Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
Ούτε σε παρένθεση ούτε σε υστερόγραφο. Το προτάσσω γιατί του πρέπει: ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, προσφέρει αύριο σε έκτακτη παράσταση, με ευρηματική σκηνοθεσία του ίδιου και με τους Στεφανία Γουλιώτη και Μάκη Παπαδημητρίου να συναγωνίζονται σε ρεσιτάλ ερμηνείας, το πολυβραβευμένο έργο «Αστερισμοί», του Αγγλου Νικ Πέιν.
Τα έσοδα θα διατεθούν για ενίσχυση του νέου που έχασε το μάτι του από δακρυγόνο, στην πρώτη διαδήλωση οργής μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ετσι όπως πάμε, στα μνημονιακά χρόνια, με τα ΜΑΤ σε διαρκείς υπερωρίες και μόνιμη ζέση για βαρβαρότητα, πολλαπλασιάζονται τα θύματα (με αναπηρίες) της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, τόσο που θα μπορούσαν να οργανωθούν σε σωματείο αλληλοβοήθειας, για να μην ευελπιστούν μόνο στην κοινωνική αλληλεγγύη.
Μετά την τραγωδία της μικρής Σάρας (είχε όνομα τουλάχιστον, γιατί οι μετανάστες παραμένουν και στο θάνατο ανώνυμοι), να αρχίσουμε να μετράμε και τα θύματα της ΔΕΗ και της εν γένει κρατικής αναλγησίας - με πιο τραγικούς τους χιλιάδες αυτόχειρες της κρίσης και βεβαίως τις μυριάδες των λιμοκτονούντων, αφού η πείνα λογίζεται ως η χειρότερη μορφή βίας...
Για αναρίθμητα ειρηνικά θύματα ενός ακήρυκτου πολέμου πρόκειται, ο οποίος, ωστόσο, δεν υπολογίζεται και δεν αναφέρεται καν στις σοφές αναλύσεις όσων καταδικάζουν φραστικά τη βία «απ' όπου κι αν προέρχεται».
Και αφού η επικαιρότητα θέλει τα «μεγάλα οδικά έργα» να ξεκινούν πάλι και για πολλοστή φορά, θα ήταν ασυγχώρητο να μην περιληφθούν στη σούμα και τα ανυπολόγιστα θύματα των εργολάβων. Ερχόμουν πρόσφατα εποχούμενος από την Κυλλήνη, νύχτα και με βροχή. Με την ψυχή στο στόμα, φθάσαμε στην Αθήνα· καρμανιόλα ο δρόμος ώς την Πάτρα - θεοσκότεινος, χωρίς σήμανση, διαχωριστική γραμμή και κράσπεδα κι από την Πάτρα ώς την Κόρινθο, σλάλομ ανάμεσα στους φωσφορίζοντες πλαστικούς κώνους που σε τυφλώνουν. Σκέτη κόλαση, γι' αυτό και βλασφημούσαμε το κερατοκράτος των άπληστων εργολάβων, αντί να προσευχόμαστε...
Μετρημένοι στα δάχτυλα οι μεγαλοεργολάβοι, δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν (με τις κακοτεχνίες, τα λειψά και σκάρτα υλικά, τις οδικές παγίδες, τις υπερτιμολογήσεις και τις μονίμως εις βάρος του Δημοσίου ρήτρες) κρατικοδίαιτη εγκληματική οργάνωση.
Το βέβαιο είναι ότι θησαυρίζουν (και) με αίμα...
Πριν από δέκα μέρες, έφθασε από τη Χαλκιδική και διαδήλωσε στο Σύνταγμα το «Καραβάνι Αλληλεγγύης και Ενημέρωσης», που ήδη είχε σταθμεύσει στην Κατερίνη, τη Λάρισα, τον Βόλο και τη Λαμία και θα συνέχιζε την περιοδεία του σε όλες τις μεγαλουπόλεις της χώρας.
Παντού του επιφυλάσσεται θερμή υποδοχή, με εκδηλώσεις συμπαράστασης «στον ηρωικό αγώνα που κατέστησε τις Σκουριές παγκόσμιο σύμβολο» (όπως διακηρύσσει η Καναδή συγγραφέας Ναόμι Κλάιν) κατά της περιβαλλοντικά καταστρεπτικής εξόρυξης χρυσού, «για τη ζωή, τα δάση, το νερό». Πολύμηνος σκληρός αγώνας, σε συνθήκες άγριας τρομοκρατίας, που μετέτρεψε τη Χαλκιδική σε αστυνομοκρατούμενο γκέτο. Λαϊκό ξεσήκωμα, αυτόνομο, χωρίς κομματική χειραγώγηση, κατασυκοφαντημένο από την κυβέρνηση και τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ - ερεθισμένα και από το κυρίαρχο σύνθημα «Από την Κερατέα ώς τη Χαλκιδική, στον Μπόμπολα χαρίζουνε όλη μας τη γη».
Η διαφωτιστική καμπάνια με το «Καραβάνι Αλληλεγγύης και Ενημέρωσης» συμπίπτει με την έναρξη αλυσίδας δικών, στις οποίες θα παρελάσουν από το εδώλιο πάνω από 300, κατά πλειονότητα νοικοκυραίοι, με αρκετούς να παραπέμπονται για... κακούργημα (σύσταση εγκληματικής οργάνωσης)!
Οι μάρτυρες κατηγορίας, κυρίως αστυνομικοί και δημοτικοί υπάλληλοι, ελέγχονται ευλόγως για την αμεροληψία και αξιοπιστία τους και διότι η τοπική ΕΛ.ΑΣ. και ο Δήμος Αριστοτέλη έχουν ήδη «χρυσωθεί» σκανδαλωδώς από τους επενδυτές με ρευστό και ανταποδοτικά δώρα εκατομμυρίων ευρώ...
Στην καταπτοημένη κοινωνία μας, της ακινησίας και της αφασίας, με 1.5 εκατομμύριο ανέργους και το 40% του πληθυσμού στα όρια της φτώχειας, να που βρίσκει απήχηση το σύνθημα «Μία, δύο, τρεις, πολλές Σκουριές».
Σε πολλές περιοχές δημιουργούνται ήδη εστίες αντίστασης, με αυτόνομα κινήματα κατά της κρατικής αυθαιρεσίας και της περιβαλλοντοκτόνου πρωτίστως κυβερνητικής πολιτικής. Ενδεικτικά: Στη Θεσσαλονίκη οι δημοτικές εκλογές προεξοφλείται ότι θα μετατραπούν σε δημοψήφισμα για το νερό -κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Στη Θράκη, με την απειλούμενη εξόρυξη χρυσού στις Σάπες, από την ίδια εταιρεία, επαναλαμβάνεται το λαϊκό ξεσήκωμα της Χαλκιδικής. Στον Αλφειό, με αστυνομική τρομοκρατία αντιμετωπίζονται οι κινητοποιήσεις κατά της χωματερής. Στην Ηπειρο, έντονες αντιδράσεις προκαλεί το σχεδιαζόμενο φράγμα, που απειλεί όλο το οικοσύστημα της βόρειας Πίνδου. Στην Κεφαλονιά αναπτύσσονται κινήσεις για να μη γίνει το Ιόνιο «ευρωπαϊκή ενεργειακή χαβούζα», με την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Στη Βουλιαγμένη, ο δήμος πρωτοστατεί στις κινήσεις να αποτραπεί η τσιμεντοποίηση του «Αστέρα» κ.τ.λ., κ.τ.λ.
Μια πρώτη νίκη είχαμε στη Σκύρο, όπου με τη λαϊκή κινητοποίηση ματαιώθηκε η εγκατάσταση 111 ανεμογεννητριών (!) της... αγιορείτικης Μονής Μεγίστης Λαύρας, η οποία εξεμάνη και ξέσπασε σε αγωγές εκατομμυρίων ευρώ - με πρώτο στόχο το φίλο μου, ακέραιο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλη Αποστόλου.
Αμποτε κι άλλες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου