Είναι ψευτο-δημοκρατία να αφιερώνει κανείς πέντε λεπτά κάθε τέσσερα χρόνια, για να εκλέγει τους «προύχοντες» που θα πιάνουν τα πρώτα στασίδια στην εκκλησία και θ’ανεβαίνουν στις εξέδρες των επισήμων στις παρελάσεις. Η Λαική Συσπείρωση δεν ζητά τη ψήφο σας για να πάει στο Δημοτικό Συμβούλιο (ως εργολαβική ανάθεση), να κάνει τη δική σας δουλειά. Δεν εκλέγουμε τους αιρετούς «άρχοντες» μας, ως αντιπροσώπους που θα κάνουν τη δουλειά που πρέπει να κάνουμε οι ίδιοι, δηλ.να νοιαζόμαστε για τα κοινά. Κι έτσι, με τα δημοτικά τέλη και τους φόρους που εμείς πληρώνουμε κάνουν δενδροφυτεύσεις κι όχι έργα ύδρευσης, πλακόστρωση σε τσιμεντένιους δρόμους κι όχι ένα αρδευτικό φράγμα, πανάκριβες διαμορφώσεις πλατειών κι όχι ένα έργο παραγωγής ενέργειας, ...
Οι αποφάσεις που παίρνουν -ή δεν παίρνουν- οι πολιτικοί είναι αποτέλεσμα της δικής μας αδιαφορίας και αδυναμίας να τις επηρεάσουμε. Τα πραγματικά αφεντικά της κοινωνίας μας, απαξίωσαν με την διαφθορά και την προπαγάνδα τους τα πάντα. Μας έκλεισαν σπίτια μας, για να κάνουν ανενόχλητοι τις δουλειές τους. Κι εμάς, μας έπιασε με την κρίση μια «ανυπόφορη φαγούρα» και δεν σηκώνουμε το χέρι να ξυθούμε. Ωστόσο, μία-δύο ώρες κάθε δεκαπέντε μέρες, αρκούν για να συμμετέχει κανείς σε μια συζήτηση-οργανωμένο διάλογο, όπου θα ενημερωθεί και θα συναποφασίσει για τα θέματα που τον αφορούν.
Πέρα από τα λεφτά, το σπουδαιότερο που χάσαμε τα τελευταία χρόνια είναι η περηφάνεια μας, η αξιοπρέπεια μας, αλλά και η κοινή λογική. Ενας οικοδόμος, ένας υλοτόμος, ένας μελισσοκόμος, ένας αγρότης τί φοβάται πέρα από το να έχει την υγειά του? Τι τον κάνει να φοβάται να παλέψει για το δίκιο του και την αλήθεια, να ζητήσει τον λόγο και να μιλήσει? Το Κομουνιστικό Κόμμα στην πολύχρονη ιστορία του με τέτοιους αγνούς αγωνιστές συνεχίζει να υπάρχει, σε πείσμα τόσων διώξεων, δυσφήμισης και αποκλεισμού από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (ΜΜΕ).
Παληά, το πώς θα ζήσουμε εξαρτιόταν από τον Θεό, από τον ουρανό, το τι καιρό θα κάνει. Τώρα, εξαρτάται από τις αποφάσεις που παίρνουν κάποιοι στην Ουάσιγκτον, στις Βρυξέλλες, στην Αθήνα, στην έδρα του Δήμου. Οι αποφάσεις όλων αυτών επηρεάζουν την ζωή μας. Οι πολιτικές που ακολουθούν -όπως κι αυτές που δεν υιοθετούν- αγγίζουν κάθε πλευρά της καθημερινότητας μας. Σημασία έχει να μην αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς. Σημασία έχει να νοιώθουν την ανάσα μας. Να μη τους αφήνουμε το γήπεδο ελεύθερο, να παίζουν μπάλα, όπως θέλουν. Εχει μεγάλη σημασία να εκλεγεί έστω κι ένας δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη μας. Γιατί κι ο ένας, ακόμα, δεν θα είναι ο «ένας κούκος που δεν φέρνει την άνοιξη», αφού θα είμαστε όλοι εμείς από πίσω του, με την βαρύτητα της αξιοπρέπειας μας και την δύναμη της φωνής μας.
Ολοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε καταστάσεις. Κανένας μόνος του. Στην παράταξη μας τύποις υπάρχει αρχηγός-υποψήφιος δήμαρχος. Οι δημοτικοί μας σύμβουλοι θα είναι σε συνεχή επαφή τους ενεργούς συμπολίτες μας κάθε χωριού. Ετσι θα ενημερώνουν για τα τεκταινόμενα στο Δήμο αλλά και θα μεταφέρουν με την δύναμη της συλλογικής μας έκφρασης τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του συνόλου. Θα είναι το μάτι μας κι ο εκπρόσωπος μας στο κέντρο λήψης αποφάσεων: Το αν θα κάνουμε έργα βιτρίνας ή ουσίας, το πόσο θα πληρώνουμε για το νερό που πίνουμε ή για την αποκομιδή των σκουπιδιών, το αν θα έχουν τα παιδιά μας θέρμανση στο σχολείο ή θα κουβαλούν από ένα καυσόξυλο, όπως μέχρι το ‘60.
Η Λαική Συσπείρωση, όλων μας, δεν είναι απλά ένας ακόμα εκλογικός συνδυασμός. Είναι το ζητούμενο που πρέπει να μας απασχολεί και να μας δραστηριοποιεί σε μόνιμη βάση. Στις συνθήκες κρίσης και ξανα-μοιράσματος της τράπουλας του πλούτου, είναι μια αναγκαιότητα. Αν όχι για την Ελλάδα, «για τη ζωή μας, ρε γαμ… το».
Γιάννης Κοσμαράς
Υπ.Δημοτικός Σύμβουλος
«Λαική Συσπείρωση Δήμου Αριστοτέλη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου