Ήταν όμως άσχημη η κατάστασή του. Σχεδόν τυφλός, σχεδόν κουφός , δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί... Ούτε να φάει δεν μπορούσε. Σκόρπιζε όλο το φαγητό κάτω και λερωνόταν διαρκώς. Κάποιες φορές μάλιστα έριχνε το πιάτο κάτω και το έσπαζε.
Ο γιος και η νύφη σκέφτηκαν ότι ήταν ανυπόφορο όλο αυτό που ζούσαν. Υποχρέωσαν λοιπόν τον γέρο να τρώει σε μια γωνιά πλάι στο τζάκι. Του έδωσαν μάλιστα και ένα ξύλινο πιάτο για να μην το σπάζει.
Μια μέρα ο μικρός εγγονός έφτιαχνε κάτι με μερικά κομμάτια ξύλου. Όταν ο πατέρας του τον ρώτησε τι έφτιαχνε ο μικρός απάντησε:
-Φτιάχνω ξύλινες γαβάθες για να τρώτε εσύ και η μητέρα όταν μεγαλώσω.
Από κείνη την ημέρα ο παππούς κάθισε και πάλι μαζί τους στο τραπέζι. Κανείς δεν είπε ξανά λέξη.
~ Λ. Τολστόι, - Διηγήματα, μύθοι και παραμύθια, μτφρ. Π. Ανταίος, Ωκεανίδα
Ηθικό δίδαγμα: Θα θερίσετε o,τι σπείρετε . Ανεξάρτητα από τη σχέση σας με τους γονείς σας, θα σας λείψουν όταν θα φύγουν από τη ζωή. Πάντα να τους σέβεστε και να τους φροντίζετε.
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου