"Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες

Εmma Goldman: Η φωνή μιας γυναίκας που αγκάλιασε την αναρχία 

Βίντεο από το ντοκιμαντέρ "Anarchism in America"

Από την Ανδρονίκη Κολοβού

«Θέλω την ελευθερία, το δικαίωμα της έκφρασης, το δικαίωμα του καθενός σε όμορφα, λαμπερά πράγματα» 

Η Emma Goldman αφιέρωσε τη ζωή της στη δημιουργία μιας ριζικά νέας κοινωνικής τάξης.  

 Πεπεισμένη ότι η πολιτική και οικονομική οργάνωση της σύγχρονης κοινωνίας ήταν θεμελιωδώς άδικη, αγκάλιασε τον αναρχισμό για το όραμα που προσέφερε. 

Την ελευθερία, την αρμονία και την πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη. Για δεκαετίες αγωνίστηκε ακούραστα ενάντια στην ανισότητα, την καταπίεση και την εκμετάλλευση.  

Γεννημένη στη Λιθουανία στις 27 Ιουνίου 1869, η Emma Goldman, έφυγε για την Αμερική το 1885 με την ετεροθαλή αδελφή της Helen Zodokoff. Δούλεψε για μερικά χρόνια σε ένα εργοστάσιο υφασμάτων και το 1887 παντρεύτηκε τον συνάδελφό της, Jacob Kersner.  

 Φλογερή ρήτορας και ταλαντούχα συγγραφέας, έγινε ένθερμη υποστηρίκτρια της ελευθερίας της έκφρασης , της σεξουαλικής ελευθερίας και του ελέγχου των γεννήσεων, της ισότητας και της ανεξαρτησίας για τις γυναίκες, της εκπαίδευσης, της συνδικαλιστικής οργάνωσης και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.   

Φυλακίστηκε το 1893 στο Blackwell’s Island όταν προέτρεψε τους άνεργους εργάτες, λέγοντας: «Να ζητήσετε δουλειά. Αν δεν σας δώσουν δουλειά, ζητείστε ψωμί. Αν δεν σας δώσουν δουλειά ή ψωμί, πάρτε το ψωμί».     

Γνωστή ως «εξαιρετικά επικίνδυνη» και μία από τους δύο πιο επικίνδυνους αναρχικούς στην Αμερική, συχνά παρενοχλούνταν ή συλλαμβάνονταν σε διαλέξεις, ενώ κάποιες φορές της απαγόρευαν το δικαίωμα να μιλάει. Επιμένοντας στο δικαίωμα να εκφραστεί ελεύθερα, η Goldman έγινε μια εξέχουσα φυσιογνωμία στην θέσπιση του δικαιώματος της ελευθερίας του λόγου στην Αμερική.   

Το 1916, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά για την διανομή προκηρύξεων υπέρ της αντισύλληψης.  

 Το 1917, η Emma Goldman με τον Alexander Berkman συνελήφθησαν για τρίτη φορά, για συνωμοσία στην παρακώλυση της στρατολόγησης και καταδικάστηκαν σε 2 χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 10.000 $. Μετά το τέλος της καταδίκης, εκτοπίστηκε στη Ρωσία, όπου συνέχισε να συμμετέχει σε κοινωνικά και πολιτικά κινήματα.  

  Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της, βοηθώντας τις δυνάμεις κατά του Φράνκο στην Ισπανία μέσω διαλέξεων και άντλησης κεφαλαίων. Υποκύπτει σε εγκεφαλικό επεισόδιο και πεθαίνει στον Καναδά στις 14 Μαΐου του 1940. Θάφτηκε στο Σικάγο, κοντά στους τάφους των αναρχικών του Haymarket.  

 Η επιγραφή στον τάφο της αναγράφει: 

«Η ελευθερία δε θα κατέβει στον λαό, ο λαός πρέπει να ανυψωθεί στην Ελευθερία».   

Πηγή: www.lifo.gr