Καφενείο: «φταιν οι ξικουμέν’ που τσ’ απουλνούν»

Με αφορμή επιδρομή αλεπούς σε καναδυό κοτέτσια ξεκίνησε μεγάλο κουβεντολόι για τις αλεπούδες. Ο καθένας είχε και μια εμπειρία να μεταφέρει και τελικά πώς κατάφερε να εξουδετερώσει το άγριο θεριό είτε πυροβολώντας το με μανία, είτε στήνοντας δόκανο (σίδερο) και ακόμα χειρότερα με φόλες. Μερικοί νοστάλγησαν παλιότερες εποχές που η αλεπού ήταν επικηρυγμένη έναντι αμοιβής και κάποιοι εκδήλωσαν την ανησυχία τους για την αύξηση του πληθυσμούς τους.
Τελικό συμπέρασμα; Φταίν’ οι ξικουμέν’ (οικολόγοι) που τσ’ απουλνούν!
Η ίδια κουβέντα γίνεται κατά διαστήματα και για τους λύκους ακόμα και για τα φίδια.
Ήρθαν, λέει, οι Οικολόγοι και άφησαν λύκους και οχιές.
-Και πώς ρε, Μήτσο, το ξέρεις: Τους είδες;
-Όχι. Αλλά να, οι λύκοι αυτοί είναι διαφορετικοί από τους δικούς μας.
-Και τα φίδια;
-Βρήκε κάποιος ένα τσουβάλι γεμάτο οχιές!
Εύκολα συμπεράσματα και ιστορίες για αγρίους!

Δεν ξέρω πως ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία με τους Οικολόγους που τάχα γέμισαν την Ελλάδα με λύκους, αλεπούδες και οχιές το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια ιστορία για αφελείς.

Πουθενά στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εκτροφεία λύκων, πόσο μάλλον αλεπούδων και φιδιών.

Υπάρχουν όμως περιβαλλοντικές οργανώσεις που περιθάλπουν διάφορα ζώα και κυρίως πτηνά τα οποία αφού αναρρώσουν τα αφήνουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Η περιβαλλοντική οργάνωση «Αρκτούρος» που φιλοξενεί και φροντίζει σε μια ελεγχόμενη περιοχή μερικούς λύκους δεν τους αφήνει στο φυσικό περιβάλλον τους για το λόγο ότι δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν επειδή από μικροί μεγάλωσαν στην αιχμαλωσία.
Και αυτό το γνωρίζουν καλά οι κυνηγετικοί σύλλογοι που κατά διαστήματα ελευθερώνουν (με φανφάρες καλώντας και τα ΜΜΕ) διάφορα πουλιά και τα οποία τελικά δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν.
Λογική και σύνεση ρε πατριώτες!