Ένα φαινόμενο όπως αυτό των εκλογών δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορους τους καλλιτέχνες και δη τους μουσικούς της ελληνικής ροκ αλλά και έντεχνης σκηνής. Δύο είδη γνωστά για την....κλίση τους σε κοινωνικο-πολιτικά θέματα, αλλά και για τον καυστικό σχολιασμό αυτών. Η αντίστροφη μέτρηση για το δεύτερο γύρο των εκλογών έχει ήδη ξεκινήσει και όπως κάθε άλλη στιγμή της καθημερινότητάς μας, μπορούμε να τη "ντύσουμε" με την κατάλληλη μουσική. Πριν την επίσκεψη στις κάλπες λοιπόν, παίρνουμε μία διαφορετική πρώτη γεύση με τέσσερα κομμάτια σήμα κατατεθέν των εκλογών.
Εκλογές - Τζίμης Πανούσης
Ο τίτλος του εν λόγω κομματιού δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο ενδεικτικός για το περιεχόμενό του. Κυκλοφόρησε το 1982, μετράει δηλαδή 30 ολόκληρα χρόνια ζωής αλλά το νόημα του παραμένει αγέραστο μέχρι και σήμερα. Περιλαμβάνεται στο άλμπουμ, “Μουσικές Ταξιαρχίες”, όνομα που προκύπτει από την μπάντα του Πανούση, που κυκλοφορεί και το δίσκο.
Ο Τζίμης Πανούσης, καλλιτέχνης γνωστός για την εναντίωση του σε κάθε τι "κανονικό", προκαλούσε και προκαλεί με τους αθυρόστομους στίχους του, τις δηλώσεις αλλά και τη συμπεριφορά του, εκτός και εντός σκηνής. Ο όρος αληθινός βρίσκει το ταίρι του και το κομμάτι εξωτερικεύει οργή πολλών ντεσιμπέλ για τη διεφθαρμένη πολιτική σκηνή.
Εκλογές - Ορφέας Περίδης
Φαίνεται η λέξη αυτή να εμπνέει και άλλους καλλιτέχνες πέρα του Τζίμη Πανούση, καθώς και ο Ορφέας Περίδης επιλέγει να κάνει άμεσα σαφές το περιεχόμενο του τραγουδιού του, χωρίς κάποιο υπαινιγμό στον τίτλο του.
Ένα κομμάτι λιγότερο γνωστό από το προαναφερθέν, το οποίο περιλαμβάνεται στο ντεμπούτο δίσκο του καλλιτέχνη, ο οποίος αναμφίβολα κερδίζει το τίτλο και του πιο κοινωνικά ευαισθητοποιημένου, καθώς σε αυτόν θίγονται και στηλιτεύονται πολλά κοινωνικά φαινόμενα, πέρα από αυτό της εκλογικής διαδικασίας.
Πρόκειται για μία μπαλάντα, που ο δυναμισμός της προκύπτει από τον έντονο στίχο που έχει γράψει ο ίδιος ο Περίδης, όπως άλλωστε και την μουσική του κομματιού.
Σύνδρομο της Στοκχόλμης - Πάνος Κατσιμίχας/ Μάνος Ξυδούς
O τίτλος προκύπτει από τον ψυχολογικό όρο, που εξηγεί την ιδιαίτερη σχέση και δέσιμο που δημιουργείται ανάμεσα στον απαγωγέα και το θύμα απαγωγής. Έπειτα από μακρόχρονη ομηρία το θύμα συμπάσχει, νιώθει συμπάθεια και βλέπει την κατάσταση από τα μάτια του ίδιου του απαγωγέα.
Αυτή τη νοσηρή κατάσταση περιγράφουν πολύ εύστοχα ο Κατσιμίχας με τον Ξυδούς, αρκεί να αντικαταστήσουμε τον απαγωγέα με τον πολιτικό και το θύμα με το ψηφοφόρο! Οι Έλληνες είχαν τουλάχιστον μέχρι πρότινος, τη "συνήθεια" να διατηρούν το δικομματισμό και έπειτα να γκρινιάζουν και να διαμαρτύρονται για τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος!
Το κομμάτι αυτό περιλαμβάνεται στο δίσκο "Μέχρι να πάρεις παγωτό, σε βρίσκει ο χειμώνας", ο οποίος κυκλοφόρησε στα τέλη του 2007 και πρόκειται για την σύμπραξη δύο εκ των σημαντικότερων σύγχρονων δημιουργών της ελληνικής σκηνής.
Πω πω τι πάθαμε - Γιάννης Μηλιώκας
Το εν λόγω κομμάτι επιβεβαιώνει ότι οι καλλιτέχνες αντλούν έμπνευση από την επικαιρότητα, αλλά και ότι σε δύσκολες περιόδους, όπως και η σημερινή η τέχνη δεν κοπάζει, αλλά ενδυναμώνεται.
Ο Γιάννης Μηλιώκας αποτυπώνει την κατάσταση που κυριαρχούσε στην πιο έντονη πολιτικά περίοδο που έχει διανύσει η Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση και έπειτα, δηλαδή αυτής της δεκαετίας του 1980. Σπουδαίοι καλλιτέχνες όπως ο συγκεκριμένος έχουν το χάρισμα να προσδίδουν ένα διαχρονικό χαρακτήρα στη μουσική τους, παρόλο ότι αναφερόταν στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Οι στίχοι του καυτηριάζουν με πολύ εύστοχο τρόπο τα "παπαγαλάκια" των Μ.Μ.Ε, καθώς έχει προσθέσει σε αυτούς μερικές γραφικές εκφράσεις των δημοσιογράφων, που δυστυχώς ακούμε μέχρι και σήμερα!
Επιμέλεια: Χριστίνα Βουκελάτου
Πηγή: 3pointmagazine.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου