Η δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη στις 22 Μαΐου του 1963 συγκλόνισε την χώρα και, όπως συμβαίνει σε τέτοια γεγονότα, δρομολόγησε γρήγορες εξελίξεις. Μέχρι τότε ήταν πανθομολογούμενες οι ευθύνες του «ανώτατου άρχοντα» και άλλων κύκλων εξουσίας, αλλά και η αδράνεια των δημοκρατικών δυνάμεων... Η δολοφονία απετέλεσε το έναυσμα ώστε η νεολαία και ο πνευματικός κόσμος -σε πρωτόγνωρα ποσοστά συμμετοχής- να αναλάβει πρωτοβουλίες για τον εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής, που συνταράσσονταν από την δράση παρακρατικών και παραστρατιωτικών οργανώσεων.
Χρειάστηκε να υπάρξει ο θάνατος του Γρηγόρη Λαμπράκη, βουλευτή συνεργαζόμενου με την ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά), καταξιωμένου γιατρού και με λαμπρή θητεία στον αθλητισμό, για να ταρακουνηθούν οι συνειδήσεις των πολλών. Ιδρύθηκε τότε με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη -και την ενεργό συμμετοχή κι άλλων- η Δημοκρατική Κίνηση Νέων «Γρηγόρης Λαμπράκης».
Η πρώτη της λέσχη στη Θεσσαλονίκη λειτούργησε στο ημιυπόγειο της πολυκατοικίας επί των οδών Ισαύρων και Δημητρίου Γούναρη (σ.σ. όπου και η είσοδός της). Αργότερα, όταν η «Κίνηση» έφυγε, ο χώρος μετατράπηκε σε κατάστημα που σήμερα λειτουργεί ως καφέ.
Από εκεί άρχισαν οι εξορμήσεις στις συνοικίες της πόλης, αλλά και στην περιφέρεια της Μακεδονίας, με όλες τις τότε δυσκολίες των καιρών. Αλησμόνητες θα μου μείνουν οι σκηνές από τον τρόπο που μας πλησιάζανε οι μέχρι τότε κατατρομοκρατημένοι κάτοικοι στην εξόρμηση στην Κατερίνη και το Λιτόχωρο, τον Νοέμβρη του 1963. Θυμάμαι έντονα, κι ας πέρασε από τότε ακριβώς ...μισός αιώνας, την αγωνιστικότητα και το κέφι πολλών συντρόφων μου, ιδιαίτερα όμως του αείμνηστου φίλου μου Κωστή Μοσκώφ.
Όπου πηγαίναμε οι νεολαίοι δημιουργούσαν, αμέσως μετά, τις δικές τους τοπικές οργανώσεις. Στο διάστημα εκείνο πάρθηκαν και οι κρίσιμες αποφάσεις. Πριν ακόμη από τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963 άρχισαν οι πρώτες διεργασίες για τη συγχώνευσή της "Κίνησης" με την «Νεολαία της Ε.Δ.Α», που τελικά πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 1964.
Η νέα οργάνωση ονομάστηκε «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη» και διέθετε λέσχες σε όλη την Ελλάδα. Λέγεται πως καταμετρήθηκαν από μυστικές Υπηρεσίες (!) 3.500 οργανώσεις και 28.000 μέλη!
Στη Θεσσαλονίκη η νέα λέσχη των «Λαμπράκηδων» έγινε επί της οδού Τσιμισκή, αμέσως μετά την διασταύρωσή της με την Αγίας Σοφίας και επί της πλευράς προς την θάλασσα.
Σε δέκα ακριβώς χρόνια από την ίδρυση της αρχικής οργάνωσης (Δημοκρατικής Κίνησης Νέων «Γρηγόρης Λαμπράκης») είχαμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου του 1973. Φαίνεται, λοιπόν, πως κι εδώ λειτούργησαν οι «υπόγειες διαδρομές», αυτές που μεταφέρουν, από γενιά σε γενιά, το σπέρμα των αγώνων για την Δημοκρατία, την Δικαιοσύνη και την Παιδεία. Οι "Λαμπράκηδες" αποτέλεσαν τους πρώτους πυρήνες αντίστασης εναντίον της χούντας, αφού βέβαια προηγήθηκαν, ως πρόδρομοι, τα «σκοτεινά» Ιουλιανά γεγονότα του 1965...
Οι εξεγέρσεις στο Πολυτεχνείο, όχι μόνο της Αθήνας αλλά και της Θεσσαλονίκης, υπήρξαν οι κορυφώσεις ενός αγώνα που έβαλε τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας, που δυστυχώς και πάλι βρίσκεται σε δύσκολη θέση...
15 Νοεμβρίου 2013
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης
αρχιτέκτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου