Πήγα σε ένα σχολείο, στα Καρδάμυλα, όπου ήταν προσκεκλημένος ο Σάββας Μιχαήλ να μιλήσει για τον φασισμό στην γιορτή για την 28η Οκτωβρίου.
Είχαν κάνει καλή δουλειά οι καθηγητές, με αποσπάσματα, βίντεο, κείμενα για το τότε και για το σήμερα, ήρθε και η ομιλία του προσκεκλημένου και έδεσε κάπως το πράγμα.
Κατάλαβα όμως ότι τα παιδιά, όπως κι εμείς κάποτε, δεν καταλαβαίνουν τίποτε από τα μπλα μπλα και τις ταινίες, δεν μπορούν να νιώσουν τίποτε όταν δεν είναι βιωματικό, αλλά τους μένει τελικά η εντύπωση ότι ο φασισμός είναι κάτι σαν καταιγίδα, σαν τυφώνας, σαν φαινόμενο μετεωρολογικό, το οποίο κάπως εμφανίζεται, κάνει καταστροφές μεγάλες και φεύγει.
Κι αυτή η αίσθηση ήταν πολύ έντονη σήμερα εκεί, στο σχολείο που πήγα
Όπως και το ότι όλοι, ακόμη κι ο προσκεκλημένος, μιλώντας για τον φασισμό εστίασαν αποκλειστικά και μόνο στην Χρυσή Αυγή και καθόλου στον καπιταλισμό.
Φεύγοντας από το σχολείο και κατευθυνόμενος προς την πόλη, είδα τα σπασμένα βουνά για τις διανοίξεις νέων δρόμων, τα τσιμέντινα ημιτελή μεγαθήρια μες στο φυσικό τοπίο, είδα τον φασισμό του καπιταλισμού ολοζώντανο εμπρός μου κι απόρησα που οι άνθρωποι δεν τον αναφέρουν ούτε καν όταν μιλούν, υποτίθεται, γι’ αυτόν.
Γιάννης Μακριδάκης
Είχαν κάνει καλή δουλειά οι καθηγητές, με αποσπάσματα, βίντεο, κείμενα για το τότε και για το σήμερα, ήρθε και η ομιλία του προσκεκλημένου και έδεσε κάπως το πράγμα.
Κατάλαβα όμως ότι τα παιδιά, όπως κι εμείς κάποτε, δεν καταλαβαίνουν τίποτε από τα μπλα μπλα και τις ταινίες, δεν μπορούν να νιώσουν τίποτε όταν δεν είναι βιωματικό, αλλά τους μένει τελικά η εντύπωση ότι ο φασισμός είναι κάτι σαν καταιγίδα, σαν τυφώνας, σαν φαινόμενο μετεωρολογικό, το οποίο κάπως εμφανίζεται, κάνει καταστροφές μεγάλες και φεύγει.
Κι αυτή η αίσθηση ήταν πολύ έντονη σήμερα εκεί, στο σχολείο που πήγα
Όπως και το ότι όλοι, ακόμη κι ο προσκεκλημένος, μιλώντας για τον φασισμό εστίασαν αποκλειστικά και μόνο στην Χρυσή Αυγή και καθόλου στον καπιταλισμό.
Φεύγοντας από το σχολείο και κατευθυνόμενος προς την πόλη, είδα τα σπασμένα βουνά για τις διανοίξεις νέων δρόμων, τα τσιμέντινα ημιτελή μεγαθήρια μες στο φυσικό τοπίο, είδα τον φασισμό του καπιταλισμού ολοζώντανο εμπρός μου κι απόρησα που οι άνθρωποι δεν τον αναφέρουν ούτε καν όταν μιλούν, υποτίθεται, γι’ αυτόν.
Γιάννης Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου