Ο Πάχτας και η Γεωργία στην πατρίδα του Αριστοτέλη

Αναδημοσίευση από το Left

Της Μαρίας Λούκα

* ακούστε στο τέλος τις ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις τους

 

 Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι «τις αρετές τις αποκτούμε, αφού πρώτα τις ασκήσουμε». «Κάνοντας δίκαιες πράξεις γινόμαστε δίκαιοι, ενεργώντας συνετά γινόμαστε συνετοί και κάνοντας ανδραγαθήματα γινόμαστε γενναίοι» έγραφε χαρακτηριστικά στα Ηθικά Νικομάχεια. Σε μια μετανεωτερική εκδοχή άρθρωσης του λόγου περί ηθικής, ο Αλαίν Μπαντιού, αντιτάσσει στην  κυρίαρχη ηθική της αγοράς που ακυρώνει κάθε προοπτική χειραφέτησης, την ηθική της αλήθειας : « Ανάμεσα στον Άνθρωπο ως εφικτό έρεισμα του αστάθμητου χαρακτήρα των αληθειών, ή τον Άνθρωπο ως είναι-προς-θάνατον (ή προς-ευτυχίαν: είναι το ίδιο πράγμα) πρέπει να διαλέξουμε. Αυτή η ίδια επιλογή επεκτείνεται επίσης ανάμεσα στη φιλοσοφία και την «ηθική», ή ανάμεσα στη γενναιότητα των αληθειών και το μηδενιστικό συναίσθημα».

Η πατρίδα του Αριστοτέλη, τα Αρχαία Στάγειρα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, όχι για το αρχαιολογικό και ιστορικό της φορτίο, ούτε για τη φυσική της ομορφιά. Ουτως η άλλως και οι δυο αυτές διαστάσεις θα επισκιαστούν  - αν δεν υπονομευτούν εντελώς –  από την επένδυση χρυσού που αποβαίνει «χρυσή» μόνο για τους επενδυτές της. Η σημερινή Ολυμπιάδα, όπου τοποθετείται η γενέτειρα του αρχαίου φιλοσόφου, επιβαρυμένη ήδη από τις λίμνες τελμάτων που δημιούργησε η χρόνια και ανεξέλεκτη μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή αλλά και συμβολικός τόπος αντίστασης  μπλοκάρωντας το 2003 το αντίστοιχο έργο της TVX , θα μαραζώσει αν η ευρύτερη περιοχή μετατραπεί σ’ ένα απέραντο χρυσορυχείο. Αυτοί που πιστεύουν ότι μπορούν να δηλώνουν δίκαιοι και ενάρετοι χωρίς να κάνουν δίκαιες και ενάρετες πράξεις, δεν αναζητούν την ομορφιά και την ιερότητα στη γη του Αριστοτέλη – παρά το γεγονός ότι κάλλιστα την επικαλούνται – αλλά κάτω απ’ αυτήν, στα ορυκτά της κοιτάσματα. Κι εδώ αναδεικνύεται η ηθική πόλωση που σκιαγραφεί ο Μπαντιού, ανάμεσα στην κυρίαρχη ηθική της εξουσίας και στην ηθική της αλήθειας και του αγώνα, δοσμένη από ένα βιωματικό παράδειγμα.

Ο  Πάχτας είναι δήμαρχος Αριστοτέλη.

Η Γεωργία είναι κάτοικος Ιερισσού στο δήμο Αριστοτέλη.

Ο Πάχτας σπούδασε στις Βρυξέλλες. Γνωρίζει το φιλοσοφικό έργο του Αριστοτέλη. Του Μπαντιού ίσως όχι γιατί δεν πέρασε από την αριστερά. Αλλά δεν έχει σημασία.

Η Γεωργία μάλλον δεν έχει εντρυφήσει στον Αριστοτέλη, τον έχει καταλάβει όμως καλύτερα. Ίσως ούτε το Μπαντιού γνωρίζει, αλλά θα μπορούσε να αποτελεί ένα υπόδειγμα για το γάλλο φιλόσοφο της «ηθικής της αλήθειας»

Ο Πάχτας διετέλεσε νομάρχης, βουλευτής, υφυπουργός, δήμαρχος. Επαγγελματίας πολιτικός , θα έλεγε κάποιος, σε θέσεις εξουσίας.

Η Γεωργία παραπαίει όπως η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού μεταξύ εργασίας – ανεργίας – επισφάλειας και λούζεται της επιπτώσεις της κρίσης των επαγγελματιών της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Πάχτας το Γενάρη του 2004 προσπάθησε να περάσει μια τροπολογία στην ελληνική Βουλή που επέτρεπε την έκδοση νέων οικοδομικών αδειών στα 17.630 στρέμματα του Πόρτο Καρράς στη Χαλκιδική, χωρίς να απαιτείται βεβαίωση δασικής αρχής και έγκριση ρυμοτομικού σχεδίου. Επίσης, συνέβαλλε στη μεταβίβαση μιας μεταλλευτικής έκτασης 317.000 στρεμμάτων στην Ελληνικός Χρυσός – χωρίς δημόσιο διαγωνισμό – με τίμημα 11 εκατ, 37 φορές λιγότερο απ’ όσο την κοστολόγησε ανεξάρτητος οίκος λίγους μήνες μετά. Είναι δήμαρχος όμως και δεν αντιμετωπίζει κανένα σοβαρό πρόβλημα με τη δικαιοσύνη.

Η Γεωργία συμμετείχε στη διαδήλωση των Επιτροπών Αγώνα στις Σκουριές στις 21 Οκτώβριου. Όντας έγκυος δέχτηκε χημικά, χτύπησαν το αμάξι του άντρα της και συνέλαβαν τον ίδιο. Στο όργιο αυταρχισμό του τελευταίου μήνα προσήγαγαν τα αδέρφια της, τους πήραν γενετικό υλικό και τους κάλεσαν ξανά στην ασφάλεια την Τρίτη ως ύποπτους μαζί με άλλα 18 άτομα.

Ο Πάχτας αρνείται ότι στις 7 Μαρτίου έπεσαν χημικά στα σχολεία της Ιερισσού. Δεν ήταν στην Ιερισσό στις 7 Μαρτίου. Δεν είναι τις περισσότερες μέρες του χρόνου.

Η Γεωργία ήταν στην Ιερισσό στις 7 Μαρτίου , όπως όλες τις άλλες μέρες. Βρισκόταν σπίτι της με το 11 μηνών βρέφος του αδερφού της. Τα χημικά έφτασαν στο σπίτι και το μωρό διακομίστηκε στο νοσοκομείο.

Ο Πάχτας αμφισβητεί τις γνωμοδοτήσεις των επιστημονικών φορέων που επισημαίνουν ότι αν υλοποιηθεί η επένδυση θα προκαλέσει μη ανατρέψιμες βλάβες και δεν θα είναι αειφόρα.

Η Γεωργία καταλαβαίνει ότι τα δάση και τα νερά της Χαλκιδικής θα καταστραφούν αν ξεκινήσουν οι εξορύξεις. Τα σέβεται γιατί ζει μ’ αυτά.

Ο Πάχτας κάνει έκκληση στους επενδυτές. Δε διαβουλεύεται με τους δημότες τους και δεν απαντάει στις ενοχλητικές ερωτήσεις.

Η Γεωργία είναι στο ίδιο μετερίζι με τους συμπατριώτες της. Συζητάνε και αποφασίζουν όλοι μαζί. Με καθαρή φωνή απαντάει σε όλες τις ερωτήσεις. Κάνει έκκληση στις μητέρες της ελληνικής κοινωνίας να υπερασπιστούν το μέλλον των παιδιών τους, το δικαίωμα τους να μεγαλώσουν στον τόπο τους και να κάνουν βόλτες στα βουνά τους.

Ο Πάχτας δεν εκφράζει την τοπική κοινωνία. Εκφράζει την τριγωνομετρία της διαπλοκής, επιχειρηματική ελίτ – πολιτική εξουσία – media

Η Γεωργία εκφράζει όλους τους άλλους.

*Η ζωντανή εκπομπή με τη Γεωργία και άλλες γυναίκες της Ιερισσού
http://stokokkino.gr/to-kokkino-105.5-stin-ierisso-tis-chalkidikis/view
Η συνέντευξη με το Χρήστο Πάχτα
http://stokokkino.gr/fakeloi/apo-to-kinima/synenteyksi-me-to-christo-pachta/view

πηγή: soshalkidiki