ναι, σε όλα

Αργά χθες το βράδυ, παρακολούθησα – στο μεγαλύτερο μέρος της – τη διαδικασία της ψηφοφορίας, στη Βουλή. Δεν είχα καμία αγωνία για το τί θα συμβεί. Ήξερα από νωρίς πως, ακόμα και με 10-20-30 απώλειες, οι τραπεζίτες θα περάσουν αυτό που θέλουν.

Έχω όμως μια ειλικρινή απορία: αυτοί οι βουλευτές που εκστόμιζαν το “Ναι, σε όλα” … ένοιωθαν καλά;
Αυτή η έκφραση, χωρίς την προσθήκη του προσδιορισμού “τα άρθρα”, ακούγεται εξωφρενικά πρόστυχη. Εξωφρενικά προκλητική.
“Ναι, σε όλα” λοιπόν.
Εντάξει, κύριοι βουλευτές … εφόσον το θέσατε έτσι, έτσι περίπου θα το θέσει και ο κόσμος που θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε.
Ναι, σε όλα.
Στην ανεργία, στους άστεγους, στα ειδικά ταμεία για να πάνε τα δάνεια απευθείας στο εξωτερικό χρέος, στην εξαθλίωση, στα λουκέτα,
στην υπαγωγή στο Βρετανικό Δίκαιο, στη μείωση κλινών του ΕΣΥ, στη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, στην υπονόμευση κάθε ελπίδας ανάκαμψης, στο ξεπούλημα όλων των πόρων έναντι πενταροδεκάρων …
Και μετά, ναι στις συνέπειες όλων αυτών. Στη βία, στις εξεγέρσεις, στις λεηλασίες, στα λαϊκά δικαστήρια, στον όχλο, στην άτακτη φυγή με ελικόπτερα [για όποιον προλάβει].
Δεν χαίρομαι ότι θα πάμε προς τα εκεί. Είναι όμως ο μόνος συνειρμός που μπορώ να κάνω. Η μόνη εικόνα που σχηματίζεται στο μυαλό μου, ακούγοντας τόσα πολλά “Ναι, σε όλα”.
Διότι δεν θα μπορέσουν να επικαλεστούν ξανά πως “δεν διάβασαν” τί ψήφιζαν και τί σήμαινε αυτό το “όλα”. Αυτή τη φορά, δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Ναι, σε όλα ψηφίσατε, ναι σε όλα θα υποστείτε.
Υ.Γ. Μια επανάληψη, για όσους το χάσανε αυτό το επεισόδιο: προσωπικά, δεν “καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”.

http://esp0ir.wordpress.com/2012/02/13/oui-a-tout/#more-10259