Οι ευθύνες των «διανοουμένων»
Του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη
Αρχιτέκτονα, π. προέδρου του τεχνικού Επιμελητηρίου Κ.Μ
Ολοφάνερη είναι η προσπάθεια που γίνεται από το σύστημα -δυστυχώς και από ορισμένους της διανόησης- προκειμένου να διαχυθούν οι ευθύνες της κατάντιας της χώρας σε όλους, ακόμη και στους πιο αδύναμους της νεοελληνικής κοινωνίας. Αναρωτιέμαι συχνά πως απ' όλους αυτούς, που δήθεν ανησυχούν για την παραβατικότητα του αδύναμου "τζαμπατζή" του τρόλεϊ και απαιτούν την εφαρμογή των νόμων, δεν λένε ούτε μια λέξη για πολύ σοβαρότερα ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία. Κρατούν σιγήν ιχθύος και ξεχνούν, πάντα επιλεκτικά, τους νόμους για ζητήματα που προκάλεσαν εν πολλοίς οι ίδιοι ως "στύλοι" της υπεύθυνης γι' αυτά εξουσίας (μεγαλοκαναλάρχες και οι υπάλληλοί τους, αποκλειστικοί προμηθευτές και μεγαλοεργολάβοι του δημοσίου κ.λπ.).
Σπάνια αναφέρεται η συγκεκριμένη κατηγορία «διανοουμένων» στις πραγματικές αιτίες που ταλανίζουν τον έλληνα πολίτη και πολύ σπανιότερα κατονομάζουν τους πραγματικούς υπεύθυνους, για να μην πω μάλιστα ότι από πάνω τους βγάζουν και στο λάδι για ό, τι εφιαλτικό συμβαίνει στη χώρα. Η καθημερινή επιμονή τους στο «όλοι φταίμε» για την κατάντια εδώ ακριβώς προσβλέπει!
Τρανή απόδειξη η στάση που εξακολουθούν να κρατούν στην ζοφερή υπόθεση των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική. Τέρατα και σημεία συνέβησαν και συμβαίνουν κι αυτοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Όχι μόνο δεν συμπαραστάθηκαν σε ένα απολύτως αυθεντικό λαϊκό κίνημα -αποτελεί κατά την άποψή μου τον ορισμό της έννοιας- αλλά από πάνω μερικοί από αυτούς αποδείχθηκαν σαΐνια στην παραπληροφόρηση και στην προβολή των απόψεων υπέρ της καταστροφικής επέκτασης των μεταλλείων...
Κανένας από αυτούς τους "διανοούμενους" δεν τόλμησε να κάνει ένα απλό ρητορικό έστω ερώτημα, στο Δένδια για παράδειγμα. «Πως θα αντιδρούσε ο ίδιος και η κοινωνία της Κέρκυρας αν έστηναν εκεί, μπροστά στην ακτή της Παλαιοκαστρίτσας ή της Λευκίμης ας πούμε, μια ρυπογόνο πλατφόρμα άντλησης των πιθανών κοιτασμάτων πετρελαίου, από τα οποία μάλιστα η χώρα δεν θα κέρδιζε τίποτε ή έστω μόνο η περιοχή 1200 μεροκάματα, χάνοντας όμως παράλληλα πολλαπλάσια από άλλες δραστηριότητες; Είναι σίγουρο πως ο Δένδιας και ο όποιος Δένδιας δεν θα λειτουργούσε -ή δεν θα του επέτρεπαν κάποιοι άλλοι να λειτουργήσει- έτσι όπως έκανε στη Χαλκιδική σε μια προσπάθεια επιβολής της επέκτασης των μεταλλείων με κατασταλτικά μέτρα και περιφρούρηση των συμφερόντων της εταιρίας με την χρησιμοποίηση δυνάμεων του ελληνικού δημοσίου! Κι όλα αυτά σε πλήρη αναντιστοιχία με το δημόσιο αίσθημα των κατοίκων της περιοχής, όπου με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς διάλογο με την τοπική κοινωνία -η εξουσία τον θυμάται μόνο στις κούφιες διακηρύξεις της- μια προηγούμενη τροϊκανή κυβέρνηση (υπουργός ΥΠΕΚΑ ...ο Παπακωνσταντίνου) προχώρησε στην έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και η σημερινή δικομματική και προηγούμενα τρικομματική συγκυβέρνηση στην επιβολή με κάθε μέσο της καταστροφικής επέκτασης των μεταλλείων...
Κανένας όμως από αυτούς τους "διανοούμενους" δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη που θα «πίκρανε» την εξουσία γι’ αυτά τα μείζονος σημασίας ζητήματα. Ούτε καν για το αυτονόητο, ότι το πραγματικό χρυσάφι της Χαλκιδικής γης βρίσκεται πάνω στο έδαφός της, στο περιβάλλον, στον πολιτισμό της, στην ιστορία και στα μνημεία της! Δεν στάθηκαν όλοι αυτοί ούτε στο γεγονός των υποτιθέμενων ενδιαφερόντων τους, ότι δηλαδή υποβαθμίζεται καταλυτικά η προαθωνική περιοχή, ως πύλη του Αγίου Όρους, ενός από τα σημαντικότερα μνημεία της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, σύμφωνα με την κήρυξή του από την UNESCO. Δεν κατάγγειλαν όλοι αυτοί οι «διανοούμενοι» ούτε το γεγονός ότι καταστρέφεται η πατρίδα του Αριστοτέλη, του «πατέρα» της διανόησης , του ας πούμε και δικού τους ¨πατέρα»! Ποιος άραγε από αυτούς διερωτήθηκε γιατί αυτός ο τόσο προικισμένος τόπος δεν προωθήθηκε ποτέ ως ένα κέντρο Αριστοτελικών σπουδών; Ποιοί ευθύνονται γιατί η πατρίδα του Αριστοτέλη, τα Στάγειρα, είναι χαμένα στην απομόνωσή τους και δεν υπάρχει ούτε μια υποτυπώδης βιβλιοθήκη με τα κείμενά του ή με τα αντίστοιχα των χιλιάδων πραγματικά διανοουμένων που έγραψαν για τον Αριστοτέλη και τις θεωρίες του;
Ήξεραν όμως πολύ εύκολα, μερικοί από αυτούς, να καταγγέλλουν την παραβατικότητα και να ζητούν την απαρέκλιτη εφαρμογή των νόμων τους κράτους, όταν όμως αυτοί αφορούν σ’ ένα νεαρό -αδύναμο οικονομικά- «τζαμπατζή» και όχι βέβαια στους καταχραστές της εξουσίας... Και όσοι άλλοι διαμαρτύρονται γι’ αυτή την συμπεριφορά τους και για τα όσα περίεργα συμβαίνουν με τους ασκούντες σήμερα την εξουσία, αποκαλούνται ευκόλως, από τους ίδιους πάντα αυλοκόλακες...«λαϊκιστές»! Ποιος όμως τους πιστεύει σήμερα;
Πολύγυρος 25 Αυγούστου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου