«Μια χαρά Δικτατορία είμαστε! Ποδόσφαιρο, «Να η ευκαιρία» και… σιωπή! λέει ο Γιάννης Αγγελάκας ...

Αν ξαφνικά νομίζουμε ότι όλα τα θέματά μας είναι ένας ωραίος τάφος, μια χαρά είμαστε! Αλλά, πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί έχει γίνει η Αμφίπολη reality! * Κανένας δεν βρέθηκε να απαιτήσει μια καλύτερη Δημοκρατία, μια αληθινή Δημοκρατία. Γιατί αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια είναι μια γελοιότητα. * Κάθε λαός έχει τους πολιτικούς -και τους καλλιτέχνες- που του αξίζουν! Όμως, δεν νομίζω ότι του ελληνικού λαού τού άξιζε όλη αυτή η ξεφτίλα.

 «Μια χαρά Δικτατορία είμαστε! Ποδόσφαιρο, «Να η ευκαιρία» και… σιωπή! λέει ο Γιάννης Αγγελάκας στην «Ελευθεροτυπία», που αύριο βράδυ εμφανίζεται στο θέατρο Βράχων, στο Βύρωνα, έχοντας στις αποσκευές του όχι μόνο τις ροκ μουσικές του, που ξυπνάνε νεκρό, και το ρεμπέτικο, που αγάπησε με πάθος, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Θα παρουσιάσει και μέρος απ” τη δουλειά που έχει κάνει σκύβοντας στην εγχώρια μουσική παράδοση, για την οποία έχει φτάσει στο σημείο να πιστεύει ότι «σαν να υπήρχε στο DNA μου. Ήταν, δηλαδή, σα να χρωστούσα κάτι σ” αυτήν τη μουσική...

- Πέρσι τέτοια εποχή, λίγο μετά το φόνο του Παύλου Φύσσα, κλείσατε τη συναυλία σας στο Βύρωνα με τη φράση «Να προσέχουμε το φασίστα που κρύβουμε μέσα μας». Ο κόσμος απογοητεύτηκε, θυμάμαι, η φόρτιση ήταν μεγάλη, περίμενε να πείτε κάτι πιο οργισμένο. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος απ” τη δολοφονία. Βλέπετε να έχει αλλάξει κάτι; 


«Τι να “χει αλλάξει; Τίποτα δεν άλλαξε. Ένα χρόνο μετά, υπάρχει ακόμα ένα 8-10% έτοιμο να ψηφίσει αυτούς που σκοτώνουν παιδιά και βαράνε ξένους. Ντρέπομαι που ένα τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού μας συμφωνεί με όλη αυτή την εγκληματική βλακεία. Αυτό που είχα πει και προκάλεσε αντιδράσεις -μου γράφανε στο twitter «δηλαδή, αν μας την πέφτουν οι φασίστες, εμείς θα κάνουμε διαλογισμό;»- δεν ήταν μια σκέψη της στιγμής. Πιστεύω ότι ο φασισμός είναι μια δύναμη στην κοινωνία που υπήρχε και απλώς βρήκε την ευκαιρία να εκφραστεί. Μίλησα για έναν πνευματικό αγώνα κατά του σκοταδιού που έχουμε μέσα μας και του σκοταδιού που γεννιέται συγκεκριμένες εποχές στην κοινωνία. Πάντα σε εποχές κρίσης οι ακροδεξιοί ήταν η λύση, το φρένο στο να προχωρήσει μια κοινωνία είτε σε πιο φιλελεύθερα είτε σε αριστερά μοτίβα. Όποτε ο καπιταλισμός ήταν σε κρίση αμολούσε τα ακροδεξιά σκυλιά»....

Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr