Bono: Για τον Μαντέλα η ακραία φτώχεια ήταν ένα είδος απαρτχάιντ

Ως ακτιβιστής έχω κάνει πολλά από αυτά που άρχισε να μου διδάσκει ο Νέλσον Μαντέλα από τότε που ήμουν έφηβος. Ηταν μια ισχυρή παρουσία στη ζωή μου από το 1979, όταν οι U2 έκαναν την πρώτη συναυλία τους κατά του απαρτχάιντ. Και καταλάμβανε από τότε ένα μεγάλο μέρος της ιρλανδικής συνείδησης.

Οι Ιρλανδοί είναι πολύ ευαίσθητοι στο θέμα της υποδούλωσης σε μια εθνοτική πλειονότητα. Από μια άποψη, το θέμα τού πώς η ματωμένη Νότια Αφρική θα έπαιρνε την οδό της ελευθερίας δεν μας ήταν άγνωστο.

Με τα χρόνια γίναμε φίλοι. Εγώ, όπως και οποιοσδήποτε άλλος, είχα υπνωτιστεί από τον ευφυή τρόπο με τον οποίο κυβερνούσε τη Νότια Αφρική. Η απόφασή του να συμπεριλάβει στην κυβέρνησή του λευκούς ήταν πολύ θαρραλέα. Η συνεργασία του με τον Ντέσμοντ Τούτου με γέμισε ανείπωτη χαρά. Οι ενέργειες αυτές του επέτρεψαν να διευρύνει τον αγώνα κατά του απαρτχάιντ, προσθέτοντας τη μάχη κατά του AIDS και κατά της φτώχειας.

Για τον Μαντέλα, η ακραία φτώχεια ήταν ένα είδος απαρτχάιντ. «Εκατομμύρια άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στη φυλακή της φτώχειας. Ηρθε η ώρα να τους απελευθερώσουμε», είχε πει το 2005. «Οπως η δουλεία και το απαρτχάιντ, έτσι και η φτώχεια δεν έχει τίποτα το φυσικό. Είναι έργο του ανθρώπου και μπορεί να ξεπεραστεί. Καμιά φορά, μια γενιά καλείται να μεγαλουργήσει. Κι αυτή η γενιά μπορεί να είστε εσείς».

Αυτός που κλήθηκε να μεγαλουργήσει τελικά ήταν ο ίδιος ο Μαντέλα. Ο ρόλος του στον αγώνα κατά της φτώχειας ήταν πολύ σημαντικός. Εργάστηκε για τη διαγραφή του χρέους, για τον διπλασιασμό της οικονομικής βοήθειας προς την Υποσαχάρια Αφρική, για τις ιδιωτικές επενδύσεις και τη διαφάνεια. Χωρίς αυτόν, θα είχαν αυξηθεί οι ασθενείς του AIDS που λάμβαναν ιατρική βοήθεια σε 9,7 εκατομμύρια τον χρόνο και θα είχαν μειωθεί οι παιδικοί θάνατοι σε 2,7 εκατομμύρια τον χρόνο; Χωρίς τον Μαντέλα, θα είχε ζήσει η Αφρική την καλύτερη δεκαετία ανάπτυξης και μείωσης της φτώχειας; Δεν είναι κάτι που μπορεί να αποδειχθεί μαθηματικά, αλλά νομίζω ότι όλοι ξέρουμε ποια είναι η σωστή απάντηση.

Ο πραγματισμός και οι αρχές του Μαντέλα δεν συγκρούονταν, πορεύονταν μαζί. Ηταν ιδεαλιστής χωρίς να είναι αφελής, και συμβιβαστικός χωρίς να συμβιβάζεται.

*Ο Bono είναι τραγουδιστής. Το κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Time»
Πηγή: Τα Νέα via tvxs