Αυτή η φωτογραφία την οποία θα βρείτε στο πρωτότυπο εδώ, προκαλεί σφίξιμο στο στομάχι.
Όταν ξεπέρασα το πρώτο σοκ, έσπευσα να την μοιραστώ παντού, με όλους. Ακόμα και σήμερα, την ξαναβλέπω και θέλω να βάλω τις φωνές. Παρόλο που είμαι σχετικά ήρεμος άνθρωπος, θέλω να σπάσω κάτι, για να διοχετεύσω την αρνητική φόρτιση που μου προκαλεί.
Ένας μαθητής πουλάει χαρτομάντηλα. Ένα παιδί το οποίο, εμφανώς θέλει να βρίσκεται στο σχολείο, έχει εξαναγκαστεί από την ένδεια να βρίσκεται στο δρόμο – στον παγωμένο δρόμο του Αθηναϊκού χειμώνα – για να βγάλει μεροκάματο.
Συμβολίζει τις επιπτώσεις του Μνημονίου για ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας. Συμβολίζει μια χώρα η οποία τρώει τα παιδιά της. Τα καταβροχθίζει, αμάσητα. Τους καταστρέφει τα όνειρα, τις ελπίδες και κάθε προοπτική.
Ουρλιάζει ότι δεν είμαστε Κράτος Δικαίου, δεν διαθέτουμε Κράτος Πρόνοιας, δεν μπορούμε να γίνουμε ποτέ Ευνομούμενη Πολιτεία … επειδή έχουμε ήδη πεθάνει και απλά δεν μας το έχουν πει.
Εάν βιώναμε όλα τα παραπάνω, το παιδί αυτό θα ήταν προστατευμένο, οι γονείς του – ακόμα κι αν ήταν άνεργοι ή με άλλο τρόπο ανίκανοι να εργαστούν – δεν θα ήταν αναγκασμένοι να το στείλουν να βγάλει μεροκάματο και κάποιος θεσμός θα το προστάτευε ώστε να βγάλει το σχολείο χωρίς να ζητιανεύει στα πεζοδρόμια.
Μία χώρα που διαθέτει χρήματα μόνο για τους “έξυπνους” και “τυχερούς” και όχι για τους αδύναμους ή όσους ατύχησαν, δεν διαφέρει σε τίποτα από τη ζούγκλα. Εκεί τα θηρία που δεν διαθέτουν ταχύτητα, τρόπο καμουφλάζ ή άλλη άμυνα, γίνονται βορά για τα υπόλοιπα. Αυτό έχουμε χτίσει στην Ελλάδα. Αυτό δείχνει η φωτογραφία.
Επιτέλους, γίναμε νεοφιλελεύθεροι. Επιτέλους, γκρεμίσαμε το κοινωνικό κράτος. Επιτέλους, επιστρέψαμε στη ζούγκλα.
Για του λόγου το αληθές, για να καταλάβετε τί σημαίνει η επιβίωση των ισχυρών, διαβάστε αυτό:
Όταν το έλαβα στο inbox μου, νόμιζα ότι μου κάνουν φάρσα. Δυστυχώς, δεν ήταν φάρσα. Ήταν η επιβεβαίωση περί “Κράτους Δικαίου”.
Βλέπετε, η τρόικα δεν ασχολείται με τέτοια ποταπά πράγματα. Δεν τους αφορά ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από τη φυλακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου