Keith Hudson – Ο σκοτεινός πρίγκιπας της reggae.

Παρ’ όλο που δύσκολα βρίσκεται λίστα με τα «καλύτερα» dub άλμπουμ όλων των εποχών που δεν περιλαμβάνει το άλμπουμ Pick A Dub (1974) του Keith Hudson (1946 – 1984), η αναγνωρισιμότητα του στο ευρύτερο μουσικόφιλο κοινό της συμβολής του ως μουσικού / παραγωγού στην πορεία της reggae / dub υπολείπεται σαφώς σε σχέση με άλλα ιερά τέρατα της μουσικής από την Τζαμάικα όπως King Tubby, Lee ‘Scratch’ Perry, κλπ. Με ένα μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του να γίνεται ξανά διαθέσιμο τα τελευταία χρόνια χάρις στις επανεκδόσεις εταιρειών όπως Pressure Sounds, Blood & Fire, Trojan Records και Greensleeves, ήρθε η ώρα για ένα μικρό άρθρο – γνωριμία με τον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη της reggae / dub.


Γεννημένος το 1946 στο Shooters Hill του Kingston της Τζαμάικα, o Keith Hudson από νωρίς ασχολήθηκε, εκτός από την οδοντιατρική(!) με τα έσοδα της οποίας χρηματοδοτούσε τα προσωπικά του labels, με την παραγωγή μουσικής φτάνοντας μάλιστα κατευθείαν στα top των τοπικών καταλόγων επιτυχιών με το πρώτο του μόλις single (Ken Boothe – ‘Old Fashioned Way’, 1968). Ακολούθησε σειρά επιτυχημένων singles με άλλους μεγάλους βοκαλίστες της reggae (Delroy Wilson, John Holt) ενώ με το ‘S.90 Skank’ του Big Youth παίρνουν φωτιά τα dancefloors του νησιού. Παράλληλα ξεκινά να ηχογραφεί και να κυκλοφορεί προσωπικούς δίσκους (Entering The Dragon – 1974, Flesh Of My Skin Blood Of My Blood – 1974) που, σε αντίθεση με την πιο χαρωπή / χορευτική πλευρά της reggae που ήταν δημοφιλής στο νησί εκείνη την εποχή, ήταν υπέρ του δέοντος σκοτεινοί τόσο στιχουργικά όσο και σε ατμόσφαιρα (εξ ου και το προσωνύμιο ‘Dark Prince of Reggae’) ενώ συχνά βουτούσαν και σε άλλα είδη όπως blues, soul, r’n'b, κλπ. Καθώς όμως οι στουντιακές αλχημείες και μαγειρέματα από παραγωγούς όπως King Tubby, Lee ‘Scratch’ Perry, Augustus Pablo και άλλοι λιγότερο γνωστοί (π.x. Derrick Harriott) έχουν αρχίσει από καιρό και οδηγούμαστε σιγά-σιγά προς την χρυσή εποχή της dub στα μέσα των ’70s, o Keith Hudson γίνεται από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος, που κυκλοφορεί το έτος 1974 ένα ολόκληρο dub άλμπουμ, το προαναφερθέν Pick A Dub.


Δώδεκα συνολικά dub versions δικών του τραγουδιών αλλά και άλλων roots classics (π.χ. ‘Satta Massagana’ των Abyssinians) περιλαμβάνονται σε αυτό το εκπληκτικό LP όπου ξεδιπλώνεται όλο το ταλέντο, η εφευρετικότητα αλλά και η εμπειρία που είχε αποκομίσει ο 28χρονος τότε Keith. Μακριά από τα κολπάκια και τα effects (πυροβολισμοί, σειρήνες, κλπ) που υπερφορτώνονται π.χ. οι αντίστοιχες παραγωγές του Lee ‘Scratch’ Perry, το Pick A Dub είναι ένα απλό στη σύλληψη αλλά μεγαλοφυές, πρωτόλειο και σχεδόν μινιμαλιστικό dub άλμπουμ όπου τον κύριο λόγο έχουν το μπάσο και ντραμς με τα υπόλοιπα όργανα να εμφανίζονται και εξαφανίζονται κατά το δοκούν από το mix. Αν θέλετε να ξεκινήσετε μια πρώτη ακουστική γνωριμία με τον Keith Hudson ή με την κλασική ’70s dub γενικότερα, το Pick A Dub αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία.

Το 1975 κυκλοφορεί το τέταρτο προσωπικό του άλμπουμ Torch Of Freedom ενώ συνεχίζει τις παραγωγές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Για την ιστορία, να σημειώσουμε εδώ πως οι New Order αργότερα διασκεύασαν το ‘Turn The Heater On’ από το Torch Of Freedom για τις ανάγκες των Peel Sessions του 1982. Η μικρή εμπορική αποδοχή των δίσκων του και η τεταμένη πολιτική κατάσταση του νησιού οδηγούν το 1976 τον Keith Hudson στην αγκαλιά της Νέας Υόρκης των Η.Π.Α. όπου ήδη υπάρχει μια ακμάζουσα κοινότητα τζαμαϊκανών μουσικών και παραγωγών όπως για παράδειγμα Lloyd Barnes / Bullwackies (τσεκάρετε τις επανεκδόσεις αυτών στην Basic Channel. Το 1976 υπογράφει στην Virgin Records (είχε ήδη τα δικαιώματα διανομής του Torch of Freedom για την Αγγλία) που προσπαθούσε να «πηδήσει» στο τραίνο της reggae υπογράφοντας σχεδόν όποιον είχε …Rasta μαλλιά! ¶λλωστε είμαστε ήδη στην εποχή που η reggae γίνεται δημοφιλής και εκτός Τζαμάικας χάρις στην ολοένα και μεγαλύτερη επιτυχία του Bob Marley αλλά και την ολοκληρωτική αποδοχή της από την punk κοινότητα της Αγγλίας.



Στην Virgin, ο Keith Hudson θα κυκλοφορήσει έναν δίσκο (Too Expensive, 1976) ο οποίος αποτυγχάνει πληρως εμπορικά αλλά όχι σε μουσικό επίπεδο μιας και ανακατεύονται περίφημα η reggae με την καθαρόαιμη αμερικάνικη soul / r’n'b. Οι κυκλοφορίες υψηλού επιπέδου μουσικής συνεχίζονται με το Rasta Communication (1978) αλλά και το αντίστοιχο dub άλμπουμ Brand, το οποίο μάλιστα είχε κυκλοφορήσει (σε ελάχιστα αντίτυπα) το 1977, πριν την vocal version! Αυτό το ζευγάρι κυκλοφοριών κατατάσσονται στις σημαντικότερες προσωπικές του ηχογραφήσεις μιας και εδώ ο Keith Hudson βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή φόρμα, ειδικά στον τομέα των ενορχηστρώσεων. Μπορείτε να τα βρείτε και τα δύο εύκολα μιας κυκλοφορούν σε πολύ καλές remastered επανεκδόσεις με bonus tracks από τις δισκογραφικές εταιρείες Greensleeves και την Pressure Sounds αντίστοιχα.

Τα επόμενα χρόνια συνεχίζει ακάθεκτα την παραγωγή και κυκλοφορία singles και albums αλλά δυστυχώς το καλοκαίρι του 1984 θα διαγνωσθεί με καρκίνο του πνεύμονα. Παρά τις προσπάθειες των ιατρών και τις θεραπείες, o Keith Hudson τελικά θα υποκύψει στην επάρατη νόσο στις 14 Νοέμβριου του ίδιου χρόνου σε ηλικία μόλις 38 ετών αφήνοντας όμως πίσω του όλη αυτήν την αξιολογότατη κληρονομιά στην ιστορία της reggae μουσικής. Δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο κλείσιμο στο μικρό αυτό αφιέρωμα από το σχόλιο (στην χαρακτηριστική τζαμαϊκάνικη αργκό!) του Dennis Αlcapone στην συνέντευξη του για τα liner notes του Pick Α Dub (1994, Blood & Fire): «Nuff respect to ‘im, and ‘im works will live on».

Διαβάστε την συνέχεια του αφιερώματος