ΣΥΡΙΑ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ...

Οι κίνδυνοι από τις ξένες επεμβάσεις και τον εμφύλιο πόλεμο

του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη,
αρχιτέκτονα, π. προέδρου του ΤΕΕ/ΤΚΜ

Οι ξένες επεμβάσεις εναντίον χωρών δεν είναι ένα φαινόμενο των τελευταίων χρόνων. Και στους δυο προηγούμενους αιώνες -για να μην πάω παλαιότερα- αποτελούσαν μια προσφιλή τακτική των θεωρούμενων κάθε φορά ισχυρών κρατών. Η διαφορά, σε σχέση με όσα συμβαίνουν στον αιώνα που ζούμε,  έγκειται στο ότι τότε τηρούνταν και κάποια προσχήματα, τα σημαντικότερα των οποίων στηρίζονταν σε αποφάσεις -έστω και αμφισβητούμενες- της διεθνούς Κοινότητας, των αντίστοιχων δηλαδή σημερινών διεθνών Οργανισμών.

      Αντιθέτως σε όλες σχεδόν τις ανάλογες επεμβάσεις του 21ου αιώνα οι αποκαλούμενες «Μεγάλες Δυνάμεις», που τις πραγματοποίησαν ή επιχειρούν να τις πραγματοποιήσουν, όπως τώρα στη Συρία, παρακάμπτουν την προϋπόθεση της έστω και τυπικής έγκρισής τους από τους διεθνείς Οργανισμούς στους οποίους συμμετέχουν και των οποίων τους συμβατικούς όρους λειτουργίας τους θα έπρεπε να σέβονται...

         Για όλες όμως αυτές τις αποφάσεις τους, τις έξω από κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου, δεν αισθάνονται καν την ανάγκη να βρουν τουλάχιστον επιχειρήματα πρωτότυπα, ασχέτως αν και εκείνα λίγους θα έπειθαν... Χρησιμοποιούν χωρίς καμιά συστολή χιλιοειπωμένες δικαιολογίες,  εν ονόματι πάντα μιας απροσδιόριστης -νεφελώδους θα έλεγα- ερμηνείας της έννοιας "προστασία της Δημοκρατίας και της ...ανθρώπινης ζωής"!

 

Αν όμως ερευνήσει κανείς τους λόγους για τους οποίους έφτασαν κάποιες χώρες να παρουσιάζουν έλλειμα Δημοκρατίας -συνήθως είναι χώρες παραγωγής ενέργειας-, θα διαπιστώσει ότι οι πραγματικοί αίτιοι αυτής της κατάστασης είναι  ακριβώς αυτές οι «Μεγάλες Δυνάμεις», που θέλουν στη συνέχεια ...να επιβάλουν εκεί τη διεθνή νομιμότητα! Και παρότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτή η «αλήθεια» ελάχιστους πια πείθει, εξακολουθούν με κυνικότητα να επαναλαμβάνουν τις ίδιες στερεότυπες δικαιολογίες...

Τα «χημικά όπλα» του πρώην καθεστώτος στο Ιράκ, του Σαντάμ Χουσεΐν, δίνουν τώρα την θέση τους στα «χημικά» του Άσαντ... Πάντα βεβαίως χωρίς την κάλυψη της νομιμότητας των επεμβάσεων από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, χωρίς κυρίως την ηθική και ανθρώπινη δικαίωση των πολιτών όλης της ανθρωπότητας... 

Με τέτοια απαξίωση των κανόνων του διεθνούς δικαίου οι κίνδυνοι βομβαρδισμού μιας χώρας της Μέσης Ανατολής, εν προκειμένω της μαρτυρικής Συρίας, αυξάνονται όλο και περισσότερο. Ακόμη μια φορά κινδυνεύουν ο άμαχος πληθυσμός, τα γυναικόπαιδα, αλλά και τα μοναδικά μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που αιώνες τώρα συνυπάρχουν με τις εικόνες, τις μυρουδιές και τη μαγεία της Ανατολής!

Απειλούνται ζωές μικρών παιδιών και των πιο ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, που για να γλυτώσουν θα αναγκασθούν σε μετανάστευση. Η ειρωνία είναι ότι η ίδια η Δαμασκός, η πρωτεύουσα της Συρίας, δέχθηκε ξαφνικά -και χωρίς τις κατάλληλες υποδομές- εκατομμύρια προσφύγων από το Ιράκ... Τους είδα κυριολεκτικά..στοιβαγμένους σε παραπήγματα, στα περίχωρα της Δαμασκού... Και τώρα οι ίδιοι οι Σύριοι εξαναγκάζονται σε προσφυγιά με απρόβλεπτες συνέπειες και  για την ευρύτερη περιοχή, στην οποία ανήκει και η χώρα μας...

Το μεταναστευτικό πρόβλημα θα πάρει εδώ ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, συνέπεια που φαίνεται να αγνοεί η ελληνική κυβέρνηση, αν κρίνει κανείς από την στάση της στο θέμα της επέμβασης...