Σήμερα στο καφενείο ο κυρ Σωτήρης διηγιόταν στην ομήγυρη πώς σκαρφάλωσε σαν τον γάτη πάνω στο κυπαρίσσι για να του κουτσουρέψει την κορφή, μην το πάρει το μελτέμι και πέσει απάνω στο σπίτι και το χαλάσει.
Άνω από είκοσι μέτρα ψηλό το κυπαρίσσι, άνω από εβδομήντα χρονών ο κυρ Σωτήρης.
Άνθρωποι παλιοί, απίστευτης δύναμης και ικανοτήτων.
Κλαδί κλαδί, με το αλυσοπρίονο στο χέρι, έφτασε ίσα με πάνω και του κατέβασε τη μύτη κατά εφτά μέτρα.
Σ’ όλο το δρόμο συναντούσα νεκροκεφαλές, είπε. Ποντικούς, πουλιά, μέχρι κι ένα ψάρι τόσο δα βρήκα, κι έδειξε με το χέρι του πως ήτανε καμιά εικοσαριά πόντους μακρύ το βρισκούμενο.
Τα πουλιά. Έχουνε το κυπαρίσσι τόσα χρόνια για καταφύγι. Να τρώνε ανάμεσα στις κλαδούρες του με την ησυχία τους ό,τι πιάσουνε. Αρπακτικά, γλάροι και μικρόπουλα, όλα υπό την σκέπη των κλαριών του.
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι έχει και πάνω στα κυπαρίσσια νεκροκεφαλές. Μονάχα στις ρίζες τους νόμιζα πως τους θάβουνε τους νεκρούς.
Στο τέλος πια της διήγησης, αφού μας είπε πώς έκοψε σιγά σιγά τα κλαριά και το κόντυνε εφτά μέτρα, μας γνωστοποίησε και την ηλικία του.
Εβδομήντα τέσσερα χρόνια ζωής ακριβώς έχει αυτό το κυπαρισσάκι. Μόλις γεννήθηκε ο αδερφός του κυρ Σωτήρη, πήρε ο πάππους τον θειο του, που ετοιμαζότανε να φύγει μετανάστης στην Αυστράλια, και αφού πήγανε κι είδανε το νεογέννητο στο σπίτι, του λέει: Πάμε τώρα στο κτήμα να φυτέψομε ένα δέντρο, να σε περιμένει εδώ, και να δούμε πόσο μεγάλο θα ‘χει γίνει άμα γυρίσεις πίσω.
Το φυτέψανε το κυπαρίσσι, μετανάστευσε ο θειος κι ακόμα το δέντρο τον περιμένει να επιστρέψει από τα ξένα. Μάταια.
Δεν ξέρω αν σκαρφαλώνοντας απάνω ο κυρ Σωτήρης του το πε του κυπαρισσιού πως πεθάνανε κι οι δυο που το φυτέψανε. Ο γέρος εδώ, στο χωριό, κι ο τότε νιος στα ξένα. Το πιο πιθανό όμως είναι να μην του πε τίποτα. Να τ’ άφησε να περιμένει ακόμα. Και να ψηλώνει.
http://yiannismakridakis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου