οποίον ψήφισε η κοινωνία, μουτρώνουν και δείχνουν το ποιόν τους το πραγματικό φάτσα κάρτα και δίχως τσίπα καμιά.
Παρεμπιπτόντως, οι φίλοι και συνεργάτες μου που έγιναν δημοτική αρχή, μου έλεγαν τότε σε διάφορες συζητήσεις μας, στη διάρκεια των ζυμώσεων σύστασης δημοτικών παρατάξεων, ότι δεν με θέλουν μαζί τους λόγω του ότι είμαι ακραίος συριζαίος (!!!) και τους θολώνω το ακομμάτιστο μήνυμα που θέλουν να στείλουν στην κοινωνία για να τους ψηφίσει (!!!), καλή τους ώρα. Όχι ότι ήθελα να κατέβω μαζί τους υποψήφιος, δεν τα συνηθίζω τέτοια καμώματα αλλά ήθελα πολύ να αλλάξει η κατάσταση και έτσι είχα δηλώσει παρών να βοηθήσω, όλα αυτά βέβαια πριν κατέβει αυτόνομα η χιακή συμπολιτεία την οποία στήριξα.
Αυτή λοιπόν η επικρατούσα για μένα άποψη, του ότι είμαι συριζαίος, γεννήθηκε και αναπτύχθηκε κατά τις εκλογές του 2012 όταν και θα έπρεπε η ελληνική κοινωνία να έχει ψηφίσει Σύριζα και να έχει κάνει, με πολύ καλύτερο τρόπο και προοπτικές και σε πολύ καλύτερο χρόνο αυτό που έκανε τώρα. Διότι πράγματι τότε αρθρογραφούσα με πάθος υπέρ του Σύριζα και του Τσίπρα ως νέου ανθρώπου που επιβάλλεται να αντικαταστήσει τους παρωχημένους ακροδεξιούς και να τους στείλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας για να μην τους ξαναδούμε.
Τότε ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ψήφισα κόμμα, το οποίο είχε ελπίδες να πάρει την εξουσία, κατόπιν δε των εκλογών γράφτηκα και στον Σύριζα ως μέλος αλλά η συμμετοχή μου στο κόμμα κράτησε μια βδομάδα αφού παραιτήθηκα και δεν ξαναπάτησα όταν άρχισαν να κάνουν εκπτώσεις και να λένε ότι θα συμμαχήσουν ακόμα και με τον διάβολο και κάτι τέτοια για να δικαιολογήσουν την στροφή τους προς την συντήρηση.
Στις εκλογές του 2015 λοιπόν δεν ψήφισα Σύριζα. Είμαι όμως αποφασισμένος να στηρίξω τον Σύριζα και τον Τσίπρα, ως νέο άνθρωπο με όλες μου τις δυνάμεις για να επιτύχει στο έργο του αν όντως αυτό το έργο δείξει ότι είναι ριζοσπαστικό και βγάζει την ελληνική κοινωνία από τον βούρκο και τον μεσαίωνα αλλά και από την υποτέλεια και την αναξιοπρέπεια οδηγώντας την ταυτόχρονα σε έναν άλλο δρόμο αξιών και όχι ευτέλειας.
Όλοι έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε τον Τσίπρα και τον Σύριζα σε αυτή την περίπτωση. Άλλη επιλογή δεν έχουμε. Η ελληνική κοινωνία έδωσε έστω και καθυστερημένα, έστω και από ανάγκη την εξουσία σε έναν νέο άνθρωπο σαφώς προοδευτικό σε σχέση με τα απερχόμενα πολιτικά απολιθώματα και έχουμε υποχρέωση να τον στηρίξουμε όλοι ενεργά, ιδίως όσοι έχουν άποψη πολιτική για το πού πρέπει να κατευθυνθεί η πορεία μας. Αυτό κι αν είναι δείγμα πολιτικού πολιτισμού.
Προσωπικά απόρησα και που τηλεφώνησε το βράδυ των εκλογών στον Τσίπρα για να τον συγχαρεί. Δεν το περίμενα. Απεναντίας, ήμουν βέβαιος ότι δεν θα έχει μούτρα να τον πάρει μετά από τόση απροκάλυπτη ακροδεξιά λάσπη που του είχε ρίξει. Του είπε λοιπόν ότι το επιτάσσει ο πολιτικός πολιτισμός, γι’ αυτό του τηλεφώνησε. Με άλλα λόγια υποκρίνομαι φίλε για να φανώ πολιτισμένος, μη νομίζεις… Τα κάνουν αυτά οι κουτσαβάκηδες.
Την επόμενη μέρα όμως δεν άντεξε το κουτσαβάκι άλλον πολιτισμό και δεν μετέβη να παραδώσει την εξουσία αποδεικνύοντας ότι αποτελεί μία τελείως παρωχημένη για την πολιτισμένη ανθρωπότητα πολιτική προσωπικότητα, η οποία επιβάλλεται να εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή και να μην προσβάλει άλλο τη χώρα μας.
Την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση είχαν πρόσφατα και κάποιοι νέοι άνθρωποι, φίλοι και συνεργάτες μου όταν εξέδιδα επί 15 χρόνια το περιοδικό Πελινναίο, οι οποίοι εξελέγησαν τον περασμένο Μάιο, κάλιο αργά παρά ποτέ, ως Δημοτική Αρχή Χίου. Πήγαν να παραλάβουν μόνοι τους, κανείς από το καθεστώς των χυδαίων πασόκων που απερχόταν δεν ήταν εκεί για να τους παραδώσει και βρήκαν άδεια τα πάντα, από συρτάρια μέχρι ντεσκτοπ, όπως μου είπαν έκπληκτοι μετά.
Έτσι είναι το καβάλημα λόγω εξουσίας. Ξεχνούν τι σημαίνει αιρετός και νομίζουν ότι τους παίρνει το παιχνιδάκι τους ο αντικαταστάτης τους, τον οποίον ψήφισε η κοινωνία, μουτρώνουν και δείχνουν το ποιόν τους το πραγματικό φάτσα κάρτα και δίχως τσίπα καμιά.
Παρεμπιπτόντως, οι φίλοι και συνεργάτες μου που έγιναν δημοτική αρχή, μου έλεγαν τότε σε διάφορες συζητήσεις μας, στη διάρκεια των ζυμώσεων σύστασης δημοτικών παρατάξεων, ότι δεν με θέλουν μαζί τους λόγω του ότι είμαι ακραίος συριζαίος (!!!) και τους θολώνω το ακομμάτιστο μήνυμα που θέλουν να στείλουν στην κοινωνία για να τους ψηφίσει (!!!), καλή τους ώρα. Όχι ότι ήθελα να κατέβω μαζί τους υποψήφιος, δεν τα συνηθίζω τέτοια καμώματα αλλά ήθελα πολύ να αλλάξει η κατάσταση και έτσι είχα δηλώσει παρών να βοηθήσω, όλα αυτά βέβαια πριν κατέβει αυτόνομα η χιακή συμπολιτεία την οποία στήριξα.
Αυτή λοιπόν η επικρατούσα για μένα άποψη, του ότι είμαι συριζαίος, γεννήθηκε και αναπτύχθηκε κατά τις εκλογές του 2012 όταν και θα έπρεπε η ελληνική κοινωνία να έχει ψηφίσει Σύριζα και να έχει κάνει, με πολύ καλύτερο τρόπο και προοπτικές και σε πολύ καλύτερο χρόνο αυτό που έκανε τώρα. Διότι πράγματι τότε αρθρογραφούσα με πάθος υπέρ του Σύριζα και του Τσίπρα ως νέου ανθρώπου που επιβάλλεται να αντικαταστήσει τους παρωχημένους ακροδεξιούς και να τους στείλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας για να μην τους ξαναδούμε.
Τότε ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ψήφισα κόμμα, το οποίο είχε ελπίδες να πάρει την εξουσία, κατόπιν δε των εκλογών γράφτηκα και στον Σύριζα ως μέλος αλλά η συμμετοχή μου στο κόμμα κράτησε μια βδομάδα αφού παραιτήθηκα και δεν ξαναπάτησα όταν άρχισαν να κάνουν εκπτώσεις και να λένε ότι θα συμμαχήσουν ακόμα και με τον διάβολο και κάτι τέτοια για να δικαιολογήσουν την στροφή τους προς την συντήρηση.
Στις εκλογές του 2015 λοιπόν δεν ψήφισα Σύριζα. Είμαι όμως αποφασισμένος να στηρίξω τον Σύριζα και τον Τσίπρα, ως νέο άνθρωπο με όλες μου τις δυνάμεις για να επιτύχει στο έργο του αν όντως αυτό το έργο δείξει ότι είναι ριζοσπαστικό και βγάζει την ελληνική κοινωνία από τον βούρκο και τον μεσαίωνα αλλά και από την υποτέλεια και την αναξιοπρέπεια οδηγώντας την ταυτόχρονα σε έναν άλλο δρόμο αξιών και όχι ευτέλειας.
Όλοι έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε τον Τσίπρα και τον Σύριζα σε αυτή την περίπτωση. Άλλη επιλογή δεν έχουμε. Η ελληνική κοινωνία έδωσε έστω και καθυστερημένα, έστω και από ανάγκη την εξουσία σε έναν νέο άνθρωπο σαφώς προοδευτικό σε σχέση με τα απερχόμενα πολιτικά απολιθώματα και έχουμε υποχρέωση να τον στηρίξουμε όλοι ενεργά, ιδίως όσοι έχουν άποψη πολιτική για το πού πρέπει να κατευθυνθεί η πορεία μας. Αυτό κι αν είναι δείγμα πολιτικού πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου