Γιάννης Μακριδάκης
Σήμερα έκανα μια σαββατιάτικη επίσκεψη στην πόλη της Χίου και σουλατσάρισα στην αγορά.
Έπαθα πλάκα από το γεγονός ότι οι Τούρκοι που κυκλοφορούσαν ήταν μάλλον περισσότεροι από τους Έλληνες. Και βέβαια όσοι έβγαιναν με σακούλες από τα καταστήματα μιλούσαν αποκλειστικά την τουρκική.
Περπάτησα ύστερα στο λιμάνι και είδα ότι τα τρία βαποράκια που εκτελούν το δρομολόγιο Χίου Τσεσμέ ήταν δεμένα όλα μαζί αράδα μπροστά στο Τελωνείο. Κάποτε, πριν μερικά χρόνια δηλαδή, όταν το ρεύμα των επισκεπτών ήταν αντίστροφο, τα βαποράκια ξεκινούσαν το πρωί από τη Χίο γεμάτα, πήγαιναν απέναντι, έμεναν εκεί δεμένα έξω από το τελωνείο του Τσεσμέ και επέστρεφαν πάλι γεμάτα το απόγευμα. Τώρα προφανώς που η κίνηση είναι από Τουρκία προς Ελλάδα, έχουν και οι καραβοκύρηδες προσαρμόσει το δρομολόγιό τους ανάλογα, για να εκμεταλλευτούν την περίσταση.
Στα καταστήματα της Χίου βλέπεις πια πινακίδες στην τουρκική γλώσσα και ακούς υπαλλήλους και ιδιοκτήτες να κουτσομιλάνε κάποιες λέξεις και φράσεις.
Αλλάξαν οι καιροί. Πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια, όταν κάποιοι, λιγοστοί κάτοικοι αυτής της πόλης μαθαίναμε τουρκικά και υποστηρίζαμε με κάθε τρόπο την ελληνοτουρκική προσέγγιση των ανθρώπων ως μοναδικό αντίδοτο στο καλλιεργούμενο μίσος, είχαμε καταχωρηθεί ως ύποπτοι κατασκοπίας και μας άνοιξαν φάκελο ως επικίνδυνων για την εθνική ασφάλεια. Προσωπικά δέχτηκα εισβολή μπάτσων και ασφαλιτών στο σπίτι μου και ανάκριση στα όρθια, με τα όπλα στον κρόταφο, χειμώνα καιρό, γυμνός με τα χέρια στο περβάζι του παραθύρου, επειδή οι εν λόγω κύριοι της τοπικής ΕΥΠ με θεωρούσαν συνεργάτη της τουρκικής κατασκοπείας. Κατόπιν έβρισκα για καιρό κολλημένα στην πόρτα του γραφείου του Κέντρου Χιακών Μελετών σημειώματα πατριδοκάπηλων φασιστών με απειλητικά μηνύματα.
Όλα αυτά πέρασαν μαζί με την εποχή της ελληνικής υπεροψίας απέναντι στους Απέναντι. Τώρα αρχίσανε τα στησίματα οπισθίων στους φραγκάτους γείτονες και τα γλυψίματα για το τούρκικο ευρώ. Τώρα όποιος μαθαίνει τουρκικά κάνει επένδυση, ενώ τότε ήταν κατάσκοπος και προδότης. Τώρα ούτε οι τοπικοί χρυσαυγίτες δεν τολμούν να μιλήσουν ή να δράσουν ενάντια στον Τούρκο που με το χρήμα του κινεί την αγορά και στηρίζει την οικονομία του νησιού. Αντιθέτως όλοι, από τον Δήμο και την Περιφέρεια ως τους ιδιώτες εμπόρους επιθυμούν την ολοένα και μεγαλύτερη διευκόλυνση Τούρκων επισκεπτών και την αύξηση του τουριστικού ρεύματος. Και βέβαια όλα αυτά προσωπικά με ικανοποιούν απόλυτα αλλά καλό είναι να θυμόμαστε τι συνέβαινε λίγο πριν, για να έχουμε την πλήρη εικόνα και να μπορούμε να πορευτούμε στο μέλλον με σύνεση.
Κάποια μέρα οι Χρυσαυγίτες θα κάνουν τεμενάδες στους Πακιστανούς που θα ‘ρχονται να ξοδεύουν χρήμα στην Ελλάδα ως τουρίστες, να μου το θυμηθείτε.
http://yiannismakridakis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου