Γιάννης Μακριδάκης
Σήμερα με επισκέφθηκαν ένα ακόμη ζευγάρι Γάλλων αναγνωστών της Κωσταντίας και ήταν πολύ συγκινητικοί διότι μιλούσαν με ενθουσιασμό για τη Χίο, για τις παραλίες και τα βουνά της, για τις πεζοπορικές διαδρομές της, για τα φαγητά στις ταβέρνες, για τη φύση, για τα καστροχώρια του νότου και τα ανέγγιχτα από την ανάπτυξη χωριά του βορά, για τους ανθρώπους που είναι ανοιχτοί και δοτικοί όπου τους συναντούν. Είπαν ότι έρχονται κάθε σεπτέμβρη διακοπές, εδώ και μερικά χρόνια και ότι αναμένουν πώς και πώς κάθε χρόνο να φτάσουν οι μέρες που θα επιστρέψουν στο νησί.
Μου είπαν ύστερα ότι στην Γκρενόμπλ που ζουν, ένα από τα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία γράφει κριτικές για κάθε βιβλίο που θεωρεί άξιο για να το διαβάσουν οι πελάτες του. Έτσι βρήκαν την Κωσταντία. Από την κριτική που είχε γράψει σε ένα καρτελάκι στη βιτρίνα των νέων εκδόσεων ο βιβλιοπώλης. Όταν το αγόρασαν και διάβασαν στο βιογραφικό ότι ο συγγραφέας ζει στη Χίο, στο αγαπημένο τους νησί, ενθουσιάστηκαν τόσο, που έλαμψαν ξανά τα μάτια τους και τα χαμόγελά τους σήμερα που μου αφηγούνταν τη στιγμή αυτή ξανά.
Τους έκανα δώρο παστελαριές, ένα σακούλι γι αυτούς και ένα για τον βιβλιοπώλη κι είπαν ότι θα ενθουσιαστεί κι αυτός όταν το λάβει διότι σίγουρα δεν θα του έχει ξαναστείλει ξερά σύκα δώρο κάποιος από τους συγγραφείς που εμπορεύεται τα έργα τους.
Είχα πολύν καιρό να νιώσω περήφανος και συγκινημένος, όχι για το έργο μου αλλά για το νησί μου. Διότι τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τη συστηματική απαξίωση του τόπου μας και της ίδιας της ζωής μας από Έλληνες και ξένους πολιτικούς υπόδουλους των αγορών που θέλουν να μας πείσουν ότι αυτή χώρα η πάμπλουτη σε ανθρώπους και σε πόρους είναι άξια ισοπέδωσης. Έτσι, μας κάνει και βουρκώνουμε κάθε καλή κουβέντα από ξένους ανθρώπους άδολους που ένιωσαν και εκτιμούν.
Σήμερα με επισκέφθηκαν ένα ακόμη ζευγάρι Γάλλων αναγνωστών της Κωσταντίας και ήταν πολύ συγκινητικοί διότι μιλούσαν με ενθουσιασμό για τη Χίο, για τις παραλίες και τα βουνά της, για τις πεζοπορικές διαδρομές της, για τα φαγητά στις ταβέρνες, για τη φύση, για τα καστροχώρια του νότου και τα ανέγγιχτα από την ανάπτυξη χωριά του βορά, για τους ανθρώπους που είναι ανοιχτοί και δοτικοί όπου τους συναντούν. Είπαν ότι έρχονται κάθε σεπτέμβρη διακοπές, εδώ και μερικά χρόνια και ότι αναμένουν πώς και πώς κάθε χρόνο να φτάσουν οι μέρες που θα επιστρέψουν στο νησί.
Μου είπαν ύστερα ότι στην Γκρενόμπλ που ζουν, ένα από τα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία γράφει κριτικές για κάθε βιβλίο που θεωρεί άξιο για να το διαβάσουν οι πελάτες του. Έτσι βρήκαν την Κωσταντία. Από την κριτική που είχε γράψει σε ένα καρτελάκι στη βιτρίνα των νέων εκδόσεων ο βιβλιοπώλης. Όταν το αγόρασαν και διάβασαν στο βιογραφικό ότι ο συγγραφέας ζει στη Χίο, στο αγαπημένο τους νησί, ενθουσιάστηκαν τόσο, που έλαμψαν ξανά τα μάτια τους και τα χαμόγελά τους σήμερα που μου αφηγούνταν τη στιγμή αυτή ξανά.
Τους έκανα δώρο παστελαριές, ένα σακούλι γι αυτούς και ένα για τον βιβλιοπώλη κι είπαν ότι θα ενθουσιαστεί κι αυτός όταν το λάβει διότι σίγουρα δεν θα του έχει ξαναστείλει ξερά σύκα δώρο κάποιος από τους συγγραφείς που εμπορεύεται τα έργα τους.
Είχα πολύν καιρό να νιώσω περήφανος και συγκινημένος, όχι για το έργο μου αλλά για το νησί μου. Διότι τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τη συστηματική απαξίωση του τόπου μας και της ίδιας της ζωής μας από Έλληνες και ξένους πολιτικούς υπόδουλους των αγορών που θέλουν να μας πείσουν ότι αυτή χώρα η πάμπλουτη σε ανθρώπους και σε πόρους είναι άξια ισοπέδωσης. Έτσι, μας κάνει και βουρκώνουμε κάθε καλή κουβέντα από ξένους ανθρώπους άδολους που ένιωσαν και εκτιμούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου