Ξεκινήσαμε από την παραλία όπου είδαμε τα φυτά που βγάζουν κάθε Αύγουστο το κρινάκι της άμμου, μιλήσαμε για τα σπάνια και τα απειλούμενα είδη, για το ποιος τα απειλεί, ποιοι είναι οι εχθροί τους, βρήκαμε ύστερα διάσπαρτους σπόρους τους ολόγυρα και τους μαζέψαμε για να τους ξανασπείρουμε παραπέρα.
Φτάσαμε μέχρι την εκβολή του χειμάρρου Μαλαγκιώτη και μιλήσαμε για τον κύκλο του νερού, για το ψηλό βουνό το Πελινναίο, στο οποίο οφείλουμε το ποτάμι, τα νερά, την παραλία μας, η Όλγα μάς είπε ότι δεν μπορεί να τραβήξει ούτε μια φωτογραφία που να μην έχει μέσα της κάποια ανθρώπινη επέμβαση στη φύση, ένα σπίτι ή μια κολώνα, έτσι είπε ακριβώς και είναι κάτω από δέκα ετών. Κάναμε το πικ νικ μας εκεί στην εκβολή του χείμαρρου και με τις δασκάλες τους έπαιξαν το παιχνίδι “ποιος δεν θα κάνει ούτε ένα σκουπίδι”, μέσα από το οποίο φάνηκε πόση δουλειά κάνουν στο σχολείο του χωριού μιλώντας για την “παραγωγή απορριμμάτων” με τις συσκευασίες των τροφίμων.
Τα περισσότερα παιδάκια δεν “παρήγαγαν” κανένα σκουπίδι μετά το γεύμα τους, δεν έφαγαν τίποτε συσκευασμένο και τυποποιημένο, αφού είχαν μαζί τους φρούτα, τοστ, η Φλάβια έφαγε το πράσινο μήλο της και ο Ίωνας παραδοσιακός με σαλαμάκι και φρατζολίτσα. Μαζέψαμε μετά διάφορα σκουπίδια από την παραλία αφού δεν κάναμε δικά μας, ανάμεσά τους και ένα κίτρινο πλαστικό σκουλαρίκι που βάζουν για μαρκάρισμα στ’ αυτιά των κατσικιών οι τσοπάνηδες και μου έκανε εντύπωση η απάντηση της έξυπνης Μαρκέλλας, γόνου οικογένειας κτηνοτρόφων όταν την ρώτησε η δασκάλα της τι είναι αυτό και είπε το κορίτσι “ενώτιο κατσίκας κυρία”!
Μαζέψαμε και πέτικες, φλοιούς από πεύκο που είχε ξεβράσει η θάλασσα, μάθαμε να τους τρίβουμε στην πέτρα και να φτιάχνουμε βαρκάκια, ο Αντώνης, ο Γιάννης, ο Μπλερίμ, ο Διονύσης, η Μαρκελλίτσα, όλα τα παιδιά άρχισαν να μαζεύουν κομμάτια πέτικα και να τα τρίβουν με ενθουσιασμό, να προσαρμόζουν άρμπουρα, πήγαμε ύστερα βόλτα ανάμεσα στα περιβόλια, είδαμε τα πηγάδια, μιλήσαμε για τα μαγκανοπήγαδα, για την υπόγεια δεξαμενή που λέγεται υδροφόρος ορίζοντας, ο Γιάννης ήξερε πολύ καλά τα δρομάκια διότι κάνει βόλτες μέσα κει καβάλα στο άλογο και φτάσαμε στον φυσικό αγρό “Σπουδαία τα λάχανα”, η επίσημη ονοματοδοσία του οποίου έγινε σήμερα με την ξύλινη χειροποίητη πινακίδα που μου έφεραν δώρο τα παιδιά και μου την έδωσε η Αγγελική μόλις συναντηθήκαμε.
Εκεί μιλήσαμε για τα φυτά, είδαμε διάφορα είδη ανθισμένα και πράσινα, ο Λεωνίδας αναγνώρισε τα άνθη της ρόκας, το πηγάδι τράβηξε την προσοχή όλων αφού τα παιδιά είναι ζωή και το νερό είναι ζωή, ύστερα πήραμε κυπελάκια, τα γεμίσαμε με χώμα και φύτεψε μέσα τους το κάθε παιδί από δυο ηλιόσπορους, ψάξανε μέσα στον κουβά και έβρισκαν ηλιόσπορους τζούφιους για πέταμα και καλούς για φύτεμα, ο Δημήτρης και ο Ράι έκαναν καλή δουλειά σ’ αυτό, τι φυτό κάνει ο ηλιόσπορος, ρώτησα και η απάντηση ήταν “ηλίανθο κύριε”. Τα βάλαμε στη γραμμή όλα τα κυπελάκια και τα ποτίσαμε με τη μπουρού, η Μελίσσα παραπονιόταν ότι θα μπερδευτεί και θα χάσει το δικό της, τα πήραν μετά τα παιδιά για να τα φροντίσουν στο σπίτι τους μέχρι να φυτρώσουν και κατόπιν θα τα μεταφυτέψουμε στο παρτέρι του σχολείου να γεμίσει η αυλή ηλίανθους. Πήραν στην τσέπη τους και από δυο φασόλια μαυρομάτικα, τα οποία θα φυλάξουν και θα τα φυτέψουμε κι αυτά στο σχολικό παρτέρι, στα πόδια των ηλίανθων για να σκαρφαλώσουν πάνω τους και να μάθουμε πώς το ένα φυτό στηρίζει το άλλο, όπως και οι καλοί φίλοι.
Μόλις μεσημέριασε αποχαιρετιστήκαμε, ευχαριστούμε κύριε Γιάννη, άκουσα από πολλά χαμογελαστά χειλάκια, ευχαριστώ κι εγώ παιδιά που ήσασταν τόσο εξαιρετικά, τόσο υπέροχα, 25 παιδιά και ούτε μία ζημιά, ούτε μια στιγμή δύσκολη, όλα προσηλωμένα στις δράσεις μας, όλα πρόθυμα και ευγενέστατα. Ευχαριστώ και την προϊσταμένη του δημοτικού, την Ευγενία Σ. και τις συναδέλφισσές της για την ωραία αυτή εκδρομή μας.
Γιάννης Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου