η αποψινή παράσταση

Το θέατρο που παίζεται σήμερα στη Βουλή, δεν είναι χωρίς προηγούμενο. Έχουμε συνηθίσει σε παρόμοιες παραστάσεις, έχουν γίνει πια τόσο κοινότυπες, που κανείς δεν περιμένει κάτι διαφορετικό.
Σήμερα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ζητάνε από τους βουλευτές τους να ψηφίσουν την πλήρη καταστροφή της χώρας, απειλώντας τους με διαγραφές από τις λίστες των υποψηφίων, στις εκλογές που έρχονται.

Ομοίως, όλα τα υπόλοιπα κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, ετοιμάζονται για διαγραφές όσων μελών τους ψηφίσουν διαφορετικά από τη “γραμμή”. Πρόβλημα το οποίο δεν αντιμετωπίζουν σήμερα οι “αριστεροί”, επειδή έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχουν διαφωνίες ως προς το Μνημόνιο. Εάν υπήρχαν, θα τύγχαναν της ίδιας ακριβώς αντιμετώπισης: καρατόμηση, με συνοπτικές διαδικασίες.
Κι αν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν πολλά να χάσουν [καθώς, προβλέπω ότι ούτε ένας στους 3 δεν πρόκειται να επανεκλεγεί], εκείνοι της ΝΔ ρισκάρουν περισσότερα, στον τομέα της προσωπικής τους καριέρας. Εάν δεν μπουν στις λίστες των υποψηφίων, θα πρέπει να περιμένουν ίσως πολλά χρόνια για μια επόμενη ευκαιρία.
Διότι, μην έχουμε αυταπάτες: η προσωπική τους καριέρα [στην πολιτική, κυρίως] είναι το πρώτο και τελευταίο κριτήριο, για κάθε τους απόφαση. Αυτό ήταν, ανέκαθεν.
Ίσως – ας είμαστε ειλικρινείς – δεν διαφέρουν πολύ από τον μέσο Έλληνα πολίτη, ως προς αυτό το σημείο. Όπως ο καθένας μας έχει μάθει να κοιτάζει πρώτα “την πάρτη του” [την οικογένειά του, τους φίλους του, την επαγγελματική του ομάδα, ίσως και την πόλη του, αλλά ως εκεί, όχι περισσότερο] έτσι κάνουν και οι πολιτικοί μας.
Με μία διαφορά: εκείνοι εκλέγονται για να μην το κάνουν αυτό. Εκλέγονται ως εκπρόσωποι, ως πατέρες του έθνους, ως σοφότεροι και πιο ανιδιοτελείς. Ή θα έπρεπε να το πράττουν. Συνεπώς, ούτε η ομοιότητά τους με την εκλογική τους βάση τους απαλλάσσει από τις ξεκάθαρα ιδιοτελείς πράξεις και σκέψεις τους.
Το μνημόνιο, μην δουλευόμαστε, λίγο τους ενδιαφέρει. Τόσο λίγο, που ορισμένοι παραδέχονται κυνικά και αλαζονικά πως ούτε καν το διαβάσανε. Περισσότερο τους φοβίζει μην τους πετύχει κανένα οργισμένο πλήθος στην εκλογική τους περιφέρεια. Κυριολεκτικά τους φοβίζει. Ακόμα κι αν δεν πάθουν κάτι, σωματικά, θα στραπατσαριστεί η εικόνα τους, χωρίς την οποία, δεν αξίζουν και πολλά.
Σε μία εποχή όπου τα πάντα υπαγορεύονται από το χρώμα της γραβάτας, ποιος εκ των βουλευτών μας – και εδώ, συμπεριλαμβάνω την λεγόμενη “Αριστερά” – ενδιαφέρεται για την ουσία; Ποιος δεν θα έκανε κωλοτούμπες, εάν οι επικοινωνιολόγοι τον διαβεβαίωναν ότι θα ήταν ο σίγουρος τρόπος να εξασφαλίσει την επανεκλογή του;

Ακόμα και η κωλοτούμπα του Καρατζαφέρη, σχετίζεται κυρίως με το “κλάδεμα” εκείνων που παραπήραν αέρα [Μάκης Βορίδης, Άδωνης Γεωργιάδης] και το εσωτερικό του μέτωπο. Δεν είναι έτοιμος να παραδώσει τόσο εύκολα το κόμμα που έφτιαξε. Θα τους δυσκολέψει, όσο μπορεί, εάν μπορεί.
Απόψε, θα ψηφιστεί σίγουρα το PSI, το νέο μνημόνιο, η δανειακή σύμβαση και ό,τι άλλο φέρουν στη Βουλή προς ψήφιση. Πανηγυρικά. Οι λεπτομέρειες τύπου αποχωρήσεων, διαγραφών και παραιτήσεων, είναι ασήμαντες.
Η κατάληξη αυτής της υπερψήφισης θα είναι τραγική για το μέλλον της χώρας. Μα κανείς δεν θα κληθεί να λογοδοτήσει γι’ αυτό.
Ξέρω ότι όσα είπα είναι πολύ απαισιόδοξα. Δεν άφησα ούτε μισή χαραμάδα ελπίδας. Για espoir, σχήμα οξύμωρο. Προτιμώ να μην χαϊδεύω αφτιά. Κι αν καταλάβατε τί πάω να πω, μπορείτε να φύγετε από το Οξύ, μουδιασμένα, επειδή δεν έχω νέα ευχάριστα να πω.

http://esp0ir.wordpress.com/2012/02/12/la-matinee/#more-10245