Πολιτική δειλία. Του Γιάννη Μακριδάκη

Προχθές μιλούσα με έναν φίλο, ηλικίας 35 ετών και μου εξέφραζε κάπως οργισμένος την άποψη ότι στις επερχόμενες εκλογές θα υπάρξει μεγάλη αποχή από ανθρώπους της γενιάς των 50 και άνω. Όσοι δηλαδή εδώ και τρεις δεκαετίες διαμόρφωσαν με τη στάση της ζωής τους και την ψήφο τους αυτό το πολιτικό μόρφωμα που κατέστρεψε την Ελλάδα, στις 6 Μάη που κρίνεται το μέλλον της χώρας και οι ζωές των νέων κατοίκων της, αυτοί θα απόσχουν, θα νίψουν τας χείρας τους, έτσι ακριβώς μου έλεγε.

Υποστήριζε επίσης ότι κατ’ αυτόν θα ήταν πιο τίμιο, ακόμη και το να προσέλθουν στις εκλογές και να ψηφίσουν πάλι τα ίδια κόμματα που ψήφιζαν τόσα χρόνια, έτσι για να λουστούν την ντροπή των επιλογών τους και να πληρώσουν το ψυχολογικό τίμημα την ύστατη ώρα, επί της κάλπης.

Αντ’ αυτού, αγανακτισμένοι και οργισμένοι δήθεν με το πολιτικό σύστημα αλλά στην πραγματικότητα με τον εαυτό τους, του οποίου οι πολιτικοί που λυμαίνονται τη χώρα είναι καθρέφτης, θα αποφύγουν να αναλάβουν έστω και τώρα τις ευθύνες τους, θα αποφύγουν όμως και να υποβάλουν τον εαυτό τους στη διαδικασία τού να συμφωνήσει ξανά με το άθλιο πολιτικό σύστημα που δημιούργησαν και εξέθρεψαν.

Δειλία και έλλειψη έστω και ίχνους αυτοκριτικής για την επί δεκαετίες πολιτική ζωή τους.

Αυτή τη συζήτηση είχαμε λοιπόν προχτές με τον προβληματισμένο και θυμωμένο φίλο μου και ακριβώς την επόμενη μέρα, δηλαδή χτες, ήρθε η ζωή να τον επαληθεύσει πανηγυρικά.

Διότι χθες το πρωί δέχθηκα τηλεφώνημα από κάποιον άγνωστο σε μένα κύριο, που δήλωσε αναγνώστης των βιβλίων μου και ήρθε στη Χίο για κάποια προσωπική του υπόθεση, οπότε θεώρησε καλό με αυτή την ευκαιρία να συναντηθούμε και να γνωριστούμε. Έτσι κι έγινε.

Κι έπεσα πάνω σε έναν ενδιαφέρων άνθρωπο, με συμπαθέστατη φυσιογνωμία, ηλικίας περίπου 60, προσφάτως συνταξιοδοτημένο από το Δημόσιο, ο οποίος όμως, όταν η συζήτησή μας απλώθηκε μετά από την τέχνη, στην πολιτική, μου είπε  ότι από τότε που ιδρύθηκε το Πασόκ ο ίδιος ήταν στέλεχος του κόμματος στην περιοχή του, ότι ήταν οργανωμένο μέλος και συνδικαλιστής, ότι είχε δώσει πολλούς αγώνες για το κόμμα, αλλά τώρα συναισθανόμενος το “μέγα άγος” και θέλοντας να το ξεπλύνει, πήρε απόφαση ότι το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να απέχει από τις εκλογές. Και γι αυτό το λόγο δεν θα πάει να ψηφίσει.

Θυμήθηκα αμέσως τα λόγια του φίλου, αυτά που μου είχε πει την προηγούμενη μέρα μόλις.

Οι εκπρόσωποι αυτοί της γενιάς των γονιών μας λοιπόν, όχι μόνο κατέστρεψαν τη χώρα και τις ζωές των παιδιών τους (βαυκαλιζόμενοι κιόλας ότι φροντίζουν να εξασφαλίσουν ο καθένας στο τέκνο του όσα περισσότερα εφόδια για μια καλή ζωή, ήτοι λεφτά, ακίνητα, σπουδές, γνωριμίες για μια καλή εξασφάλιση), αλλά και τώρα ακόμα, που φάνηκε η καταστροφή, οι ίδιοι αυτοί οι αυτουργοί της, απόμαχοι πια της ζωής και της εργασίας, δηλώνουν μεν ντροπιασμένοι αλλά συνάμα αποποιούνται πάσης ευθύνης και αρνούνται να συμμετάσχουν στο πλάι των παιδιών τους για την ανατροπή της κατάστασης που δημιούργησαν.

http://tvxs.gr/news/synergates/politiki-deilia-toy-gianni-makridaki