Γιάννης Μακριδάκης
Σήμερα ήρθαν οι άνθρωποι από το france4 για το ντοκυμαντέρ. Αρχίσαμε στις 9 το πρωί και τελειώσαμε μετά τις 2 το μεσημέρι, κανονικό μεροκάματο! Μιλήσαμε περί φυσικής καλλιέργειας και φυσικών πόρων, περί της αναγκαίας στροφής της ανθρωπότητας στο Οικοσύστημα και στη φυσική της υπόσταση, δοκίμασαν διάφορα ήδη πρασινικών και ντομάτες κατευθείαν από το χωράφι, δοκίμασαν και σούμα από την απόσταξη των σύκων μας, ξεναγήθηκαν στη γύρω περιοχή και είδαν τα παλιά μαγκανοπήγαδα, βόλταραν κατόπιν στην υπέροχη Βολισσό και κατέγραψαν πλάνα και ήχους.
Βλέποντας τα εγκαταλελειμμένα κτήματα και τα ερείπια των αγροικιών, τους μίλησα για τις γενιές που κάποτε άφησαν τούτον τον πλούτο τον διαρκή των φυσικών πόρων και μετανάστευσαν στις πολιτείες για να κερδίσουν χρήμα, και απέμεινε ο πλούτος απροστάτευτος, έρμαιο στα χέρια των επιτήδειων της ηθικής του χρήματος, εκποιήθηκαν οι άνθρωποι και γίνανε εν τέλει σκλάβοι του εαυτού τους και του συστήματος που ενσαρκώνουν, εκποιείται τώρα και ο πλούτος τους ο πρότινος και ο μοναδικός.
Σταθήκαμε στο τέλος της βόλτας μας στην εκβολή του χείμαρρου, εκεί όπου η θάλασσα έφερε με την νοτιά τα βότσαλα και έφραξε την μπούκα, ανάμεσα στα δυο νερά σταθήκαμε, στο αρμυρό και στο γλυκό, με την πλάτη στο πέλαγο και τη ματιά προς το βουνό.
Τους έδειξα το Πελινναίον Όρος, το δίκορφο, που φορούσε ένα κασκόλ από πυκνό πάλλευκο σύννεφο, και όλη τη βουνοσειρά. Τους είπα τότε πως όλα όσα είδανε, μυρίσανε, γευτήκανε, αγγίξανε, νιώσανε και θαυμάσανε σήμερα το πρωί, όλα σε τούτο το βουνό τα οφείλουμε, αυτό φτιάχνει το κλίμα μας, τραβάει τα σύννεφα και τις βροχές, γεμίζει τα ρυάκια, κατεβάζει ορμητικό τον χείμαρρο, πλημμάρει τα πηγάδια, ποτίζει τα περβόλια και τους κήπους, φτιάχνει εύφορη τη γη, δημιουργεί ακρογιαλιές, όλα αυτό το όμορφο και αγέρωχο βουνό τα χει δημιουργήσει, όλα του τα χρωστάμε.
Όμως, τους είπα ύστερα, όχι μόνο τούτο το βουνό, αλλά όλα τα όμοιά του, στην Κρήτη, στα άλλα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα, ο ανόητος χυδαίος καταναλωτισμός τα ονομάζει ξεροβούνια άχρηστα και σχεδιάζει να τα ισοπεδώσει με βιομηχανίες ανεμογεννητριών για την παραγωγή μιας δήθεν πράσινης ενέργειας, και έτσι να καταστρέψει όλον αυτόν τον πλούτο και τα οικοσυστήματα ανεπίστροφα πια, αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλα στο τέλος, να σώσουμε τον τόπο μας από την “ανάπτυξη” αυτή της ύβρης, του γιγαντισμού και της αυτοκαταστροφής.
Σήμερα ήρθαν οι άνθρωποι από το france4 για το ντοκυμαντέρ. Αρχίσαμε στις 9 το πρωί και τελειώσαμε μετά τις 2 το μεσημέρι, κανονικό μεροκάματο! Μιλήσαμε περί φυσικής καλλιέργειας και φυσικών πόρων, περί της αναγκαίας στροφής της ανθρωπότητας στο Οικοσύστημα και στη φυσική της υπόσταση, δοκίμασαν διάφορα ήδη πρασινικών και ντομάτες κατευθείαν από το χωράφι, δοκίμασαν και σούμα από την απόσταξη των σύκων μας, ξεναγήθηκαν στη γύρω περιοχή και είδαν τα παλιά μαγκανοπήγαδα, βόλταραν κατόπιν στην υπέροχη Βολισσό και κατέγραψαν πλάνα και ήχους.
Βλέποντας τα εγκαταλελειμμένα κτήματα και τα ερείπια των αγροικιών, τους μίλησα για τις γενιές που κάποτε άφησαν τούτον τον πλούτο τον διαρκή των φυσικών πόρων και μετανάστευσαν στις πολιτείες για να κερδίσουν χρήμα, και απέμεινε ο πλούτος απροστάτευτος, έρμαιο στα χέρια των επιτήδειων της ηθικής του χρήματος, εκποιήθηκαν οι άνθρωποι και γίνανε εν τέλει σκλάβοι του εαυτού τους και του συστήματος που ενσαρκώνουν, εκποιείται τώρα και ο πλούτος τους ο πρότινος και ο μοναδικός.
Σταθήκαμε στο τέλος της βόλτας μας στην εκβολή του χείμαρρου, εκεί όπου η θάλασσα έφερε με την νοτιά τα βότσαλα και έφραξε την μπούκα, ανάμεσα στα δυο νερά σταθήκαμε, στο αρμυρό και στο γλυκό, με την πλάτη στο πέλαγο και τη ματιά προς το βουνό.
Τους έδειξα το Πελινναίον Όρος, το δίκορφο, που φορούσε ένα κασκόλ από πυκνό πάλλευκο σύννεφο, και όλη τη βουνοσειρά. Τους είπα τότε πως όλα όσα είδανε, μυρίσανε, γευτήκανε, αγγίξανε, νιώσανε και θαυμάσανε σήμερα το πρωί, όλα σε τούτο το βουνό τα οφείλουμε, αυτό φτιάχνει το κλίμα μας, τραβάει τα σύννεφα και τις βροχές, γεμίζει τα ρυάκια, κατεβάζει ορμητικό τον χείμαρρο, πλημμάρει τα πηγάδια, ποτίζει τα περβόλια και τους κήπους, φτιάχνει εύφορη τη γη, δημιουργεί ακρογιαλιές, όλα αυτό το όμορφο και αγέρωχο βουνό τα χει δημιουργήσει, όλα του τα χρωστάμε.
Όμως, τους είπα ύστερα, όχι μόνο τούτο το βουνό, αλλά όλα τα όμοιά του, στην Κρήτη, στα άλλα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα, ο ανόητος χυδαίος καταναλωτισμός τα ονομάζει ξεροβούνια άχρηστα και σχεδιάζει να τα ισοπεδώσει με βιομηχανίες ανεμογεννητριών για την παραγωγή μιας δήθεν πράσινης ενέργειας, και έτσι να καταστρέψει όλον αυτόν τον πλούτο και τα οικοσυστήματα ανεπίστροφα πια, αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλα στο τέλος, να σώσουμε τον τόπο μας από την “ανάπτυξη” αυτή της ύβρης, του γιγαντισμού και της αυτοκαταστροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου