σεξ, γνωριμίες και πολαρόιντ

Όταν ήμουνα 17 και ο καθηγητής της φυσικής μας είχε πει ότι γνώριζε τον Νικόλα τον Άσιμο, είχα πάρει εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο που παίρνουν οι ερωτευμένες μαθητριούλες.
Εντάξει, το ομολογώ: μάσησα. Εντυπωσιάστηκα. Ψάρωσα.
Έκτοτε έχω παρατηρήσει ότι πολλοί άνδρες επικαλούνται την ίδια γνωριμία. Μόνο μία γυναίκα μου έτυχε να την επικαλεστεί, και αυτή το έκανε όπως οι άλλοι, για λόγους εντυπωσιασμού. [Σώθηκε!]

Η λίγο αμερικάνικη προσέγγιση του θέματος: εάν είχα 1 ευρώ για κάθε φορά που είχα ακούσει αυτή την ατάκα, θα πλήρωνα το λογαριασμό του κινητού μου. Τουλάχιστον!
Παραδεχθείτε το: όποιος δηλώσει „Ξέρεις, τον είχα γνωρίσει τον Νικόλα“ περιμένει να εισπράξει έναν άλφα θαυμασμό από το γυναικείο ακροατήριο. Ενίοτε και από το ανδρικό. Αλλά αυτό, σπανίως τους απασχολεί. Επικεντρώνουν λοιπόν στο γυναικείο.
Προτιμάνε να τον αποκαλούν „Νικόλα“, σημειολογικά παίρνουν πόντους επειδή σηματοδοτεί οικειότητα.

Ορισμένοι έχουν και μία ιστοριούλα να σου διηγηθούν. Για το πώς πουλούσε τις κασέτες του, ή για το μαγαζί που είχε με τη γυναίκα του, για το πώς περιφερόταν στα Εξάρχεια και τί αντιδράσεις προκαλούσε στον κόσμο.
Εάν ήξερε ο Άσιμος τί ποσοστό του ανδρικού πληθυσμού βασίζεται στην ατάκα „είχα γνωρίσει τον Νικόλα“ για να γαμήσει**, αντί για κασέτες θα πουλούσε χειραψίες και polaroids.
** Ο απώτερος σκοπός των πράξεών μας, ισχυρίζεται ένας, εκ Μερκελοχωρίου ορμόμενος, μακαρίτης φιλόσοφος.
Τα ίδια άτομα, ποτέ δεν θα σου πουν με την ίδια ευκολία ότι γνώρισαν άλλες διασημότητες, ακόμα κι αν ο βαθμός επαφής ήταν ίδιος ή και μεγαλύτερος. Ίσως επειδή πολλοί εξ αυτών είναι εν ζωή και ίσως κληθούν να αποδείξουν το μέγεθος / το βαθμό της „γνωριμίας“.
Ταυτόχρονα, με κάποιον φευγάτο „γραφικό“ ο οποίος δεν περιστοιχιζόταν ποτέ από φρουρούς και μάνατζερς, ήταν εύκολο να πιεις μια μπύρα ή ένα κρασί. Κι ένα „γεια“ να είχες ανταλλάξει σε κάποιο μαγαζί, αρκεί για την ατάκα που λέγαμε. Αυτή που ρίχνει τα κοριτσάκια τ’ανάσκελα.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κάτι σαν παράσημο. Σαν τίτλος τιμής. Επειδή πρόκειται για αυτόν τον απίστευτα „cool“ αντισυστημικό καλλιτέχνη και όχι κάποιον που εντάχθηκε στη μαζική παραγωγή. Δεν μπορεί να τον αντιγράψει κανείς, καθώς είναι δύσκολο να αντέξεις τη ζωή στο περιθώριο.

Είναι ψιλοκλισέ, μα θα το πω: δεν είμαι κυνική, είμαι έμπειρη.
Επειδή ορισμένοι μυγιάζονται, δεν αναφέρομαι σε κανέναν συγκεκριμένα, είναι μία ατάκα που έχω ακούσει από πολλούς. Βαρέθηκα να το παίζω εντυπωσιασμένη, από ευγένεια. Κάπως έτσι „μελέτησα“ το φαινόμενο.
Άσε που … δεν είμαι 17. Ούτε νοητικά. Αν θες να με εντυπωσιάσεις, βρες κάτι πρωτότυπο.

 http://esp0ir.wordpress.com/2012/02/09/sex-lies-and-videotapes/#more-10203