Γιάννης Μακριδάκης
Η αποτρόπαιη δολοφονία των δύο οργανωμένων οπαδών της Χρυσής Αυγής προκάλεσε βέβαια την ενεργοποίηση των συντηρητικών ενστίκτων της κοινωνίας, με τους απαθείς σε όλα νοικοκυραίους να ανακάθονται για να χωθούν όσο μπορούν περισσότερο στην ασφάλεια του καναπέ τους απέναντι από την τηλεόραση, προκάλεσε όμως και έντονο προβληματισμό και τρόμο σε κάθε λογικό άνθρωπο και ενεργό πολίτη για το τι μπορεί να ακολουθήσει.
Σε κάποιες από τις επισκέψεις μου στην Αθήνα κατά το διάστημα των προηγούμενων μηνών, βρέθηκα δύο φορές σε στούντιο ραδιοφωνικών εκπομπών, όπου μου έγινε η ίδια ερώτηση: Πώς αντιμετωπίζουμε τους ναζιστές;
Η απάντησή μου και στις δύο περιπτώσεις, ήταν ότι με τούβλο στο κεφάλι πάντως όχι, αυτά ήταν μέθοδες άλλης εποχής, τώρα έχει προχωρήσει η φιλοσοφία και η αυτογνωσία σε πολύ βαθύτερα επίπεδα. Έτσι, η σύγχρονη και η πιο εγγυημένη για μακροπρόθεσμη και μόνιμη επιτυχία μέθοδος, είναι η φυσική καλλιέργεια στην κοινωνία, δεν ασχολούμαστε δηλαδή καθόλου με το να αντιμετωπίσουμε επιθετικά το “κακό” διότι το δυναμώνουμε στην διάρκεια του χρόνου, αν και βραχυπρόθεσμα μάς φαίνεται ότι το καταπολεμούμε. Αυτό που έχουμε να κάνουμε μόνο, είναι να σπέρνουμε το “καλό” ανάμεσά του, ώστε μακροπρόθεσμα να αναπτυχθεί και να κερδίσει τον χώρο, να σκεπάσει το “κακό”, το οποίο δεν θα αντέξει δίχως ήλιο, θα αρχίσει να περιορίζεται, να πεθαίνει, να γίνεται λίπασμα για το “καλό”, που θα κυριαρχεί και θα αναπτύσσεται πια με φρενήρεις ρυθμούς.
Αυτή είναι η μόνη προσέγγιση, την πιστεύω ακράδαντα, και τώρα μάλιστα που είδα τους αντιφασίστες, να προβληματίζονται και να τρομάζουν περισσότερο από κάθε άλλον για το πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η ανεξέλεγκτη βία (άσχετα με το ότι είναι προβοκατόρικη), νιώθω ακόμη πιο βέβαιος για την πεποίθησή μου αυτήν. Διότι, ακόμη και άνθρωποι που τότε, ακούγοντας προφανώς τις συνεντεύξεις και διαβάζοντας κείμενά μου, μου έλεγαν ότι είναι πολύ ουτοπική η προσέγγισή μου και ότι δεν έχουμε καμία τύχη αν συμπεριφερθούμε έτσι όπως λέω, ότι δεν θα προλάβουμε να δούμε το αποτέλεσμα της φυσικής μας καλλιέργειας διότι θα μας έχουν ήδη σκοτώσει και άρα κάτι άλλο, πιο δραστικό πρέπει να κάνουμε, το οποίο βέβαια ούτε οι ίδιοι γνώριζαν, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα έχουν προβληματιστεί σφοδρά και νιώθουν την απόλυτη ματαιότητα κάθε άλλης μεθόδου.
Ο φασισμός, ο ναζισμός, κάθε τι που οδηγεί σε βία, σε τρομοκρατία, σε θάνατο, καταπολεμούνται μονάχα με κοινωνική απομόνωση όσων είναι απόλυτοι, αμετανόητοι και επιθετικοί σε κάθε τι διαφορετικό εκφραστές του, με ταυτόχρονες συνεχείς σπορές λόγου στην κοινωνία, για μαζική παραγωγή ανθρώπων καλλιεργημένων που θα αποτελέσουν ανάχωμα στην προέλασή τους.
Το αν θα προλάβουμε ή όχι να δούμε τα αποτελέσματα αυτής μας της προσέγγισης είναι το πλέον αδιάφορο διότι, πολύ απλά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ζωή στον πλανήτη δεν σταματάει σε εμάς. Προς το παρόν βιώνουμε τα αποτελέσματα της ίδιας προσέγγισης, αυτών που μαζικά και επί δεκαετίες έσπερναν το “κακό” ανάμεσά μας, την ώρα που οι περισσότεροι εξ ημών, δυστυχώς, ζούσαν ανέμελοι. Αν δεν προλάβουμε να δούμε εμείς τα αποτελέσματα της σποράς μας, θα τα βιώσουν οι επόμενες γενιές και έχουμε χρέος να τους αφήσουμε έναν κόσμο στον οποίον θα ζήσουν και όχι θα αλληλοσκοτωθούν.
Αυτή είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων και ως όντα της φύσης που είμαστε, μας διέπουν οι φυσικοί νόμοι και οι φυσικοί ρυθμοί, τους οποίους, όσο κι αν προσπαθούμε, όσο και αν νομίζουμε ότι μπορούμε, δεν είμαστε σε θέση ούτε να αμφισβητήσουμε ούτε να εκβιάσουμε.
Η αποτρόπαιη δολοφονία των δύο οργανωμένων οπαδών της Χρυσής Αυγής προκάλεσε βέβαια την ενεργοποίηση των συντηρητικών ενστίκτων της κοινωνίας, με τους απαθείς σε όλα νοικοκυραίους να ανακάθονται για να χωθούν όσο μπορούν περισσότερο στην ασφάλεια του καναπέ τους απέναντι από την τηλεόραση, προκάλεσε όμως και έντονο προβληματισμό και τρόμο σε κάθε λογικό άνθρωπο και ενεργό πολίτη για το τι μπορεί να ακολουθήσει.
Σε κάποιες από τις επισκέψεις μου στην Αθήνα κατά το διάστημα των προηγούμενων μηνών, βρέθηκα δύο φορές σε στούντιο ραδιοφωνικών εκπομπών, όπου μου έγινε η ίδια ερώτηση: Πώς αντιμετωπίζουμε τους ναζιστές;
Η απάντησή μου και στις δύο περιπτώσεις, ήταν ότι με τούβλο στο κεφάλι πάντως όχι, αυτά ήταν μέθοδες άλλης εποχής, τώρα έχει προχωρήσει η φιλοσοφία και η αυτογνωσία σε πολύ βαθύτερα επίπεδα. Έτσι, η σύγχρονη και η πιο εγγυημένη για μακροπρόθεσμη και μόνιμη επιτυχία μέθοδος, είναι η φυσική καλλιέργεια στην κοινωνία, δεν ασχολούμαστε δηλαδή καθόλου με το να αντιμετωπίσουμε επιθετικά το “κακό” διότι το δυναμώνουμε στην διάρκεια του χρόνου, αν και βραχυπρόθεσμα μάς φαίνεται ότι το καταπολεμούμε. Αυτό που έχουμε να κάνουμε μόνο, είναι να σπέρνουμε το “καλό” ανάμεσά του, ώστε μακροπρόθεσμα να αναπτυχθεί και να κερδίσει τον χώρο, να σκεπάσει το “κακό”, το οποίο δεν θα αντέξει δίχως ήλιο, θα αρχίσει να περιορίζεται, να πεθαίνει, να γίνεται λίπασμα για το “καλό”, που θα κυριαρχεί και θα αναπτύσσεται πια με φρενήρεις ρυθμούς.
Αυτή είναι η μόνη προσέγγιση, την πιστεύω ακράδαντα, και τώρα μάλιστα που είδα τους αντιφασίστες, να προβληματίζονται και να τρομάζουν περισσότερο από κάθε άλλον για το πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η ανεξέλεγκτη βία (άσχετα με το ότι είναι προβοκατόρικη), νιώθω ακόμη πιο βέβαιος για την πεποίθησή μου αυτήν. Διότι, ακόμη και άνθρωποι που τότε, ακούγοντας προφανώς τις συνεντεύξεις και διαβάζοντας κείμενά μου, μου έλεγαν ότι είναι πολύ ουτοπική η προσέγγισή μου και ότι δεν έχουμε καμία τύχη αν συμπεριφερθούμε έτσι όπως λέω, ότι δεν θα προλάβουμε να δούμε το αποτέλεσμα της φυσικής μας καλλιέργειας διότι θα μας έχουν ήδη σκοτώσει και άρα κάτι άλλο, πιο δραστικό πρέπει να κάνουμε, το οποίο βέβαια ούτε οι ίδιοι γνώριζαν, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα έχουν προβληματιστεί σφοδρά και νιώθουν την απόλυτη ματαιότητα κάθε άλλης μεθόδου.
Ο φασισμός, ο ναζισμός, κάθε τι που οδηγεί σε βία, σε τρομοκρατία, σε θάνατο, καταπολεμούνται μονάχα με κοινωνική απομόνωση όσων είναι απόλυτοι, αμετανόητοι και επιθετικοί σε κάθε τι διαφορετικό εκφραστές του, με ταυτόχρονες συνεχείς σπορές λόγου στην κοινωνία, για μαζική παραγωγή ανθρώπων καλλιεργημένων που θα αποτελέσουν ανάχωμα στην προέλασή τους.
Το αν θα προλάβουμε ή όχι να δούμε τα αποτελέσματα αυτής μας της προσέγγισης είναι το πλέον αδιάφορο διότι, πολύ απλά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ζωή στον πλανήτη δεν σταματάει σε εμάς. Προς το παρόν βιώνουμε τα αποτελέσματα της ίδιας προσέγγισης, αυτών που μαζικά και επί δεκαετίες έσπερναν το “κακό” ανάμεσά μας, την ώρα που οι περισσότεροι εξ ημών, δυστυχώς, ζούσαν ανέμελοι. Αν δεν προλάβουμε να δούμε εμείς τα αποτελέσματα της σποράς μας, θα τα βιώσουν οι επόμενες γενιές και έχουμε χρέος να τους αφήσουμε έναν κόσμο στον οποίον θα ζήσουν και όχι θα αλληλοσκοτωθούν.
Αυτή είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων και ως όντα της φύσης που είμαστε, μας διέπουν οι φυσικοί νόμοι και οι φυσικοί ρυθμοί, τους οποίους, όσο κι αν προσπαθούμε, όσο και αν νομίζουμε ότι μπορούμε, δεν είμαστε σε θέση ούτε να αμφισβητήσουμε ούτε να εκβιάσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου