Της Τασουλας Καραϊσκακη για την καθημερινή
Από τη μία είναι τα σεμινάρια επιμόρφωσης σε αγροτικές δραστηριότητες που διοργανώνει, με αναπάντεχη επιτυχία τα δύο τελευταία χρόνια, το Ινστιτούτο Γεωργικών Επιστημών στο Κτήμα Συγγρού στην Κηφισιά. Από την άλλη, το κίνημα «φτιάξε τον δικό σου λαχανόκηπο» που ξεκίνησε από δύο δήμους τoυ ν. Θεσσαλονίκης, Θέρμης και Λαγκαδά (σε δημοτικές εκτάσεις) και από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (σε εκτάσεις του πανεπιστημιακού αγροκτήματος).
Αμφότερα με πολλαπλά κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη. Πέρα από την εκμάθηση μιας «τέχνης» σε δύσκολους καιρούς, τη μύηση στη βιολογική γεωργία που θα δώσει ποιοτικά προϊόντα για ίδια κατανάλωση, την εγκατάλειψη του καναπέ και την ενασχόληση με μια κατά πολύ υγιεινότερη χειρωνακτική εργασία, είναι η επιστροφή του τσιμεντανθρώπου στη γη.
Σε ένα άγνωστο σύμπαν, με υποτιμημένες διαστάσεις και ξεχασμένες επιδράσεις των νόμων του στην καθημερινή ζωή. Οι πατεράδες ή οι παππούδες του το είχαν κατακτήσει, παλεύοντας με την πέτρα, τον ήλιο, την αλμύρα, τη στέρηση, έπειτα το αντάλλαξαν με ευρωπαϊκό χρήμα, ή το τεμάχισαν και το πούλησαν για οικόπεδα...
Τώρα μικρά κομμάτια γης, των 50 ή 100 τ.μ. στην καρδιά των μεγαλουπόλεων θα ξαναγίνουν πεδίο μόχθου και δημιουργίας, θυμίζοντας ότι το χώμα δεν είναι κάτι βρώμικο, ανεπιθύμητο, που πρέπει να καλυφθεί με τσιμέντο ή άσφαλτο, αλλά ένα γόνιμο σώμα που γεννά δένδρα, φυτά, βότανα, καρπούς, απόλαυση, κορεσμό, απασχόληση, σχέσεις, ισορροπία, ευδαιμονία. Σκάλισμα, σπορά, πότισμα, φροντίδα, συγκομιδή με παλιούς και νέους τρόπους, με πειραματισμούς και καινοτομίες, θα αποτελέσουν έναν καινούργιο ζωντανό κρίκο στην αλυσίδα της αστικής πολιτισμικής συνέχειας (που θα εισάγει νέες αναζητήσεις -σπόρων, γνώσεων, τεχνικών, εμπειριών-, νέες προσπάθειες, νέες απογοητεύσεις, νέες χαρές).
Στην Αργεντινή τουλάχιστον τρεις μεγαλουπόλεις επιχείρησαν προ δεκαετίας μια (αγροτική) επανάσταση ενάντια στη φτώχεια και την απόγνωση που άφησε πίσω της η λαίλαπα της εθνικής χρεοκοπίας. Στην καρδιά των πόλεων, σε ελεύθερους αστικούς χώρους οι δημοτικές αρχές δεν ύψωσαν κι άλλες στιβάδες απούλητων διαμερισμάτων, αλλά δημιούργησαν οπωρώνες και λαχανόκηπους για τους άνεργους, που μπορούσαν πλέον να τρέφονται με τα προϊόντα που παρήγαγαν και να πωλούν το περίσσευμα στις λαϊκές αγορές. Το πείραμα πέτυχε και ο ΟΗΕ ενέταξε την επανάσταση των αστικών λαχανόκηπων της Αργεντινής στον κατάλογο με τις δέκα πιο αποτελεσματικές πολιτικές για την καταπολέμηση της φτώχειας.
Ομως το κέρδος δεν ήταν μόνο αυτό. Ηταν κι η δραματική αλλαγή στη ζωή των αγροτών της πόλης και των συμπολιτών τους, με το χώνεμα της καρπερής φύσης στον οικιστικό ιστό, που έφερε δροσιά στο αστικό τοπίο, ποιότητα στον αέρα και φθηνή καθαρή τροφή στο πιάτο τους. Οταν η κρίση πέρασε ορισμένοι βρήκαν άλλη δουλειά. Ομως οι περισσότεροι έμειναν να σκαλίζουν και να οσφραίνονται τη γη, να αγγίζουν και να δοκιμάζουν τους ορεκτικούς καρπούς της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου