τα εν οίκω... εν δήμω
Επικοινωνία: peramahalas@gmail.com

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Ένα εναλλακτικό μοντέλο ζωής

                                                                                                                                                             Απο αναγνώστρια
Ζώντας έναν χρόνο χωρίς χρήματα ο Μαρκ Μπόιλ ανακάλυψε τις αληθινές αξίες των πραγμάτων και απέδειξε ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να ζεις.
του Γ.ΜΠΑΣΚΟΖΟΥ
Μπορείς να ζήσεις χωρίς χρήματα; Αν κάποιος σου κάνει μια τέτοια πρόταση, θα το θεωρήσεις σίγουρα αστείο, ίσως και άκομψο πρόλογο για να σου ζητήσει κάτι άλλο, πιεστικό. Ο Μαρκ Μπόιλ, ένας νεαρός που δούλεψε ως επιχειρηματίας, ακτιβιστής και οικολόγος, μέσα από σειρά λογικών σκέψεων κατέληξε ότι είναι εφικτό να ζήσει κάποιος χωρίς χρήματα, και μάλιστα το επιχείρησε πετυχημένα από τις 29 Νοεμβρίου 2008 - Παγκόσμια Ημέρα Αντικαταναλωτισμού - ως τις 28 Νοεμβρίου 2009.
Το πείραμα Μπόιλ, το οποίο ονομάστηκε Freeconomy, διαδόθηκε μέσα από το διαδίκτυο και σήμερα αποτελεί πηγή έμπνευσης πολλών νεαρών ανθρώπων. Στο βιβλίο του «Ο άφραγκος άνθρωπος» (Λιβάνης) ο Μαρκ Μπόιλ καταγράφει τις εμπειρίες του από αυτό το δύσκολο εγχείρημα.
Μεγάλης σημασίας για την επιτυχία του εγχειρήματος ήταν η προετοιμασία για να αλλάξει τον τρόπο ζωής του. Προετοιμασία πνευματική, σωματική, ηθική. Ο Μαρκ Μπόιλ εμπνεύστηκε, όπως λέει, από τον Γκάντι και τη φιλοσοφία του. Το αγαπημένο του σλόγκαν ήταν «γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο».
Οι ζωτικές ανάγκες και πώς επιλύονται
Τα βασικά ζητήματα που είχε να επιλύσει ο Μπόιλ ήταν αυτά της κατοικίας, της ενέργειας, της τροφής, της ένδυσης και της μεταφοράς. Για κατοικία έβαλε μια αγγελία και ζητούσε δωρεάν οτιδήποτε μπορούσε να τον σκεπάσει, μια σκηνή, ένα κουβούκλιο, μια ξύλινη παράγκα. Ήταν τυχερός, μια γυναίκα τού δώρισε ένα παλιό τροχόσπιτο. Το τοποθέτησε έξω από το Μπρίστολ, κοντά σε μια φάρμα. Για τουαλέτα έφτιαξε μια δικής του έμπνευσης που κομποστοποιούσε τα περιττώματά του. Για κουζίνα έφτιαξε μία από ανακυκλωμένα υλικά. Για θερμάστρα είχε μια ιδιοκατασκευή ξυλόσομπας και για μπανιέρα μια ηλιακή ντουζιέρα, η οποία βεβαίως τον χειμώνα είχε κάποια προβλήματα. Ο Μπόιλ μάλιστα κατάργησε τα σαπούνια και σαπουνιζόταν με διάφορα βότανα. Για να πλένει τα δόντια του χρησιμοποιούσε αρωματικά φυτά μαζί με τριμμένο κόκαλο σουπιάς. Παρέμενε, όπως είπε, εξαιρετικά καθαρός.
Το επόμενο μεγάλο πρότζεκτ ήταν η εξεύρεση τροφής. Ενας τρόπος ήταν η προμήθεια από τη φύση, καθώς στο διπλανό δάσος μπορούσε να βρει μήλα, μούρα και τσουκνίδες. Άλλος τρόπος ήταν η «αστική τροφοσυλλογή», δηλαδή από τα σκουπίδια των άλλων. Οι επιχειρήσεις και τα μπακάλικα πετάνε σωρούς ληγμένων ή πειραγμένων φαγητών που όμως μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Ως και ένα κιβώτιο με καλό κόκκινο κρασί ανακάλυψε μια μέρα στα σκουπίδια ο Μπόιλ. Τρίτη επιλογή ήταν να καλλιεργεί μόνος του ένα τμήμα της τροφής του, κάτι εξαιρετικά υγιεινό, και τελευταία επιλογή η ανταλλαγή τροφίμων έναντι μιας εργασίας που προσέφερε.
Για μεταφορά χρησιμοποιούσε συνήθως το ποδήλατο, αν και έπρεπε να εφευρίσκει τρόπους αντικατάστασης των φθαρμένων λάστιχων ή εξαρτημάτων του ποδηλάτου. Για να ταξιδέψει τα Χριστούγεννα στο σπίτι των γονιών του στην Ιρλανδία, χρησιμοποίησε το οτοστόπ, έχοντας κατάλληλα προετοιμαστεί. Όσον αφορά την επικοινωνία, η φάρμα δίπλα στην οποία ζούσε και δούλευε εθελοντικά τού επέτρεπε να χρησιμοποιεί το τηλέφωνό της. Αν θέλεις να έχεις υπολογιστή και γνωρίζεις να κατασκευάσεις έναν μόνος σου, θα βρεις τα χρειαζούμενα μέσω του Freecycle, θα χρησιμοποιήσεις το ελεύθερο Linux και το Openoffice. Αλλιώς κάπου θα πρέπει να βρεις έναν υπολογιστή, οπότε και θα έχεις δωρεάν επικοινωνία μέσω Skype. Για χαρτί ο Μαρκ Μπόιλ χρησιμοποιούσε το πίσω μέρος από τις ταμειακές αποδείξεις που έβρισκε πεταμένες και έγραφε με ένα στυλό που είχε μελάνι από μανιτάρια. Τέλος, για τη διασκέδασή του χρησιμοποιούσε τις ανταλλαγές βιβλίων, τις ελεύθερες θεατρικές, μουσικές ή χορευτικές παραστάσεις που έδιναν εναλλακτικά σχήματα στον δρόμο, ενώ συμμετείχε και σε πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργάνωνε η κοινότητα του κοντινού του δήμου.
Το να ζεις αυτάρκης μόνος σου είναι μάλλον σήμερα «ουτοπία», λέει ο Μαρκ Μπόιλ, το να ζεις όμως αυτάρκης σε μια κοινότητα είναι απολύτως εφικτό. Το πείραμά του τον έπεισε ότι οι πιο σοβαρές δεξιότητες που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι η σωματική ευρωστία, η αυτοπειθαρχία, το γνήσιο ενδιαφέρον και ο σεβασμός για τον πλανήτη και τα άλλα πλάσματα που ζουν πάνω σε αυτόν. Για τον Μπόιλ το πείραμα «ζωή χωρίς χρήματα» του δίδαξε την αληθινή αξία των πραγμάτων. Και τον βοήθησε να καταλάβει ποιο είναι το κρίσιμο σημείο της ανθρώπινης ιστορίας: δεν γίνεται να απολαμβάνουμε μια ζωή ευμάρειας στηριγμένη στην υψηλή τεχνολογία και από την άλλη να έχουμε καθαρό περιβάλλον. Πρέπει να επιλέξουμε ένα από τα δύο, γιατί πιθανόν σε λίγο δεν θα έχουμε κανένα από τα δύο.
Οι έξι κανόνες του εγχειρήματος
Οι έξι βασικοί κανόνες του εγχειρήματος ήταν:
1.      Να μη δεχθεί χρήματα από κανέναν και για κανέναν λόγο.
2.      Ο κανόνας του «φυσιολογικού». Δηλαδή να μην κάνει τίποτε παραπάνω από ό,τι σε μια φυσιολογική ροή ζωής. Π.χ., να μη δεχθεί να τραπεζώνεται από φίλους τρεις-τέσσερις φορές την εβδομάδα.
3.      Ο κανόνας τού «χωρίς αντάλλαγμα». Αυτός είναι ένας βασικός κανόνας γενικότερος στη ζωή, ο οποίος προβλέπει ότι βοηθάς από μια εσωτερική ανάγκη κάποιον, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.
4.      Ο κανόνας του σεβασμού των επιθυμιών του άλλου. Να υποστηρίζεις τα πιστεύω σου και τον εναλλακτικό τρόπο ζωής χωρίς να λοιδορείς το υπόλοιπο 99% του πληθυσμού που έχει επιλέξει το τυποποιημένο μοντέλο ζωής.
5.      Ο κανόνας τού να ζεις χωρίς ορυκτά καύσιμα, τα οποία έτσι κι αλλιώς είναι πεπερασμένα πάνω στη Γη.
6.      Ο νόμος της απαγόρευσης προπληρωμής λογαριασμών. Μην προπληρώνεις τα πάντα, ώστε να τα βρεις έτοιμα κατά τη διάρκεια της ζωής σου χωρίς χρήματα.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
http://www.astrosparalio.gr/viewRes.php?r=1315084078&page=views

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου