Όταν τα ΜΜΕ έσπασαν την οµερτά γύρω από τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα µεταλλεία χρυσού, το έκαναν για να τον συκοφαντήσουν, για να πνίξουν πίσω από την εικονική πραγµατικότητα το µεγαλειώδες κίνηµα αντίστασης στο χρυσό θάνατο.
Το έκαναν για να νουθετήσουν την κοινωνία ότι η αποστολή της είναι να στέκεται αποσβολωµένη, µπροστά στη µεθοδολογία του «σοκ και δέους». Αυτό που συµβαίνει στις Σκουριές είναι µια ακόµα µέθοδος βίαιης πειθάρχησης κοµµατιών το πληθυσµού ώστε να µάθουν αναντίρρητα να αποδέχονται την καταστροφή τους, που ενορχηστρώνεται από οικονοµικά και πολιτικά κέντρα αλλά, δυστυχώς, και από λειτουργίες της δικαστικής εξουσίας.
Μετά τις δηλώσεις Δένδια πως η «Ελλάδα είναι ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου», καθώς και τη δήλωση του Α. Σαµαρά στη Wall Street Journal πως «η επένδυση θα προστατευθεί µε κάθε κόστος» ακολούθησαν τα γνωστά χαρακτηριστικά του «ευρωπαϊκού κεκτηµένου»: προσαγωγές κατοίκων της περιοχής, εισβολές της ασφάλειας σε σπίτια και καφενεία, απαγωγές κατοίκων, οι εισβολές σε σχολεία, µεταφορά βρεφών σε νοσοκοµεία εξαιτίας αναπνευστικών προβληµάτων, λήψη αποτυπωµάτων, ακόµα και DNA, χωρίς καν να υπάρχουν κατηγορίες και συνάντηση του γνωστού και µη εξαιρετέου «προστάτη των εργατών» Α. Γεωργιάδη µε τους µεταλλωρύχους προκειµένου να τους πείσει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόµος πέρα από τις αλυσίδες τους, όχι µόνο τις δικές τους, αλλά και των παιδιών τους και του τόπου τους. Ευτυχώς δεν το συµµερίζεται καµία τοπική κοινωνία τόσο στη Χαλκιδική όσο και στη Θράκη, συµπεριλαµβανοµένων και των περισσοτέρων αυτοδιοικήσεων.Όσα συµβαίνουν στη Χαλκιδική το τελευταίο διάστηµα δείχνουν πως αν η Ελλάδα υπήρξε το πειραµατόζωο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας στην ευρωζώνη, η Χαλκιδική αποτέλεσε το πειραµατόζωο στο µεγαλεπήβολο κόλπο της «ανάπτυξης» της κυβέρνησης Σαµαρά.
Εκεί αποτυπώνεται ανάγλυφα το σχέδιο ανάπτυξης του νεοφιλελευθερισµού, που για να επιβληθεί χρειάζεται τα ΜΑΤ και τους σύγχρονους στρατούς κατοχής, προκειµένου να σβηστούν από το χάρτη ολόκληρα χωριά. Άλλωστε, όποιο κι αν είναι το πρόσχηµα της καταστολής σε όποιο σηµείο του πλανήτη κι αν βρίσκονται αυτές οι πολυεθνικές, δρουν µε τον ίδιο τρόπο, χρησιµοποιούν τις ίδιες µεθόδους εξόρυξης και τις ίδιες µεθόδους καταστολής, και µε το πέρας των εργασιών φεύγουν, αφήνοντας τα απόβλητα και το µαρασµό για τους εκάστοτε «ιθαγενείς».
Τι γίνεται όµως, όταν στη διάρκεια του πειράµατος το πειραµατόζωο όχι µόνο αντιδρά, αλλά ετοιµάζεται να καταλάβει το εργαστήριο; Τι γίνεται όταν το αντικείµενο, γίνεται υποκείµενο και πειραµατιστής;
Αυτά που ζούµε και ακούµε να συµβαίνουν στη Χαλκιδική, είναι εµβληµατικά και έρχονται να υπενθυµίσουν σε όλους/όλες εµάς, ότι όπως και να έχουν τα πράγµατα, όσο δύσκολη και η αν είναι η κατάσταση, ο λαός θα πει την τελευταία λέξη.
Έρχεται επίσης, να υπενθυµίσει σε όλους ότι η κίνηση του λαϊκού παράγοντα, µπορεί να συντρίψει τα πάντα: Είδαµε την κυβέρνηση πανικόβλητη να εξαγγέλει τη θέσπιση των µέχρι σήµερα ανύπαρκτων µεταλλευτικών δικαιωµάτων υπέρ του Δηµοσίου, και την εταιρία Eldorado Gold να αφήνει «ανοιχτό το ενδεχόµενο αποχώρησης από την Ελλάδα»…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου