Ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση των νερών στην Β.Α. Χαλκιδική

Ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση των νερών στην Β.Α. Χαλκιδική λόγο των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων προβλέπει το ΥΠ.Ε.Κ.Α. Πτώση της στάθμης και υφαλμύρινση στην Ν. Χαλκιδική.

Το νερό αποτελεί κληρονομιά η οποία πρέπει να προστατεύεται. Τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα ενισχύονται οι πιέσεις που υφίστανται οι υδατικοί πόροι, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης ζήτησης από ποικίλους χρήστες για επαρκές σε ποσότητα και ποιότητα νερό.  

Με αυτή την διακήρυξη ξεκινά την ιστοσελίδα του για την Διαχείριση Των Υδατικών Πόρων το ΥΠ.Ε.Κ.Α: http://www.ypeka.gr/Default.aspx?tabid=247&language=el-GR

Πόσο όμως αυτό το διακύβευμα αποτελεί μια ουσιαστική κατεύθυνση στην πολιτική μιας ευνομούμενης αναπτυγμένης  χώρας όπως η Ελλάδα;

Για την περίπτωση της Χαλκιδικής, και όχι μόνο, αποδεικνύεται ακόμα μια φορά ότι αυτό δεν ισχύει.

Στη Διαβούλευση Διαχείρισης  Υδατικών Πόρων Κεντρικής Μακεδονίας, το ΥΠ.Ε.Κ.Α με ανησυχητική ελαφρότητα δέχεται την ποσοτική και ποιοτική υποβάθμιση των υδατικών αποθεμάτων στη περισσότερο ευνοούμενη υδρολογικά περιοχή της Χαλκιδικής. Και αυτό σκανδαλωδώς προς  χάρη  ιδιωτικών μελλοντικών εξορύξεων χρυσού!

 

Στο απόσπασμα του πίνακα 11-10 (σελίδα 210 στο έντυπο ή 207 στο διαδίκτυο) παρουσιάζονται περιοχές της ΛΑΠ Χαλκιδικής οι οποίες εντάσσονται στις εξαιρέσεις της επίτευξης των περιβαλλοντικών στόχων. Όπως φαίνεται και από τα στοιχεία που παρατίθενται στον πίνακα, οι εν λόγω περιοχές βρίσκονται σε καλή ποσοτική κατάσταση ενώ οι περιοχές Σκουριών και Ολυμπιάδας, και σε καλή ποιοτική κατάσταση. Η αναγνώριση της μη επίτευξης των περιβαλλοντικών στόχων, σε περιοχές που σήμερα πληρούν τους στόχους αυτούς, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή αφού συνιστά υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Η αιτία της ένταξης των περιοχών αυτών στις εξαιρέσεις, δεν είναι κάποια απρόβλεπτη κατάσταση, αλλά η μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή. Και μόνη η παραδοχή της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, μη αποδεκτή σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην οδηγία πλαίσιο 2000/60/ΕΚ, θα έπρεπε να αποτελεί λόγο απόρριψης της δραστηριότητας ή επιβολής αυστηρότερων, των ήδη προβλεπόμενων, κανόνων τήρησης και προστασίας των υδατικών συστημάτων της περιοχής.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν δικαιολογείται η ένταξη των περιοχών αυτών στις εξαιρέσεις από την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων, αλλά θα έπρεπε, εφόσον μάλιστα αναγνωρίζεται ο αυξημένος κίνδυνος υποβάθμισης του περιβάλλοντος, αν απαιτηθούν αυστηρότατα μέτρα πρόληψης.

Την ίδια στιγμή βλέπουμε στην υπόλοιπη Χαλκιδική να διαφαίνεται εφιαλτικά ο κίνδυνος της πτώσης της στάθμης  και της υφαλμύρινσης των νερών:

 

Από ότι αποδεικνύεται από την ποιοτική υποβάθμιση  του νερού στο Νεοχώρι και στα Στάγειρα, την προαναφερόμενη μελλοντική παραδοχή της από το ΥΠ.Ε.Κ.Α και την επισήμανση του Πορίσματος του Συμβουλίου Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ ότι η δυνατότητα της περιοχής για νέες μεταλλευτικές δραστηριότητες έχει ξεπεραστεί,  ο αγώνας των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής εναντίον των ανοιχτών εξορύξεων χρυσού αποκτά αγώνα επιβίωσης και σωτηρίας της ιδιαίτερης τους πατρίδας.

 

Λαδιαβίτης