Δεύτερη μέρα που ξύπνησα με μια γεύση θανάτου στο στόμα. Σαν τον τρελό λαγό του Μίλτου Σαχτούρη (ακούστε πιο κάτω την εξαιρετική διασκευή από έναν φίλο). Ο Σοφός Λαός με έκανε Τρελό Λαγό. Δεν ξέρω πού να κρυφτώ. Για να μην τους βλέπω.
Δεν έχω πλέον μέσα μου καμιά διάθεση να τους συναναστραφώ. Δεν νιώθω κανέναν οίκτο γι’ αυτούς. Για τους σιωπηρούς Ελληνάκους, τους καλούς ανθρώπους, που κοιτάνε τη δουλίτσα τους και τα παιδάκια τους. Για τους καλούς νοικοκυραίους που με περιβάλλουν.
Όλοι βούτηξαν τα χέρια τους στο αίμα. Έγιναν συνυπεύθυνοι των δωσίλογων. Έγιναν συνεταίροι των διεθνών τοκογλύφων. Έγιναν ηθικοί αυτουργοί στις αυτοκτονίες που έχουν ήδη λάβει χώρα και φονιάδες όσων ανθρώπων θα αυτοκτονήσουν από δω και μπρος. Ψήφισε η κυρά Μαρία και ανακουφίστηκε η Μέρκελ. Ψήφισε ο κύριος Γιάννης και πανηγύρισε το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Ψήφισε η κυρία Σοφία και έτριψαν τα χέρια τους οι διεθνείς Αγορές και οι Τραπεζίτες.
Ναι. Αυτοί οι καλοκάγαθοι Ελληνάκοι, γίνανε από προχτές φονιάδες κατά συρροήν και εκ προμελέτης.Γίνανε νταβατζήδες και ντίλερς της πατρίδας μου. Των βουνών μου. Των ακρογιαλιών μου.
Αυτοί οι ναιναίκοι, τα ανθρωπάρια που ζουν και αναπνέουν για να είναι υπόδουλα, και ψάχνουν απεγνωσμένα αφέντη για να ορίσει τις χαμένες ζωές τους, έγιναν από προχτές στυγνοί δολοφόνοι συνανθρώπων μου και εκπορνευτές του τόπου μου. Τους ξέρω έναν προς έναν.
Η θανατίλα που εκπέμπουν, εδώ και χρόνια, με χαλάει, με εξοργίζει, με έχει κάνει εδώ και πολύν καιρό να αποτραβηχτώ και να ζω μαζί με τα ζώα και τα φυτά. Διότι ένιωθα πως με την στάση της ζωής τους υποθηκεύουν το μέλλον μου. Και δεν ήθελα πάρε δώσε μαζί τους. Τώρα πλέον όμως δεν υποθηκεύουν μόνο. Σκοτώνουν ανθρώπους και ξεπαστρεύουν τη χώρα μου για να ζήσουν αυτοί. Για γεμίσουν την σγάρα τους, για να φυλάξουν το τομάρι τους το άχρηστο. Το καλοκάγαθο χαμόγελό τους και οι ανιαρές κουβέντες τους άρχισαν να βρωμάνε θανατίλα. Και φτάνει παντού η μπόχα. Δεν αντέχεται.
Δεν θέλω ούτε να τους βλέπω, ούτε να τους ακούω. Όποια δικαιολογία κι αν έχουν να ψελλίσουν, όπως ακριβώς έκαναν τόσα χρόνια, δεν μου λέει τίποτε. Όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται. Δεν πηγαίνει να ψηφίσει. Για να καθορίσει το μέλλον μου. Αφήνει όσους δεν φοβούνται να να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα.
Κανέναν οίκτο και καμία ανοχή δεν μπορώ να δείξω για τα ανθρωπάρια που με περιβάλλουν. Για τους στυγνούς δολοφόνους. Κάθε πρωί από δω και μπρος θα ξυπνάω με τον θάνατο στο στόμα. Και θα περιμένω να τους δω να πληρώνουν όπως αξίζει στους φονιάδες. Όχι συνεπεία των νόμων αυτής της απάνθρωπης κοινωνίας που συντηρούν. Αλλά συνεπεία της πρόνοιας της φύσης. Που θα καθαρίσει αργά ή γρήγορα την κόπρο κι από μέσα της θα φυτρώσει νέα ζωή.
http://yiannismakridakis.gr/?p=1023#comments
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου