Το να ευτυχείς με την ατυχία του διπλανού σου - Ο υπόγειος φθόνος των ημερών

Υπάρχουν άνθρωποι που για να αισθανθούν μερικές στιγμές ευτυχίας χρειάζεται να πάρουν μια αρνητική είδηση για τον διπλανό τους. Ακόμη και αν δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα στην ζωή τους την δεδομένη στιγμή, την κάνουλα της σεροτονίνης στον εγκέφαλο την ανοίγει η ατυχία του διπλανού τους. Δεν είναι εύκολο να τους εντάξεις στους «κακούς» και να πας παρακάτω. Δεν μπορείς να τους ξεχωρίσεις εύκολα.

Η στιγμιαία ευτυχία τους για την ατυχία σου καλύπτεται από μερικές σκόρπιες εκφράσεις συμπαράστασης που σου πετούν και θολώνεται από ένα δήθεν φιλικό άγγιγμα στον ώμο. Για να τους πιάσεις στα πράσα πρέπει να κοιτάς όταν νομίζουν ότι δεν τους κοιτάς (για να δεις το πραγματικό τους βλέμμα), πρέπει να ακούς αυτά που δεν λένε (αλλά τα αφήνουν να εννοηθούν), να διαβάζεις πίσω από τις γραμμές.     Μέσα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης οι άνθρωποι αυτοί έχουν βρει το κατάλληλο πεδίο για να δράσουν. Γεμίζουν με αρκετές στιγμές ευτυχίας την ψυχή τους από την ατυχία που βρήκε τον διπλανό τους.

Είναι η κινητήριος δύναμη τους για να βγάλουν την μέρα. Θα έλεγε κάποιος ότι τους σιχαίνεται, άλλος ότι τους λυπάται και κάποιος άλλος θα κατανάλωνε ενέργεια για να τους βάλει την θέση τους. Δεν έχω το κουράγιο να κάνω τίποτε από τα τρία. Ούτε να σιχαθώ, ούτε να λυπηθώ, ούτε να καταναλώσω ενέργεια. Το μόνο που θα ήθελα να μην τύχουν δίπλα μου. Να μην χρειαστεί να τους αντιμετωπίσω. Προτιμώ να αντιμετωπίσω έναν κακό άνθρωπο που φανερώνει φόρα παρτίδα την κακία του παρά αυτούς. Ο φανερός φθόνος είναι τιμιότερος από τον συγκαλυμμένο με λόγια συμπαράστασης.   Και κάτι τελευταίο για αυτούς: Το κενό σας παιδιά δεν γεμίζει με την στιγμιαία ευτυχία που αισθάνεστε για την ατυχία του διπλανού σας. Σταματήστε την προσπάθεια και κοιτάξτε τον καθρέφτη. Ίσως δείτε τι φταίει.    


  Υ. Γ   Ο υπόγειος φθόνος της πραγματικής ζωής κάνει τον ψηφιακό να μοιάζει με παιδική χαρά.


Πηγή: www.lifo.gr