Επιτέλους λοιπόν μάθαμε κι εμείς κάτι από αυτά που συζητά η κυβέρνησή μας τόσον καιρό με τους “εταίρους” μας, ψάχνοντας και αισιοδοξώντας κιόλας για έναν “αμοιβαίο και έντιμο συμβιβασμό”!
Επιτέλους μάθαμε τουλάχιστον τις προτάσεις των “εταίρων” διότι τις δικές μας ακόμη μας τις κρατούν κρυφές.
Ύστερα λοιπόν και από τις τελευταίες εξελίξεις αναρωτιέται κανείς:
Αυτά διαπραγματεύεται κρυφά από τους πολίτες η κυβέρνηση τόσον καιρό; Με βάση αυτές τις απαιτήσεις των δανειστών αναζητούμε “έντιμο συμβιβασμό”; Είναι προφανές ότι ακόμη και στο μισό να “τις ρίξουμε”, είναι δυσβάσταχτες και “γενοκτονικές” για την ελληνική κοινωνία.
Πότε ακριβώς η κυβέρνηση θα μιλήσει στους πολίτες ξεκάθαρα και θα τους ενημερώσει για το ποιες ακριβώς είναι οι επιλογές μας και ποιες αναμένονται οι συνέπειες της κάθε επιλογής;
Τι άλλο πρέπει να δούμε και να ακούσουμε για να κατανοήσουμε ότι όσο είμαστε δεμένοι στο γερμανικό ευρώ, δεν έχουμε καμία προοπτική ζωής, ότι θα εξαθλιωθούμε και θα εκποιήσουμε την δημόσια και την ιδιωτική μας περιουσία χρόνο με τον χρόνο όλοι πλην ελαχίστων που βρίσκονται στην κορυφή της οικονομικής πυραμίδας;
Πώς θα πορευτούμε ως χώρα και ως κοινωνία σε τόσο αντίξοες οικονομικοπολιτικές συνθήκες όταν έχουμε μια κυβέρνηση που επιμένει να διαπραγματεύεται ακόμη και υπ’ αυτούς τους μη βιώσιμους όρους, δίχως να έχει παρουσιάσει εναλλακτικό πλάνο και προετοιμάσει τους πολίτες για αυτό, μια κυβέρνηση δηλαδή εγκλωβισμένη στις ανειλικρινείς και αδιέξοδες επιλογές της αλλά, κυρίως, μιαν αντιπολίτευση τρομακτικά αναξιοπρεπή, γλοιώδη και εθελόδουλη, η οποία ζητά “συμφωνία με κάθε κόστος”, ζητά δηλαδή να εκποιήσει τη χώρα και να εκπορνεύσει τον εαυτό της για να λάβει ευρώ;
Η κατάσταση αυτή την ιστορική στιγμή είναι σαφέστατη. Παραμονή στην ευρωζώνη σημαίνει συνεχής περιδίνηση μέσα σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης μέχρι να αλλάξει χέρια η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία των υπό εξαθλίωση κατοίκων της, οι οποίοι, άλλος αργότερα και άλλος πιο σύντομα, θα εκδιώκονται από τις εστίες τους και από τη ζωή τους.
Προφανώς υπάρχει κι άλλος δρόμος εκτός από αυτόν και είναι πλέον σαφές ότι αποτελεί μονόδρομο αν θέλουμε να σώσουμε την αξιοπρέπεια, τη ζωή και την δημόσια και ιδιωτική περιουσία μας. Είναι χρέος της κυβέρνησης να τον αναδείξει επιτέλους αυτόν τον δρόμο και να ενημερώσει τους πολίτες για τις βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες δυσκολίες και προοπτικές του, μιλώντας ειλικρινά και ζητώντας την εξίσου ειλικρινή τους στήριξη στις προσπάθειές της και αλληλεγγύη μεταξύ τους. Όσοι διαθέτουν ικανότητα στοιχειώδους τουλάχιστον σκέψης αλλά και ψήγματα έστω συναισθηματικής νοημοσύνης θα ανταποκριθούν με όλες τους τις δυνάμεις στο κάλεσμα αυτό διότι κατανοούν την κρισιμότητα των στιγμών και νιώθουν ότι κανείς δεν πρόκειται να γλυτώσει αν δεν αλλάξουμε πορεία…
Γιάννης Μακριδάκης
Επιτέλους μάθαμε τουλάχιστον τις προτάσεις των “εταίρων” διότι τις δικές μας ακόμη μας τις κρατούν κρυφές.
Ύστερα λοιπόν και από τις τελευταίες εξελίξεις αναρωτιέται κανείς:
Αυτά διαπραγματεύεται κρυφά από τους πολίτες η κυβέρνηση τόσον καιρό; Με βάση αυτές τις απαιτήσεις των δανειστών αναζητούμε “έντιμο συμβιβασμό”; Είναι προφανές ότι ακόμη και στο μισό να “τις ρίξουμε”, είναι δυσβάσταχτες και “γενοκτονικές” για την ελληνική κοινωνία.
Πότε ακριβώς η κυβέρνηση θα μιλήσει στους πολίτες ξεκάθαρα και θα τους ενημερώσει για το ποιες ακριβώς είναι οι επιλογές μας και ποιες αναμένονται οι συνέπειες της κάθε επιλογής;
Τι άλλο πρέπει να δούμε και να ακούσουμε για να κατανοήσουμε ότι όσο είμαστε δεμένοι στο γερμανικό ευρώ, δεν έχουμε καμία προοπτική ζωής, ότι θα εξαθλιωθούμε και θα εκποιήσουμε την δημόσια και την ιδιωτική μας περιουσία χρόνο με τον χρόνο όλοι πλην ελαχίστων που βρίσκονται στην κορυφή της οικονομικής πυραμίδας;
Πώς θα πορευτούμε ως χώρα και ως κοινωνία σε τόσο αντίξοες οικονομικοπολιτικές συνθήκες όταν έχουμε μια κυβέρνηση που επιμένει να διαπραγματεύεται ακόμη και υπ’ αυτούς τους μη βιώσιμους όρους, δίχως να έχει παρουσιάσει εναλλακτικό πλάνο και προετοιμάσει τους πολίτες για αυτό, μια κυβέρνηση δηλαδή εγκλωβισμένη στις ανειλικρινείς και αδιέξοδες επιλογές της αλλά, κυρίως, μιαν αντιπολίτευση τρομακτικά αναξιοπρεπή, γλοιώδη και εθελόδουλη, η οποία ζητά “συμφωνία με κάθε κόστος”, ζητά δηλαδή να εκποιήσει τη χώρα και να εκπορνεύσει τον εαυτό της για να λάβει ευρώ;
Η κατάσταση αυτή την ιστορική στιγμή είναι σαφέστατη. Παραμονή στην ευρωζώνη σημαίνει συνεχής περιδίνηση μέσα σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης μέχρι να αλλάξει χέρια η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία των υπό εξαθλίωση κατοίκων της, οι οποίοι, άλλος αργότερα και άλλος πιο σύντομα, θα εκδιώκονται από τις εστίες τους και από τη ζωή τους.
Προφανώς υπάρχει κι άλλος δρόμος εκτός από αυτόν και είναι πλέον σαφές ότι αποτελεί μονόδρομο αν θέλουμε να σώσουμε την αξιοπρέπεια, τη ζωή και την δημόσια και ιδιωτική περιουσία μας. Είναι χρέος της κυβέρνησης να τον αναδείξει επιτέλους αυτόν τον δρόμο και να ενημερώσει τους πολίτες για τις βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες δυσκολίες και προοπτικές του, μιλώντας ειλικρινά και ζητώντας την εξίσου ειλικρινή τους στήριξη στις προσπάθειές της και αλληλεγγύη μεταξύ τους. Όσοι διαθέτουν ικανότητα στοιχειώδους τουλάχιστον σκέψης αλλά και ψήγματα έστω συναισθηματικής νοημοσύνης θα ανταποκριθούν με όλες τους τις δυνάμεις στο κάλεσμα αυτό διότι κατανοούν την κρισιμότητα των στιγμών και νιώθουν ότι κανείς δεν πρόκειται να γλυτώσει αν δεν αλλάξουμε πορεία…
Γιάννης Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου