του Γιάννη Μακριδάκη
Επί τρεις μέχρι στιγμής ημέρες, και κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμη στο μέλλον, όλος ο πολιτισμένος, προοδευμένος, σπουδαγμένος και τεχνολογικά εξελιγμένος κόσμος των καταναλωτών ψάχνει ένα αεροπλάνο που εξαφανίστηκε σε μία συγκεκριμένη διαδρομή και δεν βρίσκει τίποτε.
Ένα αεροπλάνο. Ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα των επιστημών και της τεχνολογίας, το οποίο ανέκαθεν δημιουργούσε δέος στον άνθρωπο παρόλο το γεγονός ότι αποτελεί εν τέλει το ασφαλέστερο όλων μέσον μεταφοράς του!! Το συγκεκριμένο δε μοντέλο ήταν συνώνυμο της ασφάλειας όπως κατά κόρον γράφτηκε τις τελευταίες μέρες, όπως βεβαίως και ο Τιτανικός ήταν αβύθιστος κάποτε.
Το κορυφαίο λοιπόν αυτό των επιτευγμάτων του ανθρώπου, όσον ογκώδες και επιβλητικό κι αν ήταν, αποδείχθηκε ψύλλος στα άχυρα του Χάους του Σύμπαντος Κόσμου, του ίδιου αυτού Χάους που οι ίδιοι αυτοί οι βαυκαλιζόμενοι ως εξελιγμένοι, σπουδαγμένοι, προοδευμένοι, όχι άνθρωποι όμως πλέον αλλά καταναλωτές έχουν στόχο να κυριεύσουν και να χειραγωγήσουν ιδιωτικοποιώντας (!!!), λένε οι θλιβεροί, τους φυσικούς πόρους, κάνοντάς τους δηλαδή ιδιωτική κτήση κάποιου σαπιοκοιλιά καταναλωτή, πετυχημένου επιχειρηματία τον λένε, που θα πεθάνει από ασθένεια την οποία θα του στείλει η μοίρα βέβαια, ή θα σκοτωθεί βίαια σε κάποιο συμβάν, επονομαζόμενο ως δυστύχημα βέβαια, σε χρόνο ντε τε εμπρός στην αιωνιότητα του οικοσυστήματος.
Η ηλιθιότητα του καταναλωτή είναι πλέον η πιο σημαντική συνιστώσα των δυνάμεων του Χάους διότι κατευθύνει την δυναμική τους και την στρέφει ολοένα και πιο γρήγορα, ολοένα και πιο στοχευμένα επί της κεφαλής των ανθρώπων, ονομάζοντας τις συνέπειες αυτής ως κακοτυχία και χτύπημα της μοίρας, ως κακιά ώρα.
Είναι άξιο σχολιασμού επίσης, το πώς ο καταναλωτής μετονομάζεται σε άνθρωπο αμέσως μόλις συμβεί με οποιονδήποτε τρόπο το μοιραίο. Οι καταναλωτές αεροπορικών υπηρεσιών, όπως ακριβώς τους ονομάζει το σύστημα, έγιναν αυτοστιγμεί στην συγκεκριμένη περίπτωση αλλά και σε όλες τις παρόμοιες, άνθρωποι που έχασαν την ζωή τους. Το ίδιο και οι καταναλωτές τροφίμων συσκευασμένων, επεξεργασμένων, μαζικά παραγόμενων, όξινων και χημικών μόλις πάθουν την ασθένεια, την οποίαν λαμβάνουν και καλλιεργούν επί χρόνια τρώγοντας, γίνονται ξαφνικά άνθρωποι που αρρώστησαν ή που πέθαναν.
Ο σύγχρονος άνθρωπος εν τέλει, ο οποίος έχει αντικαταστήσει στην φρασεολογία του και στην καθημερινή του διαβίωση όλες τις φυσικές λειτουργίες του, πλην της αφόδευσης αδρανών πλέον υλικών και όχι Ζωής όπως κάνουν όλα τα άλλα ζώα, ως κατανάλωση και αντί να φάει, να πιει, να ερωτευτεί και λοιπά, απλά καταναλώνει τρόφιμα, υγρά, άτομα και ανθρώπους, όταν με την πάροδο κάποιων χρόνων, όχι Ζωής πλέον αλλά Κατανάλωσης, ασθενήσει ή πέσει θύμα κάποιου θανατηφόρου συμβάντος, το οποίον έχει προκαλέσει με την στάση της ζωής του από πριν, τότε ξαναθυμάται ότι πριν γίνει καταναλωτής ήτανε άνθρωπος και ότι η βάση του καταναλωτή που ενσαρκώνει αυτός είναι ανθρώπινη και ότι μόλις πεθάνει ο άνθρωπος, πάει και ο καταναλωτής, εξαφανίστηκε από την αγορά. Ότι δηλαδή το σύστημα το καταναλωτικό που ενσαρκώνει ο ίδιος είναι ένα αεροπλάνο στον ωκεανό του οικοσυστήματος, μια τρίχα στο βουνό, ένας ψύλλος στα άχερα λειμώνα καλοκαιρινού μετά τον θερισμό, παρόλα αυτά έχει την εντύπωση πως κυβερνά τα πάντα.
Προχθές έβγαλε ο ΕΦΕΤ κάποιες ανακοινώσεις για κάποια συσκευασμένα τρόφιμα που απέσυρε από τα ράφια διότι τα βρήκε μουχλιασμένα και λοιπά. Έγραφε λοιπόν στην ανακοίνωσή του ότι ειδοποιεί “τους καταναλωτές που έχουν ήδη προμηθευτεί προϊόντα από τις συγκεκριμένες παρτίδες να μην τα καταναλώσουν”. Στο επίπεδο της Ζωής, το υγιές και ευφυές επίπεδο, εκεί που τα τρόφιμα είναι τροφές φυσικές και οι καταναλωτές άνθρωποι, δεν υπάρχει ανάγκη κάποιου ΕΦΕΤ ούτε τέτοιων και τόσο άθλιων ανακοινώσεων, οι οποίες μαρτυρούν την κατάντια και την ύβρη, την μη ανθρώπινη πλέον υπόσταση των καταναλωτών.
Οι άνθρωποι που έχουν ξεχάσει την ανθρώπινη υπόστασή τους και συμμετέχουν ως καταναλωτές και μόνον στη “ζωή” , σε αυτό το γελοίο δηλαδή καταναλωτικό σύστημα και παιχνίδι, ας πάρουν πρέφα επιτέλους ότι έχουν βάλει ενέχυρο την ίδια την Υγεία και την Ζωή τους, την Ύπαρξή τους, που εξαρτάται από άλλους κάθε στιγμή και ότι έχουν οι ίδιοι μετατρέψει τον εαυτό τους σε αριθμό, γι’ αυτό και το σύστημα το οποίον αποδέχονται και στηρίζουν ενεργά με τον τρόπο της καθημερινής τους διαβίωσης, τους αντιμετωπίζει ως αριθμούς καθημερινά και σε κάθε πτυχή του, ως καταναλωτικά γρανάζια και όχι ως ανθρώπους. Και έτσι θα τους αντιμετωπίζει μέχρι να το διαλύσουν, να διαλύσει ο καθένας τον καταναλωτή εαυτό του, αυτόν τον χαμερπή που όμως τον έχει καβαλήσει και έχει κάτσει πάνω στον άνθρωπο που τον φέρει και τον απομυζεί, τον καταστρέφει μέρα με την ημέρα με ό,τι τρώει, πίνει, σκέφτεται και νιώθει.
Όποιος διαβάζει τέτοιου είδους χυδαίες, όπως το ίδιο το σύστημα καταναλωτικές ανακοινώσεις και νιώθει ότι τον αφορούν, όποιος ακούει τέτοιου είδους μοιρολατρικές ειδήσεις περί δυστυχημάτων και ασθενειών και ιώσεων και λοιπά και νιώθει ότι μπορεί να είναι ένας από τα θύματα, αυτός ακριβώς είναι το σύστημα ολόκληρο.
Οι άλλοι, οι υπόλοιποι, που νιώθουν την γελοιότητα και την ματαιότητά του και έχουν βγει έξω από αυτό ή που ποτέ δεν μπήκαν, είναι τα φυσικά όντα άνθρωποι και τα άλλα πλάσματα, τα οποία κινδυνεύουν κάθε μέρα και περισσότερο από τους καταναλωτές και τον μάταιο βίο τους.
Όποιος καταναλωτής καταφέρει να γίνει άνθρωπος, όχι την ώρα που θα αρρωστήσει ή θα πεθάνει αλλά τώρα, έχει βάλει ένα λιθάρι μεγάλο στην αλλαγή του συστήματος, έχει λάβει μέρος κι αυτός ενεργά στην αλλαγή πορείας της διαρκούς επανάστασης των ανθρώπων επί της γης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου