Ξεκίνα με το όνειρο...

....του Δημήτρη Τσουκαλά

 Διάβασε! Πρέπει να περάσεις σε ένα καλό πανεπιστήμιο. ΤΙ θα κάνεις με την ζωή σου? Πρέπει να τρέξεις, πάνω, κάτω… στους δρόμους. Να φωτοτυπήσεις, να αντιγράψεις, να διαβάσεις και να αποστηθίσεις. Γιατί? Ρωτάς το Γιατί? Επειδή έτσι πρέπει! Η σύγχρονη πραγματικότητα επιθυμεί 4 γλώσσες, πτυχία πολλά, χαρτιά με σήματα και υπογραφές, συστατικές επιστολές, ώρες ατελείωτες σε σεμινάρια που απλά πήγες για να πάρεις μόνο τα πιστοποιητικά παρακολούθησης , γνώσεις, γνώσεις και πάλι γνώσεις. Και μετά ξανά τρέξιμο, βιογραφικά, συνεντεύξεις, γραφειοκρατία, τρέξιμο, τρέξιμο για μια θέση που θα κάτσεις ως τα 60 σου. Και τώρα τι? Έφτασες στο σημείο να τρελαθείς για να φτάσεις σε μια θέση καλή. Όλα αυτά για τι? Θα είσαι 60 και θα έχεις χάσει όλη τη γλύκα της ζωής. Δεν θα μπορείς να παίξεις μπάλα ούτε θα μπορείς να ανέβεις μια σκάλα εύκολα…. ίσως να σε βοηθάνε να περνάς τον δρόμο άλλοι ενώ δεν θα πάψεις να νοσταλγείς.

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί να τα αφήσεις όλα? Να πήγαινες να ζήσεις σε μια κοινωνία χωρίς πολλές απαιτήσεις? Εκεί που το χαμόγελο είναι καθημερινότητα και δεν υπάρχει καχυποψία. Σε αφορά μόνο η επιβίωση και η καλοπέραση. Άπιαστος παράδεισος ε?

Με τόση διατυμπάνιση σε διθυραμβικά αναγνώσματα, την ακρόαση δια μέσω ουτοπικών εικονικών βλέψεων και τα ιδεαλιστικά πρότυπα που ακούγονται καθημερινά εις βάρος του παραδείσου που προανέφερα, μέχρι και τα όνειρα σκοτεινιάζουν και χάνονται.

Μα γιατί? Οι άνθρωποι γεννήθηκαν και ακολουθούν την μοίρα που επιθυμούν, όχι αυτήν που τους τίθεται. Έτσι δεν είναι? Όχι όχι!!! Πρέπει να γίνεις επιστήμονας, ρήτορας, να διαβάσεις ιστορία, να γράψεις ιστορία και να πεθάνεις μένοντας στην ιστορία. Αυτό γιατί έτσι πρέπει. Δε βλέπεις τους άλλους γύρω σου… Μεγαλουργούν, καλλιεργούνται, αναμιγνύονται και βυθίζονται στις δημόσιες σχέσεις. Πέφτουν με τα μούτρα στην ζωή και την κυνηγούν. Ιδρώνουν, πονάνε, κλέβουν, χτυπάνε και σκοτώνουν γιατί έτσι είναι.

Κύρος και γόητρο! Εξουσία και δύναμη! Λεφτά και καλοπέραση! Το ένα συνδέει το άλλο και όλα είναι αλληλεξαρτώμενα. Όμως αν ήθελε κάποιος να αντιπαρατεθεί τι θα έλεγε? Εσύ αγαπητέ αναγνώστη τι θα έλεγες? Μπορείς να ονειρευτείς τον Παράδεισο που λέγαμε πριν? Τότε κλείσε τα μάτια και σκέψου έναν κόσμο χωρίς τα παραπάνω υποχθόνια στοιχεία που υποσκάπτουν τον φανταστικό μας παράδεισο… Μπορείς? Άμα μπορείς τότε βλέπεις τι βλέπω… .ακούς αυτό που ακούω, νιώθεις αυτό που νιώθω… δεν είναι ωραίο? Ξύπνα τώρα… πάλι από την αρχή! Ξεκίνα όμως με το όνειρο!