Με αφορμή τις συνεχιζόμενες αγροτικές κινητοποίησεις – και το δίκαιο αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς ενάντια στη βαρβαρότητα των μέτρων της μνημονιακής συγκυβέρνησης- αξίζει να ταξιδέψουμε πίσω στο...
παρελθόν. Να αλλάξουμε χρόνο και τόπο και απ’ την σημερινή Ελλάδα- την Ελλάδα της «αριστερής» κυβέρνησης, της κοινής αγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των μνημονίων- να πάμε στην επαναστατημένη Κούβα του 1959. Γιατί στην Κούβα του ’59; Διότι, όπως είναι γνωστό, η πρώτη και κύρια νομοθετική πράξη στην οποία προχώρησε τότε η επαναστατική κυβέρνηση ήταν η λεγόμενη «αγροτική μεταρρύθμιση».
Η κουβανική αγροτική μεταρρύθμιση (Reforma Agrária), μια σειρά νόμων από το 1959 έως το 1963, υπήρξε η πρώτη προτεραιότητα της επαναστατικής κυβέρνησης. Κύριος σκοπός της η αναδιανομή γης προς όφελος των ακτημόνων και των φτωχών αγροτών που αναγκάζονταν να πουλάνε την εργατική τους δύναμη σε μεγαλοκτηματίες για ένα κομμάτι ψωμί. Πράγματι, η κατάσταση που είχε να αντιμετωπίσει η επαναστατική κυβέρνηση ήταν ένα καθεστώς κυριαρχίας των μεγαλοτσιφλικάδων: το 1,5% των ιδιοκτητών κατείχε το 46% της γης και όπου τα 2/3 των εργαζόμενων σε αγροτικές δουλειές ήταν ακτήμονες μεροκαματιάρηδες. Ήδη από το φθινόπωρο του 1958, λίγους μήνες πριν την οριστική πτώση της δικτατορίας του Μπατίστα, με το νόμο 3 της Σιέρρα Μαέστρα οι επαναστατικές δυνάμεις είχαν ξεκινήσει την εφαρμογή της αναδιανομής γης στις ήδη απελευθερωμένες περιοχές. Άλλωστε, η φτωχή αγροτιά της κουβανικής επαρχίας αποτέλεσε βασικό σύμμαχο των επαναστατικών δυνάμεων απέναντι στον κυβερνητικό στρατό κατά τη διάρκεια του αντάρτικου αγώνα (1956-59).
Από τους πλέον φλογερούς υποστηρικτές μιας πλατιάς αγροτικής μεταρρύθμισης ήταν ο Τσε Γκεβάρα. Πρωτού ακόμη αναλάβει επισήμως καθήκοντα στην επαναστατική κυβέρνηση, σε σχετική του κάλεσμα στο Ελ Πεδρέρο τόνιζε: «Σήμερα είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε ως τα τσιφλίκια, να επιτεθούμε στη μεγάλη γαιοκτησία και να την καταργήσουμε […] Ο Αντάρτικος στρατός προτίθεται να οδηγήσει την αγροτική μεταρρύθμιση μέχρις εσχάτων. Την αγροτική μεταρρύθμιση πρέπει να την κάνουμε με τάξη, για να μη σημειωθούν καταχρήσεις […] Αλλα στη γη που θα έχει (κατακτήσει) ο λαός μέσω της επανάστασης δε θα υπάρχει ούτε ένας διοικητής από τις δικές μας δυνάμεις, ούτε ένας στρατιώτης αυτού του στρατού που θα ρίξει ποτέ ενάντια στους αγρότες, ενάντια στους παντοτινούς μας φίλους… Αν κάποιος θελήσει να σας διώξει απ’ τη γη σας, έχετε το δικαίωμα ως και όπλο να πάρετε προκειμένου εμποδίσετε να σας διώξουν» [1].
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
παρελθόν. Να αλλάξουμε χρόνο και τόπο και απ’ την σημερινή Ελλάδα- την Ελλάδα της «αριστερής» κυβέρνησης, της κοινής αγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των μνημονίων- να πάμε στην επαναστατημένη Κούβα του 1959. Γιατί στην Κούβα του ’59; Διότι, όπως είναι γνωστό, η πρώτη και κύρια νομοθετική πράξη στην οποία προχώρησε τότε η επαναστατική κυβέρνηση ήταν η λεγόμενη «αγροτική μεταρρύθμιση».
Η κουβανική αγροτική μεταρρύθμιση (Reforma Agrária), μια σειρά νόμων από το 1959 έως το 1963, υπήρξε η πρώτη προτεραιότητα της επαναστατικής κυβέρνησης. Κύριος σκοπός της η αναδιανομή γης προς όφελος των ακτημόνων και των φτωχών αγροτών που αναγκάζονταν να πουλάνε την εργατική τους δύναμη σε μεγαλοκτηματίες για ένα κομμάτι ψωμί. Πράγματι, η κατάσταση που είχε να αντιμετωπίσει η επαναστατική κυβέρνηση ήταν ένα καθεστώς κυριαρχίας των μεγαλοτσιφλικάδων: το 1,5% των ιδιοκτητών κατείχε το 46% της γης και όπου τα 2/3 των εργαζόμενων σε αγροτικές δουλειές ήταν ακτήμονες μεροκαματιάρηδες. Ήδη από το φθινόπωρο του 1958, λίγους μήνες πριν την οριστική πτώση της δικτατορίας του Μπατίστα, με το νόμο 3 της Σιέρρα Μαέστρα οι επαναστατικές δυνάμεις είχαν ξεκινήσει την εφαρμογή της αναδιανομής γης στις ήδη απελευθερωμένες περιοχές. Άλλωστε, η φτωχή αγροτιά της κουβανικής επαρχίας αποτέλεσε βασικό σύμμαχο των επαναστατικών δυνάμεων απέναντι στον κυβερνητικό στρατό κατά τη διάρκεια του αντάρτικου αγώνα (1956-59).
Από τους πλέον φλογερούς υποστηρικτές μιας πλατιάς αγροτικής μεταρρύθμισης ήταν ο Τσε Γκεβάρα. Πρωτού ακόμη αναλάβει επισήμως καθήκοντα στην επαναστατική κυβέρνηση, σε σχετική του κάλεσμα στο Ελ Πεδρέρο τόνιζε: «Σήμερα είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε ως τα τσιφλίκια, να επιτεθούμε στη μεγάλη γαιοκτησία και να την καταργήσουμε […] Ο Αντάρτικος στρατός προτίθεται να οδηγήσει την αγροτική μεταρρύθμιση μέχρις εσχάτων. Την αγροτική μεταρρύθμιση πρέπει να την κάνουμε με τάξη, για να μη σημειωθούν καταχρήσεις […] Αλλα στη γη που θα έχει (κατακτήσει) ο λαός μέσω της επανάστασης δε θα υπάρχει ούτε ένας διοικητής από τις δικές μας δυνάμεις, ούτε ένας στρατιώτης αυτού του στρατού που θα ρίξει ποτέ ενάντια στους αγρότες, ενάντια στους παντοτινούς μας φίλους… Αν κάποιος θελήσει να σας διώξει απ’ τη γη σας, έχετε το δικαίωμα ως και όπλο να πάρετε προκειμένου εμποδίσετε να σας διώξουν» [1].
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου