Και η απελπισία μαύρο πέπλο γύρω μας. Όσο τα λαμπιόνια φεγγοβολάνε τόσο η μαυρίλα γίνεται πιο πυκνή.
Όσο αυτοί οι λιγοστοί καταναλωτές περπατάνε με τσάντες γεμάτες χριστουγεννιάτικα δώρα τόσο το κεφάλι μου με σφίγγει και πάει να σπάσει, οι απλήρωτοι λογαριασμοί ξεπετάγονται από το συρτάρι και όλα νιώθω γύρω μου πως είναι μάταια.
Οι μέρες των γιορτών θα περάσουν. Σε δέκα μέρες όλα θα είναι ίδια και χειρότερα. Το μόνο που θα έχει απομείνει είναι τα προβλήματα και η ανέχεια.
Γι' αυτό συνεχώς επισημαίνω στον εαυτό μου "πρόσεξε να μην παρασυρθείς", "πρόσεξε μην ξεχαστείς και νομίσεις πως είσαι σαν τους άλλους". "ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΛΕΦΤΆ, ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου